”!!!”
เหอเฟิงตกใจจนสมองโล่งความสัมพันธ์ระหว่างชูฮันและเกาช้าวฮุ่ยนั้นต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ ชูฮันที่ดูสบายกับทุกคนในขณะนี้ แต่กลับดูวางอำนาจข่มใส่เกาช้าวฮุ่ย?
แล้วเกาช้าวฮุ่ยเองก็ไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบเลย!
นี้คือนายน้อยแห่งตระกูลลึกลับเกานะ!
คนที่แค่ปลายนิ้วก็สามารถถล่มทุกอย่างให้ราบเป็นหน้ากองได้!
เหอเฟิงทั้งตกใจและวิตกกังวลอย่างแรงในใจนั้นหวาดกลัวอย่างมากว่าเกาช้าวฮุ่ยจะระเบิดอารมณ์ไม่พอใจอออกมา หลังจากที่ไม่กี่เดือนก่อน คนคนนี้ได้ระบายอารมณ์โดยการทำลายอาคารทั้งหลังในซางจิงภายในพริบตา ความทรงจำในครั้งนั้นยังคงสดใหม่อยู่ในหัวของเหอเฟิงไม่หาย เป็นคนที่น่ากลัวเหลือเกิน!
เสียดายที่ไม่ว่าตอนนี้เหอเฟิงจะวิตกกังวลมากแค่ไหนแต่ภาพตรงหน้ากลับดำเนินไปคนละทางกลับสิ่งที่เขาคาดเลย…มันไม่มีแม้แต่คลื่นอารมณ์ไม่พอใจให้เห็นด้วยซ้ำ
ชูฮันยังคงนั่งอยู่ที่เดิมมองไปที่ทุกคนในเต้นท์ “ยืนบื้ออะไรล่ะ? เร็วเข้ารีบคิดแผนกลยุทธ์ ตอนนี้ศัตรูอยู่ตรงไหน?”
”ครับ!”
”พรึบ!”
คนอื่นๆที่ไม่รู้ต้นกำเนิดที่มาของเกาช้าวฮุ่ยตื่นตัวกันทันทีที่ได้ยินคำสั่งของชูฮันพวกเขาลนลานกันจนหัวหมุน หลายคนหน้าตาแดงก่ำเพราะเลือดลมที่เดือดพล่าน
เหอเฟิงต้องใช้เวลาสักพักกว่าจะยอมรับว่าเกาช้าวฮุ่ยยอมเดินไปอยู่ที่มุมห้องอย่างที่ชูฮันไล่ให้ไปจริงๆแถมยังไม่ท่าทีโมโหหรือไม่พอใจออกมาให้เห็นเลย
หลังจากนั้นไม่กี่ชั่วโมงภายในเต้นท์ก็เต็มไปด้วยความตึงเครียดและจริงจังขณะที่ชูฮันกำลังวางแผนการรบกับทุกคนอยู่ ชูฮันไล่วางกลยุทธ์ทุกจุดอย่างละเอียด แม้แต่จุดเล็กๆที่มีความขัดแย้งเล็กน้อยชูฮันก็ไม่ยอมปล่อยผ่านไป ทุกคำสั่งของชูฮันนั้นดูราวกับว่าเขาได้วางทุกอย่างไว้ในหัวมาก่อนแล้ว
”พวกลูกผสมยังไม่ปรากฏตัวเลยสักครั้งแต่เรารู้ว่าพื้นที่อีกฝั่งถูกพวกมันควบคุมเอาไว้หมดแล้ว แต่ก็จัดการพวกมันไม่ได้หมดสักที?” ชูฮันลูบปลายคางอย่างใช้ความคิด “แล้วก็ยังหาที่กบดานของพวกมันไม่เจอ?”
”ครับ”เหอเฟิงที่ควบคุมสติได้แล้ว เขาพยายามไม่สนใจเกาช้าวฮุ่ยที่ทำให้เขากระวนกระวายมาตลอด และเอ่ยตอบชูฮัน “พวกเราไม่รู้ว่ากองทัพซอมบี้ไปซ่อนตัวอยู่ไหน ในทุกๆครั้งที่เกิดการปะทะจะเป็นพวกมันที่แอบลอบโจมตีพวกเราเสมอ”
”ลอบโจมตี?”ชูฮันทวนคำพูดที่ข้องใจกับตัวเอง ชำเลืองมองเกาช้าวฮุ่ยเสี้ยววินาทีและก้มมองแผนที่ต่อ “เมื่อไหร่ที่ทหารเกณฑ์ใหม่3,000 คนที่ชินหยวนนำทัพจะเดินทางมาถึง?”
ความเร็วในการเดินขบวนทัพของทหารเกณฑ์ใหม่ไม่อาจนำมาเทียบทหารผ่านศึก500 คนได้เลย เพราะงั้นชูฮันจึงตัดสินใจนำทัพทั้ง 500 คนมาเองและให้ชินหยวนนำทัพทหารเกณฑ์ใหม่ตามมา
เกาช้าวฮุ่ยที่แทบจะเผลอหลับสะดุ้งตื่นเมื่อถูกทุกคนมองมา มีท่าทีอึดอัดเมื่อได้ว่าทุกคนคงเห็นภาพน่าอายของเขากันหมดแล้ว “อยากให้ฉันไปดูให้มั้ย?”
”ไปรีบไปรีบกลับ” ชูฮันสั่งโดยไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมาด้วยซ้ำ
”พรึบ!”
ร่างของเกาช้าวฮุ่ยหายไปในพริบตาความเร็วของเขามันเกินขีดจำกัดของมนุษย์ทำให้ไม่มีใครมองตามได้ทัน
ภาพที่เกิดขึ้นได้สร้างความตกใจให้ทุกคนในเต้นท์อีกรั้งตามมาด้วยเสียงพูดคุยสงสัย
”ไอ้หนุ่มนี่เป็นตัวอะไร?ระดับพลังสูงถึงขนาดไหนเนี่ย?”
”เรื่องจริงงั้นเหรอทำไมหายตัวไปได้ทันทีแบบนี้ แม้แต่ซูเฟิงยังจับสัมผัสไม่ได้”
”โชคดีนะที่มิตรกับเราไม่อย่างนั้นถ้าคนคนนี้อยากจะโจมตีเราเมื่อไหร่ เราคงไม่มีทางรอด”
”หัวหน้าสุดยอดมากมีเพื่อนที่เก่งกาจขนาดนี้ แล้วเขาชื่ออะไร?”
คำถามของคนสุดท้ายที่เอ่ยออกกมาทำให้เหอเฟิงต้องรีบก้มหน้าหลบแววตาของตัวเองเขารีบหันไปสบตากับชูฮันอย่างข้องใจว่าชูฮันรู้ตัวตนที่แท้จริงของเกาช้าวฮุ่ยรึเปล่า?
”เกาช้าวฮุ่ย”ชูฮันตอบคำถาม โดยไม่สนใจท่าทีร้อนใจของเหอเฟิงอีก “ไม่ต้องอยากรู้ไปมากกว่านี้ แค่จำไว้ว่าเขาชื่อเกาช้าวฮุ่ย”
สองประโยคที่มีข้อมูลเพียงน้อยนิดแต่สำหรับเหอเฟิง…เขาตกใจจนตาโตอย่างไม่เชื่อหู “คุณรู้จักเขา?”
ชูฮันสบตากับเหอเฟิงด้วยแววตาแปลกๆก่อนจะมีประกายแสงบางอย่างที่อ่านไม่ออก “คุณก็รู้ว่าฉันรู้ และฉันก็รู้ว่าคุณรู้”
”!!!”เหอเฟิงอ้าปากค้าง เขาช็อคจนพูดไม่ออก ไม่รู้ว่าควรบรรยายอารมณ์ตัวเองตอนนี้อย่างไรดี
ชูฮันรู้ว่าเขารู้ชูฮันรู้ทุกอย่าง ทั้งๆที่รู้แต่ก็ยังปฏิบัติกับเกาช้าวฮุ่ยแบบนี้ นี้ชูฮันไม่รู้จักเกรงกลัวอะไรเลยหรือเพราะว่าเป็นบ้าไปแล้วกันแน่?
คนอื่นในเต้นท์ได้แต่มองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจและอยากรู้ว่าชูฮันและเหอเฟิงคุยความลับอะไรกันแต่ยังไม่ทันจะได้เอ่ยปากถาม…
”พั้วะ!”
ทุกคนในเต้นท์ยกเว้นชูฮันตาโตถลนแทบจะหลุดออกจากเบ้า…เกาช้าวฮุ่ยที่พึ่งไปเมื่อกี้กลับมาแล้ว!
”ช้าเป็นเต่าอีกเป็นชั่วโมง!” เกาช้าวฮุ่ยรายงานชูฮันที่เป็นคนสั่งการทันทีที่เข้ามา
ชูฮันมองดูการวิเคราะห์ของสถานการณ์ทั้งหมดที่มีในมือมันมีค่อยๆมีรอยยิ้มแปลกประหลาดฉายขึ้นบนสีหน้าของชูฮัน จากนั้นในจังหวะที่ทุกคนยังไม่ทันตั้งตัว ชูฮันก็ออกคำสั่ง “เจ้าหน้าที่ทุกคนฟังคำสั่ง ตลอดทั้งอาทิตย์เราจะทำการฝึกทหารเกณฑ์ใหม่!”
เงียบกริบ——-
ทั้งเต้นท์ที่ใช้เป็นห้องประชุมเงียบสนิทแม้แต่เฉินช่าวเย่ที่เอาแต่กัดน่องไก่ตลอดเวลายังหยุดนิ่งด้วยความตกใจ
”อะ-อะไรกัน?”เหอเฟิงตาโต “ฝึกทหารใหม่?”
”หัวหน้า!เราไม่สู้? แต่ฝึกแทน?” ซูเฟิงเองก็ตามชูฮันไม่ทันเหมือนกัน “หมายถึงอะไร?”
ชูฮันเอื้อมลงไปเคาะที่โต๊ะไม่ได้แรงมากเพื่อให้ทุกคนฟังเขา”ผ่านมาสักพักใหญ่แล้วแต่ลูกผสมก็ยังไม่ปรากฏตัว แสดงว่าพวกมันใช้เวลาไปรวบรวมซอมบี้จำนวนมหาศาล…มากกว่าที่เราคิด โดยระหว่างนี้พวกมันก็ใช้วิธีการสั่งให้ซอมบี้ลอบโจมตีไปเรื่อยๆเพื่อตัดกำลังคนของเราให้น้อยลงทุกขณะ”
”แล้วยังไง”เหอเฟิงนิ่วหน้า ชูฮันควรจะกังวลกับสถานการณ์ที่กำลังแย่ที่สุดในตอนนี้สิ ทำไมถึงเอาเวลาวิกฤตแบบนี้ไปฝึกทหารใหม่?
”ดังนั้นมันก็เป็นเวลาที่ดีสำหรับเรา”ชูฮันยิ้มบางๆ “กองทัพเขี้ยวหมาป่าตอนนี้มีกำลังคนไม่พอ เมื่อพวกลูกผสมรวบรวมซอมบี้ได้ครบแล้ว จำนวนพวกเราที่มีอยู่ตอนนี้จะพอรับมือกับศัตรูเหรอ? ในเมื่อลูกผสมต้องการค่อยๆตัดกำลังเราไปทีละช้าๆ ทำไมเราไม่ใช้วิธีตลบหลังโดยใช้โอกาสที่พวกมันยังไม่โจมตี ฝึกทหารเกณฑ์ใหม่ให้มีฝีมือเพื่อจะทำสงครามล่ะ? และตอนที่พวกมันยกกองทัพมาบุก เวลานั้นเหล่าทหารเกณฑ์ใหม่ก็จะมีฝีมือแล้ว และไม่ว่าเมื่อไหร่ที่ลูกผสมปรากฏตัวขึ้นไม่ว่ามากเท่าไหร่ เราก็จะมีกำลังที่จะรับมือได้”
ทุกคนรู้สึกราวกับโดนไม้หน้าสามฟาดเข้ากลางหน้าทุกคนมึนงงกันไปหมด…แม้มันจะดูไม่ถูกต้อง แต่ทำไมพอฟังแล้วมันกลับดูเข้าท่า
”แต่จำนวนและระดับของซอมบี้ที่โจมตีเราแต่ละครั้งมันเหนือกว่าที่พวกเราเคยฝึกเพื่อรับมือมา แม้แต่พวกเรายังรับมือไม่ได้เลย แล้วจะส่งทหารใหม่พวกนั้นไปทำการฝึกได้ยังไง?” เหอเฟิงจ้องชูฮันไม่วางตา “และฉันคิดว่า คุณบอกแผนการพวกเราแค่ครึ่งเดียว จุดประสงค์ที่แท้จริงของคุณคืออะไร?”
ฝึกทหารเกณฑ์ใหม่งั้นเหรอ…เขามั่นใจว่าชูฮันต้องการแผนการบางอย่างซ่อนอยู่อย่างแน่ๆ!
”นั่นคือสิ่งที่ฉันจะพูดต่อจากนี้”ชูฮันมองเหอเฟิงอย่างยิ้มๆ และหันไปหาเกาช้าวฮุ่ย “นายอยากรู้ว่ามาตลอดไม่ใช่เหรอว่าในถุงมีอะไร? ตอนนี้เปิดดูสิ…” เกาช้าวฮุ่ยตาโตที่จริงแล้วไม่ใช่แค่เขา แต่ทุกคนในที่นี้ต่างก็อยากรู้ว่ามันมีอะไรกันแน่? ทำไมจู่ๆหัวหน้าถึงเปลี่ยนประเด็นมาเรื่องนี้แทน?
”ซืออออออ!”
เสียงรูดซิปของถุงที่ค่อยถูกรูดเปิดออกเกาช้าวฮุ่ยแทบจะระงับความสงสัยไม่ไหว ทันใดนั้นบางอย่างในถุงก็เผยออกให้เกาช้าวฮุ่ยที่สงสัยมาตลอดได้เห็น
ชุดเครื่องแบบทหาร!
เหอเฟิงตกใจจนสมองโล่งความสัมพันธ์ระหว่างชูฮันและเกาช้าวฮุ่ยนั้นต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ ชูฮันที่ดูสบายกับทุกคนในขณะนี้ แต่กลับดูวางอำนาจข่มใส่เกาช้าวฮุ่ย?
แล้วเกาช้าวฮุ่ยเองก็ไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบเลย!
นี้คือนายน้อยแห่งตระกูลลึกลับเกานะ!
คนที่แค่ปลายนิ้วก็สามารถถล่มทุกอย่างให้ราบเป็นหน้ากองได้!
เหอเฟิงทั้งตกใจและวิตกกังวลอย่างแรงในใจนั้นหวาดกลัวอย่างมากว่าเกาช้าวฮุ่ยจะระเบิดอารมณ์ไม่พอใจอออกมา หลังจากที่ไม่กี่เดือนก่อน คนคนนี้ได้ระบายอารมณ์โดยการทำลายอาคารทั้งหลังในซางจิงภายในพริบตา ความทรงจำในครั้งนั้นยังคงสดใหม่อยู่ในหัวของเหอเฟิงไม่หาย เป็นคนที่น่ากลัวเหลือเกิน!
เสียดายที่ไม่ว่าตอนนี้เหอเฟิงจะวิตกกังวลมากแค่ไหนแต่ภาพตรงหน้ากลับดำเนินไปคนละทางกลับสิ่งที่เขาคาดเลย…มันไม่มีแม้แต่คลื่นอารมณ์ไม่พอใจให้เห็นด้วยซ้ำ
ชูฮันยังคงนั่งอยู่ที่เดิมมองไปที่ทุกคนในเต้นท์ “ยืนบื้ออะไรล่ะ? เร็วเข้ารีบคิดแผนกลยุทธ์ ตอนนี้ศัตรูอยู่ตรงไหน?”
”ครับ!”
”พรึบ!”
คนอื่นๆที่ไม่รู้ต้นกำเนิดที่มาของเกาช้าวฮุ่ยตื่นตัวกันทันทีที่ได้ยินคำสั่งของชูฮันพวกเขาลนลานกันจนหัวหมุน หลายคนหน้าตาแดงก่ำเพราะเลือดลมที่เดือดพล่าน
เหอเฟิงต้องใช้เวลาสักพักกว่าจะยอมรับว่าเกาช้าวฮุ่ยยอมเดินไปอยู่ที่มุมห้องอย่างที่ชูฮันไล่ให้ไปจริงๆแถมยังไม่ท่าทีโมโหหรือไม่พอใจออกมาให้เห็นเลย
หลังจากนั้นไม่กี่ชั่วโมงภายในเต้นท์ก็เต็มไปด้วยความตึงเครียดและจริงจังขณะที่ชูฮันกำลังวางแผนการรบกับทุกคนอยู่ ชูฮันไล่วางกลยุทธ์ทุกจุดอย่างละเอียด แม้แต่จุดเล็กๆที่มีความขัดแย้งเล็กน้อยชูฮันก็ไม่ยอมปล่อยผ่านไป ทุกคำสั่งของชูฮันนั้นดูราวกับว่าเขาได้วางทุกอย่างไว้ในหัวมาก่อนแล้ว
”พวกลูกผสมยังไม่ปรากฏตัวเลยสักครั้งแต่เรารู้ว่าพื้นที่อีกฝั่งถูกพวกมันควบคุมเอาไว้หมดแล้ว แต่ก็จัดการพวกมันไม่ได้หมดสักที?” ชูฮันลูบปลายคางอย่างใช้ความคิด “แล้วก็ยังหาที่กบดานของพวกมันไม่เจอ?”
”ครับ”เหอเฟิงที่ควบคุมสติได้แล้ว เขาพยายามไม่สนใจเกาช้าวฮุ่ยที่ทำให้เขากระวนกระวายมาตลอด และเอ่ยตอบชูฮัน “พวกเราไม่รู้ว่ากองทัพซอมบี้ไปซ่อนตัวอยู่ไหน ในทุกๆครั้งที่เกิดการปะทะจะเป็นพวกมันที่แอบลอบโจมตีพวกเราเสมอ”
”ลอบโจมตี?”ชูฮันทวนคำพูดที่ข้องใจกับตัวเอง ชำเลืองมองเกาช้าวฮุ่ยเสี้ยววินาทีและก้มมองแผนที่ต่อ “เมื่อไหร่ที่ทหารเกณฑ์ใหม่3,000 คนที่ชินหยวนนำทัพจะเดินทางมาถึง?”
ความเร็วในการเดินขบวนทัพของทหารเกณฑ์ใหม่ไม่อาจนำมาเทียบทหารผ่านศึก500 คนได้เลย เพราะงั้นชูฮันจึงตัดสินใจนำทัพทั้ง 500 คนมาเองและให้ชินหยวนนำทัพทหารเกณฑ์ใหม่ตามมา
เกาช้าวฮุ่ยที่แทบจะเผลอหลับสะดุ้งตื่นเมื่อถูกทุกคนมองมา มีท่าทีอึดอัดเมื่อได้ว่าทุกคนคงเห็นภาพน่าอายของเขากันหมดแล้ว “อยากให้ฉันไปดูให้มั้ย?”
”ไปรีบไปรีบกลับ” ชูฮันสั่งโดยไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมาด้วยซ้ำ
”พรึบ!”
ร่างของเกาช้าวฮุ่ยหายไปในพริบตาความเร็วของเขามันเกินขีดจำกัดของมนุษย์ทำให้ไม่มีใครมองตามได้ทัน
ภาพที่เกิดขึ้นได้สร้างความตกใจให้ทุกคนในเต้นท์อีกรั้งตามมาด้วยเสียงพูดคุยสงสัย
”ไอ้หนุ่มนี่เป็นตัวอะไร?ระดับพลังสูงถึงขนาดไหนเนี่ย?”
”เรื่องจริงงั้นเหรอทำไมหายตัวไปได้ทันทีแบบนี้ แม้แต่ซูเฟิงยังจับสัมผัสไม่ได้”
”โชคดีนะที่มิตรกับเราไม่อย่างนั้นถ้าคนคนนี้อยากจะโจมตีเราเมื่อไหร่ เราคงไม่มีทางรอด”
”หัวหน้าสุดยอดมากมีเพื่อนที่เก่งกาจขนาดนี้ แล้วเขาชื่ออะไร?”
คำถามของคนสุดท้ายที่เอ่ยออกกมาทำให้เหอเฟิงต้องรีบก้มหน้าหลบแววตาของตัวเองเขารีบหันไปสบตากับชูฮันอย่างข้องใจว่าชูฮันรู้ตัวตนที่แท้จริงของเกาช้าวฮุ่ยรึเปล่า?
”เกาช้าวฮุ่ย”ชูฮันตอบคำถาม โดยไม่สนใจท่าทีร้อนใจของเหอเฟิงอีก “ไม่ต้องอยากรู้ไปมากกว่านี้ แค่จำไว้ว่าเขาชื่อเกาช้าวฮุ่ย”
สองประโยคที่มีข้อมูลเพียงน้อยนิดแต่สำหรับเหอเฟิง…เขาตกใจจนตาโตอย่างไม่เชื่อหู “คุณรู้จักเขา?”
ชูฮันสบตากับเหอเฟิงด้วยแววตาแปลกๆก่อนจะมีประกายแสงบางอย่างที่อ่านไม่ออก “คุณก็รู้ว่าฉันรู้ และฉันก็รู้ว่าคุณรู้”
”!!!”เหอเฟิงอ้าปากค้าง เขาช็อคจนพูดไม่ออก ไม่รู้ว่าควรบรรยายอารมณ์ตัวเองตอนนี้อย่างไรดี
ชูฮันรู้ว่าเขารู้ชูฮันรู้ทุกอย่าง ทั้งๆที่รู้แต่ก็ยังปฏิบัติกับเกาช้าวฮุ่ยแบบนี้ นี้ชูฮันไม่รู้จักเกรงกลัวอะไรเลยหรือเพราะว่าเป็นบ้าไปแล้วกันแน่?
คนอื่นในเต้นท์ได้แต่มองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจและอยากรู้ว่าชูฮันและเหอเฟิงคุยความลับอะไรกันแต่ยังไม่ทันจะได้เอ่ยปากถาม…
”พั้วะ!”
ทุกคนในเต้นท์ยกเว้นชูฮันตาโตถลนแทบจะหลุดออกจากเบ้า…เกาช้าวฮุ่ยที่พึ่งไปเมื่อกี้กลับมาแล้ว!
”ช้าเป็นเต่าอีกเป็นชั่วโมง!” เกาช้าวฮุ่ยรายงานชูฮันที่เป็นคนสั่งการทันทีที่เข้ามา
ชูฮันมองดูการวิเคราะห์ของสถานการณ์ทั้งหมดที่มีในมือมันมีค่อยๆมีรอยยิ้มแปลกประหลาดฉายขึ้นบนสีหน้าของชูฮัน จากนั้นในจังหวะที่ทุกคนยังไม่ทันตั้งตัว ชูฮันก็ออกคำสั่ง “เจ้าหน้าที่ทุกคนฟังคำสั่ง ตลอดทั้งอาทิตย์เราจะทำการฝึกทหารเกณฑ์ใหม่!”
เงียบกริบ——-
ทั้งเต้นท์ที่ใช้เป็นห้องประชุมเงียบสนิทแม้แต่เฉินช่าวเย่ที่เอาแต่กัดน่องไก่ตลอดเวลายังหยุดนิ่งด้วยความตกใจ
”อะ-อะไรกัน?”เหอเฟิงตาโต “ฝึกทหารใหม่?”
”หัวหน้า!เราไม่สู้? แต่ฝึกแทน?” ซูเฟิงเองก็ตามชูฮันไม่ทันเหมือนกัน “หมายถึงอะไร?”
ชูฮันเอื้อมลงไปเคาะที่โต๊ะไม่ได้แรงมากเพื่อให้ทุกคนฟังเขา”ผ่านมาสักพักใหญ่แล้วแต่ลูกผสมก็ยังไม่ปรากฏตัว แสดงว่าพวกมันใช้เวลาไปรวบรวมซอมบี้จำนวนมหาศาล…มากกว่าที่เราคิด โดยระหว่างนี้พวกมันก็ใช้วิธีการสั่งให้ซอมบี้ลอบโจมตีไปเรื่อยๆเพื่อตัดกำลังคนของเราให้น้อยลงทุกขณะ”
”แล้วยังไง”เหอเฟิงนิ่วหน้า ชูฮันควรจะกังวลกับสถานการณ์ที่กำลังแย่ที่สุดในตอนนี้สิ ทำไมถึงเอาเวลาวิกฤตแบบนี้ไปฝึกทหารใหม่?
”ดังนั้นมันก็เป็นเวลาที่ดีสำหรับเรา”ชูฮันยิ้มบางๆ “กองทัพเขี้ยวหมาป่าตอนนี้มีกำลังคนไม่พอ เมื่อพวกลูกผสมรวบรวมซอมบี้ได้ครบแล้ว จำนวนพวกเราที่มีอยู่ตอนนี้จะพอรับมือกับศัตรูเหรอ? ในเมื่อลูกผสมต้องการค่อยๆตัดกำลังเราไปทีละช้าๆ ทำไมเราไม่ใช้วิธีตลบหลังโดยใช้โอกาสที่พวกมันยังไม่โจมตี ฝึกทหารเกณฑ์ใหม่ให้มีฝีมือเพื่อจะทำสงครามล่ะ? และตอนที่พวกมันยกกองทัพมาบุก เวลานั้นเหล่าทหารเกณฑ์ใหม่ก็จะมีฝีมือแล้ว และไม่ว่าเมื่อไหร่ที่ลูกผสมปรากฏตัวขึ้นไม่ว่ามากเท่าไหร่ เราก็จะมีกำลังที่จะรับมือได้”
ทุกคนรู้สึกราวกับโดนไม้หน้าสามฟาดเข้ากลางหน้าทุกคนมึนงงกันไปหมด…แม้มันจะดูไม่ถูกต้อง แต่ทำไมพอฟังแล้วมันกลับดูเข้าท่า
”แต่จำนวนและระดับของซอมบี้ที่โจมตีเราแต่ละครั้งมันเหนือกว่าที่พวกเราเคยฝึกเพื่อรับมือมา แม้แต่พวกเรายังรับมือไม่ได้เลย แล้วจะส่งทหารใหม่พวกนั้นไปทำการฝึกได้ยังไง?” เหอเฟิงจ้องชูฮันไม่วางตา “และฉันคิดว่า คุณบอกแผนการพวกเราแค่ครึ่งเดียว จุดประสงค์ที่แท้จริงของคุณคืออะไร?”
ฝึกทหารเกณฑ์ใหม่งั้นเหรอ…เขามั่นใจว่าชูฮันต้องการแผนการบางอย่างซ่อนอยู่อย่างแน่ๆ!
”นั่นคือสิ่งที่ฉันจะพูดต่อจากนี้”ชูฮันมองเหอเฟิงอย่างยิ้มๆ และหันไปหาเกาช้าวฮุ่ย “นายอยากรู้ว่ามาตลอดไม่ใช่เหรอว่าในถุงมีอะไร? ตอนนี้เปิดดูสิ…” เกาช้าวฮุ่ยตาโตที่จริงแล้วไม่ใช่แค่เขา แต่ทุกคนในที่นี้ต่างก็อยากรู้ว่ามันมีอะไรกันแน่? ทำไมจู่ๆหัวหน้าถึงเปลี่ยนประเด็นมาเรื่องนี้แทน?
”ซืออออออ!”
เสียงรูดซิปของถุงที่ค่อยถูกรูดเปิดออกเกาช้าวฮุ่ยแทบจะระงับความสงสัยไม่ไหว ทันใดนั้นบางอย่างในถุงก็เผยออกให้เกาช้าวฮุ่ยที่สงสัยมาตลอดได้เห็น
ชุดเครื่องแบบทหาร!
