เช้าตรู่ที่ประจำการของกองทัพเขี้ยวหมาป่าในเมืองอันลูมีทหารหลายคนรวมตัวกันอยู่ที่นี้ ทั้งคนที่มีความสามารถและเป็นวิวัฒนาการระยะสูงมากมายรวมถึงกัปตันจากทีมต่างๆ ทุกคนต่างรวมตัวกันอยู่นี้โดยไม่หลับไม่นอน
ซูเฟิงไม่อยู่ที่นี้? หลูปิงเซ่อถามขึ้นมา ส่วนเสี่ยวเคินที่อยู่ข้างๆก็หรี่ตามองไปรอบๆ นี้มันเข้าวันใหม่แล้ว เขาไปไหนกัน?
สีหน้าของเสี่ยวเคินเริ่มไม่ค่อยดี ฉันรู้จักซูเฟิงดี ปกติเขาจะเป็นคนมีระเบียบวินัยมาก มันจะต้องมีเหตุผลบางอย่างที่ทำให้เขาหายตัวไปแบบนี้ อาจจะเกี่ยวกับหัวหน้า
กัปตันของทีมหายไปทั้งคนเนี่ยนะ? เหอเฟิงพูดขึ้น ก่อนหน้านี้เขารีบวิ่งมาที่นี้ทันทีที่ได้ยินว่ามันมีปัญหาเกิดขึ้น
เราเคยปรึกษาเรื่องมาตรการรับมือสถานการณ์ฉุกเฉินแบบนี้กันแล้วทีมยิงปืนของฉันพร้อมปฏิบัติการเสมอ เฉินช่าวเย่นั่งอย่างมั่นใจอยู่บนเก้าอี้ของเขา สายตาเอาแต่มองอาหารเช้าหน้าตาน่ากินไม่วางตา
เหอเฟิงมองไปรอบๆห้องก่อนจะถามชินหยวน ก่อนอื่นเรามาพูดถึงสถานการณ์นี้กันก่อน ผู้รอดชีวิตทั้งหมดได้ย้ายเข้ามาอาศัยในเมืองอันลูกันเรียบร้อยหมดแล้ว หลังจากพรุ่งนี้การจัดการของเขี้ยวหมาป่าจะนำโดยซางจิ่วตี้เพราะชูฮันหายตัวไป
ทุกคนต่างรู้ดีถึงความจริงจังของผลลัพธ์ที่ตามมาจากการที่ชูฮันหายตัวไปกระทันหันแบบนี้
ชินหยวนกางแผนที่ของทั้งเมืองอันลูและใช้ปากกาวาดวงกลมลงไปหลายจุด คนของเราได้ทำการวางสารล่อซอมบี้ตามจุดพวกนี้และนี้คือตำแหน่งที่เราเจอกลุ่มซอมบี้ขนาดใหญ่แต่พวกมันทั้งหมดกลับไม่มีปฏิกิริยาต่อสารล่อซอมบี้เลยแม้แต่น้อย
ไม่มีซอมบี้ตามมาสักตัวเลย? เหอเฟิงขมวดคิ้ว ใช่ไม่มีเลย ชินหยวนตอบอย่างมั่นใจ สีหน้าขมขื่น
ปัญหาใหญ่แล้วสิ เหอเฟิงแสยะยิ้ม ส่ายหัวกับตัวเอง เกรงว่ามันอาจจะเป็นซุปเปอร์ซุปเปอร์ซอมบี้
เรื่องแค่นี้เองอย่าพึ่งคิดไปไกล มันอาจจะไม่ใช่ก็ได้
ก็ไม่แน่หรอก
ตอนนี้ภารกิจหลักของเราคือการตามหาซุปเปอร์ซอมบี้
ปัญหาคือมันต้องใช้เวลาเต็มๆวันในการค้นหาอย่างละเอียดแต่เราจะทำอย่างนั้นต่อหน้าชาวบ้านไม่ได้ ไม่อย่างนั้นพวกเขาต้องรับรู้ว่ามันมีบางอย่างเกิดขึ้น
ทุกคนทำอะไรไม่ได้เลยพวกเขาไม่รู้ว่าต้องจัดการยังไง แต่แล้วในตอนนั้นเอง—–
ปั่ก!
ทันใดนั้นก็มีกระต่ายสีขาวขนาดเท่าฝ่ามือกระโดดขึ้นมาตรงกรอบหน้าต่างหลายคนตกใจกลัวจนเผลอยกอาวุธขึ้นมาป้องกันตัวเองตามสัญชาตญาณ
ทุกคนเห็นภาพเจ้ากระต่ายที่ดูจะไม่กลัวตายเลยมันกระโดดขึ้นไปที่โต๊ะยาวและทำให้กองเอกสารบนโต๊ะเละกระจายไปหมด จากนั้นก็มุ่งหน้าจะเข้าไปหาเหอเฟิงแต่ระหว่างทางมันก็แอบขโมยน่องไก่บนจานอาหารเฉินช่าวเย่มา
เฉินช่าวเย่นั่งอึ้งอย่างไม่อยากเชื่อสายตาเขาตกอยู่ในภวังค์พักหนึ่งกว่าจะรู้สึกตัว หวังไค แกขโมยน่องไก่ฉัน…
เหอเฟิงเกือบจะจัดการหวังไคไปแล้วเพราะคิดว่าเป็นศัตรูแต่ทันทีที่ได้ยินเสียงเรียกของเฉินช่าวเย่ เหอเฟิงก็ชะงักค้างเพราะตกใจและทำอะไรไม่ถูก
นี้มันเรื่องอะไรกัน?
คนที่เหลือในห้องต่างไม่เข้าใจเหมือนกันเจ้ากระต่ายแอบขโมยน่องไก่ของเฉินช่าวเย่ไป หลังจากนั้นเฉินช่าวเย่ก็เรียกเจ้ากระต่ายว่าหวังไค? ในขณะที่ทุกคนตะลึงค้างกันอยู่หวังไคก็วิ่งเข้ามาถึงตัวเหอเฟิงพอดี มันส่งก้อนกระดาษที่คาบอยู่ในปากไปให้เหอเฟิงโดยไม่หยุดพัก หลังจากทำหน้าที่ของตัวเองเสร็จเรียบร้อย หวังไคก็ทิ้งตัวนั่งลงด้วยความเหนื่อย จากนั้นก็หยิบน่องไก่ขึ้นมาแทะกินทันที
เหอเฟิงมองภาพตรงหน้าอย่างมึนงงและไม่เข้าใจ
คนส่วนใหญ่ต่างไม่เคยเจอกับหวังไคมาก่อนแถมมีแค่หยิบมือที่รู้เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างชูฮันและหวังไค เหอเฟิง กระดาษที่หวังไคคายออกมาจากปากคืออะไร? เป็นข่าวจากหัวหน้าใช่มั้ย
อะไรนะ? ทุกคนตกใจค้างกันหมด ไอ้เจ้ากระต่ายนี่มันเกี่ยวข้องอะไรกับหัวหน้าชูฮัน?
สัตว์เลี้ยงของหัวหน้าน่ะโอ้! ไม่สิ…ทาสนะ เฉินช่าวเย่จำได้ว่าชูฮันแนะนำหวังไคกับเขาว่าเป็นทาส หวังไคที่ยินก็เม้มปากอย่างไม่พอใจในใจมันอยากจะตะโกนใส่เฉินช่าวเย่…กล้าดียังไงมาเรียกมันว่าทาส?
พระเจ้า! ชินหยวนไม่เคยเห็นฉากนี้มาก่อน เขารู้สึกประหลาดใจมาก
เอะอะอะไรกันรักษาท่าทีหน่อย หลูปิงเซ่อซึ่งมีความเข้าใจอย่างถ่องแท้เกี่ยวกับสัตว์คลั่งทั้งหลาย ฉันยังมีต้าฉิงเลย ทำไมหัวหน้าจะมีหวังไคไม่ได้?
ผลลัพธ์คือทุกคนพอได้ฟังก็เริ่มคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร หลายคนก็ได้เห็นต้าฉิงที่เฉลียวฉลาด ดังนั้นทุกอย่างจึงไม่ใช่เรื่องน่าตกใจอีกต่อไป
เหอเฟิงไม่ได้พูดอะไรในประเด็นนี้เขารีบหยิบก้อนกระดาษขึ้นมาเปิดดูและเริ่มกวาดสายตาอ่านตัวอักษรทันที ยิ่งอ่านไปสายตาของเหอเฟิงก็เปลี่ยนเป็นตึงเครียดขึ้นไปเรื่อยๆทุกขณะ
ในที่สุดทั้งห้องก็เงียบสนิททุกคนสัมผัสได้ถึงลางสังหรณ์ไม่ดี หากสายตาของทุกคนในห้องก็ยังจับจ้องมาที่เหอเฟิงซึ่งกำลังอ่านกระดาษเป็นตาเดียวกันหมด
หลังจากผ่านไปพักใหญ่เหอเฟิงก็เงยหน้าขึ้นมา สูดลมหายใจเข้าลึก พวกเราละเลยจุดหนึ่งในเมืองอันลูไป…ฝาท่อระบายน้ำ
ซุปเปอร์ซอมบี้ซ่อนอยู่ในฝาท่อระบายน้ำเหรอ? หลูปิงเซ่อตอบสนองเร็วที่สุด ท่าทางประหลาดใจอย่างมาก หรือหัวหน้าเจอซุปเปอร์ซอมบี้แล้ว?
คนที่เหลือต่างก็ใจจดใจจ่อรอฟังคำตอบจากเหอเฟิงเหมือนกัน
ไม่ เหอเฟิงปฏิเสธ แววตามีความล้ำลึกอย่างกำลังใช้ความคิด ฉันมองข้ามไป
เงียบกริบ——
ทุกคนตะลึงและไม่เข้าใจสิ่งที่เหอเฟิงพูดอยู่
ดูเอาเองตอนนี้เรามีปัญหาใหญ่กันแล้ว! เหอเฟิงส่งกระดาษข้อความให้ทุกคนได้ดู
เกิดความเงียบสนิทในห้องประชุมเป็นเวลาพักใหญ่ยกเว้นแต่เฉินช่าวเย่ที่ไม่แยแสอะไรทั้งนั้นและยังคงกินอาหารของตัวเองต่อไป ขณะที่คนอื่นๆต่างหน้าซีดเซียวกันหมด
ชินหยวนเป็นคนสุดท้ายที่ได้เห็นเนื้อหาในกระดาษมือของเขาสั่นเทิ้มอย่างแรง แต่แล้วจู่ๆเขาก็ผุดลุกขึ้นยืนกระทันหันและพูดขึ้น เร็วเข้า! รีบอพยพผู้รอดชีวิตออกไปเร็ว! พื้นที่ใต้ดินท่อระบายน้ำของเมืองมันกว้างใหญ่เท่ากับทั้งตัวเมือง มีแต่พระเจ้าเท่านั้นแหละที่รู้ว่าตอนนี้ซอมบี้อยู่ตรงจุดไหนและมีจำนวนมากเท่าไหร่?
เมืองอันลูเป็นเมืองที่มีพื้นที่ใหญ่มากถ้ามีซุปเปอร์ซอมบี้ควบคุมสั่งการซอมบี้ให้หลบอยู่ชั้นในท่อระบายน้ำมาตลอดเวลาที่ผ่านมา ถ้าอย่างนั้นทุกอย่างที่พวกเราทำมาก็ไม่มีความหมายอะไรเลย พวกซอมบี้อาจจะแห่ขึ้นมาโจมตีเมื่อไหร่ก็ได้ที่ไ หนก็ได้และผู้รอดชีวิตก็มีแต่ความตายรออยู่เท่านั้น อพยพ?มันไม่ทันแล้ว! เหอเฟิงส่ายหัว หลังจากพรุ่งนี้ ซางจิ่วตี้จะจัดการเรื่องเจ้าหน้าที่ทั้งหมดอีกครั้ง พวกนายคิดว่าที่ตัวแทนจากค่ายทั้งหลายอยู่ลากยาวที่ค่ายเขี้ยวหมาป่ามาตั้งนานเพราะอะไรละ?
ทุกคนตะลึงทันทีที่ได้ยินคำพูดติดอยู่ที่ลำคอไม่สามารถส่งเสียงออกมาได้
นี้คือรูปแบบที่ไม่เคยมีมาก่อนผลกระทบที่ชูฮันต้องการจะสร้างนั้นไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาจะสามารถบรรยายออกมาได้ในคำพูดแค่ไม่กี่คำ ชูฮันต้องการจะทำให้เมืองอันลูกลายเป็นเมืองที่โดดเด่นที่สุดกว่าใครในโลกาวินาศ ไม่ได้ต้องการสร้างขึ้นใหม่แต่ต้องการสืบทอดมรดกแห่งอารยธรรม จุดประสงค์ของชูฮันคือการทวงเมืองคืนจากซอมบี้!
นี่คือความสำคัญที่สุดสำหรับชูฮัน
ทุกอย่างถูกวางแผนเอาไว้เป็นขั้นตอนอย่างละเอียดความคืบหน้าที่ได้เห็นทำให้พวกเขาเริ่มมีความหวังขึ้นเรื่อยๆและในช่วงเวลาเร่งด่วนที่สุดที่ทุกอย่างกำลังจะเปิดเผย มันกลับเกิดการเปลี่ยนแปลงเช่นนี้!
ชูฮันได้ให้ทางออกไว้แล้ว เหอเฟิงชี้ไปที่ข้อความในกระดาษของชูฮัน พวกนายเองก็ได้เห็นแล้ว มันชัดเจนแล้วว่าซอมบี้พวกนี้ถูกซุปเปอร์ซอมบี้ควบคุมโดยไม่มีข้อจำกัดด้านระยะทาง แถมพวกมันยังไม่สนใจสารล่อซอมบี้ที่ถูกวางเอาไว้รอบเมืองอันลูอีก
ทีมย่อยเขี้ยวหมาป่าทีมที่หนึ่งถึงสิบรีบกระจายไปตามที่พักของผู้รอดชีวิตตรวจดูฝาท่อระบายน้ำทุกจุดและใช้สารล่อซอมบี้ออกมาฆ่าเพื่อแก้ปัญหาเบื้องต้นก่อน! ’
ที่เหลือเตรียมตัวให้พร้อมเราจะลงไปที่ท่อระบายน้ำ ทุกคนรีบลงมือให้รวดเร็วที่สุดเพื่อควบคุมสถานการณ์ให้อยู่!
