เก้าพี่น้องเลี้ยงซาลาเปาสุดแสบ [九个哥哥团宠小甜包] – บทที่ 1094 เดินทางไปอำเภอ

เก้าพี่น้องเลี้ยงซาลาเปาสุดแสบ [九个哥哥团宠小甜包]

บทที่ 1094 เดินทางไปอำเภอ

บทที่ 1094 เดินทางไปอำเภอ

เสี่ยวเถียนยอมถอยให้หนึ่งก้าว

เพราะตัวเรากับคนในหมู่บ้านไม่สนิทกันเลย

ตอนนี้สองสามีภรรยาจะต้องเสียใจมากแน่ ๆ คงไม่มีเวลาดูแลเธอหรอก

ซูเสี่ยวเถียนมองจูหลานฮวา “ป้า ย่าหนูให้มาชวนอาจารย์เซี่ยไปกินข้าวที่บ้านค่ะ ป้าไม่ต้องทำกับข้าวให้อาจารย์แล้วนะคะ”

จูหลานฮวาหันมายิ้ม แล้วเดินตามสามีไป

เมื่อเห็นทุกคนจากไป ชาวบ้านที่มายืนชมความบันเทิงจึงแยกย้ายกันไปบ้าง

ทิ้งไว้เพียงเถียนเสี่ยวเหอและซูผิงอันเท่านั้น

จางไฉ่อวิ๋นมองคู่รักที่ยืนอยู่ตรงนั้นด้วยความโง่เขลา ในใจรู้สึกดีขึ้น

“มันควรจะเป็นแบบนี้แหละ ถ้าพ่อแม่ทำแบบนี้แต่แรกป่านนี้พวกเราก็อยู่กันอย่างสงบสุขแล้ว”

ซูฉางอันตบไหล่ภรรยา “ตอนเย็นเราไปหาพวกเขากัน น่าจะอารมณ์ไม่ดีแน่”

จางไฉ่อวิ๋นขบคิด “คุณพาลูกไปแล้วกัน แต่ฉันคงไม่ได้ไปด้วยนะ ไม่งั้นจะโดนเถียนเสี่ยวเหอกระแนะกระแหนเอา ฝากบอกพ่อแม่ด้วยว่าอีกสองวันเดี๋ยวฉันไป”

สองสะใภ้แข่งกันมาหลายปี แล้วเราก็กลัวเถียนเสี่ยวเหอคนนี้จริง ๆ

คนไร้ยางอายมันเป็นพวกอยู่ยงคงกระพันน่ะ

ฝ่ายภรรยาว่าต่อ “เดี๋ยวฉันกลับบ้านไปทำอาหารให้ ตอนเย็นคุณจะได้เอาไปให้พ่อแม่ ตอนนี้พวกท่านคงไม่มีกะจิตกะใจทำอาหารหรอก”

ทีแรกฝ่ายสามีไม่พอใจที่ภรรยาไม่ไป แต่พอได้ยินเช่นนั้นความไม่พอใจพลันหายไปทันที

“ทำเกี๊ยวไว้หน่อยนะ พ่อชอบเกี๊ยวไส้หมูต้นหอมที่สุดเลย!”

จางไฉ่อวิ๋นพยักหน้า “ที่บ้านยังมีเนื้ออยู่ เดี๋ยวกลับไปทำเลย ฝากด้วยนะ!”

ทั้งสองเดินกลับบ้านอย่างอารมณ์ดี บรรยากาศกลมเกลียวกันมาก

ตรงกันข้ามกับอีกคู่อย่างชัดเจน

“ผิงอัน พ่อหมายความว่าอะไร? คิดจะหลอกให้เรากลัวหรือ?”

ความตั้งใจเดิมของเถียนเสี่ยวเหอคือต้องการทำให้พ่อแม่สามียอมจำนน แต่กลายเป็นว่าแผนการล้มเหลวไม่พอ ยังโดนตัดขาดความสัมพันธ์จนล้มหายตายจากอีก

เรื่องราวกลายมาเป็นแบบนี้ได้ยังไง?

เธอหวังจะเกาะพ่อแม่สามีไปนาน ๆ ถ้าถูกตัดทิ้งแบบนี้ก็จะเป็นประโยชน์กับจางไฉ่อวิ๋นหรือเปล่า?

“ฉันว่าเขาเอาจริง!” ซูผิงอันเอ่ยอย่างเศร้าใจ

ตอนนี้เขากำลังสับสน พ่อตัวเองจะไม่รู้ได้ยังไง ไม่ใช่คนอื่นคนไกลสักหน่อย

การที่เขาพูดตัดความสัมพันธ์ต่อหน้าสาธารณะได้ ต้องไม่ใช่เรื่องล้อเล่นแน่ ๆ

ถึงอยากยืนอยู่ฝั่งภรรยา แต่ก็ไม่มีใจอยากจะตัดขาดกับพ่อแม่นะ

ที่ไม่กลัวเพราะรู้ไงว่าพ่อแม่ไม่คิดสนใจ

ถึงซูผิงอันจะไม่ค่อยคิดเองเป็นหลัก แต่ยังมีความคิดเป็นของตัวเองอยู่นะ

แล้วหลายปีที่ผ่านมาเราไม่ได้หาเงินหาอะไรไว้เลย

เงินพวกนั้นที่สูญเสียไปก็เป็นเงินที่พ่อแม่ให้มาด้วย

อนาคตเราลำบากแน่

ซูผิงอันไม่อยากมีชีวิตแบบนี้

แต่ตอนนี้จะไปทำอะไรได้?

เถียนเสี่ยวเหอได้ยินก็เริ่มตื่นตระหนก

หรือคราวนี้พวกเขาจะไม่เอาเราแล้วจริง ๆ?

ไม่ได้การ อนาคตพวกเขาต้องอยู่สุขสบายแน่

“ไม่งั้นเราไปก้มหัวให้พ่อแม่ดีไหม?” ซูผิงอันถาม

เถียนเสี่ยวเหอลังเล

ต่อให้ทำ พวกเขาคงไม่ให้อภัยด้วยซ้ำ

“กลับบ้านก่อนแล้วกัน ฉันไม่เชื่อหรอกว่าพวกเขาไม่ต้องการให้ลูกชายเลี้ยงดูตอนแก่น่ะ” เถียนเสี่ยวเหอเอ่ยด้วยความมั่นใจ

แม้แต่สามีก็ฟังไม่ออกว่า แท้จริงแล้วในใจลึก ๆ ของเธอมีความหวาดกลัวอยู่

รู้สึกราวกับมีอะไรบางอย่างค่อย ๆ ห่างออกไปจากตัวเอง

ประเดี๋ยวเดียวก็วันที่หก เป็นวันที่ตระกูลซูเดินทางกลับเมืองหลวง

ต่างคนต่างทำหน้าที่

ซูเสี่ยวเถียนและซูซื่อเลี่ยงเดินทางลงใต้ไปลี่เฉิงพร้อมกับครอบครัวของเฉินจื่ออัน

ส่วนคนอื่น ๆ ก็กลับไปเตรียมเปิดร้านที่เมืองหลวง

ก่อนออกเดินทาง หลี่จู้จื่อและภรรยาเตรียมของขวัญไว้ให้ผู้อาวุโสทั้งสองด้วย และบอกว่าเป็นการแสดงความกตัญญูน่ะ

ตั้งแต่ได้รับความช่วยเหลือ เราสองคนจึงปฏิบัติต่อพวกเขาราวกับเป็นพ่อแม่ในสายเลือด

และความสัมพันธ์ก็ยิ่งดีขึ้นเรื่อย ๆ

รถไฟไปเมืองหลวงออกเร็วกว่า พวกเฉินจื่ออันส่งคนอื่น ๆ เสร็จ แต่ยังเหลือเวลาอีกหนึ่งชั่วโมง

พวกเขาเดินวนเวียนกันแถว ๆ นั้นพลางสนทนาเรื่องเก่า ๆ กัน

ซูซื่อเลี่ยงบังเอิญเจอเพื่อนเรียนสมัยก่อนเลยอยู่คุยที่ประตูสถานี ส่วนคนอื่น ๆ เดินเข้ามาก่อน

บ้านเราและบ้านของเฉินจื่ออันอยู่ที่นั่น แต่ตอนนี้ไม่มีใครอาศัยแล้ว ส่วนกุญแจก็ทิ้งไว้ให้สองสามีภรรยาหลี่คอยไปดูเป็นระยะ ๆ

“ไว้เกษียณเมื่อไร เรากลับอำเภอมาใช้ชีวิตที่นี่ด้วยกันนะ!” เฉินจื่ออันยิ้ม

นี่เป็นบ้านที่เราแต่งงานกัน มันจึงมีความหมายต่อพวกเรามาก

“ได้ค่ะ ไว้ค่อยกลับมาอยู่กัน!”

ซูเสี่ยวเถียนมองความรักหวานฉ่ำ จึงดึงน้องชายออกมา

“ซิ่วหย่วนมากับพี่ดีกว่า อย่าเพิ่งไปกวนพ่อแม่เขาเลย!”

เหอะ แต่งงานมาตั้งหลายปีแล้วนะ มาแสดงความรักต่อหน้าลูกหลานน่าอายจริง ๆ!

ถึงจะแสดงสีหน้าไม่ชอบใจ แต่จริง ๆ เธอยินดีกับอาใหญ่มาก

ช่วงนี้ถนนหนทางคนไม่ค่อยเยอะ ช่วงปีใหม่คนไปเยี่ยมญาติกันหมดจึงไม่ได้คึกคักเท่าไร

สองพี่น้องดูแตกต่างจากผู้อื่นมาก

เด็กสาวหน้าตาสะสวยกับเด็กชายหน้าตางดงาม ไร้ผู้ใหญ่เคียงข้าง

จึงทำให้ตกเป็นเป้าหมายอย่างรวดเร็ว

เก้าพี่น้องเลี้ยงซาลาเปาสุดแสบ [九个哥哥团宠小甜包]

เก้าพี่น้องเลี้ยงซาลาเปาสุดแสบ [九个哥哥团宠小甜包]

Status: Ongoing
ซูเสี่ยวเถียนผู้มีชีวิตล้มลุกคลุกคลานได้ย้อนเวลามายังยุค 70 แล้วเกิดใหม่ในร่างเดิมครั้งเมื่ออายุ 7 ขวบ ผู้ซึ่งถูกล้อมรอบไปด้วยพี่ชายสุดคลั่งรักเก้าคน โดยการทะลุมิติในครั้งนี้มีระบบวิเศษติดตัวมาด้วย คือ ‘ระบบอ่านหนังสือ’ ซึ่งมาพร้อมกับห้องสมุดส่วนตัว เธอสามารถพูดได้อย่างเต็มปากว่าไม่มีปัญหาใดที่หนังสือไม่อาจแก้ไขได้ แต่หากแก้ไขไม่ได้ล่ะ? ก็อ่านหนังสือเพิ่มอีกสักสองเล่มแล้วกัน! หากว่ายังไม่พอก็อ่านเพิ่มอีกสักหลายเล่มหน่อย เธอไม่เพียงแต่อ่านมันคนเดียวเท่านั้น แต่ยังโน้มน้าวพี่ชายสุดแสบทั้งเก้าให้อ่านหนังสือกับเธออีกด้วย ทั้งยังชักชวนให้ผู้เป็นบิดาและมารดาให้มาอ่านหนังสือด้วย แม้แต่คุณปู่และคุณย่าก็ไม่อาจรอดพ้นไปได้!เมื่อทำภารกิจสำเร็จ จะได้รับรางวัลเป็นของตอบแทน ยิ่งทำภารกิจสำเร็จมากเท่าไร ก็จะได้รางวัลมากขึ้นเท่านั้น! ความรู้ที่เพิ่มมากขึ้นจากการอ่านหนังสือจะทำให้เส้นทางชีวิตของเธอไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

นิยายแนะนำ

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท