ตอนที่ 04 แฟนเก่ากับแฟนใหม่
ทั้งสองหันหน้ามาพร้อมกัน
หันมามองผู้มาใหม่ ขณะไผ่เพื่อนชายหนุ่มหล่อเพียงยิ้มหัวเราะเบาบางคล้ายต้องการเย้ยหยันทราเวียร์ที่กล้าเสนอโผล่เข้ามา หญิงสาวแฟนเก่ากับรู้สึกตื่นตระหนกตกใจแต่มันก็แค่เสี้ยวเดียวเท่านั้น
ก่อนทุกสิ่งอย่างจะหวนคืนกลับมาเป็นปรกติเหมือนไม่เคยเกิดอะไรขึ้น
“เวียร์?”
“…”
“เวียร์?”
ไผ่ยิ้มหัวเราะไม่มีรู้สึกผิด
รู้ทั้งรู้ว่าเขากับนุชเคยเป็นอะไรกัน เคยผ่านพ้นเรื่องราวแบบไหนมาบ้าง แต่ด้วยนิสัยสันดานเอาไม่เลือกหน้า มันกับไม่ยินยอมโอนอ่อน ไม่มีเห็นหัวใครหน้าไหนทั้งนั้น กระทั่งกับเขาที่เป็นแฟนเก่าเธอ
ทราเวียร์สูดลมหายใจเข้าลึกพร้อมยื่นกล่องถุงยางให้
“…”
“มิกให้เอามาให้”
“…”
ช่วงจังหวะเวลานี้ต่อให้ไม่บอกก็รู้
สถานการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น คงไม่พ้นต้องเป็นแผนการของเหล่าเศษเดนเศษสวะทั้งหลายที่คิดอยากเล่นสนุกกับความรู้สึกของเขา ฝ่ามือข้างหนึ่งกำแน่น เขาอยากจะไปให้พ้นสักที
ไม่อยากจะรั้งอยู่ที่นี่ ไม่อยากจะอยู่ต่อแม้แต่วินาทีเดียวก็ตาม แน่นอนว่าพฤติกรรมภาษากายที่ชายหนุ่มร่างสูงแสดงออกมาให้เห็น ไผ่ย่อมรับรู้ดีถึงความต้องการภายในอีกฝ่าย
แต่มันก็ไม่คิดจะปล่อยผ่านอยู่ดี
“ไม่อยู่คุยกันก่อนเหรอ?”
“…”
“ไม่จำเป็น”
“…”
“ไม่เอาน่าเพื่อน”
“อย่าเย็นชาแบบนั้นสิ”
“นายกำลังทำให้ฉันลำบากใจนะ”
“…”
“นะ อยู่คุยกันก่อน”
“…”
“นุชเองก็คิดแบบเดียวกับที่ฉันคิดใช่ไหม?”
ไผ่เหลือบสายตาไปหานุชแฟนเก่าทราเวียร์
หญิงสาวไม่ได้เปิดปากบอกกล่าว เปิดปากตอบคำถาม หล่อนเพียงนิ่งเงียบและใช้ดวงตาคู่งามจดจ้องมองไปที่ชายหนุ่ม มองด้วยแววตาที่อัดแน่นแอบแฝงไปด้วยห้วงอารมณ์แปลกประหลาด
พอเห็นหญิงสาวไม่ตอบมันก็มีเลิกคิ้วอยู่บ้างก่อนจะเดินหน้าไล่ต้อนอีกฝ่ายต่อ
“…”
“ยังไงพวกเธอก็เคยเป็นแฟนกันนิ”
“…”
“ในฐานะเพื่อนรุ่นเดียวกัน”
“ฉันมีคำถามอยากจะถามนาย”
“พวกนายเลิกกันเพราะอะไรเหรอ?”
“…”
“พอจะบอกได้ไหม?”
สุ้มเสียงแผ่วเบาหากแต่เปรียบเสมือนคมมีดแหลมคม
ทราเวียร์เงยหน้ามองสอดผสานแววตาอีกฝ่าย สิ่งที่มันคาดหวังจากสถานการณ์ครั้งนี้คือความเจ็บปวดรวดร้าวที่ชายหนุ่มแสดงออกมา มันต้องการเห็น ต้องการสนุกกับความรู้สึกให้มากกว่านี้
หากแต่ความเป็นจริงกับไม่เป็นแบบนั้น
“…”
“!!!”
“…”
เพียงแค่สบสายตา
ตลอดร่างเนื้อก็พลันหนาววูบไปตลอดทั่วทั้งร่างกาย ขาข้างหนึ่งพลันก้าวเท้าถอยหลังโดยที่หัวสมองยังไม่ทันได้มอบคำสั่ง อาจจะบอกได้ว่าเป็นการก้าวถอยหลังโดยยึดตามสัญชาตญาณเป็นหลัก
หญิงสาวกะพริบตาดึงสติกลับมา เมื่อเห็นแฟนใหม่ของตนกำลังแสดงท่วงท่าแตกแยกแตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง เธอไม่มีรอช้ารีบตรงเข้าไปประคองอีกฝ่ายทันที ก่อนอีกฝ่ายจะล้มนอนพื้น
ล้มตูดกระแทกพื้นอย่างน่าสมเพชชเวทนา
“…”
“ไผ่!”
“…”
“นายทำอะไรลงไป?!”
“…”
“ฉันถามว่านายทำอะไรลงไป!”
“เปล่าทำอะไรสักหน่อย”
“หรือว่าเธอเห็น”
“…”
“เห็นว่าฉันทำอะไรลงไป”
ทราเวียร์โยนกล่องถุงยางในมือทิ้ง
ก่อนจะเอียงคอถามด้วยความสงสัย
หญิงสาวแฟนเก่าถึงกับสะดุ้งเฮือก เนื่องจากแววตาที่อีกฝ่ายจดจ้องมองมา เป็นแววตาราบเรียบขั้นสุดราวกับกำลังมองหล่อนเป็นเพียงมดปลวกมดแมลงไม่มีค่าให้เหลือบมองแม้แต่นิดเดียว เมื่อเห็นหญิงสาวนิ่งเงียบไม่มีตอบคำถาม เขาส่ายหน้าเล็กน้อยหันหลังเตรียมเดินจากไป
แน่นอนคนที่สบสายตาและพานพบเห็นไม่ได้มีเพียงหนึ่งแต่เป็นสอง ไผ่ที่รู้สึกอับอายที่เผลอหวาดหวั่นหวาดกลัวทราเวียร์ไปชั่วขณะพลันร้องตะโกนดังลั่นขึ้นมาทันที
คล้ายต้องการใช้เสียงกลบเกลื่อนบางสิ่งอย่าง
“…”
“บัดซบ!”
“…”
“แกคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน?!”
“ถึงได้กล้ามองฉันด้วยสายตาแบบนั้น!”
“อยากตายนักรึไง?!”
“…”
“ฉันถาม!”
บอกกล่าวอย่างเดียวไม่เพียงพอ
หัวสมองสั่งการรวดเร็วไม่มีท่วงท่าลังเลให้เห็น ฝ่ามือของไผ่พุ่งเข้ามาคว้าจับหัวไหล่ทราเวียร์จากด้านหลังกันไม่ให้อีกฝ่ายขยับถอยห่างถอยหนีไปไหน และด้วยการจับสัมผัสครั้งนี้เพียงครั้งเดียว
มันก็แปรเปลี่ยนทุกสิ่งอย่างไปในทันที
หมับ!
“…”
“อึก!”
“…”
ตำแหน่งที่ถูกจับสัมผัส
มันคือตำแหน่งของบาดแผลที่พึ่งเย็บรักษาเสร็จ เพียงแค่สัมผัสแผ่วเบาเบาบางมันก็เจ็บปวดรวดร้าวมากพอแล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการพุ่งฝ่ามือเข้ามาคว้าจับเต็มเรี่ยวแรงไม่มีกักเก็บ
ความเจ็บปวดที่ก่อเกิดจากการกระทำของไผ่ มันก็มากพอที่จะทำให้ตลอดทั่วทั้งร่างกายของทราเวียร์แข็งเกร็งไปในทันที แข็งเกร็งจนทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากปล่อยให้ไผ่กระทำตามใจต้องการ
ไผ่กำหัวไหล่แน่นล็อคไม่ให้ขยับไปไหน
“ไม่ยอมตอบใช่ไหม?”
“…”
“งั้นฉันจะสั่งสอนแก”
“จะกระทืบจนกว่าแกจะเข้าใจ”
“ว่าระหว่างเราสองคนมันแตกต่างกันขนาดไหน”
“…”
“เริ่มจากหมัดแรก”
มันพลิกร่างเขาให้หันมา
ตามมาด้วยหมัดหยาบกร้านพุ่งอัดกระแทกหน้าท้อง
ส่งร่างสูงลงไปคุกเข่ากับพื้น มือทั้งสองข้างกอบกุมหน้าท้องตัวเอง ความเจ็บปวดแพร่กระจัดกระจายไปทั่วทั้งร่างกาย สีหน้าทราเวียร์บิดเบี้ยวเจ็บปวดทรมานกับสิ่งที่เกิดขึ้นเหลือเกิน
ไผ่ที่เห็นถึงกับเค้นเสียงสะใจที่ได้ลงมือโต้ตอบ
“…”
“อุกกก!”
“…”
หมัดแรกผ่านพ้นไป
ไม่ได้ทำให้ความต้องการลงไม้ลงมือแผ่วเบาลงแม้แต่น้อย กลับกันมันกับยิ่งทวีความรุนแรงหนักหน่วงไปอีกหลายต่อหลายเท่าตัว ไผ่กำหมัดตัวเองสองสามครั้ง ก่อนลงมือต่อยเข้าไปที่หน้า
ต่อยระบายความอัดอั้นทุกสิ่งอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อครู่
“…”
สองหมัดไปสามไปสี่ไปเรื่อย ๆ
หลังจากลงมือจนทราเวียร์นอนหมอบกับพื้น
มันถึงได้หยุดยั้งไม่คิดลงมือต่อ ส่วนนุชหล่อนไม่ได้ทำอะไรทั้งสิ้น ไม่ได้ยื่นมือเข้าช่วยเหลือ ไม่ได้ทำอะไรเป็นอื่น เพียงแค่นิ่งเงียบเหมือนเดิมไม่มีแปรเปลี่ยน ไผ่ปาดเหงื่อออกจากหน้าผาก
ก่อนจะถุยน้ำลายใส่หัวร่างสูงที่นอนหมอบกับพื้น
“…”
“ถุย!”
“…”
“สวะ”
“ไม่กี่ทีก็หมอบแล้ว”
“ไม่เห็นปากดีเหมือนเมื่อกี้นี้เลย”
“…”
“สายแล้ว”
“…”
“พวกเราไปกับเถอะ”
นุชร้องเตือนขึ้นพอเห็นอีกฝ่ายใช้เวลานานเกินควร
ไผ่ขมวดคิ้วไม่พอใจเป็นที่สุดพอโดนขัดจังหวะขณะกำลังสนุกสุขใจ แต่พอเหลือบหันมองนุช แววตาที่เคยเดือดดาลต้องการลงมือสั่งสอนก็พลันแปรเปลี่ยน แปรเปลี่ยนเป็นความต่ำช้าสันดานเสีย
หญิงสาวที่รู้สึกได้ถึงความแปรเปลี่ยนเลยพยายามร้องห้าม แต่เหมือนมันจะสายเกินไป ไผ่เผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์พุ่งใบหน้าเข้าไปจูบดูดปากกับนุช ทั้งยังแลกลิ้นให้ทราเวียร์เห็นต่อหน้าต่อตา
แม้ตอนแรกจะมีต่อต้านแต่นานเข้าแรงต่อต้านก็เปลี่ยนกลายเป็นจำยอม
“เดี๋ยว—”
“อื้ออออออ!”
“…”
“อ๊าา”
สุ้มเสียงหวานกรีดร้องเบาบาง
แต่นั้นก็เพียงพอที่จะทำให้ทราเวียร์แทบจะอดทนอดกลั้นต่อไปไม่ไหว ติดที่ร่างกายของเขามันเจ็บปวดทรมานทรกรรมเกินไปจนขยับไปไหนไม่ได้ สุดท้ายปลายทางก็ทำได้แค่นอนนิ่งเงียบ
นอนนิ่งเงียบปล่อยให้ไอ้สวะน่ารังเกียจกระทำชั้นต่ำต่อไป
“…”
แววตาแปรเปลี่ยนเต็มเปี่ยมไปด้วยห้วงอารมณ์ด้านลบ
มันที่เห็นทราเวียร์นอนนิ่งเงียบขยับไปไหนไม่ได้ ก็ยิ่งอยากจะเหยียบย่ำความรู้สึกของอีกฝ่ายหนักหน่วงเข้าไปใหญ่ ยิ่งนานเข้าความรู้สึกสวะชั้นต่ำยิ่งโหมกระหน่ำกลืนกินจิตใจ
รอยยิ้มสันดานต่ำช้าเปิดเผยให้เห็นก่อนมันจะเปิดเผยแผนการต่อไปให้ฟัง
“…”
“ไม่ต้องห่วง”
“…”
“ฉันจะดูแลแฟนเก่าของแกเอง”
“…”
“รับรองได้เลย”
“วันนี้หล่อนได้ร้องเสียงหลงตลอดคืนแน่นอน”
“ใช่ ใช่ แล้วถ้าแกอยากจะได้คลิปเอาไว้ช่วยตัวเอง”
“ฉันให้ได้นะ”
“…”
“ฉันพร้อมให้ได้เสมอ”
“…”
“หึหึหึ”
“ฮ่าฮ่าฮ่า”
“…”
“คนบ้า”
นุชขบริมฝีปากล่างตัวบิดตัวเขินอาย
ปล่อยให้ไผ่ล้วงจับตามสัดส่วนบนร่างกายโดยไม่มีขัดขืนห้ามปรามเลยแม้แต่น้อย มันเค้นเสียงสะใจเป็นที่สุดที่ได้เหยียบย่ำความรู้สึกเจ้าข้าทาสตรงหน้า หลังจากทำในสิ่งที่ต้องทำเสร็จสิ้นเรียบร้อย
ที่เหลือก็แค่จัดแฟนเก่าไอ้หนุ่มตรงหน้าให้สำราญใจก็พอ
“…”
“ไปกันเถอะ”
“…”
หลังจากทั้งสองจากไป
สถานที่แห่งนี้ก็หวนคืนกลับสู่ความเงียบงัน
ทุกสิ่งอย่างกลับมานิ่งสงบอีกครั้ง ส่วนทั้งสองสารเลวที่เป็นต้นสายปลายกำเนิดหายไปไหน หายไปทำอะไร อันนี้เขาไม่อยากรู้ ถึงจะรับรู้อยู่แก่ใจก็ตามทีเถอะ ทราเวียร์ที่โดนเล่นงานจนอ่วม
นอนถอนหายใจขณะแตะแขนข้างที่เป็นแผลพร้อมยกขึ้นมาดู
…‘ต้องทำแผลใหม่แล้วสิ’
“…”
