แม่ปากร้ายยุค​ 80 [八零辣妈飒爆了] – ตอนที่ 757 ถนนถูกปิดกั้นด้วยหิมะตกหนัก

ตอนที่ 757 ถนนถูกปิดกั้นด้วยหิมะตกหนัก

ตอนที่​ 757 ถนน​ถูก​ปิดกั้น​ด้วย​หิมะ​ตกหนัก​

หลังจาก​ต้อง​จ่าย​ชดเชย​ค่ารักษาพยาบาล​ไป​มากมาย​ ซูอวี้อิ๋ง​ก็​รู้สึก​หดหู่ใจ​จน​นอนไม่หลับ​ทั้งคืน​

หล่อน​ตื่น​ตั้งแต่​ตีห้า​

เป็น​เพราะ​กลัว​สามีตื่นขึ้น​มาต่อว่า​ หล่อน​จึงลุก​จาก​เตียง​อย่าง​แผ่วเบา​ไป​ยัง​ห้องนั่งเล่น​ เปิด​ผ้าม่าน​และ​อยาก​จะเปิด​หน้าต่าง​ให้​อากาศ​ถ่ายเท​

หล่อน​รู้สึก​ราวกับ​มีหิน​ก้อน​ใหญ่​กด​ทับ​จน​ทำให้​หายใจไม่ออก​

ทันทีที่​ดึง​ผ้าม่าน​ออก​และ​ยัง​ไม่ได้​เปิด​หน้าต่าง​ หล่อน​พลัน​เห็น​หิมะ​ตกหนัก​อยู่​ข้างนอก​ แสงสาดส่อง​มายัง​ห้องนั่งเล่น​

หล่อน​เติบโต​ใน​เมืองหลวง​ตั้งแต่​ยัง​เด็ก​ และ​เพิ่ง​ได้​เห็น​หิมะ​ตกหนัก​ขนาด​นี้​นับตั้งแต่​ประถม​

ใน​ตอนนั้น​รถไฟ​หยุด​ให้บริการ​ และ​ไม่รู้​ว่า​คราวนี้​รถไฟ​จะหยุด​ให้บริการ​อีก​หรือไม่​

หลังจาก​คิด​เกี่ยวกับ​เรื่อง​นี้​ หล่อน​ก็​โทร​ไป​ยัง​สถานีรถไฟ​

พนักงาน​บอก​หล่อน​ว่า​รถไฟ​หยุด​วิ่ง​ตอน​เที่ยงคืน​

ซูอวี้อิ๋ง​ทั้ง​ประหลาดใจ​และ​ดีใจ​

การ​หยุด​เดิน​รถไฟ​หมายความว่า​จะไม่สามารถ​ขนส่ง​พืชผล​ทาง​การเกษตร​ของ​หลิน​ม่าย​เข้าสู่​เมืองหลวง​ได้​

อย่างไรก็ตาม​ ช่องทาง​ในการ​รับ​สินค้า​ของหล่อน​นั้น​แตกต่าง​จาก​ช่องทาง​ของ​หลิน​ม่าย​ เนื้อสัตว์​ ธัญพืช​ และ​น้ำมัน​ทุกชนิด​ได้มา​อย่าง​ผิดกฎหมาย​จาก​สมาพันธ์​เนื้อสัตว์​และ​คลัง​เก็บ​ธัญพืช​ของ​จีน​

อาหาร​ที่​ไม่ใช่อาหาร​หลัก​อื่น​ ๆ ก็​ได้รับ​จาก​โรงงาน​อาหาร​ของ​รัฐ​ภายใต้​การ​ช่วยเหลือ​ของ​ผู้​เป็น​พ่อ​

ผัก​ ไข่​ และ​ของสด​อื่น​ ๆ ถูก​ซื้อ​มาจาก​เขตชานเมือง​ของ​เมืองหลวง​

ดังนั้น​ การ​หยุด​รถไฟ​จึงไม่มีผล​กับ​ซูอวี้อิ๋ง​

หล่อน​โทร​หา​ผู้จัดการ​เฉียน​และ​ผู้จัดการ​หม่า​อีกครั้ง​และ​ขอให้​พวกเขา​ส่งพนักงาน​ไป​ยัง​ชานเมือง​เพื่อ​ซื้อ​สินค้า​เกษตร​

และ​ให้​เขา​บอก​เกษตรกร​เหล่านั้น​ว่า​รัฐบาล​ส่งมาซื้อ​พืชผล​ทาง​การเกษตร​

มีกฎระเบียบ​ว่า​ผลิตภัณฑ์​ทาง​การเกษตร​ทั้งหมด​ใน​เขตชานเมือง​ของ​เมืองหลวง​สามารถ​ซื้อ​ได้​โดย​พวกเขา​เท่านั้น​ และ​พวกเขา​ยัง​เป็น​ผู้กำหนด​ราคา​อีกด้วย​

ใครก็ตาม​ที่​กล้า​ฝ่าฝืน​คำสั่ง​จะต้อง​รับผิดชอบ​หลังจาก​ภัยพิบัติ​หิมะ​สิ้นสุดลง​

ทั้ง​ผู้จัดการ​เฉียน​และ​ผู้จัดการ​หม่า​ต่าง​เกิด​ความ​สับสน​ใน​ใจ การกระทำ​เช่นนี้​ไม่เท่ากับ​ผิดกฎหมาย​เหรอ​?

พวกเขา​แสดง​ความกังวล​ผ่าน​ทาง​สีหน้า​

แต่​ซูอวี้อิ๋ง​ไม่สนใจ​ หล่อน​บอ​กว่า​พ่อ​ของ​ตน​จะแบกรับ​ปัญหา​ทุกอย่าง​ที่​เกิดขึ้น​เอง​ พวกเขา​สามารถ​ทำ​ทุกอย่าง​ได้​ตาม​ต้องการ​

ผู้จัดการ​ทั้งสอง​ต้อง​ทำ​ตามคำสั่ง​ของหล่อน​

ในนามของ​รัฐบาล​ พ่อค้า​แม่ค้า​ต่าง​รีบ​ขาย​สินค้า​เกษตร​จำนวนมาก​ใน​ราคา​ต่ำ​

การ​ซื้อ​ผัก​เรือนกระจก​จาก​เกษตรกร​ใน​เมือง​หู​ลู่​ยังคง​มีราคา​ต่ำ​ ซึ่งทำให้​เกษตรกร​ใน​หมู่บ้าน​มากกว่า​สิบ​คน​โกรธ​มาก​

พวกเขา​คิด​ว่าด้วย​หิมะ​ที่​ตกหนัก​เช่นนี้​ ตลาด​ฮุ่ย​ห​มินค​วร​จะต้อง​ขึ้นราคา​ แต่​พวกเขา​ไม่คาดคิด​ว่า​ตลาด​ฮุ่ย​ห​มิน​จะใจดำ​ถึงขนาด​นี้​

ราว​แปด​นาฬิกา​ ซูอวี้อิ๋ง​ออก​ไป​ข้างนอก​โดย​ไม่คำนึงถึง​ลมแรง​และ​หิมะ​

หล่อน​มีอาวุธ​ครบมือ​ ดวงตา​ฉายแวว​โกรธเคือง​ และ​แอบ​ไป​ยัง​ตลาด​ฝูตัว​ตัว​

เมื่อ​เห็น​ว่า​ตลาด​ฝูตัว​ตัว​ไม่ได้​ขาย​อาหารสด​ใน​วันนี้​ หล่อน​ก็​รู้สึก​มีความสุข​ และ​รีบ​ไป​ที่​ตลาด​ฮุ่ย​ห​มินข​อง​ตน​

หล่อน​ไม่พอใจ​อย่าง​มาก​เมื่อ​เห็น​ว่า​ราคา​สินค้า​ทั้งหมด​เพิ่มขึ้น​เพียง​เล็กน้อย​

หล่อน​บอก​ผู้จัดการ​เฉียน​ให้​ขึ้นราคา​ของสด​และ​นม​เป็น​สองเท่า​ทันที​

ราคา​ธัญพืช​และ​น้ำมัน​เพิ่มขึ้น​อีก​ห้าสิบ​เปอร์เซ็นต์​

สินค้า​อื่น​ ๆ เพิ่มขึ้น​อีก​ยี่สิบ​เปอร์เซ็นต์​

หล่อน​ให้ความสำคัญ​กับ​การ​จัด​การขึ้นราคา​สินค้า​อย่าง​มาก​

สินค้า​ที่​มีน้อย​ แต่​ความต้องการ​ใน​ท้องตลาด​สูงก็​มัก​เป็น​ทางเลือก​ที่​ดี​ที่จะ​ขึ้นราคา​ได้​ตามใจ​

ผู้จัดการ​เฉียน​ตกตะลึง​เมื่อ​ได้ยิน​เช่นนั้น​พลาง​เอ่ย​ถาม “เรา​เพิ่ม​ราคา​มาก​ขนาด​นี้​ จะมีลูกค้า​ซื้อ​ไหม​ครับ​?”

ซูอวี้อิ๋ง​กลอกตา​และ​พูด​อย่าง​เหยียดหยาม​ “ตลาดสด​ฝูตัว​ตัว​ไม่มีสินค้า​ด้วยซ้ำ​ หาก​ลูกค้า​ไม่มาซื้อ​ที่​เรา​ พวกเขา​จะหา​ซื้อ​ได้​ที่ไหน​อีก​? เรา​ควร​ใช้ประโยชน์​จาก​ภัยพิบัติ​หิมะ​นี้​เพื่อ​สร้าง​รายได้​ เพราะ​ในอนาคต​จะอาจ​ไม่มีโอกาส​เช่นนี้​”

หล่อน​วางแผน​ที่จะ​ใช้ภัยพิบัติ​หิมะ​นี้​หาเงิน​ค่ารักษาพยาบาล​ทั้งหมด​ที่​เสีย​ไป​

ผู้จัดการ​เฉียนขบ​ริมฝีปาก​ ไม่กล้า​ขัดขืน​ และ​จัด​ให้​พนักงาน​กำหนด​ราคา​ตามที่​ซูอวี้อิ๋ง​พูด​

ณ ตลาด​ฝูตัว​ตัว​ ลูกค้า​จำนวนมาก​มอง​ไป​ยัง​พื้นที่​ขาย​อาหารสด​ที่ว่างเปล่า​ และ​ถามพนักงาน​ใน​ตลาด​ “ทำไม​วันนี้​ไม่มีผัก​และ​หมู​ขาย​เลย​ล่ะ​?”

พนักงานขาย​อธิบาย​ว่า​ สินค้า​เกษตร​ทั้งหมด​ที่​ขนส่ง​มาจาก​ระยะไกล​ติด​อยู่​ที่​สถานี​ใน​นคร​ฉือ​เจีย​จวง​

คุณ​หลิน​และ​คุณ​ทัง​กำลัง​จัด​รถบรรทุก​เพื่อ​ขนส่งสินค้า​ไป​จาก​ฉือ​เจีย​จวง​มายัง​ที่นี่​

พนักงานขาย​บางส่วน​เดินทาง​ไป​ยัง​รอบนอก​เมืองหลวง​และ​พยายาม​อย่าง​หนัก​เพื่อ​หา​ซื้อ​ผล​ผ​ชิต​ทาง​การเกษตร​ พวกเขา​อาจ​สามารถ​ซื้อ​สินค้า​เกษตร​จำนวน​หนึ่ง​ได้​ภายใน​เที่ยงวัน​

หลัง​เที่ยงวัน​ พนักงาน​เหล่านั้น​ก็​กลับมา​พร้อม​ผักสด​ ปลา​ เนื้อ​ และ​ไข่​มากมาย​

ลูกค้า​มากมาย​เดิน​ออก​มาจาก​ตลาด​ฝูตัว​ตัว​ด้วย​ความผิดหวัง​

ทันทีที่​พวกเขา​ออก​มาจาก​ตลาด​ฝูตัว​ตัว​ พวกเขา​เห็น​ผู้​แจกใบปลิว​สอง​สามราย​จาก​ตลาด​ฮุ่ย​ห​มิน​กำลัง​แจกใบปลิว​ให้​กับ​ทุกคน​

พวกเขา​ตะโกน​เสียงดัง​ “ตลาดสด​ฮุ่ย​ห​มินขา​ย​ทุกอย่าง​ คุณ​ไป​ที่​ตลาดสด​ฮุ่ย​ห​มิน​เพื่อ​ซื้อ​อะไร​ก็​ได้ที่​ต้องการ​ หิมะ​จะยังคง​ตกหนัก​นับ​สิบ​วัน​ หาก​ไม่กว้านซื้อ​ใน​ตอนนี้​ ของ​ใน​ตลาด​ฮุ่ย​ห​มิน​อาจ​หมด​ลง​ใน​วันพรุ่งนี้​”

คนธรรมดา​ที่​ได้รับ​ใบปลิว​โกรธ​ทันที​เมื่อ​เห็น​ราคา​สินค้า​ “ผักกาด​ขาว​หนึ่ง​หัว​ พวกคุณ​ขาย​ห้า​เหมา​เลย​เหรอ​? ทำไม​ถึงแพง​ขนาด​นั้น​?”

“ซี่โครง​หมู​พวก​นั้น​ก็​เหมือนกัน​ ขาย​ชิ้น​ละ​ห้า​เหมา​ทั้งที่​ไม่ใช่ของสด​ เป็น​อาหาร​แปรรูป​ด้วยซ้ำ​ ขาย​แพง​ขนาด​นี้​ เรา​ซื้อ​ไม่ไหว​หรอก​!”

พนักงาน​กล่าว​ด้วย​ความ​เหยียดหยาม​ “จะซื้อ​หรือไม่​ก็​เรื่อง​ของ​พวกคุณ​ แพง​เกินไป​ก็​ไม่ต้อง​ซื้อ​ แต่​ขอ​เตือน​ไว้​เลย​ว่า​พวกคุณ​หา​ซื้อ​ที่ไหน​ไม่ได้​แล้ว​! และ​ใน​อีก​สอง​วันข้างหน้า​ แม้จะมีเงิน​มากมาย​ พวกคุณ​ก็​จะไม่สามารถ​หา​ซื้อ​ได้​!”

คำพูด​ของ​พวกเขา​ทำให้​ฝูงชน​ตื่นตระหนก​

ทุกคน​ต่าง​สนทนา​กัน​ถึงพายุ​หิมะ​ที่​ตกหนัก​อย่าง​ต่อเนื่อง​ และ​พวกเขา​ไม่รู้​ว่า​จะมัน​จะหยุด​ตก​เมื่อใด​

หาก​ต้อง​ใช้เวลา​นับ​สิบ​วัน​หรือ​นาน​กว่า​นั้น​ ครอบครัว​จะต้อง​ขาดแคลน​อาหาร​อย่าง​แน่นอน​

สิ่งที่​ผู้คน​กลัว​ที่สุด​คือ​ความหิวโหย​

ทุกคน​ต่าง​คิดเห็น​เช่นเดียวกัน​ว่า​ แม้สินค้า​ใน​ตลาด​ฝูตัว​ตัว​จะมีราคา​ถูก​กว่า​ แต่​ก็​ไม่ใช่เรื่องเสียหาย​หาก​พวกเขา​จะซื้อ​อาหาร​เหล่านี้​กักตุน​ไว้​

ไม่ว่า​หิมะ​จะตก​นาน​แค่​ไหน​ ตราบใดที่​มีอาหาร​อยู่​ที่​บ้าน​ พวกเขา​ก็​ไม่จำเป็นต้อง​กลัว​

ลูกค้า​ที่​เพิ่ง​เดิน​ออกจาก​ตลาด​ฝูตัว​ตัว​หัน​กลับมา​และ​จับกลุ่ม​กัน​อีกครั้ง​

ไม่เพียง​ผู้​แจกใบปลิว​ใน​ตลาด​ฮุ่ย​ห​มิน​เท่านั้น​ที่​ตกตะลึง​ แต่​แม้แต่​ซูอวี้อิ๋ง​ที่​ซ่อนตัว​อยู่​ใน​ความมืด​ก็​ยัง​ตกตะลึง​

หล่อน​คิด​ว่า​หาก​ตลาด​ฝูตัว​ตัว​ไม่ขาย​อาหารสด​ ลูกค้า​จะไป​ที่​ตลาด​ของหล่อน​เพื่อ​จับจ่าย​ซื้อ​ของ​

แต่​หล่อน​ไม่เคย​คิด​มาก่อน​ว่า​ลูกค้า​เหล่านั้น​จะซื้อ​ธัญพืช​และ​น้ำมัน​จาก​ตลาด​ฝูตัว​ตัว​

ซูอวี้อิ๋ง​จากไป​ด้วย​ความโกรธ​

หล่อน​คิด​ว่า​หาก​ธัญพืช​และ​น้ำมัน​จาก​ตลาด​ฝูตัว​ตัว​ขาย​หมด​ ลูกค้า​จะต้อง​แห่​กัน​ไป​ยัง​ตลาด​ของ​ตน​เพื่อ​ซื้อ​สิ่งที่​พวกเขา​ต้องการ​

เมื่อ​ถึงเวลา​นั้น​หล่อน​จะขึ้นราคา​ธัญพืช​และ​น้ำมัน​เพื่อให้​พวกเขา​รู้​ว่า​หล่อน​แข็งแกร่ง​เพียงใด​

เนื่องจาก​ไม่มีปลา​ เนื้อ​ และ​ผักสด​ขาย​ ทั้ง​ยังมี​ลูกค้า​ไม่มาก​นัก​ พนักงาน​ของตลาด​ฝูตัว​ตัว​จึงเกียจคร้าน​มาก​

ทุกคน​ยืน​คุย​กัน​เกี่ยวกับ​สภาพอากาศ​ ทันใดนั้น​ฝูงชน​ก็​พุ่ง​เข้ามา​ราวกับ​กระแส​น้ำหลาก​

ขณะที่​ทุกคน​กำลัง​ตกตะลึง​ ฝูงชน​ต่าง​กรู​กัน​เข้าไป​ซื้อ​ธัญพืช​และ​น้ำมัน​

ราวกับว่า​ข้าว​ แป้ง​ น้ำมัน​ และ​ธัญพืช​ทุกชนิด​เป็น​ของ​หา​ยาก​ และ​ทุกคน​ต่าง​รีบ​จับจอง​เอา​เป็น​ของ​ตนเอง​

บางคน​หิ้ว​สอง​ถุง บางคน​หิ้ว​สามถุง แต่ละ​ถุงหนัก​ห้าสิบ​ชั่ง

พนักงานขาย​ธัญพืช​และ​น้ำมัน​ก็​ยุ่ง​วุ่นวาย​อย่าง​มาก​

พนักงานขาย​อาหารสด​ที่​ไม่มีอะไร​ทำ​จึงวิ่ง​ไป​ช่วยเหลือ​ทันที​

พนักงาน​อีก​คน​รายงาน​สถานการณ์​ให้​ทัง​อี้​ทราบ​

ทัง​อี้​ออกมา​และ​เห็น​ว่า​ผู้คน​กลัว​การ​ปิด​ถนน​และ​การ​ขาดแคลน​อาหาร​ จน​ตื่นตระหนก​ ดังนั้น​พวกเขา​จึงกักตุน​อาหาร​และ​น้ำมัน​ให้ได้​มาก​ที่สุด​

เขา​ตัดสินใจ​อย่าง​เด็ดขาด​และ​ตะโกน​ด้วย​เสียงดัง​ โดย​กำหนด​ว่า​จะจำกัด​ให้​แต่ละ​คนซื้อ​ข้าว​และ​แป้ง​ได้​เพียง​หนึ่ง​ถุง ซึ่งเท่ากับ​ห้าสิบ​ชั่ง

ไม่ว่า​จะเป็น​น้ำมันงา​ น้ำมัน​ถั่วลิสง​ หรือ​น้ำมันพืช​ จำกัด​การ​ซื้อ​ได้​ไม่เกิน​สามชั่งต่อ​คน​

บะหมี่​จำกัด​ไม่เกิน​สิบ​ชิ้น​ต่อ​คน​ และ​ธัญพืช​เบ็ดเตล็ด​จำกัด​ไม่เกิน​สามสิบ​ชั่งต่อ​คน​

หาก​ไม่มีการ​จำกัด​การ​ซื้อ​ ธัญพืช​พร้อม​น้ำมัน​ใน​ตลาด​และ​ใน​สต็อก​จะถูก​ขาย​หมด​ภายใน​เวลา​ไม่ถึงสอง​ชั่วโมง​ และ​ลูกค้า​ที่​รอคอย​อยู่​จะไม่สามารถ​ซื้อ​อะไร​ได้​อีก​

แม้ตลาด​ฝูตัว​ตัว​จะออก​นโยบาย​จำกัด​การ​ซื้อ​ธัญพืช​และ​น้ำมัน​เป็นการชั่วคราว​ แต่​ลูกค้า​ก็​เข้าใจ​เจตนา​ของ​พวกเขา​และ​ทุกคน​ก็​ให้ความร่วมมือ​เป็น​อย่าง​ดี​

ในที่สุด​ความ​เร่งรีบ​ใน​การ​ซื้อ​ธัญพืช​และ​น้ำมัน​ก็​ได้รับ​การ​แก้ไข​ และ​หลัง​เที่ยง​ ความ​เร่งรีบ​ใน​การ​ซื้อ​นมผง​ก็​เริ่มต้น​ขึ้น​อีกครั้ง​

คน​ส่วนใหญ่​ที่​ซื้อ​นมผง​คือ​ครอบครัว​ที่​เลี้ยงลูก​ด้วย​นมผง​

ด้วย​กลัว​ว่า​หิมะ​ตกหนัก​จะขวาง​ถนน​จน​ครอบครัว​เหล่านี้​จะไม่สามารถ​ซื้อ​นมผง​ได้​ และ​ลูก​ ๆ ของ​พวกเขา​จะหิวโหย​ ดังนั้น​พวกเขา​จึงซื้อ​ไป​หลาย​ถุง

นมผง​ขาย​หมด​ก่อนที่​ตลาด​ฝูตัว​ตัว​จะขึ้น​ป้าย​ระบุ​ว่า​จำกัด​การ​ซื้อ​นมผง​เสีย​อีก​

เมื่อ​ทัง​อี้​ประกาศ​จำกัด​การ​ซื้อ​นมผง​อีกครั้ง​ ก็​ไม่มีลูกค้า​ราย​ใด​ส่งคืน​นมผง​ส่วนเกิน​

พวกเขา​สามารถ​ยอมรับ​ข้อจำกัด​ใน​การ​ซื้อ​อาหาร​ได้​ เพราะ​ไม่สำคัญ​ว่า​ผู้ใหญ่​จะหิว​หรือไม่​

แต่​พวกเขา​จะไม่อาจ​ยอม​รับได้​หาก​ทารก​หิวโหย​

ลูกค้า​ไม่ต้อง​การคืน​นมผง​ที่​ซื้อ​เกินไป​ และ​ทัง​อี้​ก็​ไม่มีทางเลือก​

เขา​ไม่สามารถ​ฉก​ฉวยโอกาส​จาก​ลูกค้า​ได้​ จึงไม่มีทางเลือก​อื่น​นอกจาก​ต้อง​รีบ​โทร​หา​หลิน​ม่าย​และ​บอก​เธอ​ว่า​ธัญพืช​และ​น้ำมัน​กำลังจะ​หมด​สต็อก​ เช่นเดียวกับ​นมผง​

หลิน​ม่าย​รับรู้​ทันที​ว่า​ธัญพืช​ น้ำมัน​ และ​นมผง​มีอยู่​เท่าไร​ใน​ตลาด​

เห็นได้ชัด​ว่า​เพียงพอ​สำหรับ​การ​ขาย​ใน​สอง​สามวัน​ ทำไม​จู่ ๆ ถึงหมด​สต๊อก​?

เมื่อ​ทัง​อี้​เล่าเรื่อง​ทั้งหมด​ให้​หลิน​ม่าย​ฟัง หลิน​ม่าย​ก็​ไม่ใส่ใจที่จะ​กิน​อาหารกลางวัน​อีกต่อไป​

เธอ​สั่งให้​ทัง​อี้​ติดต่อ​โรงงาน​นมผง​ของ​รัฐ​หลาย​แห่ง​ใน​ปักกิ่ง​เพื่อ​ซื้อ​นมผง​

แม้โรงงาน​นมผง​ของ​รัฐ​หลาย​แห่ง​จะปิด​ทำการ​เนื่องใน​เทศกาล​ปีใหม่​ แต่​ก็​ยังมี​สต็อก​บางส่วน​เหลือ​เพื่อ​รับประกัน​อุปทาน​ใน​ช่วง​ปีใหม่​

ใน​ยุค​นี้​ นอกจาก​วัตถุดิบ​สำรอง​ของ​ประเทศ​ที่​ขาย​ไม่ได้​หาก​ไม่ได้รับอนุญาต​แล้ว​ วัตถุดิบ​ที่​ไม่ใช่วัตถุดิบ​สำรอง​ เช่น​ นมผง​และ​ขนมขบเคี้ยว​ก็​สามารถ​ขาย​ได้​

ราคา​ตามกำหนด​และ​ไม่สูงเกินไป​ใน​ท้องตลาด​

พวกเขา​ขาย​ให้​กับ​ห้างสรรพสินค้า​ของ​รัฐ​หรือ​ร้านค้า​ขนาดเล็ก​ตาม​ราคาส่ง​

แต่​ผู้ประกอบอาชีพ​อิสระ​เช่น​ ตลาด​ฝูตัว​ตัว​ ต่าง​ซื้อ​ใน​ราคา​ป​ลึก​

ทัง​อี้​วาง​สายโทรศัพท์​ทันที​และ​ไป​ยัง​โรงงาน​นมผง​ของ​รัฐ​เพื่อ​ซื้อ​นมผง​ด้วย​ตนเอง​

หลิน​ม่าย​โทร​หา​จ้าว​เลี่ยง​ทันที​

เธอ​ขอให้​เขา​รีบ​ส่งธัญพืช​สิบ​ตัน​และ​น้ำมัน​ปรุงอาหาร​มายัง​เมืองหลวง​โดยเร็ว​ พอ​น้ำมัน​และ​ธัญพืช​ใน​เมืองหลวง​กำลังจะ​หมด​ลง​

………………………………………………………………………………………………………………………..

สาร​จาก​ผู้แปล​

อย่าง​กับ​ฉาก​ใน​วัน​สิ้น​โลก​ที่​คน​กรู​มาซื้อ​เสบียง​ไป​ตุน​เลย​ หิมะ​ตกหนัก​นี่​มัน​ลำบาก​จริงๆ​ นะ​

ไหหม่า​(海馬)

แม่ปากร้ายยุค​ 80 [八零辣妈飒爆了]

แม่ปากร้ายยุค​ 80 [八零辣妈飒爆了]

Status: Ongoing

หลินม่ายได้กลับมาเกิดใหม่ในวันแต่งงานของตัวเอง​ และพบว่าทุกคนรอบตัวไม่ว่าจะเป็นครอบครัวตัวเองหรือครอบครัวสามีต่างก็ยังเป็นเศษสวะกันเหมือนเดิม​ แต่ขอโทษเถอะ…หลินม่ายคนนี้ไม่ใช่หลินม่ายคนเดิมแล้ว​ ใครหน้าไหนมารังแกฉัน​ คราวนี้แม่จะซัดให้หงาย​​ จะงัดมารยาสาไถทุกกระบวนมาใช้แก้เผ็ดมันให้หมด! จากนั้นก็จะหย่ากับสามีกะหลั่วแยกตัวออกมาสร้างฐานะแบบสวยๆ​ ไม่ต้องสนใจใครอีกแล้ว!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท