บทที่ 757 สุนัขนี่นับเป็นสิ่งใดได้กัน ถึงกับกล้าเอ่ยปากให้คุณชายไปเป็นสัตว์เลี้ยง!?
เมืองจักรพรรดิไป๋นั้นงดงามตระการตา ทั่วทั้งกำแพงเมืองเต็มไปด้วยร่องรอยของกาลเวลาที่ผันผ่านมาอย่างยาวนาน ประตูเมืองสูงลิบหลายสิบจั้ง สมควรแก่การเป็นมหานครแห่งนี้
ระหว่างทาง สิ่งมีชีวิตทั้งหมดต่างพากันมองไปที่หลี่จิ่วเต้าด้วยความยำเกรงอย่างถึงที่สุด
พวกมันล้วนได้เห็นการต่อสู้เมื่อครู่ อีกทั้งยังกลายเป็นเงาขนาดใหญ่ที่ถูกทิ้งเอาไว้ภายในใจของพวกมัน!
พวกหลี่จิ่วเต้าเข้าสู่เมืองจักรพรรดิไป๋
ทว่าสถานการณ์ภายในเมืองจักรพรรดิไป๋นั้นแตกต่างออกไป สิ่งมีชีวิตภายในเมืองไป๋มองไปที่หลี่จิ่วเต้าอย่างปราศจากความเกรงกลัว ราวกับว่าพวกเขาไม่ได้เห็นการต่อสู้ระหว่างหลี่จิ่วเต้าและพญางูปา สายตาที่มองมาเต็มไปด้วยความประหลาดใจเท่านั้น!
กล่าวตามหลักเหตุผลแล้วก็ไม่ควรเป็นเช่นนี้
แม้การต่อสู้ระหว่างหลี่จิ่วเต้าและพญางูปาจะอยู่ห่างออกไปจากเมืองจักรพรรดิไป๋พอสมควร แต่ระยะห่างเพียงแค่นั้นก็ไม่ไกลเกินที่สิ่งมีชีวิตในเมืองจะสามารถสัมผัสหรือสังเกตเห็นการต่อสู้ได้
ทว่าเมื่อดูจากสายตาที่มองมาของสิ่งมีชีวิตภายในเมืองแล้ว ดูเหมือนว่าสิ่งมีชีวิตภายในเมืองจะไม่เห็นการต่อสู้นั้นจริง ๆ
ในเมืองแห่งนี้ สามารถเห็นการกดขี่เผ่ามนุษย์ได้ทุกแห่ง ส่วนเผ่าอื่นนั้นเป็นใหญ่ เมื่อหลี่จิ่วเต้าขี่กิเลนไฟเข้าไปในเมืองเช่นนี้ ย่อมกระตุ้นสายตาแปลกประหลาดให้มองมา
“สุนัขดำตัวนี้มีความเป็นมาเช่นใดกันแน่!?”
ลั่วสุ่ยอยู่ด้านหน้ารถม้า คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน
นางเข้าใจว่าเหตุใดสิ่งมีชีวิตในเมืองถึงมองมาที่คุณชายด้วยแววตาแปลกประหลาด
ด้านในเมืองแห่งนี้ มีระลอกคลื่นพลังบางอย่างแผ่ปกคลุมไปทั่วเมือง เป็นเพราะพลังนี้ ทำให้สิ่งมีชีวิตในเมืองไม่เห็นการต่อสู้ระหว่างคุณชายกับพญางูปา กระทั่งไม่อาจสัมผัสได้เลยแม้แต่น้อย
ไม่ต้องพูดถึงสิ่งมีชีวิตในเมืองนี้ ต่อให้เป็นนางเอง เมื่อเข้ามาด้านในเมืองแห่งนี้แล้ว สัมผัสการรับรู้ที่มีต่อโลกภายนอกก็ยังเลือนหาย ไม่อาจรับรู้สถานการณ์ภายนอกได้
เห็นได้ชัดว่าพลังนี้จะต้องเกี่ยวข้องกับสุนัขสีดำตัวนั้น
สุนัขสีดำตัวนี้ไม่ธรรมดา ความแข็งแกร่งจะต้องน่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างมาก!
แน่นอนว่า คำว่าน่าสะพรึงกลัวนี้ก็เพียงแค่ต่อหน้าพวกนางเท่านั้น เมื่ออยู่ต่อหน้าคุณชายแล้ว สุนัขสีดำตัวนี้ย่อมไม่อาจนับเป็นสิ่งใดได้
‘นี่คือผู้ใดกัน!’
‘เฮ้อ จะต้องเผชิญเคราะห์ร้ายเสียแล้ว!’
ผู้ฝึกตนมนุษย์รำพึงให้กับหลี่จิ่วเต้าภายในใจ
ในเมืองจักรพรรดิไป๋ เผ่ามนุษย์ถูกลดลำดับลงให้ต่ำกว่าเผ่าอื่น ๆ นับได้ว่าต่ำต้อยเป็นอย่างมาก ทว่าหลี่จิ่วเต้ากลับขี่อสูรเข้ามาในเมืองเช่นนี้ จะต้องเผชิญกับจุดจบไม่ดีอย่างแน่นอน
ผลก็ออกมาเช่นนั้น ยังไม่ทันที่พวกหลี่จิ่วเต้าจะเดินไปได้ไกล ก็มีอสูรจำนวนมากตรงเข้าใส่
“บังอาจ!”
“ยังไม่รีบลงมาอีก!”
อสูรเหล่านั้นคำรามออกมาอย่างดุร้าย แววตาไม่เป็นมิตร
“ปล่อยให้เจ้าจัดการ จะมีปัญหาอันใดหรือไม่?”
หลี่จิ่วเต้าไม่ได้ใส่ใจอสูรเหล่านี้ เขาลูบหัวกิเลนไฟแล้วเอ่ยออกมา
“ไม่มีปัญหาแต่อย่างใด!”
กิเลนไฟตอบกลับ จะมีปัญหาได้อย่างไร ในหมู่อสูรเหล่านี้ไม่มีตนใดบรรลุระดับเซียนเลย
มันแหงนหัวกู่ร้องคำราม ความกดดันแผ่กระจาย เหล่าอสูรไม่สามารถทนรับแรงกดดันนี้ได้ ทรุดลงไปบนพื้นทีละตัวทีละตัว ร่างกายสั่นเทิ้ม สะท้านถึงวิญญาณ!
ไม่ใช่เพียงแค่นั้น เหล่าอสูรตัวอื่น ๆ ภายในเมืองก็ค่อย ๆ ทรุดตัวลงไปกับพื้นทีละตัว หวาดกลัวจนไม่อาจคุมตัวเองได้!
นี่คือพลังกดดันจากสายเลือด กิเลนไฟไม่ได้ปลดปล่อยพลังอื่นออกมาแต่อย่างใด
“โฮ่ง!”
ในตอนนั้นเอง พลันมีเสียงร้องของสุนัขดังขึ้น กลบเสียงของกิเลนไฟทิ้งในทันที ปัดเป่าความกดดันทั้งหมดที่แผ่ออกมาจากมัน
กิเลนไฟสัมผัสได้ถึงความน่าหวาดกลัวที่อยู่ภายในเสียงสุนัขเห่า หากไม่ใช่เพราะคุณชายนั่งอยู่บนตัวมัน มันคงจะต้องได้รับผลกระทบจากเสียงนี้แน่!
เส้นแสงสีดำพุ่งออกมา ฟ้าดินมืดมนลง สุนัขสีดำตัวหนึ่งทะยานตรงออกมาจากส่วนลึกของเมืองจักรพรรดิไป๋ ยืนอยู่กลางอากาศ
ขนบนร่างของมันเรียบรื่นประหนึ่งไม่ใช่ขน แต่เป็นผ้าแพรชั้นยอดผืนหนึ่ง ยืนตระหง่านกลางฟ้าสูงเปี่ยมสง่า ลมหายใจรุนแรงแผ่ซ่านไปทั่วฟ้า สัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งมหาศาลได้อย่างง่ายดาย!
“นี่คือราชันสุนัขผู้นั้นหรือ!?”
กิเลนไฟมองไปยังสุนัขสีดำด้วยความไม่แน่ใจ
เหตุผลเป็นเพราะร่างกายของสุนัขสีดำตัวนี้อยู่ในสภาพสมบูรณ์ ไม่ว่าหู หาง หรือขาทั้งสี่ข้างก็ไม่มีจุดตำหนิหรือความพิการแต่อย่างใด
ทว่ารูปลักษณ์ของสุนัขสีดำตัวนี้เหมือนกับราชันสุนัข
เกิดอันใดขึ้น?
หรือว่าสุนัขสีดำตัวนี้จะเป็นราชันสุนัขจริง ๆ เพียงแต่นิสัยเกิดการเปลี่ยงแปลง ทั้งยังฟื้นฟูร่างกายให้กลับมาสมบูรณ์?
ทว่านิสัยสามารถเปลี่ยนแปลงได้ง่ายดายปานนั้นเลยหรือ?
ราชันสุนัขเมื่ออยู่ในแดนบรรพโกลาหลไม่เคยปิดบังอำพรางสิ่งใด ต่อหน้าสิ่งมีชีวิตทั้งหมดในแดนบรรพโกลาหลก็ยังแสดงรูปร่างที่ไม่สมบูรณ์!
นอกจากนี้ ยังมีการปล่อยปละให้พญางูปาทำเรื่องราวเลวร้ายเหล่านั้นได้ ทำให้มันยิ่งไม่แน่ใจมากไปกว่าเดิม
ราชันสุนัขนั้นได้รับความเคารพเลื่อมใสจากสิ่งมีชีวิตจำนวนมากในแดนบรรพโกลาหล ไม่เคยทำเรื่องไร้มโนธรรม ทั้งยังไม่เคยให้ท้ายสิ่งมีชีวิตอื่นในการก่อกรรมทำชั่ว
เมื่อใดก็ตามที่ราชันสุนัขทราบว่ามีสิ่งมีชีวิตใดก่อกรรมทำชั่ว มันจะไม่มีวันปล่อยไปโดยง่าย ล้วนสังหารทิ้งเสียหมด
ครั้งหนึ่งเคยมีสมาชิกเฝยอี๋ตนหนึ่งก่อการสังหารไม่เลือกหน้าในแดนบรรพโกลาหล กระทั่งจ้าวดินแดนต่าง ๆ ก็ยังไม่กล้าจะไปจัดการมันโดยไม่คิดสิ่งใด ทว่าหลังจากราชันสุนัขรู้เรื่องนี้เข้า ก็ตรงไปสังหารเฝยอี๋ตัวนี้ทันทีโดยไม่เอ่ยวาจาใดสักคำ
นี่นับว่าเป็นเรื่องใหญ่ยิ่งในแดนบรรพโกลาหล เผ่าเฝยอี๋นั้นเป็นมหาตระกูล บรรพจารย์ของเผ่านั้นบรรลุขั้นที่เก้าขอบเขตโกลาหลเป็นที่เรียบร้อย อีกทั้งสายเลือดยังมีความแข็งแกร่งสะท้านฟ้า ทำให้การกำเนิดทายาทเป็นเรื่องยากยิ่ง สมาชิกในเผ่ามีอยู่น้อยนิด
เป็นผลให้เมื่อบรรพจารย์เผ่าเฝยอี๋รู้เรื่องนี้เข้า ก็ถอนตัวออกจากเมืองบรรพกาลอันเป็นสมรภูมิรบกับความพิศวง และเปิดฉากไล่สังหารราชันสุนัขทันที!
นับเป็นช่วงเวลาเลวร้ายสำหรับราชันสุนัข มันต้องหลบซ่อนตัวแทบทุกวัน หลีกเลี่ยงการตามล่าสังหารจากบรรพจารย์เผ่าเฝยอี๋
ทุกคนไม่ได้มองสถานการณ์ของราชันสุนัขในแง่ดีเท่าใดนัก อย่างไรเสียบรรพจารย์ตระกูลเฝยอี๋ก็แข็งแกร่งเป็นอย่างยิ่ง ทุกคนต่างคิดว่าราชันสุนัขจะต้องสิ้นชีพลงในมือบรรพจารย์เฝยอี๋อย่างแน่นอน
ทว่าผลที่ออกมาทำให้ทุกคนต้องคาดไม่ถึง ราชันสุนัขไม่ได้ถูกสังหาร สามารถหนีรอดจากเงื้อมมือของบรรพจารย์เฝยอี๋ได้หลายครั้ง
ต่อมาทางด้านสมรภูมิกับความพิศวงเกิดความตึงเครียดขึ้น ทำให้บรรพจารย์เฝยอี๋ถูกเรียกตัวกลับไป เรื่องนี้จึงถูกยุติลงเอาไว้ชั่วคราว
และเหตุการณ์นี้ก็ทำให้ทุกคนตระหนักได้ว่า ราชันสุนัขเป็นผู้ที่เกลียดชังความชั่วร้ายเป็นอย่างยิ่ง ดังนั้นพญางูปาเองก็ไม่ควรไม่ทราบ ทั้งยังต้องตระหนักได้เป็นอย่างดี
แต่ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าราชันสุนัขเกลียดชังความชั่วร้าย พญางูปายังกล้าทำเรื่องเลวร้ายเหล่านี้ อีกทั้งยังกระทำภายใต้จมูกของราชันสุนัข พญางูปากลัวว่าตนเองจะมีชีวิตยืนยาวเกินไปอย่างนั้นหรือ!?
ไม่มีทางเป็นไปได้！
พญางูปาจะต้องได้รับคำยินยอมจากราชันสุนัขแน่นอน ไม่เช่นนั้นต่อให้มีความหาญกล้าเพียงใด มันก็ไม่กล้ากระทำเช่นนี้!
นอกจากนี้ ทุกหนแห่งในเมืองยังสามารถเห็นภาพเผ่าอื่นหยามหมิ่นเผ่ามนุษย์ สุนัขสีดำตัวนี้ใช่ราชันสุนัขจริงหรือ?
มันเกิดความสงสัยเป็นอย่างมาก!
หากนี่เป็นราชันสุนัขจริง ภายในเมืองคงไม่ปรากฏภาพเช่นนี้!
แม้จะมีการสยบ แต่ไม่มีทางที่การปฏิบัติอย่างโหดร้ายจะปรากฏอยู่ทุกที่
‘หากไม่ใช่ราชันสุนัขแล้ว สุนัขสีดำตนนี้คือผู้ใด? มีที่มาเช่นไรกันแน่!?’
กิเลนไฟคิดขึ้นมาในใจ
รูปร่างหน้าตาเหมือนราชันสุนัข ทว่านิสัยกลับแตกต่างกันเป็นอย่างมาก น่าแปลกใจ ช่างน่าแปลกใจยิ่งนัก!
“มนุษย์จากที่ใดกัน ถึงกล้ามากำเริบเสิบสานต่อหน้าข้าเช่นนี้!”
สุนัขสีดำขนาดยักษ์จับจ้องไปทางหลี่จิ่วเต้าด้วยความดุร้าย มันเอ่ยออกมาเสียงเย็นชา “ข้าดูแล้วเจ้าไม่เลวเลย สามารถเก็บมาเป็นสัตว์เลี้ยงได้ หวังว่าเจ้าจะรู้ความไม่ปฏิเสธเกียรตินี้!”
“!!!”
สุนัขนี่นับเป็นสิ่งใดได้กัน ถึงกับกล้าเอ่ยปากให้คุณชายไปเป็นสัตว์เลี้ยง!
สุนัขสีดำตนนี้เสียสติไปแล้วหรือ!?
บนร่างของพวกลั่วสุ่ยเปี่ยมไปด้วยโทสะล้นฟ้า ต้องการจะลงมือเสียแล้ว!
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")