อารมณ์คลั่งคุกกรุ่นอยู่ในอกของตวนเจียงเหว่ยพักหนึ่งช่องว่างขนาดใหญ่ทำให้อารมณ์ของเขาแปรปรวนอย่างแรง ตอนนี้หน้าตาของตวนเจียงเหว่ยบิดเบี้ยวจนดูน่าเกลียดราวกับเผลอกลืนแมลงลงคอไปอย่างไรอย่างนั้น
”หึพลเอกชูฮัน เขาฝากข้อความอะไรถึงฉัน?” ตวนเจียงเหว่ยพยายามต้านอารมณ์ที่พุ่งปะทุขึ้นมาของตัวเองและเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงรำคาญ มือข้างขวากำกริชที่มีประกายสีม่วงตรงเอวแน่น
ชูฮันส่งติงซือเย้ามาโดยเฉพาะเพื่อส่งต่อข้อความและก่อนหน้านี้ชูฮันก็มอบหมายให้ติงซือเย้าทำหน้าที่เป็นทูตเจรจาระหว่างค่ายเขี้ยวหมาป่าและค่ายตวนสถานการณ์มันดูไม่ชอบมาพากล ราวกับมีนัยนะบางอย่างซ่อนอยู่
ติงซือเย้าเงียบชั่วขณะราวกับกำลังสังเกตสีหน้าและอารมณ์ของตวนเจียงเหว่ยอยู่ แม้ว่าตัวเขาจะไม่รู้ว่าทำไมหัวหน้าชูฮันถึงได้ต้องการส่งข้อความนี้มายังตวนเจียงเหว่ยและไม่รู้ว่ามันจะสร้างผลกระทบอะไรตามมา แต่สำหรับตอนนี้เมื่อได้เห็นสีหน้าของตวนเจียงเหว่ยแล้ว ติงซือเย้าคิดว่ามันจะต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ
ตวนเจียงเหว่ย…พลเอกแห่งค่ายตวน…อีกทั้งสถานะของค่ายตวนในตอนนี้อยู่ในอันดับต้นๆของจีน!
”หัวหน้าชูฮันฝากมาบอกว่า…”มีรอยยิ้มแปลกๆฉายบนใบหน้าติงซือเย้า ดูคลับคล้ายกับชูฮันอย่างมาก เหมือนกับติงซือเย้ากำลังเลียนสีหน้าท่าทางของชูฮันตอนที่กำลังพูดประโยคนี้ให้สมบูรณ์ที่สุด
”หัวหน้าบอกว่าฉัน ไม่ ได้ ถนัด ซ้าย”
ประโยคสั้นๆจากปากติงซือเย้าน้ำเสียงที่นิ่งเรียบและชัดเจน
”เฮือก!!!”
หัวใจของตวนเจียงเหว่ยแทบจะตกไปอยู่ที่ตาตุ่มร่างกายซวนเซ ยืนแทบไม่อยู่ เลือดลมไหลพร่าน หัวใจเต้นรัวด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อ กริชประกายแสงสีม่วงตรงเอวกำลังสั่นอย่างแรง พลังผันผวนมหาศาลตีแผ่รุนแรงราวกับไฟที่กำลังโหมอย่างหนัก
ชูฮันไม่ได้ถนัดซ้าย!
ประโยคที่ฟังดูเป็นประโยคธรรมดาทั่วไปหากปริมาณข้อมูลที่บรรจุอยู่ในนั้นไม่ได้น้อยกว่าเรื่องที่ตอนนี้ชูฮันอยู่ค่ายเขี้ยวหมาป่าแล้วเลย!
ตวนเจียงเหว่ยตายสนิททันทีความมั่นใจในตัวเองที่เคยมีสลายหายไปในพริบตา ชูฮันส่งติงซือเย้ามาพูดประโยคนี้ต่อหน้าเขาในเวลาแบบนี้ มันก็แสดงให้เห็นชัดเจนว่าชูฮันรู้ว่าเขาเป็นคนขายข้อมูงด้วยมูลมหาศาลที่ 500,000 เหรียญล่มสลาย ชูฮันรู้หมดแล้ว และไม่ใช่แค่รู้แต่ยังตอกกลับมาอีก
โดยเฉพาะการส่งติงซือเย้ากลับมาพร้อมเฮลิคอปเตอร์สิบลำที่เขาส่งเสบียงไปช่วย เพื่อให้มาพูดกับเขาว่า ‘ไม่ได้ถนัดซ้าย’ ตวนเจียงเหว่ยสามารถมองเห็นเจตนาของชูฮันได้ชัดเจน แม้เขาจะส่งเฮลิคอปเตอร์ที่เร็วที่สุดไปทั้งสิบลำ มันก็ไม่สำคัญ เพราะไม่ว่าอย่างไรชูฮันก็จะส่งคนมาส่งมอบข้อความนี้อยู่ดี
นี้มันไม่ต่างอะไรกับการข่มขู่ชัดๆ!
ตวนเจียงเหว่ยรู้สึกเหมือนมีชนักติดหลังมีข้างหนึ่งท้าวกำแพงเอาไว้เพื่อพยุงตัวเอง อีกครั้งจับหน้าตาด้วยความเครียดๆ ท่าทางของเขาเหมือนคนที่กำลังดิ้นรนอย่างหนัก
หลังจากได้เห็นปฏิกิริยาของตวนเจียงเหว่ยหลังจากถ่ายทอดข้อความของชูฮันออกไปติงซือเย้าก็มึนงง เขายืนงงอย่างไม่เข้าใจ…มันคืออะไร?
หัวหน้าไม่ได้ถนัดซ้ายแล้วยังไง? ก็ดีนี่?
ทว่าวินาทีต่อมาติงซือเย้าตะลึงงันทันที…
”หลูชูซเว!”ตวนเจียงเหว่ยตะโกนเรียกเสียงดัง ท่าทางแสดงออกชัดว่ามีต้องการออกคำสั่งบางอย่าง
”แอ๊ด—“ ”ค่ะท่านพลเอก?”หลูชูซเวที่ยืนรออยู่หน้าประตูรีบผลักประตูเข้ามาทันที
ตวนเจียงเหว่ยเอนตัวผิงกับพนังสภาพดูย่ำแย่ไม่น้อย ส่วนติงซือเย้าที่ยืนอยู่ตรงหน้ายังคงมึนงงไม่รู้เรื่องรู้ราวอยู่เลย หลูชูซเวที่เข้ามาเห็นสถานการณ์ด้านในก็นิ่วหน้าทันที
เกิดขึ้นในนี้กัน?
”ไป!”ตวนเจียงเหว่ยเสียงสั่น เขาพยายามฝืนตัวเอง ค่อยๆยกหัวขึ้นมา แววตามีประกายอ่อนผสมกับความเศร้า “เตรียมคนเฮลิคอปเตอร์ลำใหญ่ 20 ลำ อัดเสบียงและอาวุธไปให้เต็มลำ!”
”อะอะไรน่ะคะ?!!” หลูชูซเวไม่อยากเชื่อหูกับสิ่งที่ได้ยิน
”ไปไป เดี๋ยวนี้!” ตวนเจียงเหว่ยเกือบจะตะคอกใส่
”ค่ะ!”หลูชูซเวตอบรับ หมุนตัวและเดินจากออกไป สีหน้าตื่นตระหนกอย่างมาก
”ทำไมต้องรีบเร่งคะ?เกิดอะไรขึ้นกันแน่?!”
แล้วจะส่งเสบียงไปช่วยเหลือค่ายเขี้ยวหมาป่าอีกทำไม?
หรือพลเอกตวนเจียงเหว่ยถูกข่มขู่?
ตวนเจียงเหว่ยที่อยู่ในห้องสบตากับติงซือเย้า”นักทูตติงซือเย้า ส่งเฮลิคอปเตอร์ลำเล็กนำเขากลับไปยังค่ายเขี้ยวหมาป่า นายสามารถเดินออกไปรอที่ด้านหน้าได้เลย และหวังว่าคงไม่รบกวนถ้าจะฝากบอกพลเอกชูฮันว่าถ้าต้องการ…ฉันยินดีมอบให้เพื่อแลกกับทางออก!”
คำพูดทิ้งท้ายที่ตวนเจียงเหว่ยนั้นกัดฟันเค้นคำพูดออกมาปกติเขาจะไม่เปิดเผยอารมณ์ตัวเอง ทว่าตอนนี้หน้าของตวนเจียงเหว่ยขึ้นสีเพราะเลือดลมที่พุ่งพร่าน แววตามีอารมณ์สับสันมากมายตีกันวุ่น
ไม่พอใจเสียใจ คิดผิด…
ต้องยอมเข้าเนื้อ!
เหตุการณ์ครั้งนี้ไม่เพียงแค่ตวนเจียงเหว่ยต้องสูญเสียสิ่งที่คาดหวังว่าจะได้มาครองแล้ว เขายังต้องเสียของมากมายในมือหลุดออกไปด้วย
เพราะฉะนั้นวันนี้แหละ คือวันแห่งการเริ่มต้น!
ติงซือเย้ายืนตะลึงไม่รู้เลยว่าตวนเจียงเหว่ยต้องการจะทำอะไรกันแน่
เสบียงและอาวุธที่เต็มเฮลิคอปเตอร์ลำใหญ่20 ลำ!
ได้ของมากมายขนาดนี้!
หัวหน้าชูฮันทำได้ยังไง?มันคือภาษาลับอะไรกัน? ทำให้ตวนเจียงเหว่ยแน่นิ่งไปก่อนจะเป็นคลั่งแบบนี้ได้?!
ติงซือเย้าประหลาดใจไม่หายขณะที่ตวนเจียงเหว่ยรีบติดต่อหน่วยพิเศษที่ถูกส่งตัวให้มุ่งหน้าไปยังเมืองหนานตู้เพื่อตามหาเสาหินประเมิณพิเศษระยะ 5
เพียงแค่วันเดียวหลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นโชคยังดีที่พึ่งผ่านไปแค่วันเดียว คนของเขาจึงยังไปได้ไม่ไกลมาก ไม่อย่างนั้นตวนเจียงเหว่ยคงจะต้องสูญเสียทหารฝีมือดีจำนวนมากไปโดยเปล่าประโยชน์!
สำหรับเรื่องวัตถุดิบที่ต้องเสียไปโดยมีปริมาณขนาดเฮลิคอปเตอร์รวมทั้งหมด30 ลำเพื่อมอบให้ค่ายเขี้ยวหมาป่านั้น สำหรับเวลานี้ตวนเจียงเหว่ยไม่มีอารมณ์มาเสียดายอะไรทั้งนั้น เขาได้แต่หวังว่ามันจะพิเศษมากพอที่จะทำให้ชูฮันไม่ต้องเล็งเป้ามาที่เขา และข้างนอกนั้นยังมีค่ายใหญ่มากมายที่ชูฮันสามารถวางกับดักล่อได้!
ครั้งนี้ถือเป็นคราวซวยของเขา!
———————
ช่วงเวลาตอนเย็นณ ค่ายเขี้ยวหมาป่า…
”ตอนนี้มีคนเข้าร่วมกองทัพแล้วทั้งหมดกี่คน?”ทันทีที่กลับมาถึง ชูฮันก็ยุ่งจนนั่งไม่ติดเก้าอี้ อย่างในตอนนี้แม้เขาจะกำลังทานมื้อเย็นที่ซางจิ่วตี้นำมาให้ที่โต๊ะในห้องประชุม หากเขาก็ยังคอยจัดการงานไปพร้อมกินไปด้วยเพื่อไม่ให้เสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียว ”สามพันคน”หยางเทียนตอบ เขาหลุบสายลงเล็กน้อยและชำเลืองมองไก๋หนานที่ยังไม่พูดอะไรเลยสักคำให้ได้ยิน
นี้เป็นครั้งแรกที่ไก๋หนานเข้าร่วมการประชุมระดับสูงของค่ายเขี้ยวหมาป่าหลายคนยังไม่คุ้นหน้าเขาและรู้สึกไว้วางใจเท่าไหร่ แต่ชูฮันเอ่ยปากให้ไก๋หนานเข้ามาเอง แค่ไก๋หนานเท่านั้น…
คนคนนี้เข้ามาทำไม?
แน่นอนชูฮันไม่มีทางพลาดสีหน้าของหยางเทียนและในจังหวะที่ไก๋หนานกำลังจะพูด จู่ๆมันก็มีเสียงตะโกนดังมาจากด้านนอก——
”หัวหน้า!”ติงซือเย้าที่กลับมาถึงรีบวิ่งเข้ามาพร้อมแหกปากเสียงดัง “หัวหน้า สุดยอดไปเลย ตวนเจียงเหว่ยส่งมอบเสบียงและอาวุธมาเต็มเฮลิคอปเตอร์อีก 20 ลำ มันเยอะมาก!!!”
ทั้งประชุมพลันตกอยู่ในความเงียบทันทีไก๋หนานและซงเสี่ยวอดไม่ได้ที่จะมองหน้ากันและกันด้วยความช็อค ก่อนจะรีบหันไปสบตากับชูฮันอย่างพร้อมเพรียง
ชูฮันสบตาไก๋หนานก่อนจะยกยิ้มมุมปากก “ต้องขอบคุณไก๋หนาน ขอบคุณที่ช่วยให้ฉันส่งข้อความสำคัญไปให้ตวนเจียงเหว่ย ครั้งนี้เราถึงได้กำไรครั้งใหญ่กลับมา!!”
”หึพลเอกชูฮัน เขาฝากข้อความอะไรถึงฉัน?” ตวนเจียงเหว่ยพยายามต้านอารมณ์ที่พุ่งปะทุขึ้นมาของตัวเองและเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงรำคาญ มือข้างขวากำกริชที่มีประกายสีม่วงตรงเอวแน่น
ชูฮันส่งติงซือเย้ามาโดยเฉพาะเพื่อส่งต่อข้อความและก่อนหน้านี้ชูฮันก็มอบหมายให้ติงซือเย้าทำหน้าที่เป็นทูตเจรจาระหว่างค่ายเขี้ยวหมาป่าและค่ายตวนสถานการณ์มันดูไม่ชอบมาพากล ราวกับมีนัยนะบางอย่างซ่อนอยู่
ติงซือเย้าเงียบชั่วขณะราวกับกำลังสังเกตสีหน้าและอารมณ์ของตวนเจียงเหว่ยอยู่ แม้ว่าตัวเขาจะไม่รู้ว่าทำไมหัวหน้าชูฮันถึงได้ต้องการส่งข้อความนี้มายังตวนเจียงเหว่ยและไม่รู้ว่ามันจะสร้างผลกระทบอะไรตามมา แต่สำหรับตอนนี้เมื่อได้เห็นสีหน้าของตวนเจียงเหว่ยแล้ว ติงซือเย้าคิดว่ามันจะต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ
ตวนเจียงเหว่ย…พลเอกแห่งค่ายตวน…อีกทั้งสถานะของค่ายตวนในตอนนี้อยู่ในอันดับต้นๆของจีน!
”หัวหน้าชูฮันฝากมาบอกว่า…”มีรอยยิ้มแปลกๆฉายบนใบหน้าติงซือเย้า ดูคลับคล้ายกับชูฮันอย่างมาก เหมือนกับติงซือเย้ากำลังเลียนสีหน้าท่าทางของชูฮันตอนที่กำลังพูดประโยคนี้ให้สมบูรณ์ที่สุด
”หัวหน้าบอกว่าฉัน ไม่ ได้ ถนัด ซ้าย”
ประโยคสั้นๆจากปากติงซือเย้าน้ำเสียงที่นิ่งเรียบและชัดเจน
”เฮือก!!!”
หัวใจของตวนเจียงเหว่ยแทบจะตกไปอยู่ที่ตาตุ่มร่างกายซวนเซ ยืนแทบไม่อยู่ เลือดลมไหลพร่าน หัวใจเต้นรัวด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อ กริชประกายแสงสีม่วงตรงเอวกำลังสั่นอย่างแรง พลังผันผวนมหาศาลตีแผ่รุนแรงราวกับไฟที่กำลังโหมอย่างหนัก
ชูฮันไม่ได้ถนัดซ้าย!
ประโยคที่ฟังดูเป็นประโยคธรรมดาทั่วไปหากปริมาณข้อมูลที่บรรจุอยู่ในนั้นไม่ได้น้อยกว่าเรื่องที่ตอนนี้ชูฮันอยู่ค่ายเขี้ยวหมาป่าแล้วเลย!
ตวนเจียงเหว่ยตายสนิททันทีความมั่นใจในตัวเองที่เคยมีสลายหายไปในพริบตา ชูฮันส่งติงซือเย้ามาพูดประโยคนี้ต่อหน้าเขาในเวลาแบบนี้ มันก็แสดงให้เห็นชัดเจนว่าชูฮันรู้ว่าเขาเป็นคนขายข้อมูงด้วยมูลมหาศาลที่ 500,000 เหรียญล่มสลาย ชูฮันรู้หมดแล้ว และไม่ใช่แค่รู้แต่ยังตอกกลับมาอีก
โดยเฉพาะการส่งติงซือเย้ากลับมาพร้อมเฮลิคอปเตอร์สิบลำที่เขาส่งเสบียงไปช่วย เพื่อให้มาพูดกับเขาว่า ‘ไม่ได้ถนัดซ้าย’ ตวนเจียงเหว่ยสามารถมองเห็นเจตนาของชูฮันได้ชัดเจน แม้เขาจะส่งเฮลิคอปเตอร์ที่เร็วที่สุดไปทั้งสิบลำ มันก็ไม่สำคัญ เพราะไม่ว่าอย่างไรชูฮันก็จะส่งคนมาส่งมอบข้อความนี้อยู่ดี
นี้มันไม่ต่างอะไรกับการข่มขู่ชัดๆ!
ตวนเจียงเหว่ยรู้สึกเหมือนมีชนักติดหลังมีข้างหนึ่งท้าวกำแพงเอาไว้เพื่อพยุงตัวเอง อีกครั้งจับหน้าตาด้วยความเครียดๆ ท่าทางของเขาเหมือนคนที่กำลังดิ้นรนอย่างหนัก
หลังจากได้เห็นปฏิกิริยาของตวนเจียงเหว่ยหลังจากถ่ายทอดข้อความของชูฮันออกไปติงซือเย้าก็มึนงง เขายืนงงอย่างไม่เข้าใจ…มันคืออะไร?
หัวหน้าไม่ได้ถนัดซ้ายแล้วยังไง? ก็ดีนี่?
ทว่าวินาทีต่อมาติงซือเย้าตะลึงงันทันที…
”หลูชูซเว!”ตวนเจียงเหว่ยตะโกนเรียกเสียงดัง ท่าทางแสดงออกชัดว่ามีต้องการออกคำสั่งบางอย่าง
”แอ๊ด—“ ”ค่ะท่านพลเอก?”หลูชูซเวที่ยืนรออยู่หน้าประตูรีบผลักประตูเข้ามาทันที
ตวนเจียงเหว่ยเอนตัวผิงกับพนังสภาพดูย่ำแย่ไม่น้อย ส่วนติงซือเย้าที่ยืนอยู่ตรงหน้ายังคงมึนงงไม่รู้เรื่องรู้ราวอยู่เลย หลูชูซเวที่เข้ามาเห็นสถานการณ์ด้านในก็นิ่วหน้าทันที
เกิดขึ้นในนี้กัน?
”ไป!”ตวนเจียงเหว่ยเสียงสั่น เขาพยายามฝืนตัวเอง ค่อยๆยกหัวขึ้นมา แววตามีประกายอ่อนผสมกับความเศร้า “เตรียมคนเฮลิคอปเตอร์ลำใหญ่ 20 ลำ อัดเสบียงและอาวุธไปให้เต็มลำ!”
”อะอะไรน่ะคะ?!!” หลูชูซเวไม่อยากเชื่อหูกับสิ่งที่ได้ยิน
”ไปไป เดี๋ยวนี้!” ตวนเจียงเหว่ยเกือบจะตะคอกใส่
”ค่ะ!”หลูชูซเวตอบรับ หมุนตัวและเดินจากออกไป สีหน้าตื่นตระหนกอย่างมาก
”ทำไมต้องรีบเร่งคะ?เกิดอะไรขึ้นกันแน่?!”
แล้วจะส่งเสบียงไปช่วยเหลือค่ายเขี้ยวหมาป่าอีกทำไม?
หรือพลเอกตวนเจียงเหว่ยถูกข่มขู่?
ตวนเจียงเหว่ยที่อยู่ในห้องสบตากับติงซือเย้า”นักทูตติงซือเย้า ส่งเฮลิคอปเตอร์ลำเล็กนำเขากลับไปยังค่ายเขี้ยวหมาป่า นายสามารถเดินออกไปรอที่ด้านหน้าได้เลย และหวังว่าคงไม่รบกวนถ้าจะฝากบอกพลเอกชูฮันว่าถ้าต้องการ…ฉันยินดีมอบให้เพื่อแลกกับทางออก!”
คำพูดทิ้งท้ายที่ตวนเจียงเหว่ยนั้นกัดฟันเค้นคำพูดออกมาปกติเขาจะไม่เปิดเผยอารมณ์ตัวเอง ทว่าตอนนี้หน้าของตวนเจียงเหว่ยขึ้นสีเพราะเลือดลมที่พุ่งพร่าน แววตามีอารมณ์สับสันมากมายตีกันวุ่น
ไม่พอใจเสียใจ คิดผิด…
ต้องยอมเข้าเนื้อ!
เหตุการณ์ครั้งนี้ไม่เพียงแค่ตวนเจียงเหว่ยต้องสูญเสียสิ่งที่คาดหวังว่าจะได้มาครองแล้ว เขายังต้องเสียของมากมายในมือหลุดออกไปด้วย
เพราะฉะนั้นวันนี้แหละ คือวันแห่งการเริ่มต้น!
ติงซือเย้ายืนตะลึงไม่รู้เลยว่าตวนเจียงเหว่ยต้องการจะทำอะไรกันแน่
เสบียงและอาวุธที่เต็มเฮลิคอปเตอร์ลำใหญ่20 ลำ!
ได้ของมากมายขนาดนี้!
หัวหน้าชูฮันทำได้ยังไง?มันคือภาษาลับอะไรกัน? ทำให้ตวนเจียงเหว่ยแน่นิ่งไปก่อนจะเป็นคลั่งแบบนี้ได้?!
ติงซือเย้าประหลาดใจไม่หายขณะที่ตวนเจียงเหว่ยรีบติดต่อหน่วยพิเศษที่ถูกส่งตัวให้มุ่งหน้าไปยังเมืองหนานตู้เพื่อตามหาเสาหินประเมิณพิเศษระยะ 5
เพียงแค่วันเดียวหลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นโชคยังดีที่พึ่งผ่านไปแค่วันเดียว คนของเขาจึงยังไปได้ไม่ไกลมาก ไม่อย่างนั้นตวนเจียงเหว่ยคงจะต้องสูญเสียทหารฝีมือดีจำนวนมากไปโดยเปล่าประโยชน์!
สำหรับเรื่องวัตถุดิบที่ต้องเสียไปโดยมีปริมาณขนาดเฮลิคอปเตอร์รวมทั้งหมด30 ลำเพื่อมอบให้ค่ายเขี้ยวหมาป่านั้น สำหรับเวลานี้ตวนเจียงเหว่ยไม่มีอารมณ์มาเสียดายอะไรทั้งนั้น เขาได้แต่หวังว่ามันจะพิเศษมากพอที่จะทำให้ชูฮันไม่ต้องเล็งเป้ามาที่เขา และข้างนอกนั้นยังมีค่ายใหญ่มากมายที่ชูฮันสามารถวางกับดักล่อได้!
ครั้งนี้ถือเป็นคราวซวยของเขา!
———————
ช่วงเวลาตอนเย็นณ ค่ายเขี้ยวหมาป่า…
”ตอนนี้มีคนเข้าร่วมกองทัพแล้วทั้งหมดกี่คน?”ทันทีที่กลับมาถึง ชูฮันก็ยุ่งจนนั่งไม่ติดเก้าอี้ อย่างในตอนนี้แม้เขาจะกำลังทานมื้อเย็นที่ซางจิ่วตี้นำมาให้ที่โต๊ะในห้องประชุม หากเขาก็ยังคอยจัดการงานไปพร้อมกินไปด้วยเพื่อไม่ให้เสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียว ”สามพันคน”หยางเทียนตอบ เขาหลุบสายลงเล็กน้อยและชำเลืองมองไก๋หนานที่ยังไม่พูดอะไรเลยสักคำให้ได้ยิน
นี้เป็นครั้งแรกที่ไก๋หนานเข้าร่วมการประชุมระดับสูงของค่ายเขี้ยวหมาป่าหลายคนยังไม่คุ้นหน้าเขาและรู้สึกไว้วางใจเท่าไหร่ แต่ชูฮันเอ่ยปากให้ไก๋หนานเข้ามาเอง แค่ไก๋หนานเท่านั้น…
คนคนนี้เข้ามาทำไม?
แน่นอนชูฮันไม่มีทางพลาดสีหน้าของหยางเทียนและในจังหวะที่ไก๋หนานกำลังจะพูด จู่ๆมันก็มีเสียงตะโกนดังมาจากด้านนอก——
”หัวหน้า!”ติงซือเย้าที่กลับมาถึงรีบวิ่งเข้ามาพร้อมแหกปากเสียงดัง “หัวหน้า สุดยอดไปเลย ตวนเจียงเหว่ยส่งมอบเสบียงและอาวุธมาเต็มเฮลิคอปเตอร์อีก 20 ลำ มันเยอะมาก!!!”
ทั้งประชุมพลันตกอยู่ในความเงียบทันทีไก๋หนานและซงเสี่ยวอดไม่ได้ที่จะมองหน้ากันและกันด้วยความช็อค ก่อนจะรีบหันไปสบตากับชูฮันอย่างพร้อมเพรียง
ชูฮันสบตาไก๋หนานก่อนจะยกยิ้มมุมปากก “ต้องขอบคุณไก๋หนาน ขอบคุณที่ช่วยให้ฉันส่งข้อความสำคัญไปให้ตวนเจียงเหว่ย ครั้งนี้เราถึงได้กำไรครั้งใหญ่กลับมา!!”
