(ฉันไม่เคยคิดเลยว่าจะมาอาณาจักรเวลอสเพื่ออะไรแบบนี้)
นี่เป็นครั้งแรกที่ เรจิน่า มาที่อาณาจักร เวลอส
ถึงแม้จะเป็นบ้านเกิดของแม่ฉันก็ตาม
ตามคำบอกเล่าของคุณยายของ เรจิน่า แม่ของเธอเป็นเจ้าหญิงในตระกูลขุนนางในประเทศนี้ ซึ่งถูกเรียกว่าอัญมณีแห่งเวลอส และเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในประเทศ
ดูเหมือนว่าภาพแม่ของเธอเต้นรำที่งานเต้นรำในเวลอส นั้นสวยงามมาก
เมื่อ เรจิน่า ยังเด็ก วันหนึ่งเธออยากเต้นรำที่งานเต้นรำของเวลอส
ดังนั้นเมื่อเรจิน่ายังเด็กแม่ของเธอจึงสอนเธอเต้นหลายครั้ง
แต่มาคิดดูตอนนี้ก็ดูเหมือนเป็นไปไม่ได้
แม่ของ เรจิน่า หมั้นหมายกับเจ้าชายของประเทศนี้ แต่เธอหนีไปกับพ่อของเธอ กษัตริย์แห่งอัลกัว
ดังนั้นจึงไม่มีทางที่เรจิน่าที่เกิดระหว่างสองคนนี้จะสามารถไปร่วมงานบอลของเวลอสได้
นอกจากนี้ เรจิน่า ก็ดูคล้ายกับแม่ของเธอด้วย
แม้ว่าฉันจะไม่เต้น แต่การไปร่วมงานบอลครั้งนี้ก็อันตราย
อย่างไรก็ตาม เรจิน่า ต้องการเห็นลูกบอลของ เวลอส อย่างน้อยหนึ่งครั้ง
แล้วบอกว่าอยากไปงานบอลแล้วชวนคุนะไปด้วย
“มันสวยมาก ท่านคุนะ…”
ไม่นานมานี้ เรจิน่า กำลังดูคนสองคนเต้นรำอยู่ที่งานเต้นรำ
ถ้าเป็นไปได้เรจิน่าก็อยากเต้นรำกับคุโรกิสามีของเธอด้วย
เรจิน่าใจสั่นเมื่อคิดถึงคุโรกิ
เรจิน่าค่อนข้างประหลาดใจเมื่อได้พบกับคุโรกิครั้งแรก
เนื่องจากคุโรกิมีรูปร่างหน้าตาเหมือนกับมนุษย์ แม้ว่าเขาจะมาจากนาร์โกลก็ตาม
อย่างไรก็ตาม หากคุณคิดให้ดี ไม่มีทางที่อัศวินดำจะเป็นมนุษย์ได้
คุโรกิดูเหมือนมนุษย์ แต่เรจิน่าคิดว่าเขาคงไม่ใช่มนุษย์
เรจิน่าตระหนักว่าคุโรกิแข็งแกร่งกว่ามนุษย์มาก
นี่เป็นเพราะแม้แต่ปีศาจและสัตว์ประหลาดที่ดุร้ายที่สุดก็ยังก้มหัวด้วยความกลัวคุโรกิ
ตามที่เรจิน่าได้ยิน คุโรกิคือคนที่เอาชนะผู้กล้าคนนั้นได้
ฮีโร่คือผู้ที่สร้างความหายนะให้กับเรจิน่าและครอบครัวของเธอ
ดังนั้นจึงสามารถกล่าวได้ว่าคุโรกิเป็นผู้มีพระคุณของเรจิน่า
ฉันคิดว่าเรจิน่าอยากจะทำอะไรบางอย่างเพื่อคุโรกิ
หากคุโรกิประสงค์ ฉันจะมอบร่างกายของฉันให้เขาได้
อย่างไรก็ตาม มันเป็นเรื่องที่ยากลำบาก
เพราะถ้าเรจิน่าพยายามเข้าใกล้คุโรกิโดยไม่จำเป็น คุนะจะโกรธ
เรจิน่าไม่ได้ถามชัดเจนว่าคุนะคือใคร
อย่างไรก็ตาม ตามข่าวลือ เธอเป็นเจ้าหญิงของราชาปีศาจ
คุนะ ลูกสาวของราชาปีศาจ หมกมุ่นอยู่กับคุโรกิ และไม่สามารถทนต่อผู้หญิงคนไหนที่เข้ามาหาเขา แม้ว่าพวกเขาจะเป็นเพียงมนุษย์ก็ตาม
เรจิน่า จำความหนาวเย็นที่ไหลผ่านกระดูกสันหลังของเธอได้เมื่อถูกจ้องมองด้วยใบหน้าที่สวยงามนั้น
ตอนนี้เธอควรจะเต้นรำกับคุโรกิแล้ว
เรจิน่า ถอนหายใจขณะที่เธอจำได้ว่าคุนะ แต่งตัวไปงานเต้นรำ
คุนะแต่งตัวแล้วสวยมากจริงๆ
ความงามของเธอเทียบได้กับเทพธิดาอย่างแน่นอน
ผู้ชายคนไหนที่สามารถเต้นรำกับผู้หญิงแบบนี้ได้ก็คงมีความสุข
เรจิน่า ก็แต่งตัวเพื่องานเต้นรำนี้เช่นกัน แต่เมื่อเปรียบเทียบกับคุนะ เธอแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง
หลังจากเต้นรำกับคุนะแล้ว ผู้หญิงคนไหนก็คงมึนงง
เมื่อคิดไปไกลแล้ว เรจิน่า ก็ส่ายหัว
เพราะแม้แต่การคิดถึงมันก็ทำให้ฉันรู้สึกเศร้า
ดังนั้นพยายามอย่าคิดเรื่องนี้ให้มากที่สุด
พวกเขาควรจะเต้นด้วยกันระหว่างฝึกซ้อมและต้องยอมรับมัน
เรจิน่าพยายามเปลี่ยนอารมณ์ด้วยการกินอาหารอร่อยๆ ที่อยู่ตรงหน้าเธอ
เรจิน่า อยู่ในห้องแยกต่างหากในห้องเต้นรำซึ่งเป็นที่เก็บอาหาร
ตรงหน้าเธอคืออาหารที่เรจิน่าไม่เคยกินมาก่อน
บรรจุอาหารลงในทัปเปอร์แวร์
ภาชนะทัปเปอร์แวร์นี้เป็นเครื่องมือวิเศษที่คุโรกิช่างฝีมือคนแคระสร้างขึ้น
นอกจากนี้ทัปเปอร์แวร์นี้ยังช่วยรักษาความอบอุ่นและถนอมอาหารได้เป็นอย่างดีอีกด้วย
เรจิน่าได้รับเครื่องมือนี้มาจากคุโรกิ
“ฉันคิดว่าทุกคนจะต้องมีความสุข”
เรจิน่านึกถึงสมาชิกในครอบครัวของเธอที่เธอทิ้งไว้ที่นาร์โกล
นาร์โกลมีอาหารสำหรับมนุษย์ไม่มากนัก และ เรจิน่า และเพื่อนๆ ของเธอประสบปัญหาในการหาอาหารในแต่ละวัน
คุโรกิพยายามแบ่งอาหารของตัวเอง แต่ถ้าเขาทำอย่างนั้น เรจิน่าและคนอื่นๆ ก็จะได้รับความขุ่นเคืองจากปีศาจ
ไม่ว่าพวกเขาจะได้รับการปกป้องจากคุโรกิมากแค่ไหน มันก็คงไม่ดีสำหรับพวกเขาที่จะอาศัยอยู่ในนาร์โกล และได้รับความเกลียดชังจากเหล่าปีศาจ ดังนั้น เรจิน่า และคนอื่นๆ จึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องปฏิเสธข้อเสนออันเอื้อเฟื้อนี้
นั่นเป็นเหตุผลที่ เรจิน่า คิดที่จะหยิบมันขึ้นมาในทัปเปอร์แวร์และนำไปให้ทุกคน
เรจิน่าขยับมือของเธอ
ทันใดนั้นฉันก็สังเกตเห็นว่ามีคนยืนอยู่ข้างฉัน
(บางทีอาจมีคนจาก เวลอส สังเกตเห็นความหยาบคายของฉัน?)
ฉันคิดว่าเรจิน่าแย่
เรจิน่า ไม่ใช่แขกที่ถูกต้องตามกฎหมายที่ได้รับเชิญให้เข้าร่วมงานเต้นรำครั้งนี้
การมีส่วนร่วมเป็นเรื่องยาก
เรจิน่าคว้ากระโปรงของเธอ
ดาบเล่มเล็กซ่อนอยู่ใต้กระโปรงของเธอ
ดาบเล็กๆ นี้เป็นสิ่งที่คุโรกิสร้างขึ้นเองและมอบให้เรจิน่า
เรจิน่า ได้รับดาบนี้เพื่อใช้หากเกิดอะไรขึ้น
นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันนำมันมาที่ เวลอส แม้ว่ามันจะกีดขวางการเคลื่อนไหวก็ตาม
อย่างไรก็ตาม ไม่ใช่ความคิดที่ดีที่จะใช้ดาบนี้ที่นี่
เรจิน่า ตัดสินใจว่าอาจเป็นการดีกว่าถ้าจะออกไปอย่างรวดเร็วและไม่แสดงหน้าให้อีกฝ่ายเห็น
“เรจิน่า”
คนที่อยู่ข้างๆฉันตะโกนชื่อเรจิน่า
(เอ๊ะ ทำไมล่ะ? คุณรู้จักชื่อฉันได้ยังไง?)
เรจิน่าประหลาดใจและหันไปมองหน้าคนๆ นั้น
มันเป็นใบหน้าที่คุ้นเคย
“โอมิลอส…”
มีใบหน้าของเพื่อนสมัยเด็กคนหนึ่งที่เดินทางไปฝึกเป็นนักรบเมื่อปีที่แล้ว
(คุณกลับมากี่โมง?)
เรจิน่า มองไปที่ โอมิลอส เพื่อนสมัยเด็กของเธอ
โอมิลอส ดูเหมือนจะมีท่าทางไม่เกรงกลัวมากกว่าเมื่อก่อน
“เรจิน่า…จริงสิ ทำไมคุณถึงมาที่นี่…? คุณกำลังทำอะไรอยู่…”
โอมิลอส มอง เรจิน่า ด้วยความไม่เชื่อ
สายตาของเขามองไปทั่วทั้งร่างกายของเรจิน่า
แล้วหยุดที่วัตถุในมือ
มีทัปเปอร์แวร์บรรจุอาหารอยู่
เรจิน่า รู้สึกเขินอายด้วยเหตุผลบางอย่างและซ่อนทัปเปอร์แวร์ไว้ด้านหลังเธอ
“เฮ้ นี่มันแตกต่างออกไปนะ… มีข้อผิดพลาดอะไรหรือเปล่า…”
เรจิน่ารีบแก้ตัว
ด้วยเหตุผลบางอย่าง ฉันไม่อยากเห็นเพื่อนสมัยเด็กคนนี้เขินอาย
“ขอโทษนะโอมิลอส!!!”
หลังจากพูดอย่างนั้น เรจิน่า ก็หันหลังให้กับ โอมิลอส แล้ววิ่งไป
“เดี๋ยวก่อนเรจิน่า!!”
โอมิลอสตามมา
เรจิน่า ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงอยากออกจาก โอมิลอส
อย่างไรก็ตาม เท้าของฉันมุ่งหน้าไปทางคุโรกิโดยธรรมชาติ
จากนั้นก็ถึงประตูทางเข้าสถานที่จัดงาน
เรจิน่าชนสิ่งใหญ่และตกลงไปที่ก้นของเธอ
(หือ? มีบางอย่างใหญ่โตอยู่ที่ทางเข้าประตูหรือเปล่า?)
เรจิน่า เงยหน้าขึ้นมองวัตถุขนาดใหญ่ที่เธอชน
“เอ๊ะ……?”
เรจิน่าเปล่งเสียงประหลาดใจ
มีบางอย่างที่สูงกว่าเรจิน่ามากกว่าสองเท่า
บางสิ่งบางอย่างดูคล้ายกับมนุษย์แต่มีขนาดแตกต่างกัน
มองดูหน้าก็จะเห็นเขี้ยวใหญ่ และสายตาของเขามองลงไปที่เรจิน่า
“คร๊าาาาาาา!”
ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงกรีดร้องจากขอบสถานที่จัดงาน
“มันคืออสูร!!”
“ทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่!!”
“ก๊ากกก ช่วยด้วย!!!”
สามารถได้ยินเสียงกรีดร้องจากทั่วทั้งสถานที่จัดงาน
เมื่อเรเจนาได้ยินคำว่าอสูร เธอก็ตระหนักว่ามนุษย์ที่อยู่ตรงหน้าเธอคืออะไร
นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นของจริง แต่ฉันค่อนข้างแน่ใจว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้าฉันเป็นยักษ์
และยักษ์เป็นสัตว์ประหลาดกินคนดุร้าย
(ฉันต้องวิ่งหนี!)
เรจิน่าคิดเช่นนั้นและพยายามวิ่งหนี แต่เธอก็ขยับตัวไม่ได้ทันทีเพราะเธอเอาก้นอยู่
“เขาดูเป็นคนดีมากเลย”
ยักษ์ส่งเสียงน่ากลัวและเอื้อมมือไปหาเรจิน่า
“อยู่ห่างจากเรจิน่า !!!”
โอมิลอสรีบไปช่วยเรจิน่า
แต่มันก็ประมาท
ไม่มีทางที่มนุษย์ธรรมดาๆ ที่ไม่มีอาวุธจะสามารถต่อกรกับยักษ์ได้
“มันคืออะไรคุณ?”
ยักษ์โบกมือของเขา
โอมิลอสที่ถูกปลิวไปก็พ่ายแพ้อย่างง่ายดาย
ดวงตาของยักษ์หันไปมองที่โอมิลอส
(โอมิลอส ตกอยู่ในอันตรายหากยังดำเนินต่อไป!)
นั่นคือตอนที่เรจิน่าคิดอย่างนั้น และร่างกายของเธอซึ่งไม่เคยเคลื่อนไหวมาก่อนก็เริ่มเคลื่อนไหวด้วยตัวเอง
เรจิน่า ยืนขึ้น ม้วนกระโปรงของเธอขึ้น และดึงดาบเล่มเล็กออกมา
เมื่อดาบเล่มเล็กถูกดึงออกจากฝัก ดาบสีดำที่ปกคลุมไปด้วยเปลวไฟสีดำก็เผยให้เห็น
“อยู่ห่างจาก โอมิลอส !!”
เรจิน่า กวัดแกว่งดาบและฟันขาของยักษ์
“กุ๊กย่าาาาา”
ยักษ์ที่ลดความระมัดระวังลง ถูกฟันขาและฟาดไปรอบๆ
“โอมิลอส!!”
เรจิน่าเป็นเหตุให้โอมิลอส
“เรจิน่า…”
โอมิลอส มอง เรจิน่า ด้วยสีหน้าตกตะลึง
“หนีไปซะ โอมิลอส!!!”
เรจิน่า จับมือของ โอมิลอส และเริ่มวิ่ง
“เดี๋ยวก่อน!
ฉันได้ยินเสียงกรีดร้องของยักษ์
อย่างไรก็ตาม เรจิน่า และคนอื่นๆ ก็วิ่งหนีโดยไม่คำนึง
