“เอาล่ะเริ่มได้!”
โซพุ่งเข้าหาซีฟานด้วยรอยยิ้ม พร้อมตวัดดาบไปมาซ้ายขวาเหมือนหยั่งเชิงของเธอ ก่อนที่เขาจะเปลี่ยนท่าเท้าซ้ายย่ำพื้นเท้าขวายกขึ้นมือขวากำด้ามดาบแน่น ก่อนที่เท้าขวาจะถึงพื้นดาบก็พุ่งตรงไปยังข้างหน้าดั่งลูกธนู เพล้ง! ซีฟานยกดาบขวางในแนวนอน มือข้างหนึ่งดันใบดาบอีกข้างจับด้ามแน่น
“วิชาดาบของอาโนล คือการไล่ต้อนคู่ต่อสู้พร้อมกับเล็งหาจุดอ่อนที่ต่าง ๆ ของร่างกาย ในขณะที่เขาพูดเขาก็ตวัดดาบเล็งไปที่ ข้อเข่า ซีฟานยกขาถอยหลัง ต่อมาที่ปลายส้นเท้า เธอกระโดดหลบได้ จากนั้นทิ้งระยะ แต่โซก็พุ่งตามมา ไฟเยอร์เบลด เธอตวัดดาบไปข้างหน้าโดนโซเต็ม ๆ แต่เขากลับไม่เป็นอะไรและวิ่งต่อมา คราวนี้ที่ใต้ช่วงอกข้างซ้าย ซีฟานเธอเบี่ยงไหล่ซ้ายไปด้านหลังพร้อมฟาดดาบในมือขวามาข้างหน้า โซเห็นแขนที่ง้างดาบเป็นวงกว้าง “อย่าอาศัยแรงเยอะเกินไป ให้อาศัยน้ำหนักของตัวดาบแบบนี้” เขาตั้งใบดาบขึ้นตรงขนาบกับดาบของซีฟานแรงกระแทกทำให้ดาบของเธอกระเด็นกลับก่อนที่โซจะพุ่งใช้สันดาบกระทุ้งท้องของเธอ “อุก! ส…สายฟ้า” รอบตัวเธอมีสายฟ้าผ่าเปรี้ยงออกมาทำให้โซต้องกระโจนถอยหลังกลับ
“อะไรกันกิลด์มาสเตอร์จะรังแกเด็กเกินไปมั้ยเนี่ย!”
“นั่นดิ เปิดโอกาสให้เธอบ้างหน่อย” “นี่หรือน้อยใจที่เราเรียกนายว่ากระจอกกันเนี่ย?”
“พวกแกน่ะหุบปากไปเลยไอ้พวกแรงค์ A อย่างพวกแกก็พูดได้ดิ แค่ไล่ต้อนยัยหนูนี่ตรูก็เริ่มเหนื่อยล่ะ เหลือเวลาไม่มากก่อนที่แรงของเราจะหมด ต้องบีบให้เธอใช้ไพ่ในมือออกมาให้หมด” เขาบ่นอยู่ในความคิดสักพักก่อนจะเดินหน้าไปหาซีฟานต่อ
ซีฟานที่อาการดีขึ้นจากที่โดนกระทุ้งท้องฟันไฟเยอร์เบลดมาใส่โซสองครั้ง ทำให้เขาต้องปัดมันออก จนก่อเกิดกลุ่มควัน ย้าก! เธออาศัยจังหว่ะที่เขามองไม่ค่อยชัดพุ่งมาด้านข้าง เพล้ง! “ถือว่าดีแต่ถ้าเกิดมาแบบเงียบ ๆ จะดีกว่านะ”
“เปล่าเลยค่ะแบบนี้ดีกว่า” รอบตัวของเธอเปล่งแสงสีฟ้าขึ้น “สายฟ้า”
“เฮ้ย!” โซปล่อยมือจากดาบพร้อมถีบไปที่หน้าท้องของซีฟาน ตรงมือของเขาเกิดรอยไหม้เล็กน้อย ซีฟานที่โดนถีบถอยไปนิดหน่อยคว้าดาบที่โซปล่อย เอามาไว้ในมือซ้ายจากนั้นพุ่งเข้าไล่ฟันโซ่แบบตามติด ๆ “ด…เดี๋ยว!..เฮ้ย….ป…แป๊บ!” โซที่กระโดดถอยหลังหลบซ้ายขวาไปด้วยอย่างชำนาน
“เอาแล้วหมดก๊อกแล้วมั้งกิลด์มาสเตอร์” “”ยัยหนูเล่นมันเลย”
ทุกคนต่างเชียร์ให้ซีฟานรีบ ๆ กระถืบกิลด์มาสเตอร์องพวกเขา
โซที่กระโดดไปรอบ ๆ ได้โอกาสปลดปลอกดาบที่เอวออก ปัก! เขาใช้ปลอกดาบกระแทกที่มือซ้ายของซีฟานทำให้เธอทำดาบหลุดมือ จากนั้นทั้งสองก็ปะทะกันคนนึงใช้ปลอกดาบอีกคนใช้ดาบที่ติดไปและด้วยความร้อนจากเปลวไฟปลอกดาบจึงทนได้ไม่นานนักก่อนที่มันจะหักและดาบของซีฟานก็ผ่าแสกมาตรงหน้าของโซอย่าฉิวเฉียด เย้ย! เกราะหน้าอกเป็นรอยใหม้ลากยาวลงไป กางเกงเว้ย! กางเกงของเขาก็เกือบจะขาด
“โอ้ยอุบาทตา!” “ยอมแพ้ ๆไปเถอะถ้าจะขนาดนี้” “เฮ้ยกิลด์มาสเตอร์ รีบ ๆ จบหิวข้าวแล้วเว้ย!”
ทุกคนเริ่มจะบ่นพรึมพรำกันมากขึ้น “เอ่อกิลด์มาสเตอร์นี่มีใครเคารพบ้างมั้ยคะเนี่ย” จนขนาดที่เด็กสาวในสนามยังเห็นใจ
“เอา ๆ วอร์มกันไว้แค่นี้ได้เวลาจบเกมส์แล้ว” โซเดินไปหยิบดาบของเขาจากนั้นตั้งท่าเท้าขวาก้าวถอยหลัง เท้าซ้ายก้าวไปข้างหน้าจากนั้นย่อเข่าลง สองมือจับดาบยกขึ้นระดับคอชี้ยาวขนาบกับพื้น “ขอดูหน่อยยัยหนูว่าหมอนั่นสอนเธอถึงขั้นไหน” จากนั้นเขาก็พุ่งกระโจนมาทางซีฟาน แต่ที่แตกต่างความเร็วดูเหมือนจะเพิ่มขึ้น เธอเห็นดังนั่นจึงตั้งท่าเดียวกันจากนั้นก็พุ่งเข้าใส่เขาเหมือนกัน ทั้งสองปะทะฟาดฟันกันที่กลางสนามจากนั้นก็มุมทั้งสองข้าง ก่อนจะกระโดดถอยออกมา จากนั้นพุ่งเข้าไปใหม่ทางซ้าย เพล้ง! ทางขวา เพล้ง! กลางสนาม เหนือพื้นสองเมตร เพล้ง! สะเก็ดไฟจากดาบของซีฟานกระจายไปทั่วสนาม เกิดเป็นกองไฟเล็กใหญ่บ้างจนทำให้อุณภูมิในสนามเริ่มร้อนขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งสอบยืนจ้องตากันอย่างเหนื่อยหอบ แต่ที่ต่างคือมือที่สองของโซมีรอยไหม้สีดำขึ้นรอบ ๆ ตามชุดเกราะเหมือนมีประกายแสงสีฟ้าอ่อนกระพริบอยู่ซึ่งเกิดจากไฟฟ้าสถิต ซีฟานที่มัดผมหางม้าตอนนี้หงิกงอไม่เป็นทรง เหงื่อที่ไหลจากหน้าผากค่อย ๆ ย้อยลงอาบแก้มไหลลงไปสุดค้าง และ เสียงหอบของเด็กสาววัย 17 ที่พ่นลมออกจากริมฝีปากอย่างบางเบา
“ให้ตายเถอะ เล่นกับเด็กไม่ง่ายเลยนะ” เขาเงยหน้าขึ้นฟ้าก่อนถอนหายใจจากนั้นมือขวากำด้ามดาบ ปลายดาบชี้ลงลากไปกับพื้นวิ่งเข้าหาซีฟาน
ทางด้านซีฟานก็ตัดสินใจยกดาบขึ้นเหนือหัวตั้งปลายดาบชี้ขึ้นพร้อมมีเปลวเพลิงโอบล้อมใบดาบและประกายสีฟ้าที่ระยิบระยับ
“ชั้นก็ขอจบด้วยท่านี้ค่ะ” เธอฟาดดาบลงไปด้านหน้าเปลวเพลิงที่หมุนวนรวมกับสายฟ้าพุ่งไปเป็นเส้นตรง ย้ากก! ตู้ม!
การปะทะครั้งนี้ก่อให้เกิดกลุ่มเขม่าควันทั่วทั้งสนามจนไม่สามารถมองอะไรเห็นเลย ก่อนที่จะเผยให้เห็นภาพของคนสองคนที่ด้ามดาบของโซกระแทกเข้าที่ท้องของซีฟาน จากนั้นเขาก็โอบเธอไว้ไม่ให้ล้มลง
“ผู้ชนะคือ กิลด์มาสเตอร์!” “เฮ้!!!”
ตกเย็น ณ โต๊ะอาหาร
“นี่ ๆ มาจากไหนเหรอ” “จากทางเหนือค่ะ”
“นี่ ๆ ที่นั่นแห้งแล้งจะตายอยู่ยังไงเหรอ” “เป็นหมู่บ้านเล็กในหุบเขาน่ะค่ะ”
“แล้ว เจอกับหมอนั่นได้ยังไงเหรอ” “อาจาร์ยรับชั้นไว้หลังจากคุณตาคุณยายท่านเสียไปแล้วน่ะค่ะ ต้องขอบคุณท่านที่ทำให้ชั้นไม่ต้องเศร้าอยู่กับเรื่องนั้น”
“ไม่ใช่ไม่เศร้า แต่หมอนั่นคงบังคับเธอฝึกจนไม่มีเวลาคิดอะไรน่ะสิ” “ฮะ ฮะ ประมานนั้น”
สามสาวที่นั่นยิงคำถามซีฟานขณะทานข้าวไปด้วย ซึ่งมิยะก็ร่วมวงด้วย
“แล้วรู้สึกยังไงหลังจากการทดสอบ” มิยะถามขึ้น ก่อนที่ซีฟานจะตบโต๊ะและพูดว่า “สนุกมากค่ะ ส่วนมากจะโดนอาจาร์ยยำฝ่ายเดียวเลยค่ะ แต่พอได้สู้กับหลาย ๆ คน ยิ่งกับมาสเตอร์แล้วด้วย”
“เหรอ!” มิยะยิ้ม “แล้วมาสเตอร์เป็นไงเก่งมั้ย” สาวผมสั้นสีดำหูแมว ใสชุดน้อยชิ้นเหน็บมีดสั้นที่หลังสะเอล สอดหน้าเข้ามาถาม “เหมือนรู้สึกว่าเขายังไม่ได้เอาจริงน่ะค่ะ”
“อุ๊ฟ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ” สาวหูแมวหัวเราะ “ทำไมคิดแบบนั้นล่ะ”
“ก็มาสเตอร์ยังไม่ใช้เลยนี่คะ ทั้งสกิลและพลังเวทย์ ” ก่อนที่สาวหูแมวจะตบโต๊ะและตะโกนว่า
“เห้ย!พวกยัยหนูนี่บอกยังไม่เห็นมาสเตอร์เราใช้สกิลเลยว่ะ” ทุกคนเมื่อได้ยินแบบนั้นก็หัวเราะลั่น ฮ่า ฮ่า ฮ่า โอ้ยขำปวดท้อง
“เอ๊ะทุกคนเป็นอะไรไปน่ะคะ” “นี่ยัยหนูไม่ใช่เขาไม่ใช้แต่มันใช้ไม่ได้ต่างหากเล่า คนหัวโล้นคนนึงตะโกนมา”
“ใช้ไม่ได้เหรอคะ” “ทั้งสกิล เวทย์มนต์ หรือมานา หมอนั่นน่ะใช้ไม่ได้สักอย่างเลยล่ะ”
“ก็ถึงได้บอกไงว่ากิลด์มาสเตอร์เรามันกระจอก” อีกคนนึงตะโกนขึ้น “ฮ่า ฮ่า ฮ่า แด่กิลด์มาสเตอร์กระจอกเย้!!!!”
“งั้นที่เขาสู้อยู่ตอนนั้นก็” “ควาสามารถทางร่างกายล้วน ๆ น่ะ” มิยะพูดขึ้น “ทั้งหมดไม่ได้มีตัวช่วย หรือเวทย์เสริมแกร่งแต่อย่างใด”
“นั่นแหละทำไมเราถึงเรียกเขาว่ากิลด์มาสเตอร์กระจอกไงล่ะ เพราะต่อให้พยายามขนาดไหนเขาก็ไม่เก่งขึ้นไปเกินกว่าความสามารถของมนุษย์ได้”
สาวหูแมวนั่งลงข้าง ๆ ก่อนจะมีลุงหนวดหัวล้านเดินถือแก้วเบียร์มา “แต่ถึงแบบนั้นหมอนั่นก็เก่งนะที่ใต่มาถึงแรงค์ B ได้ด้วยความสามรถแบบนั้นน่ะ”
“ช่าย ถึงเรื่องนี่หมอนั่นจะอ่อน แต่ถ้าเรื่องวางแผนล่ะก็ยกให้มันเลยล่ะ” อีกคนนึงโผ่ลหน้ามาเสริม
“และสิ่งสำคัญที่สุดคือหมอนั่นยอมรับคนอย่างพวกเรา” “”เฮ้ย อย่างพวกเรานี้แบบไหนวะ!” อีกคนตะโกนมา ก่อนที่ทุกคนจะตะโกนขึ้นพร้อมกัน
“ก็พวกกระจอก!!!ไง” ฮ่า ฮ่า ฮ่า
“แปลกดีนะคะ ทั้งที่ด่าเขาแต่กลับชื่นชมเขาไปด้วย” ซีฟานสับสนกับการกระทำของพวกเขา
“มันก็เป็นแบบนี้แหละ ที่ทุกคนอยู่ที่นี่ก็เพราะหมอนั่น ถึงแม้ความสามารถเขาจะไม่แกร่งแต่ความเชื่อใจของทุกคนที่มีให้เขาน่ะ ล้นหลามเลยล่ะ ” มิยะยิ้มให้
ทันใดนั้นเธอนึกถึงเรื่องที่อาจาร์ยเล่าให้ฟัง “หมอนั่นน่ะแข็งแกร่งแถมยังโคตรฉลาดเลยล่ะ และจะแข็งแกร่งที่สุดแน่นอนถ้าเกิดมันใช้พลังเวยท์และสกิลได้น่ะนะ เรื่องที่ชั้นบอกไม่ได้หมอนั่นมักหาคำตอบได้เสมอแหละ เพราะแบบนั้น ฝากทักทายมันด้วยล่ะ!”
“แล้วคิดว่าไงล่ะกิลด์นี่ น่าอยู่รึเปล่า” มิยะถาม “ค่ะเป็นกิลด์ที่อาจาร์ยอยู่ทั้งที คิดว่าต้องสนุกแน่ ๆค่ะ
“งั้นขอพูดอีกครั้ง ยินดีด้วยนะที่ได้เลื่อนมาอยู่แรงค์ C” ก่อนที่ทุกคนจะชูแก้วเบียร์ขึ้นและตะโกนว่า
และยินดีต้อนรับสู่ กิลด์ ซินเนสทีเซีย พ่วงเสียมาพร้อมกับ กิลด์กระจอก ของพวกเรา!
