เก้าพี่น้องเลี้ยงซาลาเปาสุดแสบ [九个哥哥团宠小甜包] – บทที่ 1113 อายุน้อยกว่าฉันไหม

บทที่ 1113 อายุน้อยกว่าฉันไหม?

บทที่ 1113 อายุน้อยกว่าฉันไหม?

ความเป็นไปได้อย่างเดียวคือสามีเอาไปผลาญจนหมด

‘เรื่องผิดกฎหมาย’ สี่คำที่ว่าเข้าหูคนรอบข้าง

ถ้าไม่ได้ทำก็นึกไม่ออกแล้วจริง ๆ ว่าเอาเงินไปไว้ไหนหมด

สองปีมานี้ลี่เฉิงพัฒนาไปไวมาก แต่ก็มีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นอยู่เช่นกัน

ชายหนุ่มหญิงสาวหลายคนเริ่มเมินเฉยครอบครัวตนเอง!

ใบหน้าคนเป็นภรรยาซีดเผือด

เธอตระหนักอะไรได้แน่ ๆ

ในฐานะผู้หญิงคนหนึ่ง ต่อให้เชื่อใจสามีมาก แต่ถ้ามีคนมาเตือนเรื่องผิดแปลกบางอย่างย่อมนึกได้อยู่แล้ว

“เป็นไม่ได้ เขาบอกว่าเขาได้เงินเดือนแค่สี่สิบแปดหยวนเองนะ” ภรรยาพึมพำ

เจ้าตัวสงสัยคำพูดของซูเสี่ยวเถียน

สีหน้าหญิงชราตื่นตระหนกโดยเฉพาะหลังจากได้ยินสิ่งที่ลูกสะใภ้กล่าว

“นังคนไม่ได้ความ แกเชื่อคนอื่นมากกว่าผัวตัวเองหรือ?”

อีกฝ่ายดูจะตวาดใส่สะใภ้บ่อยจนติดเป็นนิสัยไปแล้ว

ฝ่ายลูกสะใภ้ไม่กล้าปฏิเสธ จึงทำได้แต่หน้าซีดพึมพำราวกับคนโง่

“แล้วแกพูดบ้าบออะไร ลูกชายฉันจะไปทำเรื่องผิดกฎหมายได้ยังไงกัน? แกบอกสองร้อยก็ต้องเป็นสองร้อยหรือ? ใคร ๆ ก็รู้ว่าไอ้พวกนายทุนมันก็ใจดำอำมหิตทั้งนั้น เผลอ ๆ อาจจะโดนแกหลอกใช้งานก็ได้!”

ซูเสี่ยวเถียนยิ้มไม่ถึงดวงตา ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะรับมือยากแบบนี้

แถมน่าจะเป็นคนที่ใจร้ายกับลูกสะใภ้และหลานสาวมากแน่ ๆ ดูความหวาดกลัวในแววตาพวกเขาสิ เพียงเห็นแวบเดียวก็รู้เลยว่าชีวิตเป็นยังไง

สีหน้าท่าทางของหญิงชราล้วนแสดงความรู้สึกออกมาหมดเลย

ภรรยาเซี่ยงอิงน่าสงสารไม่น้อย สามีทำตัวไม่น่าเชื่อถือ ส่วนแม่สามีก็ไม่ใช่คนจิตใจดี!

ไม่รู้อยู่กันยังไง

แล้วดูเด็กสองคนนั้น พ่อของพวกเขาคงไม่ได้รักแม่แล้วสินะ

เธอทอดถอนใจไม่คิดพูดต่อ แล้วรอชมการแสดงเบื้องหน้าต่อไป

“ถือว่าฉันขอละ ลูกชายฉันยังเด็ก รู้เท่าไม่ถึงการณ์เลยทำให้เธอขุ่นเคืองใจ ยกโทษให้เขาสักครั้งเถอะ!”

หญิงชราคงตระหนักถึงความผิดพลาดของตัวเอง จึงรีบทำตัวอ่อนน้อมถ่อมตนและขอร้อง

เด็กสาวถอนหายใจ ที่แท้ก็พวกนักแสดงรุ่นอาวุโส

ไม่รู้แสดงมากี่เรื่องถึงได้เก่งขนาดนี้!

หญิงชราท่าทางน่าสงสารซับน้ำตา

“ชีวิตฉันน่าสมเพชเหลือเกิน ลูกชายทำงานตรากตรำยังไม่ทันได้มีความสุขก็โดนจับเข้าคุก ทำไมชีวิตขมขื่นเช่นนี้นะ?”

“ลูกชายฉันก็น่าสงสารเหลือเกิน ลูกหลานสืบทอดไม่มี หาเมียได้ก็เป็นไอ้พวกไม่ได้เรื่อง คลอดลูกมาก็มีแต่พวกเลี้ยงเสียข้าวสุก! ลูกชายฉันน่าสงสารเหลือเกิน!”

“ทำไมคนรวยในโลกถึงได้ใจร้ายแบบนี้? บีบบังคับคนจน ๆ ให้เราจนตาย ไม่ให้หนทางใช้ชีวิตกับเราเลย!”

หญิงชราปิดหน้าร้องไห้ แสดงความน่าสงสารหวังความเห็นใจ

เธอคิดดีแล้วว่าวันนี้ต้องให้คนรอบข้างช่วยพูดจนกว่านังคนนี้จะปล่อยลูกชายตนไป

ซูเสี่ยวเถียนจ้องอีกฝ่ายอยู่ตลอด เห็นสายตาอีกฝ่ายขยิบให้ลูกสะใภ้ด้วย

ราวกับต้องการให้ช่วยร้องไห้อ้อนวอนอีกแรง!

แต่เพราะฝ่ายนั้นตกอยู่ในโลกของตัวเองจึงไม่ทันเห็น

“นังหนู คนหนุ่มสาวทำเรื่องผิดพลาดบ่อยจะตาย ยกโทษและปล่อยเขาไปเถอะ ฉันก้มหัวให้เธอเลยนะ!”

หญิงชราเอ่ยอยู่นานแต่ไม่มีใครให้การสนับสนุนเลย จึงคุกเข่าเตรียมก้มหัวให้

แต่ซูเสี่ยวเถียนคือใครล่ะ? แรงแค่นี้เอง จึงรีบจับแขนอีกฝ่ายไว้แน่น!

“ลูกชายคุณเป็นพ่อลูกสองแล้วนะ สภาพนั้นยังบอกว่าเด็กได้อีกหรือ? อายุน้อยกว่าฉันไหม? อีกอย่างลูกคุณทำความผิดนะ ไม่ใช่เพราะทำให้ฉันโมโห แต่ทำในสิ่งที่ไม่สมควรต่างหาก”

“แต่เธอก็มีเงินไม่ใช่หรือไง!”

“ต่อให้ฉันมีหรือไม่มีก็ไม่สมควรทำอยู่ดีค่ะ เห็นธนาคารไหม เขามีเงินตั้งมากมายไม่ไปขโมยมันมาล่ะ?”

เธอจ้องอีกฝ่าย

เด็กสาวมีลางสังหรณ์ว่าฝ่ายลูกสะใภ้คงไม่รู้เรื่องราว สาเหตุน่าจะมาจากตัวแม่มากกว่า

อย่างที่คิด หญิงชราหน้าถอดสีทันที ท่าทางเหมือนปิดบังอะไรอยู่

“ถ้าไม่อยากให้ลูกติดคุกก็บอกมาว่าเงินอยู่ไหน และบอกเขาให้เอามาคืนด้วย คุณน่าจะรู้นะว่ายักยอกเงินแปดพันหยวนติดคุกกี่ปี! เผลอ ๆ คงชั่วชีวิตเลยด้วยซ้ำ!”

ปกติใครพูดแบบนี้คงจะกลัวหัวหด ยิ่งยุคสมัยนี้แล้วด้วยลำบากแน่

หญิงชราว้าวุ่นใจ

“อย่ามาทำให้คนเขากลัวนะ มันจะเป็นแบบนั้นได้ยังไง?”

แต่น้ำเสียงกลับไร้ความมั่นใจ รู้เลยว่าเชื่อคำพูดเด็กสาว

ซูเสี่ยวเถียนยิ้มบางโดยไม่พูดอะไร

อยากรู้ว่าจะทำอะไรได้อีก

คนรอบข้างมองออกแล้ว

“พี่สาว ทำไมไม่แนะนำให้ลูกชายเอาเงินไปคืนเขาล่ะ?

“ใช่ ๆ สองร้อยหยวนต่อเดือนมันไม่พอใช้หรือ? เลยต้องไปยักยอกมาน่ะ!”

“วิญญูชนต้องการเงินทอง ก็ต้องได้มาด้วยวิธีที่ถูกต้องนะ เงินตัวเองก็ไม่ใช่ ทำใจใช้ได้ด้วยหรือ?”

“สาวน้อยพูดถูกทุกอย่าง เงินเดือนขนาดนี้ก็ต้องพอสิ”

“ฉันยังเกือบคิดลาออกเลยนะ เงินเดือนร้อยหยวนถือว่าดีเลยนะ ทำไมจะไม่สนใจกัน?”

…

คนรอบข้างวิพากษ์วิจารณ์ไปเรื่อย ส่วนมากล้วนพยายามเกลี้ยกล่อม

เงินหาได้อยู่แล้ว

แปดพันฟังดูเหมือนเยอะ แต่สิ่งที่พวกเขาพูดก็ไม่ได้เกินจริงเลย สองปีมานี้หลายล้านครัวเรือนมีเงินเป็นหมื่นกันทั้งนั้นไม่ใช่หรือ?

หญิงชราวิตกจริตกว่าเก่า

“พูดจาไร้สาระ มันพูดจาไร้สาระ!”

ตอนนั้นเองที่มีตำรวจสองนายเดินเข้ามา

หลังจากถามข่าวคราว พวกเขาก็เตรียมพาไปสถานี

ซูเสี่ยวเถียนเห็นอาใหญ่กลับมาแล้ว ท่านน่าจะไปตามมาเองแน่

“ฉันไม่ไป ฉันไม่ได้ทำผิดกฎหมายสักหน่อย ทำไมต้องให้ฉันไปด้วย?”

หญิงชราแสดงท่าทางทันที

“เจ้าหน้าที่รัฐสมรู้ร่วมคิดกับพวกนายทุนสินะ มันให้เงินพวกคุณเท่าไรถึงได้ปกป้องมันแบบนั้น”

ขณะที่หญิงชรากำลังโวยวาย ฝ่ายลูกสะใภ้ก็เอ่ยขึ้น