“เปลี่ยนเผ่าพันธุ์จาก [แวมไพร์ลอร์ด] เหรอคะ? เธอต้องการย้อนกลับไปเป็นแวมไพร์งั้นเหรอคะ? ก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ แต่ว่ามันก็จะมีแต่ผลเสีย จะดีเหรอคะ?”
…สำหรับฉัน [แวมไพร์ลอร์ด] คือคุณพ่อของฉันค่ะ ฉันไม่ได้ถูกเลือกให้สืบทอดตำแหน่งอย่างเป็นทางการ ดังนั้นฉันก็ไม่ควรจะเป็นราชาหรอกค่ะ ตลอดไปเลย
“นั่นไม่จริงหรอกนะคะ…”
ค่ะ ฉันก็ไม่ได้คิดว่าคุณพ่อกับคุณแม่จะคิดแบบนั้นเหมือนกัน
แต่ยังไงฉันก็เลือกที่จะหนีมา ฉันทิ้งทุกคนไว้ข้างหลัง แม้แต่คุณแม่ก็ให้ฉันทิ้งท่านไป ฉันไม่มีความคิดจะเรียกตัวเองว่าเป็นราชาหรอกค่ะ…ฉันรู้ว่ามันก็แค่ความเอาแต่ใจเท่านั้นเอง
“แบบนั้นก็ได้ค่ะ แต่ว่าเช่นนั้นแล้ว เราขอเปลี่ยนแค่ชื่อเผ่าพันธุ์ แล้วเก็บความสามารถไว้เช่นเดิม แทนที่จะวิวัฒนาการถดถอยดีมั้ยคะ?”
คือ สำหรับฉัน ฉันอยากเลือกที่จะวิวัฒนาการถดถอยดีกว่าค่ะ
“เธอเลือกที่จะทำลายล้างมวลมนุษย์ให้ได้โดยจะใช้ทุกวิถีทางสินะคะ ถ้าเช่นนั้น ผลของการเพิ่มสเตตัสของแวมไพร์ลอร์ดเป็นสิ่งสำคัญสำหรับเธอนะ เธอคงตายไปแล้วเมื่อตอนที่ถูกจัดการไปเมื่อครู่หากไม่มีสเตตัสที่เพิ่มขึ้นจากการวิวัฒนาการนี้”
อืมมม…เข้าใจแล้วค่ะ ถ้างั้น ฉันขอแบบนั้นแล้วกันค่ะ
“ถ้างั้นเราก็ต้องตั้งชื่อใหม่สินะคะ… เธอเป็นลูกสาวของราชาแห่งเหล่าแวมไพร์ ไม่ว่าเธอเลือกจะสืบทอดตำแหน่งหรือไม่ก็ตาม มันก็เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้หรอกค่ะ… เช่นนั้นแล้ว… เจ้าหญิง [เจ้าหญิงแวมไพร์] แล้วกันนะคะ เราจะมอบชื่อนี้ให้เธอในฐานะปลายทางใหม่ของแวมไพร์นะคะ”
[เจ้าหญิงแวมไพร์] เหรอคะ เป็นชื่อโหลๆ ที่พบได้เต็มไปหมดเลยนะคะ ในนิยายที่ญี่ปุ่น
“อ- เอ๋ เรานึกว่ามันเป็นชื่อที่ดี แถมยังดูทันสมัยออกนะคะ แต่กลับมีคนใช้ไปแล้วนี่…”
ทำไมท่านต้องหดหู่ด้วยล่ะคะ?
“…ขอโทษด้วยนะคะ ถ- ถ้าเช่นนั้นแล้ว ตอนนี้คงต้องบอกลากันแล้วนะคะ ดูเหมือนการฟื้นฟูร่างกายของเธอจะเกือบสมบูรณ์แล้วนะคะ เธอก็คงใกล้จะได้สติแล้วค่ะ เมื่อเธอได้สติแล้วล่ะก็ ขอให้เธอรออยู่บริเวณนั้นก่อน อีกไม่กี่วันจะมีคนจากทัพจอมมารมารับนะคะ”
ค่ะ เข้าใจแล้วค่ะ
“ถ้างั้น เราคาดว่าเราน่าจะเข้าแทรกแซงสติของเธออีกเป็นครั้งคราวในอนาคตนะคะ แต่ตอนนี้เราคงกล่าวลากันเธอแล้ว… แล้วพบกันอีกนะคะ!”
ค่ะ ถ้างั้น…เอ๊ะ! เดี๋ยวนะคะ เมื่อกี้ท่านบอกว่า-…
เมื่อฉันลืมตาขึ้นมา ก็เห็นว่าดวงจันทร์ยังสว่างอยู่กลางฟ้า แถมทั่วบริเวณนั้นก็มืดไปหมด ขณะที่ฉันค่อยๆ พยุงตัวเองให้ลุกขึ้น ก็เห็นว่าเสื้อผ้าของฉันที่ตัดขาดในแนวขวาง ดูท่านี่จะเป็นจุดที่ฉันถูกฟันสินะ จำไม่ได้เลย
รอบบริเวณที่ฉันนอนอยู่เมื่อครู่นั้นมีศพนอนกันอยู่เกลื่อนเลย จำเรื่องพวกนี้ไม่ได้เลยแฮะ แต่ก็คงเป็นฉันเองนี่แหละที่ฆ่าพวกมันซะเกลี้ยง เพราะมีเลือดเปื้อนเต็มมือเต็มเท้าฉันไปหมด
ฮะฮะ พวกมันทำหน้าตาดูโง่ดีแฮะเวลาที่ตาย รู้สึกดีจริงๆ
แต่ฉันคาใจกับเรื่องที่ท่านอิซึสึพูดทิ้งไว้ก่อนจะจากกันจังเลย ท่านบอกว่า [i]“จะเข้าแทรกแซงสติของเธออีกเป็นครั้งคราวในอนาคต”[/i] สินะ เอาเถอะ ต่อให้รู้เรื่องนี้ ฉันก็ทำอะไรไม่ได้อยู่แล้ว
“เอาล่ะ ตอนนี้ก็…อ๋อ ใช่ {สเตตัส}”
ไหนดูสิว่าเปลี่ยนไปขนาดไหนแล้ว
ลีน บลัดลอร์ด/เซนโจ โยนะ, เจ้าหญิงแวมไพร์ Lv 10
คลาส (อาชีพ) : ผู้ชำระแค้น
สภาพ : สมบูรณ์, การอวยพรจากดวงจันทร์ (จันทร์ครึ่งดวง, กำลังทำงาน)
ความแข็งแกร่ง: 720 (240)
การป้องกัน: 600 (200)
พลังเวท: 840 (280)
การป้องกันเวท: 720 (240)
ความเร็ว: 780 (260)
เวทมนตร์: ไม่มี
อือฮึ… [แวมไพร์ลอร์ด] ถูกเปลี่ยนเป็น [เจ้าหญิงแวมไพร์] เรียบร้อยแล้วสินะ ถึงจะเปลี่ยนชื่อไป แต่ความสามารถ ‘เพิ่มสเตตัสแต่ความสามารถติดตัวเป็น 2 เท่า’ ยังอยู่เหมือนเดิม มันคงช่วยให้ฉันมีสเตตัสสูงขนาดนี้ทั้งๆ ที่ยังอยู่ที่เลเวล 10 สินะ
แถมสเตตัสยังเพิ่มขึ้นได้อีก 2 เท่าจากอาชีพ [ผู้ชำระแค้น] เวลาต้องต่อสู้กับพวกมนุษย์ หรือก็คือสเตตัสเฉลี่ยจะสูงกว่า 1000 ซะอีก นี่พอจะชนะคุณพ่อในเวลากลางวันได้เลย
ยิ่งกว่านั้น ฉันเพิ่งจะเลเวล 10 เอง ยังเติบโตกว่านี้ได้อีกตั้งเยอะ ที่นี้ก็ขึ้นกับความพยายามของฉันแล้วว่าจะทำให้ตัวฉันเองแข็งแกร่งขึ้นได้ขนาดไหน
เอาจริงๆ ฉันกลัว [ผู้กล้า] ที่แข็งแกร่งกว่าฉันตอนนี้ซะอีก
“หุหุหุ…ฮึฮึฮึฮึฮึฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าาา!”
ถ้ามีพลังขนาดนี้ละก็ ฉันต้องทำได้แน่ ฉันจะมาเป็นความสิ้นหวังของมนุษยชาติ ฉันจะคืนความสิ้นหวังที่พวกมันเคยยัดเยียดให้ฉันมากลับไปแบบเท่าตัวเลย ฉันจะผลักพวกมันลงเหวแห่งความสิ้นหวัง ก่อนจะฆ่าพวกมันทิ้งไม่ให้เหลือซักคนเลย
“…คอยก่อนนะ เจ้าพวกมนุษย์ ฉันจะเตรียมตัวให้พร้อมเพื่อฆ่าพวกแกให้ครบทุกคนเลย ♪”
“พวกอัศวินที่นายมอบหมายไว้ให้ตรวจตราในหมู่บ้านแวมไพร์ถูกสังหารหมดเลยงั้นเหรอ?”
“ครับ จาก 24 คนที่ประจำอยู่ที่นั่น 21 คนถูกฆ่า ส่วนอีก 3 คนที่เหลือหนีกลับมาได้ พวกเขาบอกว่า ‘สิ่งที่เป็นสาเหตุของเรื่องนั้นคือแวมไพร์เด็กแค่ตัวเดียว’ ครับ”
“…แวมไพร์เด็กงั้นเหรอ? นั่นใช่ไอ้ตัวที่นอยน์ทำหลุดมือไปนั่นหรือเปล่า? …บ้าจริง นี่ฉันดันปล่อยให้ไอ้เวรน่ารังเกียจนั่นรอดชีวิตมางั้นเหรอเนี่ย”
“มีอะไรให้ผมช่วยมั้ยครับ? ให้พวกเราส่งกองกำลังอัศวินไปเพิ่มมั้ยครับ?”
“โอ้…แต่ฉันไม่คิดว่าเจ้านั่นคงจะยังอยู่ที่หมู่บ้านหรอก เราก็ไม่รู้ด้วยว่าเจ้านั่นคิดจะทำอะไร เอาเป็นว่าบอกไปให้เฝ้าระวังอยู่รอบๆ หมู่บ้านเอาไว้ก็แล้วกัน…ไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอก ไม่ว่าไอ้เด็กนั่นมันจะเก่งขนาดไหน…
มันก็เทียบกับผู้กล้าของพวกเราไม่ติดหรอก”
―――ที่นี่มันคือนรก
“เอ้ย! อย่าหยุดสิวะ! ลุกมาฝึกต่อ!”
―――ทำไมล่ะ ทำไมต้องเป็นฉันด้วย ทำไม
“นี่แกหูหนวกหรือไง! โห้ย!”
“ค่ะ… ได้ยินแล้วค่ะ”
―――ทำไมฉันจะต้องสู้เพื่อปกป้องคนพวกนี้ด้วยนะ?
“แกน่ะเป็นอาวุธ เป็นเครื่องมือที่ต้องปกป้องมนุษยชาติ ปกป้องพวกเราผู้ถูกสรรค์สร้างขึ้นจากท่านมิซารี่ ถ้าแกเข้าใจเรื่องนี้ ก็ลุกกลับขึ้นมาได้แล้ว!”
“…ค่ะ”
―――ซักวันนึง ฉันคงไม่สามารถคิดอะไรแบบนี้ได้แล้วแน่
―――ใครก็ได้ ช่วยฉันที
TN: จบองค์ที่ 1 แล้วครับ ^^
มาติดตามการเติบโตอย่าง Slice of Life ของลีนจังกันต่อ พร้อมกับบุคคลปริศนาที่ต้องทนทุกข์จากสังคมมนุษย์กันนะ
