Cr weibo : 北温知有
ฉันบังเอิญทะลุมิติเข้ามาอยู่ในนิยายที่ฉันเขียน
ฉันกลายเป็นตัวละครที่ไม่เคยปรากฏในนิยายเลย บุตรสาวตระกูลบัณฑิตเย่หวนเจีย
โจวจิ่นเหยียนคือพระรองและเป็นตัวร้ายในนิยายที่ฉันแต่ง
ทั้งที่เขาสามารถเป็นชายหนุ่มที่ควบขี่ม้าอย่างองอาจในชุดเลิศหรูในเมืองซ่างจิงได้ แต่ตอนถือกำเนิดกลับโดนหมอตำแยสลับตัวไป กลายมาเป็นเด็กน้อยผู้น่าสงสารที่ต้องทำไร่ทำนาอยู่ในชนบท
ต่อมาหลังจากจวนหย่งอันโหวซึ่งเป็นบิดาพบตัวเขาและรับตัวเขากลับไป พ่อแม่บุญธรรมก็มาขอเงินค่าเลี้ยงดูจากพ่อแท้ๆ ของเขาตลอด
แม้แต่นางเอกที่เขาได้พบในยามที่ชีวิตเขามืดมน ก็ยังไม่ใช่ของเขา และตอนนี้ เขาก็ได้กลายเป็นตัวร้ายที่จ้องแต่ขัดขวางความรักของพระเอกและนางเอก ก่อกวนยามฮ่องเต้ว่าราชการ ท้ายสุดก็จบลงด้วยลูกศรนับพันที่แทงทะลุหัวใจของเขา
ครั้งหนึ่งในงานเลี้ยง ฉันกำลังคุยกับนางเอกอย่างสนุกสนาน ตอนนั้นนางเอกถามฉันว่า “ข้าควรทำอย่างไรกับคนที่ชอบข้า แต่ข้ามิได้ชอบเขา?”
“สลัดทิ้งเสีย”
ฉันจำได้ว่าหลังจากที่ฉันกล่าวจบ โจวจิ่นเหยียนก็เดินผ่านฉันไป แล้วจ้องฉันด้วยสายตาชั่วร้าย
ต่อมาเพราะเรียนอยู่ที่เดียวกัน จึงต้องทักทายเขาทุกวันที่เจอหน้ากัน เขานิสัยแย่มาก ชอบเอาจิ้งหรีดมาวางไว้บนโต๊ะของฉัน เพื่อให้ฉันตกใจกลัว
ช่วงคิมหันตฤดูในเมืองหลวง ทำให้ภายในห้องอับชื้น ท่านแม่จึงมอบถุงหอมกันชื้นให้ฉัน แต่ถุงหอมนี้กลับถูกโจวจิ่นเหยียนแย่งไป แล้วยังทำหายอีก สุดท้ายเขาจึงซื้อคืนให้ฉัน ฉันลองหยิบมาดมดู เป็นกลิ่นของดอกเฟิงซิ่นจื่อ*
หลักจากนั้น ฉันก็ได้รู้ความหมายโดยนัยของดอกไม้ ฉันจึงรีบเข้าวังเพื่อไปพบโจวจิ่นเหยียน
เวลานั้นเขาก็เปลี่ยนไป เขาใช้องค์รัชทายาทเพื่อควบคุมราชสำนัก และภายนอกพระราชวังได้ถูกกองทัพของพระเอกล้อมไว้หมดแล้ว
ประตูวังไม่มีทหารคอยเฝ้า ฉันวิ่งมาถึงนอกท้องพระโรง แต่ฉันพูดยังไงอ้อนวอนอย่างไรทหารก็ไม่ยอมให้ฉันเข้าไป จนฉันได้ยินเสียงแหวกอากาศของลูกธนู ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าฉันไปเอาแรงมาจากไหนตั้งเยอะพุ่งเข้าไป เขาโดนฉันชนใส่จนล้มลง ส่วนแผ่นหลังของฉันเต็มไปด้วยลูกธนูนับไม่ถ้วน
ทุกอย่างตลอดชีวิตของเขาที่ต้องล้มลุกคลุกคลาน เป็นเพราะฉันที่ทำให้เขาเป็นอย่างนั้น
เขาสามารถถูกผู้อื่นรักได้ สามารถถูกผู้อื่นทะนุถนอมได้ แต่ทุกอย่างกลับเป็นไปไม่ได้ เพราะฉัน ฉันนึกว่าฉันสามารถควบคุมตัวละครที่ตัวเองแต่งขึ้นมาได้ดี แต่กลับไม่รู้เลยว่าพวกเขาต้องทนรับความเจ็บปวดที่ไม่สมควรได้รับมากขนาดไหน
โจวจิ่นเหยียนเป็นตัวร้าย แต่รักของเขาไม่ใช่
*ดอกเฟิงซิ่นจื่อ คือ ดอกไฮอะซินท์ ความหมายโดยนัยมีหลายความหมาย เช่น ขอโทษ, โศกเศร้า, ชีวิต, ความสุขและเสียใจทีหลัง
