ตอนที่ 587 อาจารย์มียอดอุบายสยบแผ่นดิน
หิมะหยุดแล้ว ฟ้าสว่างแล้ว ตอนนี้น้องดาบต้องการสังหารย้อนไปที่ปรมาจารย์ดาบโลหิตแล้ว?
เป็นน้องดาบที่อวดดี หรือเป็นปรมาจารย์ดาบโลหิตที่ฝีมือตกแล้ว
ตอนที่เยี่ยเว่ยหมิงยังไม่ปรากฏตัว น้องดาบก็ยังใจเย็นมาก นางกับฉางซิงอวี่สู้กันทุกวันทั้งเช้า กลางวันและเย็น สู้อย่างไม่เฉื่อยชาหรือรีบร้อน ไม่กระวนกระวายเลย
แต่พอเยี่ยเว่ยหมิงปรากฏตัว น้องสาวคนนี้ก็ราวกับเจอบุคคลสำคัญ เริ่มปล่อยตัวปล่อยใจทันที เมื่ออยู่ในสถานการณ์ที่มีแค่พวกเขาสองคน ไม่น่าเชื่อว่าจะกล้าเกิดความคิดท้าสู้ร่างแท้ของ BOSS เลเวลร้อยสามสิบ!
สำหรับนาง โอกาสชนะมีเพียงร้อยละแปดสิบ ทั้งยังต้องจ่ายราคามหาศาลด้วย สำหรับคำแนะนำปัญญาอ่อนที่จะมีปัญหาแทรกซ้อนตามมาไม่หยุดหย่อนในภายหลัง เยี่ยเว่ยหมิงส่ายหน้าปฏิเสธยังไม่ลังเล “อย่าเพิ่งบุ่มบ่ามอย่างนั้น ทำทุกอย่างตามแผนเดิม อีกประเดี๋ยวเจ้าเผยพิรุธสักเล็กน้อย ทำให้ข้ารับรู้อย่างสมเหตุสมผลว่าเขาเตรียมจะลอบโจมตีข้าก็พอ”
ระหว่างที่พูด ปรมาจารย์ดาบโลหิตก็เข้าใกล้ข้างหลังเยี่ยเว่ยหมิงประมาณห้าจั้งแล้ว
ในฐานะผู้อาวุโสบู๊ลิ้ม เจ้าสำนักผู้สง่าผ่าเผย ปรมาจารย์ดาบโลหิตไม่รู้สึกว่าชื่อเสียงและฐานะในยุทธภพมีผลต่อการกระทำของตัวเองเลยสักนิด
ควรย่องก็ต้องย่อง
ควรแทงข้างหลังก็แทงข้างหลัง
ควรลอบโจมตีก็ลอบโจมตี!
แผนชั่วและวิธีการร้ายๆ ที่ไร้ยางอายต่างๆ นานา กล่าวได้ว่าเขาใช้มันโดยไม่รู้สึกว่าเป็นภาระทางจิตใจเลยสักนิด
ส่วนน้องดาบก็ทำอย่างที่เยี่ยเว่ยหมิงบอก เมื่อปรมาจารย์ดาบโลหิตเข้าใกล้อย่างต่อเนื่อง กระบวนท่าของนางก็ลนลานเสียระเบียบทีละน้อย เพียงแต่แววตาไม่ได้แสดงความหวาดกลัวเหมือนกระบวนท่า กลับให้ความรู้สึกว่ากำลังตื่นเต้นและเฝ้าคอย
ช่างเป็นการแสดงออกทางสีหน้าที่ยอดเยี่ยมจริงๆ!
ทักษะการแสดงก้าวหน้า!
เยี่ยเว่ยหมิงกดไลก์ให้น้องดาบในใจ แต่การเคลื่อนไหวกลับดูลังเลเล็กน้อย น้องดาบเห็นเขาไม่ได้ตกหลุมพรางและดันทุรังโจมตี จึงฉวยโอกาสโจมตีกลับทันที ดันดาบจันทราหิมะเงินไปข้างหน้า ปาดไปยังลำคอของเยี่ยเว่ยหมิง
ขณะเดียวกัน ปรมาจารย์ดาบโลหิตที่ย่องเข้ามาอย่างเงียบเชียบก็สังเกตเห็นแล้วว่าน้องดาบเผยพิรุธ
คนที่เจ้าแผนการอย่างเขาไม่เคยคิดว่าตัวเองจะโชคดีแต่อย่างใด ตอนที่พบว่าปฏิกิริยาของน้องดาบอาจจะมีพิรุธซ่อนอยู่ เขาก็พลันพุ่งตัวมาข้างหน้า ดาบโลหิตที่อยู่ในมือฟันอากาศจนเกิดเป็นลำแสงสีเลือดสายหนึ่ง ฟันตรงไปที่หลังคอของเยี่ยเว่ยหมิง
สองยอดฝีมือของสำนักดาบโลหิต ไม่น่าเชื่อว่าตอนนี้ใช้ท่าไม้ตายเดียวกันใน ‘วิชาดาบโลหิต’…ดาบโลหิตอัสนี!
ถูกล้อมโจมตีด้วยท้าไม้ตายจากน้องดาบกับปรมาจารย์ดาบโลหิตพร้อมกัน ร่างของเยี่ยเว่ยหมิงพลันเอนถอยหลังเล็กน้อย ขณะที่หลบแสงสะท้อนคมดาบคร่าชีวิตสองสายได้ กระบี่หยดโลหิตอาทิตย์อัสดงในมือก็เสียบลงกลางทุ่งหิมะข้างหลังแล้ว
ทุ่งหิมะแม้จะอ่อนนุ่ม แต่ยังดีที่ ‘ท่ากระเพื่อมกระบี่’ ของเยี่ยเว่ยหมิงไม่ได้มีเงื่อนไขการใช้งานสูงมาก ตามหลักแล้วขอเพียงเป็นพื้นที่คนทั่วไปเหยียบไม่จม ก็จะกลายเป็นจุดรับแรงของ ‘ท่ากระเพื่อมกระบี่’ ได้
ซึ่งสิ่งที่อยู่ใต้เท้าของทั้งสามตอนนี้ ก็ถือเป็นทุ่งหิมะที่แข็งแรงมาก เท่านี้ก็เพียงพอสำหรับเขาแล้ว
หลังจากตัวกระบี่ถูกกดจนงอ ร่างของเยี่ยเว่ยหมิงก็พลันดีดขึ้นมา ขณะเดียวกันกระบี่ล้ำค่าในมือก็กวาดในแนวขวาง ฟันตรงไปยังคอของปรมาจารย์ดาบโลหิตและน้องดาบ
ปรมาจารย์ดาบโลหิตเห็นเหตุการณ์แล้วตกใจมาก รีบควงดาบโลหิตป้องกันตัว ใช้สันดาบถูบนศีรษะโล้นของเขาจนเกิดเป็นเส้นโค้ง ภายใต้คมดาบนี้ เขากลับปกป้องจุดสำคัญบนร่างกายท่อนบนไว้ภายได้ทั้งหมดอย่างแยบยล ต้านท่าไม้ตายประหลาดหวาดเสียวของเยี่ยเว่ยหมิงไว้ได้อย่างหวุดหวิดเช่นกัน
แกร๊ง! พอได้ยินเสียงดาบและกระบี่ชนกัน ปรมาจารย์ดาบโลหิตถึงได้พบว่ากระบี่ที่ดูเหมือนดุดันของเยี่ยเว่ยหมิงตกลงบนคมดาบ แต่กลับไม่รู้สึกถึงแรงเลยแม้แต่น้อย ขณะที่กำลังตกใจ เยี่ยเว่ยหมิงก็อาศัยแรงสะท้อนตอนที่ดาบและกระบี่ชนกันดีดตัวเองให้ลอยไปข้างหลังห้าจั้งแล้ว ไกลเกินขอบเขตการโจมตีของสองยอดฝีมือวิชาดาบไปเยอะแล้ว
เมื่อเห็นเยี่ยเว่ยหมิงถอยหลังไปไกล บนใบหน้าปรมาจารย์ดาบโลหิตก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย ใช้สันดาบโลหิตหวีศีรษะโล้นสะท้อนแสงสดใสของเขาอีกครั้ง จากนั้นกระดิกนิ้วเรียกเยี่ยเว่ยหมิงอย่างท้าทาย “ไอ้หนู เคล็ดกระบี่ไม่เลวเลย มาอีกรอบสิ!”
เยี่ยเว่ยหมิงได้ยินแล้วกลับทำสีหน้าจริงจัง ไม่แสดงออกว่าดีใจหรือเศร้าใจ เพียงพลิกมือกุมด้ามกระบี่ให้ปลายย้อนเข้าหาตนเอง แล้วใช้มือซ้ายกดบนมือขวาที่กุมกระบี่ไว้ กุมหมัดคารวะปรมาจารย์ดาบโลหิตในระยะห่างหลายจั้ง “สู้แบบสองต่อหนึ่ง ผู้อาวุโสช่างมีลักษณะของยอดฝีมือจริงๆ ผู้น้อยมีเรื่องด้วยไม่ไหว ขอตัวก่อน!”
พอพูดจบ เขาก็ไม่เปลืองคำพูดกับทั้งสองอีกแม้แต่น้อย ใช้ท่าร่าง ‘ชั่วอึดใจหมื่นลี้’ วิ่งจากไปโดยไม่สนใจอะไรแล้ว
ขณะมองเยี่ยเว่ยหมิงจากไปอย่างไม่อาลัยอาวรณ์เลยสักนิด นอกจากคำพูดดูถูกที่มาจากใจแล้ว แม้แต่วาจาข่มขู่ก็ไม่ทิ้งไว้สักประโยค ปรมาจารย์ดาบโลหิตเริ่มเผยสีหน้าเคร่งขรึม
เทียบกับบุปผาร่วงโรยโปรยตามน้ำที่ได้ชื่อเสียงมาโดยวิธีการที่มิชอบ เจ้าเด็กที่โผล่มาสังหารกลางทางคนนี้คงรับมือยากกว่าเยอะ!
วางดาบโลหิตแล้วยืดตัวตรง ปรมาจารย์ดาบโลหิตอดมองไปที่น้องดาบอย่างสงสัยไม่ได้ “เคล็ดกระบี่ของเจ้าเด็กนั่นดุร้ายมาก หากไม่ใช่เพราะปรมาจารย์อย่างข้ามีประสบการณ์ต่อสู้โชกโชน เมื่อครู่คงเกือบเสียเปรียบแล้ว…
…ส่วนตอนที่เจ้าสู้กับเขาก่อนหน้านี้ แม้กระบวนท่าของเขาจะโหดเหมือนกัน แต่กลับไม่แสดงความสามารถที่แท้จริงออกมา ไม่อย่างนั้นต่อให้เจ้าไม่ตาย แต่ก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสอยู่ดี”
พอกล่าวถึงตรงนี้ สายตาของปรมาจารย์ดาบโลหิตก็เริ่มดูอันตรายขึ้น “หนึ่งดาบ เจ้าบอกอาจารย์ได้หรือไม่ว่าตอนที่ประมือกับเขา เหตุใดเขาจึงจงใจออมมือ”
พอได้ยินคำถามของปรมาจารย์ดาบโลหิต น้องดาบก็ดูงงนิดหน่อย แต่กลับทำเหมือนว่าเรื่องที่ปรมาจารย์ดาบโลหิตกล่าวถึงไม่มีอยู่เลย เพียงตอบอย่างค่อนข้างจนใจว่า “ใครจะรู้ว่าเจ้ามือปราบหน้าเหม็นนั่นเป็นอะไรกันแน่ ตั้งแต่ครึ่งปีก่อนหลังจากเขาถูกข้าฟันตายไปหนึ่งครั้ง เขาก็ชอบเกาะแกะข้าไม่เลิก ตอนหลังพอทักษะยุทธ์เริ่มเหนือกว่าข้า ก็ไม่เห็นเขาทำอะไรข้าจริงๆ เสียที…
…แต่ไม่ว่าข้าจะทำอะไร ขอเพียงเขาบังเอิญมาเจอ ก็จะทิ้งภารกิจที่อยู่ในมือแล้วมาตั้งตัวเป็นศัตรูกับข้าทุกที จงใจทำแต่เรื่องที่ข้ารังเกียจ ทำโดยไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย”
พอพูดถึงตรงนี้ น้องดาบก็ดูเหมือนรำคาญใจมาก “หากถามว่าเพราะเหตุใดเขาถึงทำเช่นนี้ ข้าเองก็บอกไม่ถูกเช่นกัน ข้าว่าคงเพราะเขา…ป่วยกระมัง”
พอได้ฟังคำบรรยายของน้องดาบ บนใบหน้าปรมาจารย์ดาบโลหิตก็เผยรอยยิ้มทันที แต่เป็นรอยยิ้มที่ดูเจ้าเล่ห์ขึ้นเรื่อยๆ “เจ้าพูดไม่ผิดหรอก เขาป่วยจริงๆ จากที่สายตาของอาจารย์ตัดสิน เขาต้องป่วยเป็นไข้ใจแน่ๆ!”
น้องดาบได้แล้วพลันเบิกตาโต ทำสีหน้าเหมือนไม่กล้าเชื่อ “อาจารย์ ท่านกำลังบอกว่าเขามีใจ…ให้…จะเป็นไปได้อย่างไร…
…ที่ข้าบอกเมื่อครู่นี้ ท่านยังไม่กระจ่างอีกหรือ เขากำลังสรรหาวิธีการมาเป็นอริกับข้า ทำทุกวิถีทางเพื่อให้ข้ารังเกียจ ไม่ใช่เพื่ออยากเอาใจข้าเสียหน่อย! ในโลกนี้มีใครเขาจีบผู้หญิงแบบนี้บ้าง”
“ไม่ผิดหรอก” ปรมาจารย์ดาบโลหิตอธิบายอย่างมีความอดทน “ข้ามองออก เขาเป็นผู้ชายบริสุทธิ์ที่ไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อนแน่นอน เขาชอบเจ้า แต่ตัวเขาเองก็ไม่ตระหนักถึงจุดนี้ด้วยซ้ำ ที่ทำตัวเป็นอริกับเจ้ามาตลอด ก็เพราะจิตใต้สำนึกสั่งให้ดึงดูดความสนใจจากเจ้าเท่านั้นเอง…
…ดังนั้น ลึกๆ ในใจเขาหวังอะไรกับเจ้าแน่นอน!… 艾琳小說
…อาจารย์อาบน้ำร้อนมาก่อน เจ้าต้องเชื่อสายตาอาจารย์สิ”
“แล้วอย่างไรเล่า” น้องดาบทำเสียงฮึดฮัดอย่างดูถูกมาก “ถึงอย่างไรข้าก็มีแต่จะรำคาญเขา!”
พอปรมาจารย์ดาบโลหิตได้ยินดังนั้น สีหน้ากลับค่อยๆ เปลี่ยนเป็นไร้คุณธรรม “ที่จริงหากเจ้าอยากให้บทเรียนโหดๆ กับเจ้าเด็กนั่นสักครั้ง อาจารย์ก็มีอุบายอยู่นะ จะได้โจมตีทั้งฮวาเถี่ยกั้น ฉางซิงอวี่กับเจ้าเด็กที่เจ้ารำคาญที่สุดคนนั้นไปพร้อมกันได้เลย!”
น้องดาบได้ยินแล้วตาเป็นประกาย “ยอดอุบายอะไรเจ้าคะ?”
ปรมาจารย์ดาบโลหิตยิ้มอย่างไร้คุณธรรมที่สุด “อุบายสาวงาม!”
