ปัง!ปัง! ปัง!!!
ปืนทั้งสามร้อยกระบอกยิงกระสุนออกมาพร้อมกันจนเกิดเสียงดังอึกทึกกระสุนจากปืนของทหารทั้งสามร้อยคนที่ยืนล้อมวงกลม 360 องศาถูกยิงไปยังทิศทางเดียวกันหมด
ต้นไม้ทั้งหลายที่อยู่ในระยะยิงนั้นถูกทำลายจนไม่เหลือสภาพมีแต่กระสุนที่ถูกยิงออกมาเหมือนสายฝนเจาะเข้าต้นไม้ทั้งหลายจนเป็นรูกลวงเต็มไปหมด
อู๋หลิงฉิงกัดฟันแน่นอย่างกำลังข่มอารมณ์คลั่งของตัวเองภายใต้ห่ากระสุนที่โจมตีมาอย่างหนาแน่น หากมันกลับเป็นไปไม่ได้เลยที่เธอจะหนีความตายไปได้ แม้จะเป็นลูกผสมระยะ 7 สูงสุดก็ไม่สามารถกันกระสุนที่ถล่มมามากขนาดนี้ได้
ที่มากไปกว่านั้นปืนทั้งสามร้อยกระบอกที่ทหารทั้งสามร้อยคนใช้ก็ยังเป็นปืนขนาดใหญ่รุ่นใหม่ที่ผลิตมาเพื่อใช้ในยุคโลกาวินาศ ปืนพวกนี้มีสมรรถภาพที่แข็งแกร่งอย่างมากในการยิงแต่ละนัดจะมีแรงสะท้อนกลับไม่น้อยหากมันก็เหมาะสำหรับผู้ใช้งานที่เป็นมนุษย์สายพันธุ์ใหม่
ดังนั้นทีมยิงปืนทั้งสามร้อยคนนี้จึงถือได้ว่าเป็นทีมที่มีค่ามากของกองทัพเขี้ยวหมาป่า…ทีมยิงปืนมนุษย์สายพันธุ์ใหม่!
ในเวลาเช่นนี้เพื่อที่จะช่วยชูฮันเหอเฟิงได้ลงทุนเงินจำนวนมหาศาล เรียกว่ายอมทุบหม้อข้าวเพื่อจัดตั้งทีมที่แข็งแกร่งที่สุดในเขี้ยวหมาป่าขึ้นมา
ดังนั้นจะประมาทไม่ได้เด็ดขาด!
ท่ามกลางวงล้อมแห่งการโจมตีอู๋หลิงฉิงสามารถบิดตัวหลบหลีกกระสุนทุกนัดได้อย่างว่องไว และด้วยความเร็วและความแม่นยำที่มีทำให้คนนอกจึงมองไม่ทันถึงการเปลี่ยนแปลงร่างกายของอู๋หลิงฉิง
มันคือพลังของลูกผสมระยะ7 สูงสุด!
เมื่อได้เห็นว่าลูกกระสุนทั้งหลายกลายเป็นเสียเปล่ามันก็มีเม็ดเหงื่อผุดขึ้นเต็มหน้าผากเฉินช่าวเย่เช่นเดียวกับทุกคนที่ไม่คิดเลยว่าลูกผสมระยะ 7 สูงสุดจะแข็งแกร่งได้มากขนาดหลบการโจมตีทั้งหมดได้อย่างสมบูรณ์แบบขนาดนี้
หากมันไม่ได้ยั่งยืนถึงแม้อู๋หลิงฉิงจะแข็งแกร่งมากก็จริงหากมันก็มีขีดจำกัดในการรักษาความปลอดภัยให้คงที่ ดังั้นหลังจากหลบหลีกการโจมตีอันหนักหน่วงอย่างต่อเนื่อง
พุฟ!
ในที่สุดกระสุนนัดหนึ่งได้เจาะเข้าที่แขนของอู๋หลิงฉิงและได้ทิ้งรอยไหม้แดงไว้บนผิวที่เกือบจะเหมือนมนุษย์ของอู๋หลิงฉิงไว้
กระสุนไม่ได้เจาะเข้าไปในผิวหนังของอู๋หลิงฉิงหากเป็นเพราะแรงเสียดสีผสมกับความเร็วมันจึงเกิดรอยไหม้ของเหล็กร้อนบนผิวหนังแทน
วร๊ากกกกกก! อู๋หลิงฉิงที่โมโหจัดคำรามสนั่นนิสัยดั้งเดิงที่มีรากฐานมาจากซอมบี้ได้ถูกเปิดเผยออกมา อู๋หลิงฉิงดูเหมือนราวกับสัตว์ประหลาดที่พึ่งหลุดพ้น
ฉึก!
กรงเล็บทั้งสิบที่คมกริบจนแววาวโผล่ออกมาพร้อมกับอู๋หลิงฉิงที่พุ่งตัวอย่างรวดเร็วเข้าใส่เฉินช่าวเย่และทุกคนทันที
เตรียมพร้อม! เฉินช่าวเย่ตะโกนสั่งการและในเวลาเดียวปืนไรเฟิลพิเศษของเฉินช่าวเย่ก็ยิงกระสุนพุ่งใส่อู๋หลิงฉิงที่กำลังพุ่งเข้ามา!
ปัง!
ปัง!ปัง! ปัง!!!
ทันทีที่กระสุนของเฉินช่าวเย่ถูกยิงออกมาห่ากระสุนนับไม่ถ้วนของเหล่าทหารสามร้อยคนก็ถูกระดมยิงออกมาใส่อู๋หลิงฉิงราวกับระเบิด!
นัยน์ตาของอู๋หลิงฉิงพลันหดวูบอย่างแรงการรับรู้อย่างเข้มข้นของช่วยให้เธอสามารถหลบหลีกการโจมตีอันทรงพลังจากกระสุนของเฉินช่าวเย่ได้อย่างเฉียดฉิว ทว่าสำหรับห่ากระสุนที่เหลือนั้นเธอไม่มีทางหนีได้พัน
ปั่ก!ปั่ก!
เสียงของกระสุนเหล็กที่กระทบกับผิวของอู๋หลิงฉิงครั้งแล้วครั้งเล่าดังขึ้นร่างกายของอู๋หลิงฉิงที่แข็งแกร่งราวกับเหล็กก็ยังไม่สามารถต้านทานกระสุนนับไม่ถ้วนที่ยิงใส่ได้จนเกิดรอยเลือดจำนวนตามร่างกาย
หากทั้งหมดก็เป็นแค่รอยแผลตื้นๆ!
มันไม่มีกระสุนลูกไหนี่สามารถเจาะเข้าไปในผิวลึกหรือสร้างความเสียหายร้ายแรงต่ออู๋หลิงฉิงได้เลย!
สำหรับฉันมันแค่ทำให้รู้สึกจั๊กจี้เท่านั้นแหละ! แววตาแข็งกร้าวของอู๋หลิงฉิงมองใส่ทุกคน เมินเฉิยต่อรอยเลือดตามตัวของเธอ
แต่ในตอนนั้นเอง—–
ปึง! ทันใดนั้นก็มีเสียงระเบิดของกระสุนลูกใหญ่ดังขึ้น!
มันคือการโจมตีอีกครั้งจากเฉินช่าวเย่เขาไม่ลังเลเลยสักนิดที่จะเหนี่ยวไกปืนในเวลาเพียงสั้นๆ
อู๋หลิงฉิงหลบการโจมตีแรกไปได้แต่จะหลบการโจมตีครั้งที่สองด้วยได้มั้ย?
อย่างที่คาดไว้!
อู๋หลิงฉิงที่ตอนนี้อ่อนแรงลงไปเล็กน้อยก็ถูกกระสุนของเฉินช่าวเย่โดนเข้าจังๆ
ปั่ก!
เสียงระเบิดดังของกระสุนที่เจาะเข้าร่างของอู๋หลิงฉิงจนเลือดกระจายในอากาศทำให้อู๋หลิงฉิงยิ่งโกรธแค้นและบ้าคลั่งขึ้นยิ่งกว่าเดิม
ปัง!ปัง! ปัง!!!
ทั้งสามร้อยคนยังคงระดมยิงกระสุนใส่อู๋หลิงฉิงรัวไม่หยุดต่อไปมันจึงยิ่งสร้างความเสียหายให้กับร่างกายของอู๋หลิงฉิงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
เฉินช่าวเย่ไม่คิดเสียเวลาแม้แต่เสี้ยววินาทีเดียวเขารีบเล็งเป้าอีกครั้งและหวังจะให้อู๋หลิงฉิงได้กินกระสุนนัดใหญ่ของตัวเองอีกรอบ
และในจังหวะนั้นเอง——–
พรึบ!
ร่างของอู๋หลิงฉิงที่ตอนแรกอยู่ตรงหน้าเฉินช่าวเย่จู่ๆก็หนีหายไปเช่นเดีบงกับกลิ่นเลือดของลูกผสมในอากาศก็หายไปอย่างไร้ร่องรอยต่อหน้าต่อตาทุกคน
ทุกคนระวังตัว! เฉินช่าวเย่เมื่อเห็นว่าเป้าหมายที่เล็งไว้จู่ๆก็หายไปในชั่วพริบตาก็รีบตะโกนสั่งเตือนทหารทุกคน
ใกล้แล้ว!
เพียงแค่เสี้ยววินาทีลูกผสมระยะ7 สามารถหายตัวไปต่อหน้าทุกคนได้โดยที่พวกเขายังสร้างความเสียหายบนร่างกายของอีกฝ่ายไม่มากพอเลย! อู๋หลิงฉิงหายไปกลางอากาศทั้งบริเวณหลงเหลือเพียงแต่ซาก ทุกอย่างพังทลายไม่เหลือ ทีมทหารทั้งห้าร้อยคนยังหลงเหลืออยู่ปลอดภัย ยกเว้นเพียงแค่ทหารยี่สิบคนแรกที่ตายไปตั้งแต่แรกเพราะอู๋หลิงฉิง
การต่อสู้ที่พึ่งเกิดขึ้นไปมันดุเดือดอย่างมากแต่น่าเสียดายพวกเขาต้องการจะถ่วงเวลาอู๋หลิงฉิงไว้ให้นานกว่านี้เพื่อให้แผนการสำเร็จ แต่มันกลับล้มเหลวไปซะแล้ว
ตรงหน้าทุกคนเหลือความยุ่งเหยิงต้นไม้และหญ้าทั้งหลายถูกทำลายอย่างสิ้นเชิงด้วยกระสุนจำนวนนับไม่ถ้วนของพวกเขา
ไอ้ลูกผสมตัวนี้ฝีมือน่ากลัวจริงๆ! เฉินช่าวเย่ที่ยังสงบอารมณ์ลงไม่ได้หันไปถามหลูปิงเซ่อ ฉันไม่รู้สึกตื่นตัวเลยสักนิด แต่รู้สึกว่าชีวิตกำลังถูกคุกคาม มันดูโกรธแค้นจนอยากจะฆ่าพวกเราทั้งหมด แต่แล้วทำไมอยู่ๆดีทำไมมันถึงหายตัวไป? หรือว่าลูกผสมระยะ 7 สูงสุดไม่จำเป็นต้องรักษาศักดิ์ศรีของตัวเอง?! สิ่งที่เฉินช่าวเย่พูดนั้นไม่ใช่เรื่องไร้สาระเลยหลังจากเข้าร่วมกับชูฮันมาเป็นเวลานาน การใช้สงครามจิตวิทยามาผสมในการต่อสู้จึงเป็นเรื่องที่เฉินช่าวเย่รู้ดี การใช้อารมณ์ของคู่ต่อสู้มาสร้างแรงกระตุ้นให้คู่ต่อสู้เดือดจนควบคุมตัวเองไม่อยู่และอยากหุนหันพลันแล่นที่จะฆ่าเราจนขาดความรอบคอบคือวิธีการของเขี้ยวหมาป่า
ในฐานะพลโทเฉินช่าวเย่คือผู้นำในทีมยิงปืนทั้งหมดและเขาก็ได้เข้าใจและซึมซับวิธีการนี้จากชูฮันมาอย่างลึกซึ้งแล้ว แม้ว่าในเวลานี้จะไม่มีชูฮันอยู่ทว่าเฉินช่าวเย่ก็มีความสามารถที่จะจัดการได้ด้วตัวเขาเอง ดังนั้นเขาจึงสามารถสั่งการควบคุมทั้งกองทัพได้…
แต่ภายใต้กลยุทธ์นี้เขากลับทำลูกผสมหลุดมือไป?!
แน่นอนว่าเฉินช่าวเย่ไม่สามารถยอมรับได้
หลูปิงเซ่อที่คอยดูตลอดทั้งการต่อสู่ก็ยิ้มเจื่อนๆ เพราะหัวหน้าของเราได้ล่อทีมลูกผสมอีกทีมให้ห่างออกไป เลยต้องให้พวกนายช่วยถ่วงเวลาลูกผสมระยะ 7 ไว้ก่อน เพื่อที่เพื่อนทหารของเราจะได้ตายกันไม่เกินสิบคนจากที่คาดไว้
นายหมายความว่ายังไง? เฉินช่าวเย่ตกใจ ไม่ใช่ว่าแผนของหัวหน้าถูกลูกผสมดักเอาไว้หมดแล้วเหรอ?
เหล่าทหารด้านหลังต่างประหลาดใจกันทั้งนั้นในใจของพวกเขา หัวหน้าเป็นเหมือนกับพระเจ้าที่มีตัวตนจริงๆและไม่มีใครสามารถเทียบเท่าได้
แต่ตอนนี้หัวหน้ากลับจำเป็นต้องหาแผนมาถ่วงเวลาลูกผสมระยะ7 เอาไว้…ที่จริงแล้วมันเกิดอะไรขึ้นในป่าลึกตลอดหลายวันที่ผ่านมากันแน่?
��
