บทที่ 1 เทพมังกรหรอกนะ
ฉันมีชื่อว่า มิโยชิ คางาริ เป็นคนธรรมดาในดาวเคราะห์ดวงหนึ่งในระบบสุริยะที่เรียกว่าโลก.. มนุษย์เป็นเผ่าเดียวที่อยู่บนจุดสูงสุดอย่างแท้จริงของบ่วงโซ่อาหารภายในโลกใบนี้
แน่นอนว่าผู้ชายธรรมดาแบบฉันก็มีเส้นทางชีวิตที่ธรรมดา เหมือนกัน.. มีครอบครัว มีพ่อแม่ มีน้องสาว.. มีทุกอย่างที่ทำให้ฉันเป็นแค่คนธรรมดา
แต่ถึงแบบนั้นทุกคนก็เป็นตัวเอกในชีวิตของตัวเอง ดังนั้นฉันเองก็ไม่คิดว่าตัวเองเป็นคนที่เหมือนตัวประกอบอะไรแบบนั้น
ฉันมีความชอบหรือรสนิยมส่วนตัวที่ชัดเจน มีหน้าตาที่ค่อนข้างดี.. คิดว่านะ มีแฟนด้วย
ส่วนที่บอกว่ารสนิยมส่วนตัวที่ชัดเจนเนี่ย จะอธิบายให้ฟังนะ.. คือพวกผู้หญิงหรือผู้ชายเนี่ยมักจะมีคนหลายประเภท
หนึ่งในนั้นจะมีประเภทที่คิดว่าตัวเองเท่ ตัวเองสวยอยู่ใช่ไหมล่ะ.. ก็นะฉันก็คงเป็นประมาณนั้นเหมือนกัน
แต่ที่แปลกคือแม้ฉันจะเป็นผู้ชายฉันก็ไม่ได้คิดว่าตัวเองเท่.. เพราะฉันคิดว่าตัวเองสวยยังไงล่ะ! เออ อันนี้พูดจริงนะเออ
ถ้าหากฉันกับแฟนมายืนข้างกันผู้ชายคงจะเลือกจีบฉันมากกว่าแฟนฉันด้วยซ้ำนะ.. อะแฮ่ม อย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกยัยนั่นล่ะ มีหวังโดนเชือดแน่
ก็อย่างว่านั่นแหละ ฉันเป็นคนไหล่บางผมก็ยาวเหมือนผู้หญิงใบหน้าก็เรียวเล็กพอสมควร แขนก็เล็ก
ขอบอกไว้ก่อนไม่ใช่ว่าฉันพยายามเป็นแบบนี้อย่างศัลยกรรมอะไรหรอกนะ ฉันเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เกิดและก็เคยรู้สึกแย่ที่ตัวเองไม่มีเนื้อมีหนังเหมือนผู้ชายด้วย
แต่ตอนนี้อ่ะเหรอ? ไม่รู้สิ ฉันภูมิใจกับมันชะมัดเลย..
แน่นอนว่าทุกอย่างที่ว่ามานั่นคือชีวิตของฉัน.. จนกระทั่ง.. ใช่จนกระทั่งฉันตายลงไปขณะเดินอยู่บนถนน
ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอะไรที่ทำให้ฉันตาย อาจจะมีของบางอย่างจากบนตึกร่วงลงมา หรือรถบรรทุกพุ่งมาชน
สิ่งที่ฉันรู้เพียงอย่างเดียวคือภาพของเพดานสีขาวที่เลื่อนผ่านอย่างรวดเร็ว และด้านข้างฉันมีใบหน้าของยัยบ้าแฟนฉันที่ทำสีหน้าเหมือนจะร้องไห้
แล้วก็ได้ยินเสียงที่ไม่คุ้นเคยคุยกัน
“แย่แล้ว อัตราการเต้นหัวใจต่ำลงเรื่อยๆ!”
“รีบพาไปห้อ—”
เสียงที่เหมือนจะดังมากแต่กลับขาดหายไปเพราะถูกแทนที่ด้วยความเวิ้งว้าง ฉันก็อธิบายไม่ค่อยถูกเหมือนกัน
บางทีฉันคงกำลังจะ…ตายสินะ ให้ตายสิ แย่ชะมัดเลยตายตั้งแต่อายุไม่ถึงสามสิบเนี่ยแถมยัง.. ไม่ได้แต่งงานเลย
เป็นชีวิตที่สั้นชะมัด..
ฉันถอนหายใจออกมา เพราะตอนนี้มีความรู้สึกที่เหมือนกับต้องแบกอะไรไว้อยู่ที่หน้าอก พอฉันถอนหายใจก็รู้สึกเหมือนโล่งขึ้นมาทันที
บางทีนี่คงจะเป็นความตายนั่นแหละนะ
ในขณะที่คิดแบบนั้นเองดวงตาของฉันที่เปิดสนิทลงก็ลืมขึ้นมาอีกครั้ง ทว่าบัดนี้ภาพที่ฉันมองเห็นนั้นแตกต่างไปจากเดิมโดยสิ้นเชิงเพราะตอนนี้รอบตัวฉันคือพื้นต่างระดับที่ฉันมองลงไปก็เห็นแต่…
สิ่งมีชีวิตที่ไม่ควรจะมีอยู่!แน่นอนว่าในฐานะที่เป็นคนญี่ปุ่นหนึ่งวัฒนธรรมที่ทุกคนต้องรู้จักนั่นคือ..อนิเมะและการ์ตูน
ใช่ภาพนี้มันเหมือนกับภาพในก าร์ตูนอนิเมะเลยเพราะ.. ตรงหน้าฉันมีกลุ่มมังกรนับหมื่นกำลังก้มตัวแนบติดกับพื้น
เอ่อ ถึงจะไม่เหมือนการโค้งแบบญี่ปุ่น แต่ฉันค่อนข้างมั่นใจว่าที่ทำอยู่นั่นคือการแสดงออกถึงความเคารพยำเกรงอย่างเห็นได้ชัด
แต่เดียวก่อน ฉันควรจะตายแล้วไม่ใช่เหรอ!?
ภายใต้ความสับสนของฉันเองเสียงพ่นลมหายใจปริศนาที่น่ากลัวโคตรก็ดังขึ้น บัดนั้นเองลูกไฟสีม่วงก็ปรากฏขึ้นตามที่ที่ลมหายใจพัดไป
เกิดเป็นแสงสว่างที่สาดจ้าไปทั่วทั้งห้อง และวินาทีนั้นเองฉันก็มองเห็นด้านผนังห้องซึ่งมีช่องว่างเข้าไปและแต่ละที่จะมีมังกรตัวบะเอ๊กยืนชูหัวอยู่เรียงกัน
ฝั่งละหกตัว รวมกันก็สิบสองตัวนั่นแหละ.. นี่มันเรื่องอะไรวะเนี่ย.. แต่ในฐานะที่ในยุคของฉันเป็นยุคที่ค่อนข้างมีไอ้แบบนั้นอยู่เยอะ
เมื่อมาครั้งแรกตกใจเพราะปรับตัวไม่ทันอยู่บ้าง.. หรือไอ้นี่ที่อยู่ตรงหน้าฉันจะเป็น ‘ไอ้นั่น’ กันแน่..?
“ในที่สุด.. วันนี้ก็มาถึงแล้วงั้นสินะ”
หือ.. เสียงลึกลับดังแทรกเข้ามาในหัวฉันโดยตรง เป็นภาษาที่ไม่รู้จักแต่เข้าใจความหมายของมัน.. แปลกชะมัด!
พูดอะไรไม่รู้เรื่องแต่เข้าใจว่าอีกฝ่ายคิดว่ายังไง พูดอะไรเนี่ย!
“การคืนชีพของเทพมังกร… ในที่สุดก็ถึงเวลาที่พวกเราจะทวงคืนตำแหน่งของพวกเราแล้วสินะ”
อีกเสียงก็ดังขึ้นในหัวฉัน.. พอพูดแบบนั้นเจ้าพวกนั้นก็มองมาทางฉัน เฮ้ยๆ. อย่าบอกนะว่านี่จะเป็น ‘ไอ้นั่น’ จริงๆ
มันเป็นไปได้ด้วยเรอะ!ฉันที่ไม่ค่อยอยากยอมรับความจริงเท่าไหร่ก็พยายามจะเคลื่อนไหวตัว แต่ทว่าร่างกายฉันกลับไม่เหมือนเดิม!
ใช่ แขนฉันรู้สึกหนักและส้นกว่าปกติ ขาฉันรู้สึกไม่สามารถทิ้งน้ำหนักลงไปทั้งหมดได้ ความรู้สึกประหลาดที่ต่อเข้ากับกระดูกสันหลัง
ราวกับว่ากระดูกสันหลังไม่ได้สุดอยู่ที่บั้นท้ายด้วย.. แถมยังมีเนื้องอกที่เหมือนจะควบคุมได้กลางแผ่นหลัง…
“เฮ้ยๆ.. แบบนี้คงไม่ใช่ว่า..”
ฉันลืมตาและมองย้อนกลับมาที่ตัวเอง.. ใช่ ตอนนี้ฉันก็กลายเป็นมังกรตัวบักใหญ่ที่กำลังนอนขดตัวอยู่บนแท่นหินขนาดใหญ่
แถมรอบตัวฉันยังมีเศษดิน เศษหินที่แตกกระจายอยู่รอบๆ ตัวเหมือนกับเคยเป็นเปลือกที่คลุมฉันเอาไว้อยู่
“…….”
เกิดใหม่ในต่างโลก แถมเป็นมังกรไปซะแล้ว! ฉันเชื่อว่าถ้านี่เป็นนิยายชื่อเรื่องคงเป็นแบบนั้นแน่ๆ เพราะทั้งตัวฉันกลายเป็นมังกรแท้
มีแต่ความน่าเกรงขาม เกล็ดม่วงทมิฬที่ประหลาดตามาก .. ถึงขนาดตัวจะไม่ใหญ่เท่าพวกที่ยืนอยู่รอบๆ และพวกที่ก้มหัวให้ด้านล่าง
แต่พนันได้เลยว่าถ้ามนุษย์มายืนอยู่นี่คงขนาดตัวพอๆ กับแค่อุ้งมือฉันเป็นแน่แท้.. เฮ้ย!เป็นมังกรไปจริงๆ แล้วเว้ยเฮ้ย
“เคารพการกลับมาของเทพมังกรที่ยิ่งใหญ่ ทวงคืนแผ่นดินที่ควรจะเป็นของเรา!”
เสียงคำรามที่เต็มไปด้วยความคิดซึ่งแทรกซ้อนเข้ามาในหัวและหูของฉัน แทบจะทำให้ฉันปวดไปทั้งหัวได้เลย
และจากประสบการณ์การอ่านนิยายที่ไม่มากก็น้อยของฉันที่ผ่านมาทำให้ฉันสามารถเข้าใจสิ่งที่พวกนี้พูดและสื่อสารได้ทันที
การตายเพราะน่าจะถูกรถบรรทุกชน ลืมตาขึ้นมาอีกรอบก็มีคนอวยเต็มไปหมด แถมน่าจะเป็นตัวตนที่โคตรเท่
และบังเอิญฉันก็น่าจะโคตรเก่ง
“นี่มันพล็อตนิยายสูตรสำเร็จสุดมักง่ายแห่งยุคนี้เลยนี่หว่า! มีจริงหรอกเรอะเนี่ย!!”
ใช่แล้ว… นี่แหละจุดเริ่มต้นของเรื่องราวทวงคืนแผ่นดิน..
เอ้ะ.. หรือเปล่านะ?
