หลูปิงเซ่อมองไปยังป่าลึกทางด้านหลัง ทั้งป่าถูกพวกลูกผสมเผาไหม้จนแทบจะเรียบหมดแล้ว พวกมันตั้งใจจะกวาดล้างทั้งพื้นที่ให้เหลือแต่ที่โล่งเพื่อบีบให้หัวหน้าต้องแสดงตัวออกมาเพราะไม่มีที่ซ่อนอีกต่อไป ทำให้ตอนนี้เราไม่มีทางรอดสำหรับทหารทั้งสามร้อยคนที่ติดอยู่ในป่าลึกเลย
พอหลูปิงเซ่อพูดออกมาทุกคนก็เข้าใจได้ถึงความร้ายแรงของปัญหาในตอนนี้
ลูกผสมใช้ข้อได้เปรียบในด้านจำนวนที่มากกว่าทำเหมือนแมวที่กำลังไล่ต้อนหนู!
ไปกัน! เฉินช่าวเย่รีบหยิบปืนไรเฟิลพิเศษขึ้นมาพาดหลังไว้ หลูปิงเซ่อนำทางไปเลย เราต้องรีบตามไปสมทบพวกเขาให้เร็วที่สุด!
ชูฮันและคนอื่นได้ติดอยู่ในป่าลึกมาเป็นเวลากว่าสิบวันแล้วถ้ามันยังยืดเยื้อต่อไปโดยที่ปัญหาเรื่องการขาดแคลนอาหารก็ยังไม่ได้รับการแก้ไข มันจะต้องมีปัญหาอีกมากตามหลังมาแน่?
————–
ขณะนี้อู๋หลิงฉิงอยู่ห่างจากจุดต่อสู้มาได้ไกลพอสมควรก็กำลังสำรวจบาดแผลตามตัวขณะที่สายตาอำมหิตที่อัดแน่นไปด้วยความแค้นกำลังทำประกายแสงจ้า
เมื่อไหร่ที่ฉันจับชูฮันได้ฉันจะฆ่าไอ้อ้วนนั่นให้ได้!
อู๋หลิงฉิงที่ตอนนี้ในหัวกำลังคิดหาวิธีร้อยแปดที่จะฆ่าเฉินช่าวเย่ให้ได้จนเริ่มมึนหัวด้วยความแค้นถ้าไม่ใช่เพราะเธอมีเป้าหมายที่ต้องการจัดการสำเร็จละก็ เธอคงจะไม่ต้องหนีออกมาก่อนและจัดการฆ่าไอ้อ้วนที่กล้ามาทำให้ร่างกายเธอบาดเจ็บไปแล้ว
ที่มากไปกว่านั่นสาเหตุที่อู๋หลิงฉิงเดือดดาลขนาดนี้เป็นเพราะอารมณ์ที่ก่อตัวขึ้น!
สิ่งที่ทำให้อู๋หลิงฉิงแข็งแกร่งกว่าใครก็เพราะว่าเธอสามารถควบคุมอารมณ์ข้างในของตัวเองได้และสามารถควบคุมจิตใจไม่ให้หลงใหลไปกับสิ่งยั่วยุจนขาดสติ
อู๋หลิงฉิงที่เป็นลูกผสมชั้นสูงมีฝีมืออยู่ในสิบอันดับแรกของเมืองหยินและยังเป็นคนสนิทที่มู๋เย๋ไว้ใจ
เป็นไปได้ยังไงที่จะมาถูกพวกมนุษย์สายพันธุ์ใหม่ระยะต่ำแค่นั้นทำให้บาดเจ็บ?
มันจะต้องมีบางอย่างผิดปกคิอู๋หลิงฉิงรู้แค่ว่าเธอจะต้องไปจากที่นี้ให้เร็วที่สุด ไปตามหาทีมลูกผสมของเธอและก็ฉวยโอกาสนี้ไล่ตามล่าชูฮันให้ได้
ไม่อย่างนั้นทุกอย่างก็จะพังทลาย!
ชูฮันถ่วงเวลาเธอมานานเกินไปแล้วไม่มีใครรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นภายในป่าลึกบนภูเขา เพราะเมื่อไม่มีอู๋หลิงฉิงเป็นคนนำทีม ไม่มีหัวหน้าที่คอยตัดสินใจ ดังนั้นพวกลูกผสมจึงไม่มีกำลังพอที่จะเผชิญหน้ากับชูฮัน
———————- อีกฝั่งหนึ่งทีมลูกผสมสี่ร้อยตัวก็ได้เผชิญกับสถานการณ์เดียวกันกับทีมลูกผสมสามร้อยตัวก่อนหน้านี้อย่างที่ชูฮันคาดไว้
ทีมลูกผสมสี่ร้อยตัวได้เจอกับทางแยกที่แยกเป็นถนนสองสายตรงข้างหน้าโดยที่มันไม่มีร่องรองเบาะแสอะไรที่บ่งบอกเลยว่าฝ่ายชูฮันเลือกไปเส้นทางซ้ายหรือขวา
ขณะนี้ทีมลูกผสมสี่ร้อยตัวยังคงเร่ร่อนอยู่ในป่าลึกโดยไม่มีลูกผสมระยะ 7 คอยนำเหลือเพียงแต่ลูกผสมระยะ 6 ที่ไม่กล้าตัดสินใจอะไร ดังนั้นพวกมันจึงได้แต่เดินวนไปมาอยู่แบบนี้
พวกแกมาเสียเวลาเปล่าอะไรกันอยู่ตรงนี้! อู๋หลิงฉิงแหกปากลั่น นัยน์ตาแดงก่ำด้วยความโกรธ แล้วลูกผสมอีกสามร้อยตัวหายไปไหน?!
อู๋หลิงฉิงไม่คิดเลยว่าเพียงแค่ไม่กี่ชั่วโมงที่ตัวเธอห่างไปทีมลูกผสมทั้งเจ็ดร้อยตัวจะหายไปต่อหน้าต่อตาเกือบครึ่งหนึ่งแบบนี้
อืมถ้าอย่างนั้นมันก็ยิ่งชัดเจน… ลูกผสมทั้งหลายต่างตกใจกันหมดบางส่วนก็ตกใจที่ได้เห็นอู๋หลิงฉิงที่เย็นชาราวกับน้ำแข็งแสดงท่าทีโกรธจัด บางส่วนก็ตกใจที่ได้เห็นเลือดซึมตามบาดแผลมากมายบนตัวของอู๋หลิงฉิง
อู๋หลิงฉิงเป็นลูกผสมชั้นสูงที่ฝีมือเก่งกาจใครกันที่ามารถทำให้อู๋หลิงฉิงบาดเจ็บร้ายแรงได้?
เมื่อเห็นว่าทีมลูกผสมทั้งสี่ร้อยตัวเอาแต่ยืนอึ้งและไม่พูดอะไรตอบอู๋หลิงฉิงที่ไม่สามารถระงับความโกรธไว้ในใจได้อีกต่อไป มันกางกรงเล็บมือออกและตวัดฟาดออกไปด้านหน้าทันที
ฉึก!
กรงเล็บของอู๋หลิงฉิงฟาดเข้าที่หัวของลูกผสมตัวหนึ่งที่อยู่ใกล้อู๋หลิงฉิงที่สุดทันที!
แฟ่บ~
เลือดและของเหลวในสมองสาดกระเซ็นไปทั่วบริเวณทันทีเลือดสีแดงสดและของเหลวในสมองสีเหลืองขาวติดคาอยู่บนกรงเล็บของอู๋หลิงฉิง
ลูกผสมทั้งหมดตะลึงค้างปกติอู๋หลิงฉิงจะไม่ระบายอารมณ์เช่นนี้ยกเว้นแต่เมื่อเธอเสียการควบคุมทุกอย่างจนควบคุมความโกรธแค้นในใจไม่อยู่
พั่ก!
อู๋หลิงฉิงใช้มือสะบัดร่างไร้ชีวิตของลูกผสมตัวเดิมไปให้พ้นจากระยะสายตาอย่างแรงจนร่างศพของลูกผสมปลิวไปกระแทกเข้ากับต้นไม้อย่างจังจนสภาพศพเละเทะไปหมด
ไม่มีอารมณ์ใดๆเผยให้เห็นในแววตาของอู๋หลิงฉิงหากกลับเอ่ยเสียงเยือกเย็นที่เต็มไปด้วยความข่มขู่ออกมา พูดมา มันเกิดอะไรขึ้น?!
ลูกผสมที่มีตำแหน่งใหญ่สุดในทีมยกเว้นอู๋หลิงฉิงรีบก้าวเท้าออกมารายงานทุกอย่างทันทีอย่างละเอียดยิบแม้แต่เนื้อหาของการโต้เถียงของพวกมันเองก่อนหน้านี้ก็ยังนำมาถูกเล่า อู๋หลิงฉิงฟังอย่างเงียบๆขณะในใจพยายามอดกลั้นตัวเองเอาไว้ถ้าไม่ใช่เพราะลูกผสมสี่ร้อยตัวตรงหน้ามีข้อมูลที่เป็นประโยชน์และยังจำเป็นต้องการภารกิจละก็ ไม่งั้นเธอก็คงฆ่าพวกมันทิ้งไปหมดแล้ว
ไร้ประโยชน์! อู๋หลิงฉิงเอ่ยขึ้นมาสั้นๆหลังจากได้ฟังทุกอย่าง สายตาจ้องไปที่กลุ่มลูกผสมตรงหน้าอย่างเย็นช้าขณะพูดขึ้นต่อ พวกแกทุกตัวไปหาที่ซ่อน รอให้คนของชูฮันมันปรากฏตัว และไม่ต้องทำหรือพูดอะไรนอกจากฆ่าพวกมันอย่างเดียว!
จำเอาไว้… อู๋หลิงฉิงเสริมต่อ ท่านมู๋เย๋ต้องการให้จับชูฮันไปเป็นๆ!
ลูกผสมทั้งหลายรีบกระจายตัวไปดักซุ่มตามคำสั่งทันทีแม้จะยังไม่เข้าใจถึงความหมายของคำสั่งของอู๋หลิงฉิงเลยก็ตามที…
แล้วอู๋หลิงฉิงจะให้พวกมันจะรอเฉยๆให้ชูฮันและทหารของมันปรากฏตัวขึ้นยังไงกัน?
มีเพียงแค่ลูกผสมผู้หญิงตัวหนึ่งที่คอยรับใช้อู๋หลิงฉิงอย่างใกล้ชิดหลังจากคิดสักพักเธอก็ก้าวเท้าเข้าไปประชิดอู๋หลิงฉิงและเอ่ยกระซิบ แล้วเราจะไม่เรียกทีมลูกผสมสามร้อยตัวที่แยกไปคนละเส้นทางกลับมาเหรอคะท่าน?
ลูกผสมผู้หญิงตัวนี้เป็นคนที่ไหวพริบดีและฉลาดอย่างมากเธอไม่ถามอู๋หลิงฉิงตรงๆแต่ตั้งคำถามเพื่อให้อู๋หลิงฉิงเข้าใจถึงจุดประสงค์แทน
หึ! อู๋หลิงฉิงแสยะยิ้มโหดร้ายออกมา เหลือบมองยังลูกผสมกว่าสี่ร้อยตัวตรงหน้าและพูดขึ้นเสียงเย็น ทั้งสามร้อยตัวนั้นตายไปหมดแล้ว!
อะไรนะ?!)&^%^&*!()(*^!! ลูกผสมตัวอื่นๆที่ได้ยินก็อุทานตกใจดังไล่ตามๆกันมา
มันไม่น่าเชื่อพวกมันแยกจากอีกทีมนานขนาดไหนกัน แล้วอีกทีมตายยังไง?
มีแต่พวกขยะ! อู๋หลิงฉิงไม่มาเสียเวลาไล่เรียงลำดับเหตุการณ์ทุกอย่างให้พวกหน้าโง่พวกนี้เข้าใจ ในความคิดของอู๋หลิงฉิงจุดประสงค์ที่ชูฮันจงใจแยกกลุ่มลูกผสมออกไปคนละทาง รวมถึงล่อเธอให้ห่างออกไปเพราะชูฮันตั้งใจจะค่อยๆจัดการทีละกลุ่มๆแยกกันไปสินะ?
ครั้งนี้ชูฮันคงจัดการพวกลูกผสมสามร้อยตัวนั้นไปหมดแล้วและถ้าตัวเธอไม่ได้กลับมาซะก่อน ป่านนี้กลุ่มลูกผสมสี่ร้อยตัวนี้ก็คงถูกจับแยกเป็นสองส่วนอีก จากนั้นก็จะถูกกองทัพของชูฮันดักซุ่มรุมโจมตีโดยไม่ทันตั้งตัวไปแล้ว
ดังนั้นชูฮันจะต้องพาคนของมันมาที่นี้แน่ๆ!
และด้วยกลยุทธ์การรบที่เด็ดขาดเช่นนี้พวกลูกผสมหน้าโง่ทั้งหลายพวกนี้คงไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำ!
อู๋หลิงฉิงที่กำลังเดือดเต็มที่ไม่ปริปากพูดอะไรอีกมันพยายามสะกดกั้นอารมณ์ให้สงบลงขณะซ่อนตัวเพื่อรอซุ่มโจมตี
ในเมื่อชูฮันคิดจะดักซุ่มโจมตีพวกมัน…ถ้างั้นเธอก็จะใช้วิธีเดียวกันตลบหลังชูฮันซะ!
