เทพธิดาเรน่า และ แบทเทิลเมเดนส์ อยู่บนท้องฟ้าเหนือเขาวงกตเพื่อทักทาย คุโรกิและคนอื่นๆ เมื่อพวกเขากลับมา
“ท่านเรน่า คุณสบายดีไหม เรย์จิและคนอื่นๆ ?”
เรย์จิมองอย่างกังวลจากบนเรือที่ว่างเปล่า
“คุณกังวลขนาดนั้นเลยเหรอ เนีย”
“ไม่ ไม่! ฉันไม่ได้กังวลเป็นพิเศษ!!”
เนียทำเสียงตื่นตระหนก
ทัศนคติของเขานั้นง่ายต่อการเข้าใจ
“ไม่เป็นไร เนีย ฉันแน่ใจว่ามันจะช่วยได้”
“ท่านเรน่าเชื่อใจเขา…ฉันแน่ใจว่าเขาจะกลับมาแบบมีชีวิตอีกครั้ง”
“แน่นอน”
เรน่าไม่ต้องสงสัยเลยว่าเรย์จิและคนอื่นๆ จะกลับมา
ท้ายที่สุดแล้ว คุโรกิ อัศวินของเขาเองก็อยู่ในเขาวงกต
ดังนั้นจึงไม่ต้องกังวล
แต่เนียดูแตกต่างออกไป
แบทเทิลเมเดนส์ คนอื่นๆ ก็มองลงมาอย่างกังวลเช่นกัน
เมื่อเห็นสิ่งนี้เรน่าก็ถอนหายใจ
เรย์จิเป็นชายหนุ่มรูปงามและยังเป็นที่นิยมในหมู่สาวๆ เซนโตเมะอีกด้วย
ดูเหมือนบางคนอยากจะเข้าใกล้เรย์จิโดยได้รับอนุญาตจากเรน่า
ด้วยเหตุนี้ เรน่าจึงมีความรู้สึกหลากหลายเพราะเธอไม่ชอบเรย์จิ
“ทุกคน ไม่ต้องกังวลมากนัก เรย์จิจะกลับมาแน่นอน”
“ค่ะ ฉันเข้าใจแล้ว ท่านเรน่า”
แบทเทิลเมเดนส์ หัวเราะ
(คุณรู้สึกดีขึ้นบ้างไหม?)
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เรน่าก็มองไปในทิศทางของนาร์โกล
เนื่องจากคุโรกิยังไม่กลับมา เด็กผู้หญิงจึงเข้ามาหาอาเรียเดียด้วยความรู้สึกหมดความอดทน
“กลับบ้านเร็วเข้า…ผู้หญิงคนนั้นกำลังจะมารับคุณ”
เรน่ากระซิบเบาๆ
◆
“ใกล้จะถึงแล้ว โกเรียส!! ใกล้ถึงที่ที่คุโรกิอยู่แล้ว!!”
คุนะ เด็กผู้หญิงผมสีเงิน ขี่มังกรปีศาจโกเรียสบินขึ้นไปบนท้องฟ้า
แหวนเวทย์มนตร์บนมือซ้ายของคุนะบอกเขาว่าคุโรกิอยู่ที่ไหน
คุนะถึงขีดจำกัดแล้วเพราะเขาไม่ได้เจอคุโรกิมาเป็นเวลานาน
นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันจะไปรับคุณ
“รอเดี๋ยวก่อนนะคุโรกิ!! ฉันจะไปรับคุณเดี๋ยวนี้!!”
◆
“คุณถึงขีดจำกัดแล้ว ชิยูกิซัง”
“นาโอะขยับไม่ได้เช่นกัน”
ริโนะและนาโอะพูดกับชิยูกิด้วยสีหน้าเหนื่อยล้า
เมื่อเห็นใบหน้านั้น ชิยูกิก็รู้สึกวิตกกังวล
ใบหน้าที่น่ารักของทั้งคู่ถูกทำลายลง
ริโนะและนาโอะมีจิตใจดีอยู่เสมอและไม่เคยแสดงสีหน้าเหนื่อยล้าเลย
เพราะฉันไม่เคยคิดว่ามันจะกลายเป็นแบบนี้
(บางทีในเขาวงกตนี้ ทุกคนยกเว้นลาวิรุส ไม่สามารถใช้พลังตามปกติได้ พลังเวทย์ของฉันก็มากกว่าปกติเช่นกัน…)
ชิยูกิก็รู้สึกเหนื่อยเหมือนกัน
ซาโฮโกะที่อยู่ถัดจากชิยูกิก็เหนื่อยล้าจากการร่ายเวทย์รักษาและป้องกันหลายครั้งเช่นกัน
เรย์จิเป็นเพียงคนเดียวที่มีจิตใจดี
มีเพียงเรย์จิเท่านั้นที่ท้าทายลาวิรุส
ฉันก็ไม่รู้ว่ามันจะนานแค่ไหนเช่นกัน
ลาวิรุสได้รับพลังจากเขาวงกต ดังนั้นเขาจึงสามารถต่อสู้ได้ตลอดไปในสถานที่แห่งนี้
นี่เป็นสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด
อย่างไรก็ตาม ชิยูกิก็ต้องต่อสู้เหมือนเรย์จิเช่นกัน
“ลุกขึ้นมา ริโนะซัง ซาโฮโกะซัง… ฉันต้องช่วยเรย์จิคุง”
ชิยูกิถือไม้เท้าของเธอ
ฉันตั้งใจที่จะต่อสู้ให้ถึงขีดสุด
เรย์จิ และ ลาวิรุสกำลังต่อสู้กันต่อหน้าฉัน
เรย์จิไม่ยอมแพ้
สู้ไม่ยอมแพ้ไม่ว่าสถานการณ์จะเลวร้ายเพียงใด และสุดท้ายเขาก็ชนะ
นั่นเป็นสาเหตุที่ชิยูกิไม่ยอมแพ้เช่นกัน
จากนั้นริโนะและซาโฮโกะก็ยืนขึ้นในลักษณะเดียวกัน
“พวกคุณทำอะไรอยู่? ทำไมคุณถึงยังสู้ได้!”
ลาวิรุสกรีดร้อง
น้ำเสียงหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด
มันค่อนข้างจะลำบาก
“ฮึ่ม เราจะยอมแพ้!!!!!!”
เรย์จิถือดาบสองเล่มแล้วหัวเราะ
เมื่อเห็นสิ่งนี้ ลาวิรุสก็ยิ่งไม่พอใจมากขึ้นไปอีก
“พอแล้ว! ฉันไม่ต้องการใช้ท่านี้ แต่มันยุ่งยากเกินไป!! ฉันจะฆ่าแกให้หมดกำลัง!!!”
เมื่อเขาตะโกนอย่างนั้น ร่างกายของลาวิรุส ก็เปลี่ยนเป็นสีแดง
“ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่านายจะไม่จริงจังจนถึงตอนนี้!!!”
นาโอะส่งเสียงประหลาดใจ
ชิยูกิแทบไม่เชื่อเลย ยังมีความลับอยู่อีกเหรอ?
“ไฟโมโลชในตัวฉัน เผาไหม้ทุกคนในที่นี้!!!”
ลาวิรุสกรีดร้องและเปลวไฟก็ปะทุออกมาจากร่างกายของเขา
เปลวไฟจะลุกลามไปทั่วห้องในไม่ช้า
“แสงสว่าง!!!”
ซาโฮโกะเรียกพลังเวทย์มนตร์ทั้งหมดของเธอออกมาและเสกคาถาป้องกันด้วยพลังทั้งหมดของเธอ
ร่างกายของชิยูกิถูกห่อหุ้มด้วยแสงและปกป้องพวกเขาจากเปลวไฟ
“ขอบคุณนะซาโฮโกะซัง!!”
ชิยูกิมองไปที่ซาโฮโกะ
เขายิ้ม แต่ใบหน้าของเขาดูเจ็บปวด อาจเป็นเพราะการใช้เวทมนตร์ยากขึ้น
“จ๊าาา!!!”
“โน๊ยยยย!!!”
เสียงกรีดร้องดังก้องมาจากด้านหลังลาวิรุส
เปลวไฟยังมุ่งหน้าไปยังผู้หญิงที่อยู่ด้านหลังลาวิรุส
พวกผู้หญิงวิ่งหนี แต่กลับถูกไฟลุกท่วมและหายตัวไป
“คุณ! คุณวางแผนที่จะฆ่าพวกเขาด้วยเหรอ?”
“ฮึ่ม!! มีสิ่งทดแทนผู้หญิงอีกเพียบ! ฉันต้องลักพาตัวเธออีกแล้ว!!!”
ลาวิรุสพูดอย่างเบื่อหน่าย
“ผู้ชายอะไรเนี่ย!!!”
ชิยูกิจ้องมองไปที่ลาวิรุส
“ยูเลีย!!”
เรย์จิรีบวิ่งไปหายูเรียที่กำลังวิ่งหนีจากเปลวไฟอย่างรวดเร็ว
ไม่นานนัก ยูเรียก็ได้รับการปกป้องจากเปลวเพลิงโดยเรย์จิ
เรย์จิผู้ช่วยยูเรียกระโดดขึ้นและกลับไปหาชิยูกิและคนอื่นๆ
“ทำไมล่ะท่านเรย์จิ? ฉันหลอกคุณ”
ยูเรียมองเรย์จิอย่างสงสัย
“ฉันจะไม่ทอดทิ้งผู้หญิงของฉัน ไม่ต้องห่วง ยูเรีย”
“ท่านเรย์จิ…”
ยูเรียมองดูเรย์จิด้วยดวงตาที่ชุ่มชื้น
(เป็นการดีที่จะช่วย แต่ภาระของซาโฮโกะซังจะเพิ่มขึ้นตามจำนวนเป้าหมายที่เพิ่มขึ้น ฉันสงสัยว่าเธอจะรู้ตัวหรือเปล่า?)
ชิยูกิมองเขาอย่างเย็นชา
“ไฟโมล็อคนี้จะไม่ดับจนกว่าพลังเวทย์มนตร์ของฉันจะหมด ฉันจะป้องกันมันได้นานแค่ไหน”
ลาวิรุสเข้ามาใกล้
เรย์จิปล่อยให้ยูเรียไปและมุ่งหน้าไปยังลาวิรุสตามลำพัง
ชิยูกิและริโนะพยายามใช้เวทย์น้ำเพื่อสนับสนุนพวกเขา แต่ก็ไม่ได้ผล
ที่ใดมีไฟของโมโลช พลังของน้ำก็อ่อนลง
เมื่อรวมกับพลังของเขาวงกต ก็สามารถป้องกันไม่ให้ชิยูกิและคนอื่นๆ ใช้เวทย์น้ำได้
“ฉันหวังการสนับสนุนอีกต่อไปแล้ว ผู้กล้า!!”
“เป็นไรไปวะ? ถึงฉันจะสู้ก็เถอะ!!”
เรย์จิและลาวิรุสเริ่มต่อสู้กัน
สิ่งเดียวที่ชิยูกิทำได้คือเฝ้าดู
นั่นน่าหงุดหงิดมาก
“ทำไม! ทำไมคุณถึงสู้ได้! นี่คงเป็นสถานการณ์ที่สิ้นหวังสำหรับคุณ ทำไมคุณถึงสู้ได้อย่างไม่สิ้นหวัง!!”
“ผู้หญิงของฉันอยู่ข้างหลังฉัน ช่วยแสดงด้านแย่ๆ ของเธอให้ฉันดูหน่อยได้ไหม!!!”
“ถ้าอย่างนั้น! ฉันจะฆ่าผู้หญิงคนนั้นก่อน”
ลาวิรุสแกล้งทำเป็นมุ่งหน้าไปหา เรย์จิและเดินไปหากลุ่มผู้หญิงของชิยูกิ
“ทุกคนกระจายออกไป!!”
เมื่อชิยูกิกรีดร้อง เพื่อนๆ ของเธอก็กระจัดกระจายและวิ่งหนีไป
ซาโฮโกะที่เคลื่อนไหวช้าที่สุดพยายามหลบหนีจากลาวิรุสโดยสนับสนุนนาโอะ
“เปล่า! พ่อ!”
ยูเรียกรีดร้อง
ดูเหมือนว่าลาฟริสกำลังมุ่งเป้าไปที่ยูเรีย
“คุณเล็งไปที่ลูกสาวของคุณเองหรือเปล่า?”
เรย์จิยืนอยู่ข้างหน้ายูเรียด้วยความเร็วสูงและสกัดกั้นการโจมตีของลาวิรุส
ยูเรียไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ราวกับว่าเธออ่อนแอ มันพันกันไปหมด
ลาวิรุสโจมตีเรย์จิซึ่งขยับไม่ได้เพราะยูเรียอยู่ข้างหลังเขา
เรย์จิป้องกันการโจมตีด้วยดาบสองเล่ม แต่สถานการณ์กลับเป็นอันตราย
“อ๊าาา!!”
ดาบเล่มหนึ่งของเรย์จิหักและถูกโยนทิ้งไปพร้อมกับหลังของยูเรีย
“เรย์จิคุง!!!”
ชิยูกิกรีดร้องและยิงกระสุนเวทมนตร์ใส่ ลาวิรุสด้วยพลังเวทย์มนตร์ทั้งหมดของเธอ
ฉันต้องหยุดเขาไม่ให้หันความสนใจไปที่เรย์จิ
“ผู้หญิงคนนี้! บินได้!!!”
ลาวิรุสซึ่งกำลังมุ่งหน้าไปยังเรย์จิ มุ่งหน้าไปยังชิยูกิ
“อะไรนะ มันกำลังมาทางนี้! ฉันต้องวิ่งหนี! นั่น…”
ชิยูกิพยายามวิ่งหนีและล้มลง ฉันไม่มีแรงแม้แต่จะพยายามลุกขึ้นยืน
“เวทมนตร์ของฉันหมดแล้ว…”
ชิยูกิใช้พลังเวทย์มนตร์มากเกินไปและไม่แข็งแกร่งพออีกต่อไป
เขาไม่ฟังฉันแม้ว่าเขาจะขยับขาก็ตาม
“ชิยูกิซัง!!!”
นาโอะไปช่วยชิยูกิ แต่เธอกลับวิ่งหนีไปในทิศทางตรงกันข้ามจึงทำไม่ทัน
ลาวิรุสเข้าใกล้ชิยูกิ และเหวี่ยงขวานจากด้านบน
ชิยูกิรู้สึกว่าขวานเข้ามาใกล้อย่างช้าๆ
(โกหกน่าฉันจะตายเหรอ! ใครก็ได้ช่วยฉันที!)
ชิยูกิอดไม่ได้ที่จะหลับตาลง
“บูม บูม บูม บูม บูม บูม บูม บูม บูม บูม บูม บูม บูม บูม บูม บูม
ทันใดนั้นฉันก็ได้ยินเสียงกรีดร้องของลาวิรุส
ขวานไม่ได้โดนชิยูกิ
เมื่อชิยูกิลืมตาขึ้น ก็มีคนยืนอยู่ตรงหน้าเธอ
ลาวิรุสกำลังพังทลายลงในสถานที่ห่างไกลจากชิยูกิ
“คุณโอเคไหม?”
คนที่ช่วยชิยูกิตะโกนเรียกเธอโดยไม่หันกลับมา
ชิยูกิเคยได้ยินเสียงนี้มาก่อน
เป็นเสียงของชายที่ช่วยฉันใต้ดินในอาณาจักรร็อค
ชายคนนั้นหันกลับมามองชิยูกิ
“คุณ……”
ชิยูกิพึมพำและมองไปที่ชายคนนั้น
(ทำไมเขาถึงอยู่ที่นี่? เขาช่วยฉันทำไม?)
ชิยูกิกำลังสับสน
“ฉันจะจัดการส่วนที่เหลือเอง โปรดอยู่ข้างหลัง”
ขณะที่เขาพูดสิ่งนี้ ร่างของชายคนนั้นก็ถูกกลืนหายไปในเปลวไฟสีดำ
เมื่อเปลวไฟสีดำหายไป อัศวินดำสวมชุดเกราะสีดำก็ยืนอยู่ที่นั่น
(เขาคือคนที่ช่วยเราในอาณาจักรร็อค…)
นั่นคือตอนที่ชิยูกิสังเกตเห็น
