รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人] – บทที่ 750 มหาวาสนา สามารถแลกเปลี่ยนได้ทั้งหมด!

บทที่ 750 มหาวาสนา สามารถแลกเปลี่ยนได้ทั้งหมด!

บท​ที่​ 750 มหา​วาสนา​ สามารถ​แลกเปลี่ยน​ได้​ทั้งหมด​!

บรรพ​จารย์ฝู​เปล่งแสง​เจิดจ้า​ ยิ่ง​ดู​เหนือ​ชั้น​มากกว่า​เดิม​ พลัง​บรรพ​จารย์​เซียน​แผ่​กระเพื่อม​ ราวกับว่า​เขา​เป็นหนึ่ง​ใน​ใต้​หล้า​ สามารถ​บงการ​ทุก​สรรพสิ่ง​!

เพียงแค่​เขา​เปิดปาก​เอ่ย​ออกมา​อย่าง​เรียบง่าย​ ภายใน​เสียง​ก็​มีเต๋า​แฝงอยู่​ ประหนึ่งว่า​ตัว​เขา​เอง​นั้น​คือ​มหา​เต๋า​ ทุก​วาจา​ราวกับ​เป็น​กฎเกณฑ์​

“ข้า​มาตาม​บัญชา​สวรรค์​เพื่อ​มอบ​โชคชะตา​ให้​! สิ่งมีชีวิต​ทั้งหลาย​ ไม่แบ่งแยก​สูงหรือ​ต่ำ​ มีเพียงผู้เดียว​ที่จะ​สามารถ​ก้าว​ไป​ยัง​เส้นทาง​ใหม่​ของ​หนทาง​แห่ง​การฝึกฝน​!”

เขา​กล่าว​อธิบาย​ออกมา​ สิ่งมีชีวิต​ที่มา​รวมตัวกัน​มีจำนวน​มากเกินไป​ เขา​ไม่สามารถ​แลกเปลี่ยน​กับ​ทุกคน​ได้​ อย่างไร​เสีย​ ‘สมบัติ​’ ก็​มีอยู่​อย่าง​จำกัด​

“มาดู​กัน​เถิด​ ว่า​ผู้ใด​คือ​ผู้​ที่​ถูก​ลิขิต​เอาไว้​!”

เขา​เอ่ย​ออกมา​ด้วย​น้ำเสียง​จริงจัง​พร้อม​สีหน้า​เคร่งขรึม​ ปาก​พูด​พึมพำ​ออกมา​ ราวกับ​กำลัง​พยากรณ์​อยู่​

เสียง​ฟิ้ว​ดัง​ขึ้น​ มีแสงเจิดจ้า​สว่าง​วาบ​ขึ้น​บน​ท้อง​นภา​ อักขระ​ที่​ดู​ลึกล้ำ​ซับซ้อน​ปรากฏ​ขึ้น​ก่อน​ตัว​เป็น​เส้น​แสง พุ่ง​ลง​ไป​เบื้องหน้า​สิ่งมีชีวิต​ตน​หนึ่ง​

“เจ้ากับ​ข้า​นับว่า​มีวาสนา​ ใน​เมื่อ​ถูก​สวรรค์​เลือก​โดย​การ​ส่งลำแสง​ลงมา​ ครั้งนี้​เจ้าก็​มีโอกาส​ใน​การ​แลกเปลี่ยน​กับ​ข้า​ โปรด​ก้าว​มาเบื้องหน้า​เพื่อ​ทำการ​แลกเปลี่ยน​”

บรรพ​จารย์ฝู​แสดง​ท่วงท่า​สง่างาม เคร่ง​ขึม​ราวกับ​อยู่​เหนือ​โลก​หล้า​ สว่าง​พร่างพราย​เกินไป​จน​น่า​ตื่น​ตะลึง​ ทุกคน​ต่าง​อด​ทอดถอนใจ​ออกมา​ไม่ได้​ นี่​คือ​ท่วงท่า​ของ​ผู้ยิ่งใหญ่​ไร้​เทียมทาน​!

ทว่า​กิเลน​เพลิง​กลับ​อด​มอง​ด้วย​ความ​เหยียด​ยาม​ไม่ได้​ ต้องการ​จะขึ้นไป​ถีบ​บรรพ​จารย์ฝู​สัก​ครา​

มัน​อยู่​ใน​ขั้น​ที่สอง​ของ​ขอบเขต​โกลาหล​ ลูกไม้​ของ​บรรพ​จารย์ฝู​เมื่อ​อยู่​ต่อหน้า​มัน​ล้วน​ไม่อาจ​ปกปิด​ได้​ ถูก​มองออก​อย่าง​รวดเร็ว​ ผู้​ถูก​สวรรค์​เลือก​อัน​ใด​กัน​ไร้สาระ​ ทั้งหมด​ล้วนแล้วแต่​เป็น​กลโกง​ของ​บรรพ​จารย์ฝู​

“ขอบคุณ​ ขอบคุณ​!”

สิ่งมีชีวิต​ที่​ถูก​ลำแสง​เลือก​กู่​ร้อง​ด้วย​ความดีใจ​ อด​ตื่นเต้น​ขึ้น​มาไม่ได้​

เขา​มาจาก​แดน​เซียน​ ทั้ง​ยัง​แข็งแกร่ง​ไม่น้อย​ เป็น​ถึงขั้น​ยอด​เซียน​ แต่​ก็​ยังคง​อด​ดีใจ​อย่าง​ถึงที่สุด​ไม่ได้​เมื่อ​ถูกรับ​เลือก​ ‘สมบัติ​’ เหล่านั้น​ที่อยู่​บน​พื้น​ ล้วนแล้วแต่​เป็น​สมบัติ​ล้ำค่า​อย่าง​ถึงที่สุด​สำหรับ​เขา​ หาก​ได้รับ​มัน​มาจะต้อง​มอบ​ผลประโยชน์​อัน​ไม่อาจ​จินตนาการ​ได้​ให้​กับ​ตน​อย่าง​แน่นอน​!

สิ่งมีชีวิต​อื่น​ ๆ ต่าง​อด​มอง​ด้วย​ความอิจฉา​ไม่ได้​ ภายในใจ​ต่าง​หวัง​ว่า​จะเป็น​ผู้​ที่​ถูก​เลือก​ใน​ครั้ง​ต่อไป​

ยอด​เซียน​ผู้​นั้น​ก้าว​ออก​ไป​เบื้องหน้า​ ไม่กล้า​จะเล่น​เล่ห์​แต่อย่างใด​ แม้ว่า​บรรพ​จารย์ฝู​จะไม่ได้​กล่าวว่า​ต้อง​ใช้ศาสตรา​ที่​ดี​ที่สุด​ของ​เขา​มาแลกเปลี่ยน​ แต่​เขา​ก็​ไม่กล้า​ทำ​เรื่อง​จก​ตา​ หยิบ​เอา​ศาสตรา​ที่​แข็งแกร่ง​ที่สุด​ใน​ตัว​ออกมา​ทำการ​แลกเปลี่ยน​

“ให้​ข้า​อธิบาย​ความสามารถ​ของ​ ‘สมบัติ​’ เสีย​ก่อน​ หลังจากนั้น​ เจ้าค่อย​ตัดสินใจ​ว่า​จะทำการ​แลกเปลี่ยน​หรือไม่​”

บรรพ​จารย์ฝู​อธิบาย​ความสามารถ​ของ​ ‘สมบัติ​’ ทั้งหมด​ออกมา​ ทำให้​สิ่งมีชีวิต​ทั้งหลาย​ต่าง​ก็​ตื่นเต้น​มากยิ่งขึ้น​ นี่​นับว่า​เป็น​สมบัติ​ล้ำค่า​ถึงที่สุด​อย่าง​แท้จริง​ ทุกอย่าง​ล้วน​มีความสามารถ​สะท้าน​ฟ้า!

อย่างเช่น​ดิน​โกลาหล​ สามารถ​ให้กำเนิด​ทุก​สรรพสิ่ง​ กระทั่ง​เมล็ด​หญ้า​ธรรมดา​ยัง​สามารถ​เติบโต​กลายเป็น​โอสถ​ล้ำค่า​สะท้าน​ฟ้าได้​

อีก​หนึ่ง​ตัวอย่าง​คือ​ น้ำ​พิสุทธิ์​ไร้​ราก​ ควบแน่น​ขึ้น​จาก​แก่นแท้​ฟ้าดิน​ ใช้เวลา​ร้อย​ล้าน​ปี​ใน​การ​กลั่น​ออกมา​สัก​หยด​ สามารถ​เพิ่ม​ขอบเขต​การฝึกฝน​ได้​อย่าง​มาก​ ก้าว​ขึ้น​สู่ขอบเขต​ที่สูง​ขึ้น​!

หลังจาก​ฟังคำอธิบาย​ความสามารถ​ของ​สมบัติ​เหล่านี้​แล้ว​ ยอด​เซียน​ผู้​นั้น​ก็​แสดง​สีหน้า​ยุ่งยาก​ออกมา​ เขา​อยากได้​พวก​มัน​ทั้งหมด​ ทว่า​น่าเสียดาย​ที่​มีโอกาส​แลกเปลี่ยน​ได้​เพียงแค่​ครั้ง​เดียว​

ในที่สุด​ เขา​ก็​เลือก​ดิน​โกลาหล​

กระทั่ง​เมล็ด​หญ้า​ธรรมดา​ยัง​สามารถ​เติบโต​เป็น​โอสถ​ระดับ​สะท้าน​ฟ้า เขา​คิด​ว่า​ดิน​โกลาหล​นี้​ดีกว่า​สิ่งของ​อย่างยิ่ง​ ด้วย​ดิน​โกลาหล​จะทำให้​เขา​สามารถ​ปลูก​โอสถ​ล้ำค่า​จำนวนมาก​ได้​อย่าง​ไร้​ที่​สิ้นสุด​ มอบ​ผลประโยชน์​ใน​ระยะเวลา​ยืนยาว​

“เจ้าสามารถ​ทด​ลองดู​ได้​ ให้​ทุกคน​เป็น​พยาน​พิสูจน์​ว่า​ คำพูด​ของ​ข้า​เป็น​ความจริง​”

บรรพ​จารย์ฝู​แย้มยิ้ม​แผ่ว​บาง​

“ข้า​เชื่อ​ท่าน​ผู้อาวุโส​ ไม่จำเป็นต้อง​ทดลอง​แต่อย่างใด​!” ยอด​เซียน​ผู้​นั้น​เอ่ย​ออกมา​

ดิน​โกลาหล​เหล่านี้​ เปล่งแสง​โปร่งใส​ สามารถ​สัมผัส​ได้​ถึงพลัง​ชีวิต​อัน​อุดมสมบูรณ์​กว้างใหญ่​ไพศาล​ด้านใน​ดิน​โกลาหล​เหล่านี้​ ดังนั้น​มัน​จึงไม่ใช่ของปลอม​!

“ลอง​ดูเถิด​”

บรรพ​จารย์ฝู​ยืนกราน​ หลังจากนั้น​ก็​หัก​กิ่งไม้​จาก​ต้นไม้​ที่อยู่​ใกล้เคียง​ออกมา​ปลูก​ลง​บน​ดิน​โกลาหล​

พรึ่บ​!

แสงส่องสว่าง​เรืองรอง​ออกมา​ กิ่งไม้​แตก​หนอ​อย่าง​รวดเร็ว​ ใช้เวลา​เพียง​ไม่ถึงอึดใจ​มัน​ก็​เติบใหญ่​กลายเป็น​ต้นไม้​สูงตระหง่าน​ เต็มไปด้วย​ใบไม้​สีเขียวขจี​ ขุม​ปราณ​ชีวิต​นั้น​แข็งแกร่ง​จน​แทบจะ​สามารถ​มองเห็น​ได้​ด้วย​ตาเปล่า​

“เจ้าสามารถ​ให้​คนอื่น​ก้าว​ขึ้น​มาทด​ลองดู​ว่า​ ต้นไม้​นี่​กลายเป็น​โอสถ​ล้ำค่า​จริง​หรือไม่​!”

บรรพ​จารย์ฝู​หัวเราะ​ออกมา​ ก่อน​ให้​ยอด​เซียน​ผู้​นั้น​เลือก​ใบไม้​มาทำการ​ทดสอบ​

ยัง​ต้อง​ทดสอบ​อีก​หรือ​?

ยอด​เซียน​ผู้​นั้น​คิด​ว่า​ สิ่งนี้​ไม่จำเป็นต้อง​ทดสอบ​แม้แต่น้อย​ เห็นได้ชัด​ว่า​ต้นไม้​ใหญ่​กลายเป็น​โอสถ​ล้ำค่า​อย่าง​ไม่ต้องสงสัย​

แต่​เขา​ก็​เข้าใจ​ความต้องการ​ของ​บรรพ​จารย์ฝู​ อีก​ฝ่าย​ต้องการ​จะพิสูจน์​ความจริง​ของ​ ‘สมบัติ​’ เหล่านี้​

เขา​ทำได้​แต่เพียง​ข่ม​กลั้น​เด็ด​ใบไม้​ส่วนหนึ่ง​ออกมา​อย่าง​ไม่เต็มใจ​ ก่อน​แจกจ่าย​ให้​กับ​สิ่งมีชีวิต​จำนวน​ไม่น้อย​

หลังจากที่​สิ่งมีชีวิต​เหล่านั้น​ได้รับ​ใบไม้​ไป​แล้ว​ ต่าง​ก็​พา​กัน​นั่งขัดสมาธิ​ลง​บน​พื้น​ กิน​ใบไม้​ลง​ไป​พร้อม​กลั่น​พลัง​ทันที​

ร่างกาย​ของ​พวกเขา​มีแสงเปล่งประกาย​ออกมา​ ขณะเดียวกัน​ภายใน​ร่าง​ก็​ได้ยิน​เสียงแตก​ดัง​ขึ้น​ ฝูงชน​ต่าง​สัมผัส​ได้​ว่า​พลัง​ของ​สิ่งมีชีวิต​เหล่านี้​พุ่ง​สูงขึ้น​อย่าง​ต่อเนื่อง​!

“ทะลวง​แล้ว​! ขั้น​มหา​จักรพรรดิ​ ตอนนี้​ถึงกับ​ก้าว​เข้าสู่​ขั้น​ตี้​หวง​!”

“มีคน​ตรงนั้น​อีก​? กลายเป็น​เซียน​แล้ว​อย่างนั้น​หรือ​? ข้า​สัมผัส​ได้​ว่า​บน​ร่าง​ของ​เขา​เหมือน​กำลัง​เปล่ง​พลัง​เซียน​ออกมา​!”

เสียงอุทาน​ดัง​ขึ้น​อย่าง​ต่อเนื่อง​ สถานที่​แห่ง​นี้​พลัน​เดือด​พล่าน​ เหล่า​สิ่งมีชีวิต​ที่​ได้​กิน​ใบไม้​เข้าไป​ต่าง​เกิด​ความก้าวหน้า​อย่าง​ต่อเนื่อง​ อีก​ทั้ง​ล้วนแล้วแต่​เป็น​ความก้าวหน้า​ครั้ง​ใหญ่​ ทำให้​ทุกคน​ตื่น​ตะลึง​!

สิ่งนี้​ทำให้​ดวงตา​ของ​สิ่งมีชีวิต​ทั้งหมด​ทอ​ประกาย​ร้อนแรง​มากยิ่งขึ้น​ สมบัติ​ทั้งหมด​ล้วน​เป็น​เรื่องจริง​ จริง​จน​ไม่มีทาง​ที่จะ​จริง​ไป​มากกว่า​นี้​ พวกเขา​ต่าง​เต็มไปด้วย​ความคาดหวัง​ปรารถนา​

ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​เอง​ก็​อด​ประหลาดใจ​ไม่ได้​ ช่างสมกับ​เป็น​ผู้ยิ่งใหญ่​เสีย​จริง​ มาเพื่อ​มอบ​โชควาสนา​การเปลี่ยนแปลง​โดยแท้​!

เขา​เริ่ม​เกิด​ความ​อยากได้​ขึ้น​มาแล้ว​ หวัง​ว่า​ตน​จะได้รับ​โอกาส​ทำการ​แลกเปลี่ยน​บ้าง​

จะดิน​โกลาหล​ หรือ​จะน้ำ​พิสุทธิ์​ไร้​ราก​ก็ดี​ ทำให้​หัวใจ​ที่​ปลดปลง​เรื่อง​การ​ฝึก​ตน​มาอย่าง​ยาวนาน​เริ่ม​สั่นคลอน​ เขา​สามารถ​ใช้สิ่งของ​เหล่านี้​ก้าวเดิน​ไป​บน​เส้น​ทางการ​ฝึก​ตน​ได้​หรือไม่​?

“มาเริ่ม​ต่อ​เถิด​”

บรรพ​จารย์ฝู​เริ่ม​อีกครั้ง​ ลำแสง​สาดส่อง​ลง​มายัง​ยอด​ฝีมือ​เผ่า​มนุษย์​คน​หนึ่ง​ อีก​ทั้ง​ยังมี​ถึงลำแสง​ถึงสามเส้น​

“ลำแสง​สามเส้น​ โอกาส​สามครั้ง​ ข้า​หวัง​ว่า​เจ้าจะเลือก​ให้​ดี​”

เขา​หัวเราะ​ออกมา​

ยอด​ฝีมือ​เผ่า​มนุษย์​ผู้​นั้น​ไม่ลังเล​แม้แต่น้อย​ รีบ​ก้าว​ออกมา​ทำการ​แลกเปลี่ยน​ เขา​คิด​เอาไว้​ตั้งแต่แรก​แล้ว​ว่า​ต้องการ​จะแลกเปลี่ยน​สิ่งใด​บ้าง​

หลังจากนั้น​บรรพ​จารย์ฝู​ก็​ดำเนินการ​ต่อ​ เลือก​สิ่งมีชีวิต​ออกมา​อย่าง​ต่อเนื่อง​ ให้​ก้าว​มาด้านหน้า​เพื่อ​แลกเปลี่ยน​

ครั้งนี้​เขา​เตรียม​สิ่งของ​มาเป็น​จำนวนมาก​ แม้ว่า​จะแลกเปลี่ยน​ออก​ไป​แล้ว​ไม่น้อย​ แต่​ก็​ยัง​เหลือ​อีก​มากมาย​

ส่วน​สิ่งมีชีวิต​ที่​ได้รับ​โอกาส​แลกเปลี่ยน​ ทั้งหมด​ต่าง​ตื่นเต้น​ถึงขีดสุด​ ไม่รู้​ว่า​บรรพบุรุษ​ของ​ตน​ทำบุญ​สั่งสมมากี่​รุ่น​จึงได้รับ​โชควาสนา​ครั้ง​ใหญ่​เช่นนี้​!

สิ่งมีชีวิต​อื่น​ ๆ พา​กัน​มอง​ด้วย​ความอิจฉา​ นี่​เป็น​วาสนา​ที่​ถึงขั้น​สามารถ​เปลี่ยนแปลง​ชีวิต​ของ​พวกเขา​ได้​!

ยิ่งไปกว่านั้น​ เมื่อ​ได้รับ​ ‘สมบัติ​’ เหล่านี้​แล้ว​ พลัง​ของ​ตัว​พวกเขา​เอง​จะต้อง​แข็งแกร่ง​ขึ้น​อย่าง​ไม่ต้องสงสัย​ เมื่อ​แดน​บรรพ​โกลาหล​ปรากฏ​ขึ้น​ก็​จะสามารถ​ช่วงชิง​โอกาส​ได้​มากกว่า​เดิม​

‘ตื่นเต้น​อัน​ใด​ไร้สาระ​! พวก​เจ้าทั้ง​หมดกำลัง​ถูก​หลอก​แล้ว​!’

กิเลน​เพลิง​มองออก​ทุกสิ่ง​ตั้ง​แต่ต้น​ เมื่อ​ได้​เห็น​ท่าทาง​ตื่นเต้น​ของ​สิ่งมีชีวิต​เหล่านี้​แล้ว​ มัน​ก็​เค้น​เสียง​ออก​จมูก​ หาก​ไม่ใช่เพราะ​คุณชาย​ยังอยู่​ตรงนี้​มัน​จึงไม่กล้า​ก่อเรื่อง​ มัน​คง​ตรง​เข้าไป​ถีบ​หน้า​บรรพ​จารย์ฝู​ด้วย​กีบ​เท้า​ของ​มัน​นาน​แล้ว​

เห็น​บรรพ​จารย์ฝู​แสร้ง​วางท่า​ใหญ่โต​เช่นนี้​แล้ว​ มัน​ก็​นึก​รัง​เกลียด​เป็น​อย่างยิ่ง​ เกิด​ความรู้สึก​อยาก​จะเหยียบ​หน้า​ของ​บรรพ​จารย์ฝู​อย่าง​แรงกล้า​

นอกจากนี้​ มัน​เอง​ก็​ยัง​ไม่เข้าใจ​อยู่​บ้าง​

กระทั่ง​มัน​ยัง​สามารถ​มอง​ลูกไม้​เหล่านี้​ของ​บรรพ​จารย์ฝู​ได้​ ไม่ต้อง​กล่าวถึง​คุณชาย​เลย​

ทว่า​คุณชาย​กลับ​มองดู​ด้วย​ความเพลิดเพลิน​ ทำให้​มัน​รู้สึก​ไม่เข้าใจ​จริง ๆ​

‘ความคิด​ของ​คุณชาย​ไม่ใช่สิ่งที่​ข้า​สามารถ​คาดการณ์​ได้​!’

แม้มัน​จะไม่เข้าใจ​ แต่​ก็​ไม่กล้า​ก่อเรื่อง​วุ่นวาย​ คุณชาย​ต้อง​มีความคิด​ของ​ตนเอง​อยู่แล้ว​ มัน​ไม่กล้า​ก้าวก่าย​แต่อย่างใด​

“ผู้​ที่​ถูก​สวรรค์​เลือก​ใน​ครั้งนี้​ ถือว่า​มีโชควาสนา​กับ​ข้า​อย่าง​ใหญ่หลวง​ คน​ผู้​นั้น​สามารถ​แลกเปลี่ยน​ได้​อย่าง​ไม่จำกัด​จำนวน​ จะแลกเปลี่ยน​ ‘สมบัติ​’ ทั้งหมด​ไป​ก็​ย่อม​ได้​ ไม่รู้​ว่า​ผู้ใด​กันที่​มีมหา​วาสนา​กับ​ข้า​!”

บรรพ​จารย์ฝู​กล่าว​ออกมา​

หลังจากนั้น​เขา​ก็​เริ่ม​ดำเนินการ​ต่อ​ทันที​ บน​ท้องฟ้า​สูงปรากฏ​แสงสว่างไสว​เจิดจ้า​กว่า​ก่อน​หน้าเป็น​อย่างยิ่ง​ ถึงกับ​ทำ​คน​ตาพร่า​ไม่อาจ​มอง​ได้​!

ฟิ้ว!​ ฟิ้ว!​ ฟิ้ว!​

ลำแสง​เจิดจ้า​เส้น​แล้ว​เส้น​เล่า​ตก​ลงมา​เป็น​จำนวน​นับไม่ถ้วน​ ทั้งหมด​ล้วนแล้วแต่​ตกลง​บน​ร่าง​ของ​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​

ไม่จำเป็นต้อง​มีคำพูด​ของ​บรรพ​จารย์ฝู​ สิ่งมีชีวิต​อื่น​ ๆ ก็​สามารถ​เข้าใจ​ได้​ว่า​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​คือ​ผู้​ที่​มีมหา​วาสนา​!

“น่าอิจฉา​ยิ่งนัก​!”

“ยอดเยี่ยม​เกินไป​แล้ว​!”

สายตา​ของ​สิ่งมีชีวิต​ทั้งหมด​จับจ้อง​ไป​ทาง​ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​ สามารถ​แลกเปลี่ยน​ ‘สมบัติ​’ ทั้งหมด​ได้​ ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​นับว่า​โชคดี​เกินไป​จริง ๆ​!

‘เป็น​อย่าง​ที่​คาด​ไว้​จริง ๆ​’

ลั่วสุ่ย​เอ่ย​อย่าง​เย้ยหยัน​ขึ้น​มาใน​ใจ สุดท้าย​บรรพ​จารย์ฝู​ก็​เผย​หาง​ออกมา​แล้ว​ ก่อนหน้านี้​ล้วน​เป็น​เพียงแค่​การ​ปู​บท​เข้า​จุดสำคัญ​เท่านั้น​

เป็น​เขา​หรือ​?

ห​ลี่​จิ่ว​เต้า​รู้สึก​เกินคาด​อยู่​บ้าง​

“มาแลกเปลี่ยน​กัน​เถิด​ สหาย​ของ​ข้า​ ระหว่าง​พวกเรา​นั้น​มีมหา​วาสนา​อยู่​!”

บรรพ​จารย์ฝู​กล่าว​ออกมา​ด้วย​รอยยิ้ม​

รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]

รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]

Status: Ongoing

‘หลี่จิ่วเต้า’ ชายหนุ่มผู้ถูกส่งตรงจากดาวเคราะห์สีฟ้ามายังโลกแห่งการฝึกตน ทว่ากลับไร้ซึ่งคุณสมบัติใด ๆ ในการเข้าสู่วิถีผู้ฝึกตน เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหันมาตกปลา วาดภาพและเขียนกลอนขาย

อันที่จริงหลี่จิ่วเต้ารู้เพียงเล็กน้อยว่า เจ้าแมวน้อยที่มาหาตนเป็นครั้งเป็นคราวเพื่อขอปลากินนั้น แท้จริงแล้วคือพยัคฆ์ขาว ส่วนชายผมขาวที่แข่งเขียนพู่กันกับเขาเป็นตัวตนระดับบรรพกาล และที่จะลืมไปไม่ได้ สตรีผู้งดงามที่มาร้องขอให้เขาช่วยวาดรูปอยู่ทุกวัน นางถึงกับเป็นเซียนในตำนาน!

ชายหนุ่มนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง “เอาล่ะ…เช่นนั้น ข้าเป็นใครกัน?”

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท