และเมื่อการควบคุมพลังงานมาถึงจุดศูนย์การบีบอัดพลังงานก็จะตีย้อนกลับ ซึ่งนี้เป็นความสามารถที่สมาชิกทุกคนของตระกูลลึกลับต้องทำได้เพราะได้รับการฝึกมากันทุกคน ไม่เพียงแค่นั้นแต่ยังต้องขยายขอบเขตความสามาถอย่างต่อเนื่องด้วย
พลังของตระกูลลึกลับเป็นเรื่องที่ไม่สมเหตุสมผลนอกเหนือจากนั้นมันยังเป็นข้อได้เปรียบโดยธรรมชาติ และยังแยกออกจากความเข้าใจการควบคุมทุกรูปแบบที่มนุษย์ทั่วไปเข้าใจกัน
แน่นอนว่าคำสาปทำให้พวกเขาไม่มีทางตายและอยู่เหนือทุกกฏเกณฑ์บนโลก นอกจากการฝึกฝนและควบคุมตัวเองเพื่อหลีกอุบัติเหตุหรืออันตรายที่ทำให้ได้รับบาดเจ็บเพื่อหลีกเลี่ยงการสูญพันธุ์ของตระกูลลึกลับ
ถ้าไม่ใช่เพราะมีคำสาปตระกูลลึกลับคงไม่ต้องสนใจหรือเป็นกังวลอะไรอีกแล้วในโลกนี้?
ทรัพยากรมนุษย์ ซอมบี้ ลูกผสม ทั้งหมดเป็นแค่เรื่องที่ตระกูลลึกลับมองผ่าน เป็นแค่สิ่งมีชีวิตเล็กๆที่อยู่ในภายใต้การบงการของตระกูลลึกลับ
พวกเขาจึงก้าวหน้าอย่างต่อเนื่องหลังจากการปะทุของโลกาวินาศและฝึกฝนตัวเองอย่างหนักหน่วงการเปิดล็อคของพันธุกรรมเชิงซ้อนทำให้พวกเขาได้รับพลังงานสูงสุดและไม่มีใครกล้าจะต่อกรกับพวกเขา
แต่พวกเขาเองก็ต้องรอเหมือนกันรอให้ปาฏิหาริย์ที่จะสร้างข้อได้เปรียบที่ไม่มีที่สิ้นสุดให้กับพวกเขา นั่นก็คือการยกเลิกคำสาป!
ความคิดมากมายวิ่งผ่านเข้ามาในหัวของเกาช้าวฮุ่ยเขารู้ดีว่าคนทั่วไปจะไม่มีทางคิดถึงการควบคุมพลังงาาน หรือแม้แต่สนใจถึงความสำคัญของกฏพลังงาาน หรือแม้แต่จะเข้าใจถึงตัวตนของพลังงานได้
แต่สิ่งที่ชูฮันกำลังทำอยู่ตอนนี้เหมือนกันเป็นการตบหน้าของเกาช้าวฮุ่ยเข้าจังๆ
ทุกอย่างที่สมาชิกในตระกูลลึกลับได้รับการถ่ายทอดส่งต่อมาจากรุ่นก่อนๆเป็นเวลายาวนานนับพันปีที่เหล่าบรรพบุรุษใช้เวลายาวนานศึกษาวิเคราะห์
ทว่าณ ตอนนี้ ตรงหน้าเกาช้าวฮุ่ย คนธรรมดากำลังแสดงพลังความสามารถของสมาชิกตระกูลลึกลับระยะ 5 ถึงจะมีได้ แถมยังอยู่ในสภาพที่บาดเจ็บสาหัสอีก
โดนหยาม?เสียศักดิ์ศรี? Aileen-novel
เกาช้าวฮุ่ยไม่รู้แน่ชัดว่าตอนนี้เขากำลังรู้สึกอย่างไรเขาได้ยืนจ้องมือตัวเอง
เป็นไปได้ไง!
ความหงุดหงิดกระแทกเข้าในใจของเกาช้าวฮุ่ยเขาคิดว่าตัวเองแข็งแกร่ง แม้ว่าจะไม่สามารถเทียบเท่ากับป่ายหวีเนอได้ก็ตาม หากท่ามกลางสมาชิกในตระกูลลึกลับคนอื่น เขามั่นใจเขาเก่งที่สุด
แต่ชูฮัน? ชูฮันไม่มีอะไรเลยแต่ตัวคนเดียวกลับสามารถเข้าถึงพลังที่มีแต่สมาชิกตระกูลลึกลับเท่านั้นที่ใช้ได้?
กรอด~~
นี้มันเรื่องบ้าบอะไรกัน?!
นอกจากสถานะที่เปลี่ยนไปเกาช้าวฮุ่ยไม่รู้จะบรรยายออกมาเป็นคำพูดยังไง มันมีความไม่พอใจและความเศร้าแปลกๆเกิดขึ้นในใจเขา แถมตัวเขาเองก็ได้เผชิญกับลูกผสมมาก่อนหน้านี้ เขาจึงรู้สึกชื่นชมชูฮันในเวลาเดียวกันที่สามารถจัดการลูกผสมได้
หวังไคเองก็ตะลึงงันไม่อยากจะเชื่อกับภาพที่ได้เห็นตรงหน้า นี่มัน นี้ชูฮันเรียนรู้วิธีได้แล้วจริงๆเหรอ?
เป็นกลยุทธ์ที่แปลกมากแถมยังสร้างลูกบอลกลมสีดำที่เหมือนกับหลุมดำดูดกลืนทุกอย่างมาขึ้นได้ด้วย!
พรึบ~
เป็นอีกครั้งที่ชูฮันเร่งความเร็วขึ้นมาและลูกบอลกลมสีดำก็ดูดกลืนทั้งร่างของลูกผสมไปเหลือทิ้งไว้แค่เลือดที่พื้นและเศษซากหนวดไรในอดีต
ศพของลูกผสมไม่ได้หายวับไปกลางอากาศแต่มันถูกดูดอัดเข้าไปในพื้นที่ขนาดเล็กและก็ตามมาด้วยระเบิดที่เกิดขึ้นเบาๆอย่างเรียบง่ายในอากาศ ราวกับโมเลกุลเล็กๆ
ชูฮันเองก็ปล่อยการควบคุมทั้งหมดลงเมื่อทุกอย่างจบลงหากเขาเหงื่อโชกทั้งตัวและดูหมดเรี่ยวแรง
กลยุทธ์ของป่ายหวีเนอนั้นน่าเรียนรู้แต่การใช้มันทำให้เขาเกือบเอาตัวเองไม่รอด แม้ว่าเขาจะเลี่ยงอันตรายจากแรงระเบิดฟ้าผ่าได้สำเร็จ หากเมื่อต้องผ่านกระบวนขั้นทั้งหลายชูฮันก็รู้สึกไม่ต่างจากการยืนอยู่ปากเหว
เหนื่อย!
เหนื่อยโคตรๆ!
พลังงานที่เขาใช้ไปเมื่อครู่ไม่ต่างอะไรกับการต่อสู้ในศึกยาวนานเลย!
หวังไคที่อยากจะพูดได้แต่เงียบปากสนิท สีหน้างุนงงอย่างไม่เข้าใจ
เกาช้าวฮุ่ยยังคงช็อคอยู่ไม่หายภาพทุกอย่างตรงหน้าดูแปลกประหลาด ชายสองคนยืนมองหน้ากันเงียบๆ คนหนึ่งปกติ อีกคนเหงื่อท่วมทั่ว บรรยากาศตกอยู่ในความเงียบสนิท
เป็นอีกครั้งที่หวังไคไม่สามารถทำความเข้าใจได้
คิ้วของชูฮันย่นเข้าหากันขณะในหัวก็พยายามเร่งประมวลอย่างรวดเร็ว
ทำไมเมื่อตอนที่เขาเห็นป่ายหวีเนอใช้กลยุทธ์อีกฝ่ายถึงดูไม่ได้เหนื่อยล้าหรือใช้แรงอะไรมากมายเลย
เป็นไปได้มั้ยว่าเขาจะยังทำไม่ถูกวิธี?
การเจาะทำลายผิวชั้นนอกของลูกผสมก่อนเพื่อหาจุดอ่อนคงเป็นการสิ้นเปลืองพลังงานเปล่าๆ ถ้าเขาสามารถลดขั้นตอนกระบวนการไปได้และใช้ระเบิดเพื่อจัดการลูกผสมไปเลยทันที ถ้าอย่างนั้นเขาจะสามารถรักษาพละกำลังทางร่างกายและพลังต่อสู้ของเขาไปได้มากเลย
คำถามก็คือแล้วป่ายหวีเนอทำอย่างไร?
ชูฮันเชื่อมั่นว่ามันต้องมีปัญหาซับซ้อนมากมายในวิธีการนี้และเขายังคิดไม่ออก ชูฮันส่ายหัวพยายามเลิดคิดเรื่องนี้ในหัว
ในตอนที่ชูฮันได้สติกลับมาก็ได้เจอกับภาพที่มีซอมบี้นอนตายเต็มถนน บรรยกาศเงียบสนิทวังเว เกาช้าวฮุ่ยยืนเงียบๆมีแววตาหม่นๆที่ไม่สามารถคาดเดาอารมณ์ได้
ชูฮันเผลอตัวขยับเท้าถอยหลังไปสองก้าว
และการเคลื่อนไหวกระทันหันของชูฮันก็ทำให้เกาช้าวฮุ่ยรู้สึกตัวทันใดนั้นมันก็เกิดบรรยากาศแปลกๆแผ่กระจายระหว่างทั้งสองคน ชูฮันนิ่วหน้าร่างกายที่หมดแรงของเขารู้สึกถึงความแปลกบางอย่างที่เกิด หากต่อมาก็เอ่ยขึ้เนด้วยประโยคอวดดี เฮ้ คุกเข่าสิ ฉันจำได้ว่าฉันติดที่ต้องเตะนายอยู่
��
