“นักรบ โปรดปกป้องพวกเราอย่างเหมาะสม”
ผู้หญิงในรถม้าร้องเรียกชิซุเฟะ
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ชิซึเฟก็แทบจะถอนหายใจ
ภายในรถม้ามีเจ้าหญิงแห่งอาณาจักรปาซิเฟียและบริวารของเธอ
จากนั้นคนที่เรียกเขาก็คือสาวใช้ที่มากับเขา
ชิซึเฟและคนอื่นๆ ได้รับการว่าจ้างให้ปกป้องเจ้าหญิงและกำลังเดินทางไปที่นั่น
(มันพูดง่ายมาก)
ชิซึเฟมองดูกลุ่มออร์คแล้วแทบจะร้องไห้
ระหว่างทางไปสาธารณรัฐอาเรียเดีย พวกเขาถูกโจมตีโดยกลุ่มออร์ค
โดยปกติแล้วนี่เป็นถนนที่ปลอดภัย
อย่างไรก็ตาม เมื่อเร็ว ๆ นี้ จำนวนมอนสเตอร์ที่ปรากฏเพิ่มขึ้น
ดังนั้นนักผจญภัยเช่น ชิซึเฟ จึงมักถูกจ้าง
การได้งานมากขึ้นอาจเป็นเรื่องน่ายินดี แต่ก็ไม่มีประโยชน์ที่จะเสียชีวิต
“ชิซึเฟ!”
“ฉันรู้! เคร์น่า!”
เมื่อถามโดย เคร์น่า เพื่อนผู้หญิง ชิซูเฟะมองตรงหน้าเธอ
มีออร์คอยู่ที่นั่น
หมูยักษ์ยืนขึ้นเหมือนมนุษย์และตัวใหญ่กว่าชิซึเฟ
ดวงตาของเธอเปียกโชกด้วยความต้องการทางเพศ มองลงไปที่ชิซึเฟราวกับกำลังเลียเธอ
“อย่าเลียฉัน!!!”
ซิซเฟจ้องไปที่ออร์คและเตรียมดาบของเธอ
ฉันไม่สามารถขอความช่วยเหลือได้
เพื่อนของฉันกำลังต่อสู้กับออร์คตัวอื่น ซิซึเฟไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเอาชนะออร์คที่อยู่ตรงหน้าเธอ
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ ชิซึเฟ ต่อสู้กับออร์ค
อย่างไรก็ตาม ในเวลานั้น มีออร์คเพียงตัวเดียว และเขามีเพื่อนที่จะต่อสู้เคียงข้างเขา
อย่างไรก็ตาม มีออร์คหลายตัวโจมตีเรา และเราไม่รู้ว่ามีออร์คกี่ตัว
ชิซูเฟะและคนอื่นๆ ได้รับคำขอให้คุ้มกัน และกำลังเดินทางกลับไปยังสาธารณรัฐอาเรียเดีย
มันควรจะเป็นงานง่ายๆ เนื่องจากมีสัตว์ประหลาดอยู่ไม่กี่ตัวในบริเวณนี้ แต่ชิซึเฟและเพื่อนๆ ของเขาถูกออร์คซุ่มโจมตีบนทางหลวง และการต่อสู้ก็เกิดขึ้นโดยไม่สามารถยืนยันจำนวนพวกมันได้
นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันต่อสู้กับออร์คหลายตัว
มีออร์คไม่มากนักในที่ราบมินอน ดังนั้นคุณจึงไม่ควรพบพวกมันมากนัก
ชิซึเฟเกิดความสงสัยเพราะเรื่องแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
ครึ่งหนึ่งของนักผจญภัยที่ปกป้องรถม้าถูกสังหารโดยออร์ค
สิ่งที่เหลืออยู่คือ ชิซึเฟ, เคร์น่า สหายของเขา และนักผจญภัยอีกสองสามคน
ถ้ามันเป็นเรื่องจริง ก็ไม่น่าแปลกใจเลยที่ชิซึเฟที่อ่อนแอจะถูกฆ่า
เหตุผลที่เธอยังมีชีวิตอยู่ก็เพราะว่าเธอเป็นผู้หญิง
(เขาเป็นคนซุกซนจริงๆ แต่ก็มีช่องอยู่นะ)
ซิซเฟรู้ว่าพวกออร์คพยายามจับตัวเขาโดยไม่ได้รับอันตราย
ดังนั้นฉันจะใช้ประโยชน์จากช่องว่างนั้น
“เย้!!”
ชิซึเฟจงใจกวัดแกว่งดาบของเธออย่างช้าๆ
ออร์คหัวเราะและเหวี่ยงกระบองเพื่อหันเหดาบ
เขาอาจจะตั้งใจที่จะฟาดดาบออกไปและทำให้ชิซูเฟะไม่ได้รับอันตราย
อย่างไรก็ตาม นั่นเป็นกับดักของชิซึเฟ
(ตอนนี้!!)
ชิซึเฟลดดาบของเธอลงอย่างรวดเร็ว สามารถตัดอากาศตามที่เป็นอยู่
ชิซุเฟะหัวเราะและบอกว่าทุกอย่างผ่านไปด้วยดี
เขามั่นใจในทักษะดาบของเขา
ออร์คที่พลาดการโจมตีจะเสียสมดุล
ชิซึเฟไม่พลาด
เขาเตะพื้นและเข้าไปในกระเป๋าของศัตรู จากนั้นแทงดาบเข้าไปในหัวใจของออร์ค
“วัตถุดิบ?!”
ออร์คส่งเสียงครวญครางและมองดูซิซเฟด้วยสีหน้าไม่เชื่อ
มันก็จะเป็นเช่นนั้นเช่นกัน
โดยปกติแล้วความแข็งแกร่งของชิซึเฟจะไม่สามารถสร้างบาดแผลให้กับออร์คได้แม้แต่บาดแผลเดียว
ผิวหนังของออร์คนั้นแข็งมากจนสามารถใช้สร้างเกราะหนังและโล่ได้
เป็นการยากที่จะทำร้ายออร์ค เว้นแต่คุณจะเป็นนักรบที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี
ไม่มีทางที่เด็กหญิงอายุ 17 ปีที่มีแขนบางๆ และไม่มีกล้ามเนื้อใดสามารถเอาชนะออร์คได้
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทำให้สิ่งนี้เป็นไปได้ก็คือดาบวิเศษของซิซเฟ
เป็นเพราะดาบเล่มนี้ ซึ่งเป็นของที่ระลึกของพ่อของเธอซึ่งเป็นนักผจญภัยทำให้ชิซึเฟสามารถเอาชีวิตรอดในฐานะนักผจญภัยได้
ออร์คล้มลงโดยที่ดาบของเขายังคงแทงอยู่ในนั้น
มันเป็นรางวัลของฉันที่เอาแต่ใจเพราะว่าฉันเป็นผู้หญิง
จากนั้น ซิซเฟพยายามดึงดาบออกมาจากออร์คที่ร่วงหล่น
“อะไรนะ!? ดาบไม่ออก!! หมดแล้ว ฉันออกแรงมากเกินไป!”
ซากของออร์คยังคงอยู่ ชิซึเฟตื่นตระหนกและพยายามดึงดาบของเธอออกมา
แต่ฉันกำลังจะดึงมันออกมา
จู่ๆ ชิซึเฟก็ถูกยกขึ้น
เมื่อฉันหันกลับไป ฉันเห็นหน้าของออร์คอยู่ข้างๆ ฉัน
(โกหก! ฉันไม่ได้สังเกตว่าคุณขึ้นมาจากด้านหลัง!)
ฉันคิดว่าฉันได้กำจัดชิซึเฟไปแล้ว แต่มันก็สายเกินไปแล้วและฉันก็ถูกพวกออร์คจับตัวไป
“บูโฮโฮโฮโฮโฮ♪”
ออร์คยิ้มอย่างมีความสุข
มีบางอย่างเย็นๆ ไหลลงมาตามกระดูกสันหลังของชิซึเฟ
“ย๊าาาาาาาา!!”
ชิซึเฟกรีดร้องให้ดังที่สุดเท่าที่จะทำได้
ออร์คพยายามอุ้มซิซึเฟเข้าไปในป่าโดยจับเขาไว้
“ช่วยฉันด้วย! ฉันไม่อยากให้คุณช่วย! ฉันไม่อยากตายถ้านี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเป็นออร์ค!”
เขาดุร้าย แต่ไม่สามารถหนีจากอ้อมแขนของออร์คได้
ท้องฟ้าในขณะนั้นก็ส่องแสงสดใส
“เอ๊ะ?!”
ชิซึเฟอดไม่ได้ที่จะหลับตาลง
ทันใดนั้นเขาก็ล้มลงกับพื้น
“อะไร……”
เมื่อชิซึเฟลืมตาขึ้นและมองไปข้างหลัง เธอเห็นออร์คตัวหนึ่งนอนอยู่บนพื้นโดยที่หัวของมันหายไป
แล้วมองไปในทิศทางที่แสงมาจาก
ม้ากำลังบินอยู่บนท้องฟ้า
แสงที่ปล่อยออกมาจากม้าตัวนั้นทะลุผ่านออร์คทีละตัว ในชั่วพริบตา ออร์คทั้งหมดก็พ่ายแพ้
เมื่อออร์คทั้งหมดล้มลง เพกาซัสก็จะตกลงมาจากท้องฟ้า
จากนั้น ชายคนหนึ่งลงจากเพกาซัสและยืนอยู่ตรงหน้าชิซึเฟ
“สวย……”
ชิซึเฟอดไม่ได้ที่จะกระซิบ
รูปลักษณ์ของมันดูสดใสและศักดิ์สิทธิ์
ชิซึเฟรู้สึกทึ่งกับชายคนนั้น
ชายผู้นี้งดงามยิ่งกว่าชายใดๆ ที่ชิซึเฟเคยเห็นมา
เธอมีใบหน้าที่มีรูปร่างดี หุ่นเพรียว และมีผมที่สดใสที่เปล่งประกายเมื่อต้องแสงแดด
(นั่นใคร? และม้ามีปีก?เพกาซัส! ? การขี่เท็มมะไม่ได้มีไว้สำหรับคนธรรมดาเท่านั้น! )
เมื่อใบหน้าที่สวยงามนั้นยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน ชิซึเฟก็รู้สึกว่าแก้มของเธอร้อนขึ้น
“คุณสบายดีไหม?”
“เอ๊ะนั่น!?”
ชิซูเฟะถูกเรียกหาเธอ แต่เธอกลับถูกสะกดจิตจนพูดไม่ออก
ตอนนี้มันอันตรายมากจนจิตใจของฉันไม่สามารถตามทันได้
อย่างไรก็ตาม ชิซุเฟคิดว่ามันเป็นการเสียมารยาทที่จะไม่พูดอะไร ดังนั้นเธอจึงพยายามพูดออกมา
“ฮ่า ใช่แล้ว คุณช่วยฉันไว้! ฉันเกือบโดนออร์คลักพาตัวไปแล้ว!”
ชิซึเฟขอบคุณเขาอย่างลังเล
“ขณะที่ฉันกำลังบินอยู่บนท้องฟ้า ฉันได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือ ฉันก็เลยรีบมา ดูเหมือนว่าฉันจะมาทันเวลา”
ชายคนนั้นพูดและยื่นมือออกไป
ชิซึเฟจับมือของเขาและตื่นขึ้น
เมื่อถูกกระตุ้น ใบหน้าของชายคนนั้นก็จะเข้ามาใกล้มากขึ้น
มันมีกลิ่นหอมสดชื่นไม่เหมือนไม้โอ๊ค
“ฉันชื่อเรย์จิ ช่วยบอกชื่อของคุณหน่อยได้ไหม สาวน้อย”
“ชิซูเฟเรีย…”
“โคฮอน!!”
ทันใดนั้น ก็ได้ยินเสียงไอมาจากด้านหลังเรย์จิ
ก่อนที่ฉันจะรู้ตัว ก็มีใครบางคนยืนอยู่ข้างหลังเรย์จิ
ชิซึเฟไม่ได้สังเกตเพราะเธอมองแค่เรย์จิเท่านั้น
ชิซึเฟรีบเอามือออก
“อะไรเหรอ? ชิยูกิ?”
เรย์จิหันกลับไปมอง
ชิซึเฟรู้สึกผิดหวังที่เธอไม่เห็นหน้าเธออีกต่อไป
“ขอโทษทีที่งานยุ่ง แต่ฉันคิดว่ามันดีขึ้นนิดหน่อยนะเรย์จิคุง”
ชิซึเฟมองไปที่ผู้หญิงที่ชื่อชิยูกิซึ่งเป็นอีกฝ่ายของเสียงจากด้านหลังเรย์จิ
หายใจเข้าตรงนั้น
“สวย……”
ชิซึเฟอดไม่ได้ที่จะกระซิบ
นี่เป็นครั้งที่สองที่ฉันพูดในวันนี้
ผู้หญิงที่ชื่อชิยูกินั้นสวยมาก
หน้าตาสวย ยาว ขาว และตายาว ลำตัวเรียวและมองเห็นส่วนต่าง ๆ ได้ สิ่งที่ทำให้เธอสวยเป็นพิเศษคือผมสีดำที่ยาวถึงเอว มันแวววาวและสะท้อนแสงอาทิตย์
เมื่อเห็นสิ่งนี้ชิซึเฟก็รู้สึกหดหู่
(ไม่มีทางที่ผู้หญิงจะทิ้งเขาไว้ตามลำพังเพราะเขาเท่มาก มันเป็นความรักสั้นๆ…)
ผู้หญิงที่ชื่อชิยูกิมองชิซึเฟด้วยสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อย
“ฉันขอเล่าอะไรให้ฟังหน่อยได้ไหม”
แม้ว่าเธอจะสวย แต่ชิซึเฟกลับอ่อนแอลงเมื่อเผชิญกับสายตาที่เย็นชา
“ครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ!!”
เมื่อจ้องมองด้วยดวงตาที่สวยงามเหล่านั้น เสียงของชิซึเฟก็ดังขึ้น
“มีออร์ค 12 ตัวที่โจมตี คุณแน่ใจหรือว่านี่ถูกต้อง?”
“อืม… ไม่… ฉันก็ไม่ทราบเหมือนกัน เนื่องจากจู่ๆ ฉันถูกโจมตี ฉันไม่สามารถยืนยันได้ว่ามีออร์คมาโจมตีฉันกี่ตัว…”
ชิซุเฟตอบอย่างลังเล
“ใช่….นั่นช่วยไม่ได้…”
ผู้หญิงชื่อชิยูกิถอนหายใจ
“เกิดอะไรขึ้นกับจำนวนออร์คเหรอ ชิยูกิ?”
“มีศพออร์ค 12 ศพ ซึ่งทั้งหมดถูกฆ่าโดยเรย์จิคุง น่าแปลกที่ดูเหมือนจะไม่มีออร์คระดับสูงเลยในบรรดา 12 ศพ นี่มันแปลกมาก”
ผู้หญิงที่ชื่อชิยูกิดูเหมือนจะหมดความสนใจในตัวชิซึเฟแล้ว เธอจึงเมินเขาและพูดคุยกับเรย์จิต่อไป
“มีร่องรอยของมอนสเตอร์ตัวอื่นอยู่ใกล้ ๆ บ้างไหม?”
“ฉันขอให้ริโนะและนาโอะค้นหามอนสเตอร์ตัวอื่นใกล้ๆ ดูเหมือนว่าพวกมันจะไม่ซ่อนตัวอยู่”
“ฉันเข้าใจแล้ว… อาจเป็นเพราะเหตุการณ์ที่รองประธานสมาคมจอมเวทย์กล่าวถึง บางทีเราอาจจะหาคำตอบได้ว่าเราไปที่อาเรียเดียและฟังรายละเอียดหรือไม่”
“นั่นเป็นความจริงอย่างแน่นอน…”
ผู้หญิงที่ชื่อชิยูกิพยักหน้ารับคำพูดของเรย์จิ
“นอกจากนี้ เรายังไม่รู้ว่ามีผู้บาดเจ็บกี่คน แต่ซาโฮโกะซังกำลังใช้เวทมนตร์รักษาอยู่ ดังนั้นทุกคนควรปลอดภัย”
“เข้าใจแล้ว ว่าแต่ มีผู้หญิงคนไหนที่ได้รับบาดเจ็บบ้างไหม?”
“เอ๊ะ…? ดูเหมือนไม่มีผู้หญิงคนไหนได้รับบาดเจ็บเลย…”
“ใช่แล้ว คุณวางใจได้เลย”
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น ชิซึเฟก็รู้สึกโล่งใจเช่นเดียวกับเรย์จิ
(สิ่งที่ดี เคร์น่า ดูเหมือนจะไม่เป็นไรเช่นกัน)
ชิซึเฟนึกถึงเพื่อนๆ ของเธอที่อาจเรียกได้ว่าเป็นครอบครัวเดียวกัน
“ทำไมคุณถึงกังวลแต่เรื่องผู้หญิง…”
“ก็มันเป็นหน้าที่ของผู้กล้าที่จะต้องปกป้องผู้หญิงที่อ่อนแอ”
“ฉันตะลึง…ถ้าเป็นไปได้คุณควรเป็นผู้พิทักษ์ของทุกคน”
ขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกันอยู่ ก็มีคนเดินเข้ามาหาพวกเขา
คนที่เข้ามาใกล้คือเจ้าหญิงยูเลียแห่งอาณาจักรปาซิเฟีย ผู้หญิงซิซเฟและคนอื่นๆ ตั้งใจที่จะปกป้อง
มีสาวใช้อยู่ใกล้ๆเธอ
ดูเหมือนว่าออร์คจะออกมาเพราะมันพ่ายแพ้ไปแล้ว
“ขอบคุณ ขอบคุณที่ช่วยชีวิตฉัน ท่านผู้กล้า”
ยูเรียโค้งคำนับเรย์จิ
เธออายุพอๆ กับชิซึเฟ แต่หน้าอกของเธอใหญ่
เมื่อเจ้าหญิงพยักหน้า หน้าอกอันใหญ่โตของเธอก็แกว่งไปแกว่งมา
การเคลื่อนไหวของเขาไม่มีความหยาบคาย ในทางกลับกัน พวกเขากลับสง่างาม
“คุณ?”
“ฉันชื่อยูเรีย เจ้าหญิงแห่งอาณาจักรปาซิเฟีย ถ้าผู้กล้าไม่มา เราคงเดือดร้อนแน่”
“ไม่ ฉันดีใจที่สามารถปกป้องคนสวยอย่างเธอได้”
เรย์จิโค้งคำนับยูเรีย มันยังค่อนข้างหรูหรา
ชิซึเฟคิดว่ามันเป็นภาพที่งดงามมาก
ยูเรียเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างสวย
แม้ว่าชิยูกิจะมีโครงสร้างใบหน้าที่ดีกว่า แต่เธอก็มีหน้าอกที่น่าดึงดูดและใบหน้าที่มีเสน่ห์
แม้แต่ข้างๆ เรย์จิ ซึ่งเป็นชายหนุ่มรูปหล่อ เขาก็ยังไม่ด้อยกว่า
“ก็คุณเก่งนี่ครับ”
ยูเรียยิ้ม
(ตามที่คาดไว้ของเจ้าหญิง ทัศนคติที่ผ่อนคลายของเธอแตกต่างจากของฉันมาก บางทีนี่อาจเป็นความแตกต่างในสถานะทางสังคม…)
ชิซึเฟรู้สึกเขินอายที่เธอกังวลเกินกว่าจะพูดได้
จากนั้นฉันก็สังเกตเห็นว่าผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ ฉันชื่อจิยูกิดูไม่พอใจ
ชิซึเฟรู้สึกแปลกแยกและออกจากสถานที่นั้นไป
“ดูเหมือนว่าเราทั้งคู่จะปลอดภัยแล้วชิซึเฟ”
เมื่อชิซึเฟออกจากเรย์จิและคนอื่นๆ ไคนะก็เข้ามาอยู่เคียงข้างเธอ
“ถูกต้องแล้ว เคร์น่า…ดูเหมือนเธอจะสบายดีนะ”
แม้ว่าจะถูกโจมตีโดยออร์คกลุ่มใหญ่เช่นนี้ แต่ชีวิตของฉันก็รอดมาได้ นี่คือปาฏิหาริย์
ชิซึเฟและคนอื่นๆ ต่างดีใจที่พวกเขาปลอดภัย
“ถึงกระนั้น ก็น่าทึ่งมาก… มีออร์คจำนวนมากพ่ายแพ้ในทันที นั่นอาจเป็นผู้กล้าแห่งแสงได้หรือไม่?”
“ผู้กล้าแห่งแสง?”
“ทำไมคุณไม่รู้ล่ะชิซึเฟ? ก็เขายังคงโด่งดังแถวๆ นี้… ดูเหมือนว่าเขาจะแข็งแกร่งที่สุดทางฝั่งตะวันออกของทวีปที่อยู่เลยเทือกเขาตอนกลางไป เขาว่ากันว่าเป็นผู้ชายที่รักของเทพีเรน่า ”
เคร์น่ามองดูเรย์จิแล้วพูด
“ผู้กล้าผู้เป็นที่รักของเทพธิดา…”
ชิซึเฟได้ยินคำพูดของเคร์น่า และจ้องมองไปที่แผ่นหลังของเรย์จิอย่างเร่าร้อน
