สาธารณรัฐอาเรียเดียในเวลากลางคืน
ชิยูกิและเพื่อนๆ เดินผ่านเมืองนอกกำแพงเมือง
“สบายดีไหม ชิยูกิซัง?”
นาโอะที่กำลังให้ชิยูกิยืมไหล่ของเธอถาม
“ไม่เป็นไรนะ นาโอะซัง ฉันแค่รู้สึกไม่สบายนิดหน่อย”
“คุณแน่ใจหรือว่าคุณสบายดี ท่านปราชญ์? คุณเห็นอะไรบนโลกนี้บ้าง?”
เดซิอุสที่เดินอยู่ข้างๆ ฉันถามอย่างกังวล
แต่ฉันไม่สามารถบอกคุณได้ว่าฉันเห็นอะไร
ชิยูกิและเพื่อนๆ อยู่ในสถานที่ที่เต็มไปด้วยโรงแรมและบาร์
ชิยูกิใช้เวทมนตร์แห่งการมีญาณทิพย์มองเข้าไปในโรงแรมเพื่อตามหามาร์เซียส
อย่างไรก็ตาม มันเป็นความล้มเหลว
(ทุกคน ผู้ชายคนนี้ก็ซาการิเหมือนกัน…)
ชิยูกิอดไม่ได้ที่จะกระซิบแบบนั้น
เมื่อฉันมองเข้าไปในชั้นสองของโรงแรมแต่ละแห่งโดยใช้เวทมนตร์แห่งการมีญาณทิพย์ ฉันเห็นชายและหญิงจำนวนมากทำงานหนัก
และยังมีคนเพศเดียวกันที่ทำงานหนักอีกด้วย ฉันไม่ได้ตั้งใจจะวิพากษ์วิจารณ์ผู้คนเพราะความรักแต่ละรูปแบบแตกต่างกัน
ถ้าเป็นผู้ชายหน้าตาดี แนะนำเลยครับ
แต่เมื่อฉันเห็นชายชรามีขนดกห้าคนวางซ้อนกันฉันรู้สึกไม่สบาย
หากลองคิดดูบริเวณนี้ก็จะเต็มไปด้วยร้านค้าดังกล่าว
เป็นเรื่องปกติที่คุณจะเห็นสิ่งต่างๆ เช่นนั้นได้หากคุณมองผ่านสิ่งเหล่านั้น
ใบหน้าของชิยูกิเปลี่ยนเป็นสีแดงสด และเธอดูเหมือนกำลังจะทรุดลง ดังนั้นเดซิอุสจึงตัดสินใจฉลาดและยุติการค้นหา
“ฉันขอโทษ ลอร์ดเดชิอุส เราจะกลับไปก่อน”
ชิยูกิขอโทษเดซิอุส
เดชิอุสเป็นเพียงคนเดียวที่เหลือเพื่อค้นหามาร์เซียส ดังนั้นเขาจึงวางแผนที่จะอยู่ที่นี่
“ครับ หลังจากนั้นผมจะหายดีเอง”
หลังจากพูดอย่างนั้น เดชิอุสก็ออกจากชิยูกิ และคนอื่น ๆ และหายตัวไปในเมืองยามค่ำคืน
“กลับกันเถอะ นาโอะซัง เราพบเบาะแสแล้ว เรามาพบกับเรย์จิคุงและคนอื่นๆ กันเถอะ”
“ใช่”
ชิยูกิและเพื่อนๆ ของเขาเดินผ่านเมืองในเวลากลางคืน
“เอ่อ… ฉันรู้สึกสมเพชนิดหน่อย…”
“นั่นไม่จริง มันเป็นปกติของชิยูกิซัง รวมถึงเรื่องแบบนี้ด้วย”
“นั่นเป็นวิธีพูดที่น่าจับตามอง”
“ไม่ ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ เรากลับกันเถอะ”
นาโอะหัวเราะและแกล้งทำเป็น
(ฉันกำลังพยายามทำตัวเป็นคนเข้มแข็ง ฉันสงสัยว่านาโอะซังคิดอย่างไรกับฉัน)
ชิยูกิอยากรู้แต่ก็ถามไม่ได้
“อา เพียงพอแล้วนาโอะซัง…”
ชิยูกิและคนอื่นๆ กลับมาพร้อมแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน
◆
คุโรกิเผาหัวของคัสตี้ด้วยเปลวไฟสีดำ
เหตุผลที่ฉันเผามันเป็นเพราะฉันทนมองมันต่อไปไม่ไหวแล้ว
เด็กผู้หญิงชื่อ คัสตี้ ไม่คิดว่าสถานการณ์ของเธอจะโชคร้ายเลย แต่คิดว่ามีความสุขมากกว่า
คุโรกิทนไม่ได้ที่จะเห็นสิ่งนั้น ฉันรู้ว่ามันเห็นแก่ตัว แต่ฉันก็อดไม่ได้
“นั่นสินะ… คุณกำลังบอกว่านี่คือมาร์เซียสเหรอ?”
เซียนน่ามองไปที่มาร์เซียสที่ไม่มีหัวแล้วพูดด้วยความงุนงง
คุโรกิคิดว่ามันไม่สมเหตุสมผล
เพราะเพื่อนของฉันกลายเป็นแบบนี้
เมื่อเชนน่าบอกว่าคุโรกิกำลังจะไปหามาร์เซียส เธอก็ขอให้เขาพาเธอไปด้วย
อย่างไรก็ตาม ฉันไม่เคยคาดหวังว่า มาร์เซียสจะมีหน้าตาแบบนี้
ใบหน้าของเขาเป็นสีฟ้าและตัวสั่น
คุโรกิก็มีจิตใจเข้มแข็งเล็กน้อยเช่นกัน
อัศวินหัวขาด ตอนนี้มาร์เซียสถูกหนามดำตรึงไว้แล้ว
คุโรกิมอบพลังให้กับมาร์เซียสเพื่อเป็นการขอบคุณที่นำทางเขาไปสู่ความกระตือรือร้น
พลังที่ได้รับคือต้านทานเวทย์มนตร์ต่างๆ
เอฟเฟกต์นี้มีอายุสั้น ยาวนานประมาณ 2 ปี แต่ตราบใดที่ยังคงอยู่ ก็สามารถป้องกันเวทมนตร์บางประเภทได้
และในขณะที่ให้พลังแก่เขาเท่านั้น คุโรกิก็สามารถเชื่อมต่อกับมาร์เซียสได้เพียงเล็กน้อย
นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันรู้ว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับมาร์เซียส
อย่างไรก็ตาม ฉันไม่เคยคาดหวังว่าจะมีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้น
ร่างกายของมาร์เซียสมีชีวิตอยู่เพียงครึ่งเดียว
แวมไพร์ มันเหมือนกับอยู่ระหว่างชีวิตและความตาย คุณสามารถมีลูกได้เช่นกัน
จากสิ่งที่คุนะเรียนรู้จากดาเทีย มาร์เซียสได้กลายเป็นสิ่งที่แตกต่างจากมนุษย์ไปแล้ว ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะทำให้เขากลับสู่ภาวะปกติ
และไม่มีหัวด้วย
แบบนี้ฟื้นไม่ได้แล้ว
นอกจากนี้ ดูเหมือนว่าเมื่อมาร์เซียสที่ไม่มีหัวออกจากการควบคุมของ คัสตี้ เขาจะกลายเป็นผีที่ยังคงตามล่าหัวของผู้อื่นเพื่อค้นหาหัวของพวกเขา
คุโรกิกัดฟัน
(มันเป็นความผิดของฉัน มันเกิดขึ้นเพราะฉันมอบอำนาจให้กับมาร์เซียส…)
อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถทำให้มาร์เซียสกลับมาเป็นปกติได้ และเขาก็ทำอะไรไม่ได้
“ฉันขอโทษ มาร์เซียส…”
คุโรกิปล่อยเปลวไฟสีดำและเผามาร์เซียส
เนื้อตัวที่ไม่มีหัวของมาร์เซียสหายไปอย่างไร้ร่องรอยในเปลวไฟ
“เขาเป็นผู้ชายที่ค่อนข้างน่าสนใจ เอาล่ะ คุณจะทำยังไงกับผู้ชายที่สร้างคนหัวขาดและหัวขาดขึ้นมาล่ะ คุโรกิ คุณจะทิ้งเขาไว้ตามลำพังเหรอ?”
คุโรกิไม่สามารถตอบคำถามของคุนะได้ในทันที
คนที่ทิ้งคาเทียไว้เพียงหัวของเธอคงไม่ใช่มนุษย์
ท้ายที่สุดแล้ว เธอคือผู้ที่สามารถมอบพลังมากมายนี้ให้กับคัสตี้ ซึ่งเป็นเพียงเด็กผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งได้
เขาคงจะเป็นพระเจ้า
และถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่เคยพบกันมาก่อน แต่คุโรกิกลับรู้สึกไม่พอใจในตัวเขา
ของสะสมของเขา คัสตี้หายไป
พวกเขาคงจะกลายเป็นศัตรูกันในที่สุด
เมื่อคิดเช่นนั้น คุโรกิจึงตัดสินใจ
“คุนะ ฉันขอโทษที่มาหาเธอ ฉันมีที่ต้องไป ช่วยพาเซียนน่ากลับไปก่อนได้ไหม”
คุโรกิชี้ไปที่เซียนน่าที่ตัวสั่นแล้วพูด
“ฉันเข้าใจคุโรกิ คุโรกิสามารถทำสิ่งที่เขาต้องการได้”
คุนะตอบด้วยเสียงหัวเราะ
ฉันไม่รู้ว่าทำไม แต่ดูเหมือนสนุกมาก
“ขอบคุณคุนะ ฉันจะไปแล้ว กรุณารออย่างเงียบ ๆ ”
คุโรกิลูบแก้มของคุนะแล้วบินขึ้นไปบนท้องฟ้ายามค่ำคืน
ถึงเทพปีศาจผู้ชั่วร้าย
◆
คุโรกิบินอยู่เหนือเมืองซึ่งมีลมยามค่ำคืนพัดผ่าน
คุนะเงยหน้าขึ้นมองสถานการณ์
“ฉันขอโทษคุโรกิ ฉันไม่ได้พยายามที่จะเงียบ…”
คุนะพึมพำขณะมองไปยังทิศทางที่คุโรกิบินไป
คุนะไม่พอใจนับตั้งแต่เขามาถึงประเทศมนุษย์แห่งนี้
ดีใจที่ได้เดินกับคุโรกิ แต่ทำไมเราต้องดำเนินการโดยสงวนท่าทีต่อมนุษย์?
ไม่จำเป็นต้องอายไปจากคนที่อ่อนแอเช่นนั้น
(คุโรกิมักจะเป็นแบบนั้น เขามักจะเก็บบางสิ่งบางอย่างเอาไว้ เขามักจะคอยควบคุมตัวเองอยู่เสมอ และเขาก็กำลังรั้งคุนะไว้ไม่ทางใดก็ทางหนึ่งด้วย)
คุนะไม่พอใจเรื่องนั้น
คุนะคิดว่าคุโรกิควรปลดปล่อยตัวเองให้มากกว่านี้ และฉันอยากเห็นเขาทำตัวเหมือนคนที่แข็งแกร่งที่สุด
สงสัยว่าจะทำอย่างไรเขาจึงดูแลผู้หญิงหัวขาดและชายหัวขาดหายไป
และฉันก็คิดถึงแซนด์ เจ้านายของคนพวกนี้
คุนะคิดว่าเขาดูเป็นคนที่น่าสนใจ
รู้สึกสดชื่นและน่าสนใจที่ได้เห็นว่าผู้คนที่ไม่พึงประสงค์ในประเทศนี้ถูกใช้เป็นของเล่นอย่างไร
คุนะยิ้มอย่างชั่วร้าย สงสัยว่าจะใช้ได้ไหม
รอยยิ้มนั้นเป็นสิ่งที่คุโรกิไม่ควรเห็น
“ในส่วนลึกของป่าเมิร์ก แห่งนาร์โกล คุณคือผีเสื้อสีขาวชวนฝันของพุชเคียที่อาศัยอยู่ในสวนแห่งอีเดน ได้รับการติดต่อของคุนะ”
คุนะตั้งสมาธิและเรียกแมลงออกมา
ครั้งหนึ่งความสามารถของผู้ควบคุมแมลงเคยถูกครอบงำโดยยักษ์คูจิก
คุนะขโมยความสามารถนี้ไปจากคูจิก
พลังของผู้ควบคุมแมลงนั้นบอบบางและขึ้นอยู่กับพลังของแมลงที่มันควบคุม กล่าวอีกนัยหนึ่ง ไม่ว่าพลังเวทย์มนตร์ของบุคคลนั้นจะทรงพลังแค่ไหน หากพวกเขาไม่สามารถใช้แมลงที่แข็งแกร่งได้ พวกเขาก็จะยังคงอ่อนแอ
แมลงที่คูจิกมีไม่แข็งแรงมากนัก
นั่นเป็นสาเหตุที่คุนะตัดสินใจมองหาแมลงที่แข็งแกร่ง
จากนั้น ลึกเข้าไปในป่าอันมืดมิดแห่งนาร์โกล เขาก็พบแมลงที่ทรงพลังตัวหนึ่ง
ผีเสื้อที่ส่องแสงสีซีดขาวปรากฏออกมาจากที่ไหนสักแห่งรอบๆ คุนะ
ผีเสื้อตัวนี้เป็นแมลงพิเศษที่อาศัยอยู่ในป่ามืดแห่งนาร์โกล
ผีเสื้อตัวนี้มีพลังเวทย์มนตร์เทียบได้กับเทพ มีความสามารถในการลวงตา และมีความสามารถในการตรวจจับที่ยอดเยี่ยม
แม้ว่าระยะทางจะสั้น แต่ก็สามารถเคลื่อนที่ผ่านอวกาศได้อย่างอิสระ
แม้แต่ในสถานที่ซึ่งมีการกั้นสิ่งกีดขวางไว้แล้ว
มันแทบจะไม่มีพลังโจมตีเลย แต่ขึ้นอยู่กับว่าคุณใช้มันอย่างไร มันสามารถกลายเป็นอาวุธที่ทรงพลังได้
ด้วยเหตุนี้ คุนะจึงพยายามอย่างเต็มที่เพื่อทำให้สิ่งนี้มีประโยชน์
“ไป! ผีเสื้อ! ใช้แสงของคุณค้นหาผู้ที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืด!!”
ผีเสื้อหายไปในเวลากลางคืน ปีกของมันส่องแสงสีขาว
“ก็ควรจะไม่เป็นไร แล้วเซียนน่าจะตัวสั่นอีกนานแค่ไหน?”
“ม-เทพี…ฉันขอโทษ”
เมื่อคุนะมองไปที่เซียนน่าข้างๆ เธอ เธอตัวสั่นและไม่สามารถขยับตัวได้
อัศวินหัวขาดมีอำนาจทำให้ผู้พบเห็นหวาดกลัวได้
มันไม่มีผลกับคุนะหรือคุโรกิ แต่มันค่อนข้างทรงพลังสำหรับเซียนน่า
ดังนั้นเซียนน่าจึงไม่สามารถหลีกหนีจากความกลัวนั้นได้
“ช่วยไม่ได้แล้ว มองตาคุนะสิ เธอสอนฉันเต้น งั้นฉันจะดูแลเธอสักพัก”
เมื่อคุนะใช้เวทมนตร์ ผิวของเซียนน่าก็กลับมาอีกครั้ง
“ขอบคุณ…คุณเทพี…”
เซียนน่าขอบคุณเขาทั้งน้ำตา
“กลับกันเถอะเซียนน่า จากนี้ไปฉันจะยุ่งมาก”
เมื่อคุนะพูดแบบนั้นและหัวเราะ เซียนน่าก็ดูตกใจ
◆
“ท่านแซนด์! น้องสาวของฉัน! น้องสาวของฉัน!!”
ศีรษะที่ขาดวิ่นของหญิงสาวคนหนึ่งบินผ่านความมืด เต้นรำและกรีดร้อง
“ฉันรู้ นางฟ้าผู้น่ารักของฉัน อย่างไรก็ตาม คุณก็ทำได้…อัศวินดำ”
แซนด์พูดแบบนั้นแล้วหัวเราะ
ใบหน้าของเขายิ้ม แต่ภายในเขาเต็มไปด้วยความโกรธ
ความเชื่อมโยงกับคัสตี้ซึ่งออกไปเดินเล่นตอนกลางคืนก่อนหน้านี้ก็หายไปและหลังจากนั้นไม่นานอัศวินดำก็ปรากฏตัวที่ร้าน
ตอนนั้นเองที่แซนด์ก็ตระหนักได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับคัสตี้
“ดูเหมือนว่าอัศวินดำอาจจะกำลังทำอะไรบางอย่างกับชายที่คัสตี้แปลงร่างเป็นอัศวิน เขาช่างประมาท”
แซนด์นึกถึงการปรากฏตัวของอัศวินดำที่เข้ามาในร้าน
ดูเหมือนว่าอัศวินดำจะตรงไปที่ร้านหลังจากดึงข้อมูลจากคัสตี้แล้ว
แซนด์ต่อสู้ไม่เก่ง ฉันจึงตัดสินใจวิ่งหนี
มันค่อนข้างอันตราย แต่ต้องขอบคุณสาวๆ ที่หัวขาดที่สละเวลาให้เรา เราจึงสามารถหลบหนีได้
ด้วยเหตุผลบางอย่าง อัศวินดำดูเหมือนจะลังเลที่จะต่อสู้กับพวกเขา
ไม่อย่างนั้นฉันก็ไม่สามารถหยุดได้
อัศวินดำควรจะยังคงตามหาแซนด์อยู่
อย่างไรก็ตาม แซนด์มั่นใจในการซ่อนตัวและวิ่งหนี
มันคงไม่ง่ายนักที่จะหาเจอ
“ตอนนี้ ฉันควรทำอย่างไรดี? ฉันจะต้องตอบแทนคุณที่ฆ่านางฟ้าของฉัน ฉันควรจะชดใช้ด้วยเทพธิดาสีเงินของเขาไม่ใช่หรือ ใช่ นั่นคือสิ่งที่ฉันควรทำ… …ใช่แล้ว?”
แซนด์ส่งเสียงประหลาดใจ
ฉันรู้สึกราวกับว่ามีผีเสื้อเรืองแสงบินผ่านมาข้างหน้าฉันอยู่ครู่หนึ่ง
ไม่มีใครรู้จักสถานที่นี้ยกเว้นนางฟ้าของฉัน นอกจากนี้พื้นที่ยังถูกปิดด้วยไม้กั้น ไม่ควรแม้แต่แมลงสักตัวเดียวก็สามารถเข้าไปได้
ผีเสื้อหายไปอย่างรวดเร็ว และ แซนด์ก็ค้นหาสัญญาณ แต่ก็ไม่รู้สึกอะไรเลย
แซนด์สงสัยอยู่ครู่หนึ่ง แต่แล้วสรุปว่านั่นคงเป็นจินตนาการของเขา
“บางทีมันอาจจะเป็นแค่จินตนาการของฉัน นอกจากนี้ ฉันยังต้องเปลี่ยนแผนอีกนิดหน่อย”
แซนด์นึกถึงหญิงสาวผมสีเงินที่อยู่ข้างๆ อัศวินดำ
ในตอนแรกเขาตั้งใจจะกำหนดเป้าหมายไปที่นักบุญ ซึ่งเป็นหนึ่งในสหายของผู้กล้า
หลังจากใช้ผู้หญิงคนนั้นเพื่อล่อผู้กล้าแล้ว ให้ใช้ซีลเพื่อล่ออัศวินดำและให้พวกเขาต่อสู้
แล้วพอทำร้ายกันก็แหลกสลายไปพร้อมกัน
นั่นคือแผนเดิม
แต่แซนด์ตั้งใจที่จะเปลี่ยนกำหนดการนั้น
ขั้นแรก เล็งไปที่เทพธิดาสีเงินของอัศวินดำ
แซนด์จะไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้เว้นแต่เขาจะตอบแทนเหล่านางฟ้า
ฉันส่งซีลไปที่ทาราบอสแล้ว แน่นอนว่าเออร์บัลด์ก็วางแผนที่จะใช้มันเช่นกัน
แซนด์กำลังคิดถึงอนาคตของเขา
