ตอนที่ 275 ดึงดูด
เยียนอวิ๋นเกอปฏิเสธเขา?
หลิงฉางจื้อไม่อยากเชื่อ
เขาเหมือนได้รับบาดเจ็บอย่างมากภายในชั่วพริบตา
เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น “ทรัพยากรทุกอย่าง ตั้งแต่อาหาร เสื้อผ้า ของใช้ไปจนถึงพู่กัน หมึก กระดาษ ที่ฝนหมึก ข้าล้วนให้เจ้าได้”
เยียนอวิ๋นเกอยังคงส่ายหน้า
หลิงฉางจื้อขมวดคิ้ว พลันเอ่ยถามอย่างตรงไปตรงมา “ข้อเสนออย่างไร เจ้าจึงจะยอมรับปากให้แผนที่แก่ข้า…”
“ข้าไม่มีทางให้ท่านแม้แต่ครึ่งเดียว”
เยียนอวิ๋นเกอพูดขัดเขาในทันควัน
หลิงฉางจื้อทำหน้าฉงน “เพราะเหตุใด”
ในเมื่อไม่ยอมให้เขา เหตุใดจึงต้องแสดงความสามารถนี้ต่อหน้าเขา
กลั่นแกล้งเขาสนุกมากนักหรือ
เขาไม่สนใจว่าเยียนอวิ๋นเกอจะฝึกฝนความสามารถในการวาดแผนที่มาจากที่ใด อีกทั้งไม่สนใจว่าเหตุใดนางจึงสามารถวาดแผนที่ของแคว้นหงหนงออกมาได้ทั้งที่ไม่เคยไป
เขาสนใจเพียงความสามารถในการวาดแผนที่ของเยียนอวิ๋นเกอนี้จะทำประโยชน์ให้เขาได้หรือไม่
หากสามารถทำประโยชน์ให้เขาได้ นางต้องการสิ่งใด เขาย่อมให้สิ่งนั้น
สิ่งที่ตระกูลหลิงไม่ขาดแคลนที่สุดก็คือทรัพยากรต่างๆ
เงิน เสบียง ผ้าผืน ทองคำ…
ต้องการสิ่งใดย่อมให้สิ่งนั้น
สิ่งที่ตระกูลหลิงขาดคือผู้มีความสามารถ โดยเฉพาะผู้มีความสามารถเฉพาะทางที่สามารถวาดแผนที่ได้อย่างแม่นยำอย่างเยียนอวิ๋นเกอ
ความสำคัญของแผนที่นั้นชัดเจนโดยไม่ต้องเอ่ยถึง
เขาต้องทำอย่างไรจึงจะได้ครอบครองผู้มีความสามารถที่หายากตรงหน้านี้
เยียนอวิ๋นเกอพูดเสียงเบา “วันนี้เผยความสามารถนี้ต่อหน้าใต้เท้าหลิง หนึ่งเพื่อแสดงความจริงใจของข้า ข้าไม่มีเจตนาร้ายต่อใต้เท้าหลิงรวมทั้งตระกูลหลิง สองคือข้าอยากบอกท่าน เมื่อถึงเวลาสำคัญ เมื่อท่านต้องการความสามารถนี้ของข้า บางทีข้าอาจเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดของท่าน เพื่อครอบครองโอกาสในการเลือกนี้ ท่านใจกว้างอีกหน่อย อย่าต่อรองกับข้า”
“ความต้องการของเจ้าทั้งหมด ข้าสามารถรับปากได้ ปริมาณก็สามารถเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัวได้ แต่อย่างน้อยเจ้าต้องให้แผนที่ครึ่งหนึ่งแก่ข้า มันถึงจะแสดงออกถึงความจริงใจ”
เยียนอวิ๋นเกอส่ายหน้า พูดพลางยิ้ม “ปริมาณไม่ต้องเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว ตามปริมาณที่เจรจาไว้ก่อนหน้านี้ก็เพียงพอแล้ว! ส่วนแผนที่ ไม่มี! ครึ่งเดียวก็ไม่มี”
รีบตัดใจเสียเถิด
หลิงฉางจื้อรู้สึกอึดอัดราวกับมีไฟเผาที่หน้าอก
อีกฝ่ายแสดงออกถึงความสามารถเฉพาะทางที่หาได้ยาก แต่ไม่ยอมให้เขา นางจงใจกลั่นแกล้งเขาหรือ
ให้เขาได้เห็น แต่ไม่ได้มาครอบครอง
ช่างน่าอึดอัดใจเสียจริง
หลิงฉางจื้อกัดฟัน พูดทันที “ข้าใช้เหมืองเหล็กแห่งหนึ่งแลกแผนที่ของเจ้า เจ้าว่าอย่างไร”
พู่!
เยียนอวิ๋นเกอแทบจะพ่นน้ำออกมา
สมกับที่ร่ำรวย เพื่อแผนที่ฉบับหนึ่ง แม้แต่เหมืองเหล็กก็ให้ได้
เยียนอวิ๋นเกอถือว่าได้ทำความเข้าใจต่อมูลค่าของแผนที่อย่างชัดเจน
ในเวลาเดียวกัน นางก็ได้ทำความเข้าใจต่อความสามารถด้านการเงินของตระกูลหลิงอย่างชัดเจนด้วย
เศรษฐี!
เหมืองเหล็กบอกว่าให้ก็ให้ เงินคงมากมายจนต้องเอามาเผาเล่นแล้ว!
“ข้ามีความจริงใจอย่างมาก หวังว่าคุณหนูสี่จะสามารถไตร่ตรองความร่วมมือระหว่างพวกเราอย่างรอบคอบ!”
หลิงฉางจื้อมีความมั่นใจอย่างมาก เขาคิดว่าเหมืองเหล็กจะสามารถทำให้เยียนอวิ๋นเกอหวั่นไหวได้
เยียนอวิ๋นเกอหัวเราะ “ขอบพระคุณใต้เท้าหลิงที่ไห้ความสำคัญกับข้า ท่านลองเล่าสถานการณ์ของเหมืองเหล็กกับข้าก่อนดีหรือไม่”
หลิงฉางจื้อแอบดีใจ แสดงว่ามีความเป็นไปได้!
เขาเริ่มบรรยายสถานการณ์ของเหมืองเหล็กให้เยียนอวิ๋นเกอ
เขาเล่าทุกเรื่องอย่างละเอียดโดยเริ่มจากตำแหน่ง ขนาด สถานการณ์รอบด้าน สถานการณ์ของสำนักราชการท้องถิ่น มูลค่าการผลิตต่อปี ขีดจำกัดในการขุดต่อปี
ไม่มีทีท่าหลอกลวงแม้แต่น้อย
แสดงออกถึงความจริงใจอย่างเต็มเปี่ยม
เยียนอวิ๋นเกอชื่นชมหลิงฉางจื้อจุดนี้ที่สุด สมกับเป็นคนที่ทำการใหญ่ ไม่ใช้กลอุบายที่ไร้สมอง ไม่ใช้กลอุบายในการหลอกลวง
มิน่าตอนนั้นสตรีตระกูลใหญ่มากมายล้วนเสียดายที่หลิงฉางจื้อแต่งงานเร็วเกินไป
หากตอนที่เขาเพิ่งมาถึงเมืองหลวงยังไม่แต่งงาน พวกนางย่อมจะให้เขาเป็นบุตรเขยของตนเอง
หลิงฉางจื้อผู้นี้โหดเหี้ยม แต่ก็สง่าผ่าเผยในเวลาเดียวกัน
เพียงแค่เขาเต็มใจ เขาสามารถทำให้ทุกคนรู้สึกดี ทำให้คนรู้สึกสบายตั้งแต่หัวจรดเท้า จากภายในสู่ภายนอก
หากเขาไม่เต็มใจที่จะรับมือ เขาก็จะกลายเป็นพายุโหมกระหน่ำในชั่วพริบตา ทำให้คนรู้ซึ้งถึงวิธีการของตระกูลหลิง
แต่เยียนอวิ๋นเกอยังไม่ได้ตัดสินใจ
ถึงแม้นางจะอยากได้เหมืองเหล็กอย่างมาก อีกทั้งยังอยากเป็นผู้ที่ครอบครองเหมือง
แต่หากมอบแผนที่ออกไป นางไม่กล้าคิดถึงผลลัพธ์ที่ตามมา
เนื่องจาก…
แผนที่ในยุคสมัยนี้ ร้อยทั้งร้อยไม่ละเอียด ไม่อาจเรียกว่าเป็นแผนที่ได้หากใช้มาตรฐานของยุคอนาคต อาจเรียกได้ว่าเป็นเพียงภาพวาด
เพียงแค่สถานที่ที่นางเคยไป แผนที่ที่นางวาดออกมามีความคลาดเคลื่อนไม่เกินร้อยละห้า
ร้อยละห้าดูเหมือนจะสูงมาก
แต่เมื่อเทียบกับแผนที่ที่มีความคลาดเคลื่อนร้อยละสามสิบหรือร้อยละห้าสิบในยุคสมัยนี้ แผนที่วาดมือของนางก็คือมาตรฐานของโลกนี้ อีกทั้งยังเป็นมาตรฐานเพียงหนึ่งเดียว
นางเชี่ยวชาญในการทำอาหาร แต่นางเชี่ยวชาญในการวาดแผนที่ยิ่งกว่า
การวาดเป็นความสามารถพิเศษของนาง
มันคือพรสวรรค์ คนอื่นเลียนแบบไม่ได้
มิน่าเมื่อหลิงฉางจื้อเห็นนางวาดแผนที่ลงบนโต๊ะจึงตื่นเต้นเพียงนั้น
เขาเป็นคนตาถึง เขารู้ดีเป็นอย่างยิ่งว่าความสามารถของเยียนอวิ๋นเกอล้ำค่าเพียงใด ใช้เหมืองแห่งหนึ่งแลกแผนที่ฉบับหนึ่งของนาง คุ้มค่า!
หากไม่ใช่ช่วงเวลาไม่ปกติ ใช้เหมืองแห่งหนึ่งแลกแผนที่ฉบับหนึ่งของนางก็คุ้มค่าเช่นเดียวกัน!
รูปลักษณ์ของเยียนอวิ๋นเกออาจไร้แรงดึงดูด แต่ความสามารถในการวาดของนางมีแรงดึงดูด
นางเป็นผู้ที่มีแรงดึงดูดอย่างแท้จริง ไม่มีผู้ใดเทียบได้
ทันใดนั้น…
หลิงฉางจื้อนึกถึงเรื่องหมั้นหมายของเยียนอวิ๋นเกอ ไม่ว่านางจะแต่งงานกับผู้ใด ชายผู้นั้นย่อมเป็นคนที่โชคดีที่สุดในโลกนี้
ก่อนหน้านี้ เขายังคิดจะเป็นพ่อสื่อให้บุตรชายตระกูลชุย
เวลานี้เขารู้สึกโชคดีเป็นอย่างยิ่ง โชคดีที่ท่านหญิงจู้หยางปฏิเสธการหมั้นหมายนี้
เวลานี้ หลิงฉางจื้อเกิดความคิดที่จะให้เยียนอวิ๋นเกอแต่งเข้าตระกูลหลิงขึ้นมา
เพียงแต่…
ผู้ใดจะแต่งกับเยียนอวิ๋นเกอ
คนทั่วไปไม่คู่ควรกับนาง อีกทั้งยังกำราบนางไม่ได้
เขายังเกิดความคิดที่จะให้ตนเองแต่งกับเยียนอวิ๋นเกอ
เสียดายเพียงตนเองแต่งงานเร็วเกินไป
หลิงฉางจื้อเลวเพราะผลประโยชน์อย่างชัดเจน
เมื่อเห็นเยียนอวิ๋นเกอไม่ยอมรับปากเสียที เขาจึงเอ่ยปากถาม “ความจริงใจที่ข้าให้ไปยังไม่พอ หรือว่าเจ้ามีความกังวลใด”
เยียนอวิ๋นเกอพยักหน้ายอมรับ “ใต้เท้าหลิงมีความจริงใจมาก ข้ารับรู้ได้แล้ว เพียงแต่เกรงว่าพวกเราจะไม่สามารถร่วมมือได้”
“เพราะเหตุใด”
เยียนอวิ๋นเกอดื่มชา พลางพูดเสียงเบา “เพราะมันเป็นการค้าพิเศษ ย่อมจะแลกเปลี่ยนได้เพียงในเวลาพิเศษ หากแลกเปลี่ยนในเวลานี้ เหมืองหนึ่งแห่งแลกกับแผนที่หนึ่งฉบับ ดูเหมือนข้าจะได้เปรียบ แต่ความเสี่ยงภายใน ข้าก็ต้องแบกรับเอาไว้เอง ความจริงแล้ว ข้ากำลังใช้ความปลอดภัยในอนาคตของข้าแลกเหมืองหนึ่งแห่ง ไม่คุ้ม!”
สุดท้าย เยียนอวิ๋นเกอยังคงปฏิเสธที่จะเป็นเศรษฐีนีที่มีเหมือง นางต้องยืนกรานที่จะต่อต้านสิ่งยั่วยุ เป็นคนที่มีหลักการและบรรทัดฐาน
อืม ไม่ต้องสนใจคำพูดเอาดีเข้าตัวของนาง
นางก็แค่อยากรอโอกาส
นางก็แค่กลัวปัญหา กลัวอันตราย
เวลานี้ นางรู้สึกเสียใจที่เปิดเผยความสามารถพิเศษของตนเองเร็วเกินไป
แต่ว่าเมื่อเป็นเช่นนี้ ในเวลาเดียวกัน หากนางเผชิญหน้ากับอันตราย นางก็จะได้รับการคุ้มกันที่มากขึ้น
เพียงแค่ผู้คนต้องการความสามารถของนางก็จะไม่ยอมปล่อยให้นางตาย อีกทั้งยังต้องปกป้องนางอย่างมิดชิด
อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเรื่องใดย่อมมีข้อดีข้อเสีย
อีกทั้งเมื่อนางแสดงความสามารถนี้ออกมา หลิงฉางจื้อก็ละทิ้งความคิดที่จะต่อรองกับนาง
รับปากข้อเสนอที่เรียกร้องเกินเหตุของนางทั้งหมด
ดีมาก!
นับจากนี้เป็นต้นไป นางก็คือนายหญิงแห่งกิจการถักทอ!
โปรดเรียกนางว่าเศรษฐีนีตัวน้อย!
คำว่าแม่ค้าขี้โกงไม่เหมาะสมกับรูปลักษณ์ภายนอกที่งดงามของนาง คัดค้าน!
หลิงฉางจื้อพูดด้วยความจริงจัง “ตระกูลหลิงปกป้องเจ้าได้ ข้าก็จะรักษาความลับให้เจ้า”
เยียนอวิ๋นเกอยังคงส่ายหน้า
หลิงฉางจื้อกัดฟัน เพิ่มข้อเสนออีกครั้ง “เหมืองเหล็กหนึ่งแห่งและเหมืองทองแดงหนึ่งแห่ง แลกกับแผนที่ของเจ้า”
เยียนอวิ๋นเกอหอบหายใจถี่ มันคือความหวั่นไหว
ฮือๆๆ…
หลิงฉางจื้อไร้คุณธรรม ทั้งที่รู้ว่านางรักเงิน แต่ก็จงใจนำเหมืองทองแดงมาหลอกล่อนาง
หากนางทนไม่ไหวจะทำอย่างไร
คราวนี้หลิงฉางจื้อมั่นใจอย่างมากว่าเยียนอวิ๋นเกอจะยอมรับข้อเสนอของเขาอย่างแน่นอน
สุดท้ายเขาก็ต้องตกตะลึง
เยียนอวิ๋นเกอปฏิเสธเขาอีกครั้ง
“ใต้เท้าหลิงไม่ต้องเพิ่มข้อเสนอ การค้าพิเศษนี้ยังไม่ถึงเวลา ใต้เท้าหลิงต้องรู้ว่าหากใจร้อนจะกินเต้าหู้ร้อนไม่ได้!”
หลิงฉางจื้อเกือบจะคำรามออกมา
เขาจะไม่รีบได้อย่างไร
หากมีคนรู้ว่าเยียนอวิ๋นเกอมีความสามารถในการวาดภาพจะทำอย่างไร
หากมีคนยอมยื่นข้อเสนอที่ใหญ่กว่าทำให้นางหวั่นไหวจะทำอย่างไร
หากอนาคตเกิดการเปลี่ยนแปลงใดขึ้นมา เขาไม่สามารถติดต่อกับเยียนอวิ๋นเกอได้ทันเวลา ไม่สามารถเอาแผนที่มาได้ทันเวลาจะทำอย่างไร
อย่างไรก็ตาม อนาคตมีการเปลี่ยนแปลงมากมาย หลิงฉางจื้อรอไม่ไหว
เขาต้องการมันบัดนี้ เวลานี้ ทันที!
เขาสูดลมหายใจเข้า พลันถามอย่างสงบ “หนึ่งปี! ข้อเสนอของข้ามีผลภายในหนึ่งปี เจ้าสามารถเปลี่ยนใจได้ทุกเวลา เพียงแค่เจ้าพยักหน้า ภายในหนึ่งปี เหมืองเหล็กหนึ่งแห่งและเหมืองทองแดงหนึ่งแห่งแลกกับแผนที่หนึ่งฉบับ เจ้าคิดเห็นว่าอย่างไร”
“ขอบพระคุณใต้เท้าหลิงที่จริงใจอย่างมาก! หากอนาคตข้าคิดจะทำการค้าพิเศษนี้จริง ข้าจะร่วมมือกับท่านก่อน ภายใต้ข้อเสนอที่เท่าเทียบกัน ท่านจะได้ก่อน”
ความหมายก็คือในอนาคตย่อมจะมีผู้แข่งขันอื่นๆ
มันเป็นเรื่องที่หลิงฉางจื้อไม่อยากเห็นที่สุด
แต่เวลานี้เขาไม่มีวิธีที่ดีกว่า
ไม่ว่าจะไม้อ่อนหรือไม้แข็งล้วนใช้กับเยียนอวิ๋นเกอไม่ได้ หากบีบบังคับ สถานการณ์จะยิ่งแย่กว่าเดิม
เขาทำได้เพียงทำตามข้อเสนอของนางอย่างใจเย็น ค่อยเป็นค่อยไป!
เขาพยักหน้า “ทำตามที่เจ้าพูดทั้งหมด ข้อเสนอเรื่องนุ่นและป่านของเจ้าก่อนหน้านี้ล้วนตกลงตามนั้น”
“ขอบพระคุณใต้เท้าหลิง”
เยียนอวิ๋นเกอยิ้มเบิกบาน
เมื่อมีตระกูลหลิงจัดหาสิ่งของให้ ไม่แน่ว่าปีนี้โรงถักทอของนางอาจสามารถขยายใหญ่ขึ้นหนึ่งเท่าตัว
เมื่อถึงเดือนสิบ เข้าร่วมแบ่งสรรปริมาณพันธมิตรใยไหม อย่างไรนางก็สามารถได้ปริมาณที่แน่นอนจำนวนหนึ่ง
เพียงแค่มีจำนวนการแบ่งสรร โรงถักทอของนางก็สามารถขยายใหญ่ได้อย่างต่อเนื่อง
การค้าผ้าย่อมสามารถกระจายไปทั่วแผ่นดิน
ใยไหมถูกตระกูลใหญ่ทางใต้ผูกขาด
นักลงทุนรายย่อยไม่มีพื้นที่ยืนมานานแล้ว
ที่ผ่านมา เรือนพักร่ำรวยหาพ่อค้าจัดหาวัสดุที่เหมาะสมไม่ได้ ทำได้เพียงซื้อใยไหมที่มีคุณภาพระดับกลางค่อนไปทางต่ำ
ทำให้เรือนพักร่ำรวยไม่สามารถผลิตผ้าไหม ผ้าแพร ผ้าดิ้น ผ้าซาตินในปริมาณที่เพียงพอ อีกทั้งคุณภาพก็ไม่ดี ขายไม่ได้ราคา
ที่ผ่านมา โรงถักทอของเรือนพักร่ำรวยอาศัยการหาเงินจากการขายผ้านุ่นและผ้าป่านเป็นหลัก
เริ่มจากปีนี้ ผ้าไหม ผ้าแพร ผ้าดิ้น ผ้าซาตินก็จะกลายเป็นสินค้าเพิ่มกำไร
สมบูรณ์แบบ!
——————-
