นี่คือบ้านเกิดของเราที่ซึ่งพวกเราอาศัยกันมาหลายชั่วอายุ ชายชรามองก้อนหินยักษ์ที่ตั้งอยู่หน้าทางเข้าหมู่บ้านด้วยสายตาซับซ้อน ไม่คิดเลยว่าหินนี่จะยังตั้งอยู่ หลังจากเจอคลื่นยักษ์ไป
ใช่มหัศจรรย์มาก ชูฮันตอบด้วยน้ำเสียงที่แปลกออกไป
ชูฮันมองเข้าไปยังกระท่อมทั้งหลายด้านในของหมู่บ้านที่ถูกคลื่นยักษ์ซัดถล่มจนไม่เหลือซากหมู่บ้านประมงอยู่ในพื้นที่ที่ต่ำมาก แถมหมู่บ้านนี้ก็ยังอยู่ใกล้น้ำทะเลมากที่สุด ดังนั้นพอคลื่นยักษ์กระทบเข้ามามันจึงเป็นที่ที่ได้รับความเสียหนักที่สุด แทบจะไม่มีบ้านหลังไหนที่ยังอยู่ในสภาพดีเลย
หลังจากเกิดภัยพิบัติทางธรรมชาติครั้งใหญ่หินก้อนใหญ่ตรงหน้าทางเข้าหมู่บ้านยังสามารถคงอยู่ในสภาพเดิมได้
แม้แต่ลายมือที่แกะสลักก็ยังสวยงามชัดเจนอย่างไม่น่าเชื่อ!
และที่สำคัญที่สุด…
คลื่นยักษ์มันมากระทันหันจนไม่มีใครได้ทันตั้งตัวแล้วพวกคุณหลบกันทันได้ยังไง? จู่ๆชูฮันก็หันไปถามชายชรา
คลื่นยักษ์ที่เกิดขึ้นในโลกาวินาศนั้นไม่ใช่คลื่นยักษ์ปกติมันเกิดจากสภาพอากาศที่ซับซ้อนจนธรรมชาติแปรปรวนและตามมาด้วยภัยพิบัติทางธรรมชาตินับไม่ถ้วน มันรุนแรงมากพอจะฆ่าคนทั้งหมู่บ้านได้ อย่างมากสุดก็อาจจะมีผู้รอดชีวิตสักสองสามได้และที่เหลือควรจะถูกคลื่นซัดพาลงทะเลไปหมด…
แต่กลับไม่ใช่กลับกลุ่มคนตรงหน้าชูฮันในตอนนี้กลุ่มคนของหมู่บ้านประมงนี้สามารถขึ้นไปซ่อนตัวอยู่ในที่สูงเป็นเวลามากกว่าหนึ่งปี มันเป็นไปได้ยังไงกัน?
พอชูฮันตั้งคำถามออกมายู่ยงหนานผู้กล้าหาญก็ส่ายหัวทันที
ชายชราเองก็ตกใจเบาๆก็จะมีสีหน้าซีดเผือด พวกเราอาศัยกันอยู่ที่นี้มาหลายรุ่นแล้ว จึงรู้จักน้ำทะเลกันเป็นอย่างดี
จริงเหรอ? ชูฮันหันหน้ากลับไปและหยุดถามคำถาม ทว่าในใจนั้นเป็นอีกครั้งที่รู้ดีว่าคนพวกนี้มีบางอย่างไม่ถูกต้อง
มันผิดปกติ…
ฉันจะเดินนำเข้าไปในหมู่บ้านเองฟานเจี้ยนและซูเฟิงเดินปิดท้าย ชูฮันออกคำสั่ง คราวนี้เขาเปิดผ้าที่คลุมขวานซิ่วโหลวออก เผยให้เห็นด้ามขวานยักษ์สีดำที่มีประกายเงามันแวววาว
ชายชราที่ยืนอยู่ด้านหลังชูฮันยืนจ้องขวานยักษ์ในมือชูฮันเงียบสนิทจนน่าสงสัยว่าในหัวของชายชรากำลังคิดอะไรอยู่
ทั้งซูเฟิงและฟานเจี้ยนเดินไปด้านหลังของขบวนเพื่อคอยดูแลความปลอดภัยตามคำสั่งหัวหน้า
จากหมู่บ้านที่ไร้ซอมบี้จนมาถึงตอนนี้ที่มีแต่เรื่องแปลกประหลาดเกิดขึ้นเต็มไปหมดซูเฟิงและฟานเจี้ยนได้ประเมิณเหตุการณ์และเตรียมใจเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้ว ประกอบกับคำสั่งการของชูฮันมันยิ่งทำให้สิ่งที่พวกเขาคิดเอาไว้ ยิ่งดูเป็นจริงขึ้นไปอีก
ตอนนี้พวกเขาเองก็เข้าใจแล้วว่าชูฮันเริ่มระวังตัวจากทีมกลุ่มหมู่บ้านชาวประมงพวกนี้แล้วคนพวกนี้ดูผิดปกติและน่าสงสัยยิ่งกว่าซอมบี้หรืออันตรายจากลูกผสมซะอีก ในมุมมองของชูฮันความแปลกประหลาดของหมู่บ้านที่ได้เจอมันไม่ได้สำคัญอะไร
ชูฮันที่จัดการทุกอย่างเริ่มก้าวเดินนำหน้าเพื่อเปิดเส้นทางขณะจับด้ามขวานซิ่วโหลวในมือแน่น
ถนนทางข้างหน้าค่อนข้างยากต่อการเดินหลังจากสถานที่แห่งนี้ถูกคลื่นยักษ์ซัดเข้าใส่เหลือทิ้งไว้แต่หินก้อนใหญ่หน้าทางเข้าหมู่บ้าน ส่วนบ้านพักและกระท่อมทั้งหลายของชาวบ้านนั้นถูกทำลายไม่เหลือซาก แถมมันยังมีร่องรอยการเคลื่อนไหวของซอมบี้ให้เห็นในตัวหมู่บ้านเต็มไปหมด ภายในหมู่บ้านเงียบสนิทบรรยากาศแปลกๆเหมือนกับสองหมู่บ้านก่อนหน้านี้…มีร่องรอยทิ้งไว้ แต่ไม่มีซอมบี้
ขณะนี้พระอาทิตย์กำลังจะลาลับขอบฟ้าเหลือเพียงแต่ลำแสงสีเลือดที่ทอประกายไปทั่วความเงียบสนิทภายในหมู่บ้านยิ่งให้ความรู้สึกแปลกมากขึ้นไปอีก
ขบวนเดินทางเงียบสนิทชูฮันเดินนำหน้า เขาตื่นตัวเต็มที่ ระมัดระวังต่อทุกอย่างที่อาจเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ
และเพียงห้านาทีต่อมาหลังจากเดินเข้ามาในหมู่บ้านและได้เจอกับบรรยากาศเงียบสนิททันใดนั้น!
เกร้ง!
เสียงที่ไม่รู้ว่าโผล่มาจากไหนจู่ๆก็ดังขึ้นจากกำแพงทางด้านหลังที่อยู่ไม่ไกลออกไป!
แต่ท่ามกลางช่วงเวลาที่แสนจะตึงเครียดจู่ๆมันก็มีเสียงแปลกๆบางอย่างดังขึ้นมาจากด้านหลังของกำแพง แทงสูงหรือต่ำ?!
น้ำเสียงดูตื่นเต้น…
กลุ่มชาวบ้านกว่าร้อยคนแทบลืมหายใจชูฮันมีสีหน้าอึมครึมอย่างบรรยายไม่ถูก ทุกคนตกอยู่ในภวังค์
เพราะเหมือนว่าที่ด้านหลังกำแพงมีคน…
กำลังเล่นพนันอยู่?!
หลังจากผ่านความเงียบสงัดไปพักหนึ่ง———
แทงสูง!นี่คือทั้งหมดที่ฉัน ถ้าไม่ถูกนะฉันตายแน่!
ฉันก็แทงสู!
ฉันด้วย!
แกร๊กแกร๊ก~
เสียงทอยลูกเต๋าดังขึ้นตามมาด้วยเสียงของคนคนหนึ่งที่ร้องตะโกนเสียงดัง เปิดเลย!
ปั่ก! ฮ่าฮ่าฮ่า!ออกต่ำ! เอาเงินมาๆ!
ชูฮันและคนอื่นๆยืนตะลึงค้างไม่อยากจะยอมรับกับสถานการณ์แปลกๆที่โผล่ขึ้นมากระทันหันแบบนี้
ซูเฟิงและฟานเจี้ยนเองก็พูดอะไรไม่ออกพวกเขาได้แต่จ้องไปที่ชูฮันที่อยู่ด้านหน้าด้วยสายตาเต็มไปด้วยคำถามว่า ‘เราจะทำยังไงดีตอนนี้?’
หลังจากรอบการเล่นจบลงอีกด้านของกำแพงก็มีเสียงเริ่มการเล่นพนันรอบใหม่ขึ้นมา เสียงแทงพนัน เสียงเชียร์โวยวายดังไล่ขึ้นมาเป็นทอดๆ
คิ้วของชูฮันขมวดเข้าหากันยกมือขึ้นทำสัญญาณส่งไปข้างหลังเพื่อให้มั่นใจว่าทุกคนจะอยู่กับที่ จากนั้นก็กำขวานซิ่วโหลวในมือแน่นและเดินหน้าไปยังหลังกำแพง
ระยะทางมันไม่ได้ใกล้ถ้าเสียงมันไม่ได้ดังมากจริงๆชูฮันก็คงจะหาสถานที่แห่งนี้ไม่เจอ และด้วยความรวดเร็วของชูฮันเพียงแค่ก้าวเท้าสองสามก้าวเขาก็เดินมาถึงด้านหลังกำแพงแล้ว ซึ่งภาพที่ได้เห็นทำให้เขาต้องหยุดนิ่ง
เขาไม่รู้จะบรรยายภาพที่เกิดขึ้นต่อหน้าอย่างไรดีเลย!
กำแพงของหมู่บ้านถูกใช้เป็นโครงด้านหนึ่งส่วนที่เหลืออีกสามนั้นใช้หินก่อเรียงขึ้นเป็นชั้นกำแพง
และขณะนี้มันก็มีกลุ่มคนจำนวนมากพอสมควรรวมตัวกันอยู่ในห้องที่ทำขึ้นจากก้อนหินทุกคนเดินไปเดินมาโดยมีจานในมือ แม้อาหารจะไม่ได้ดูดีแต่มันก็ถือว่าดีมากแล้วสำหรับโลกาวินาศ แถมมันยังมีเหล้าที่หมักอยู่ในถังไม้สำหรับคนที่ต้องการดื่มด้วย
สถานที่ที่คนส่วนใหญ่ไปรวมตัวกันอยู่มากที่สุดคือโต๊ะที่อยู่ในมุมและตรงนั้นก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งหน้าตาดูดี สะอาดสะอ้านยืนอยู่
เขาน่าจะเป็นคนที่ส่งเสียงคนแรกจนสามารถเรียกความสนใจจากชูฮันได้
ตรงหน้าของชายหนุ่มคนนั้นมีโต๊ะที่มีการพนันกำลังดำเนินอยู่คริสตัลซอมบี้จำนวนนับไม่ถ้วนสะท้อนนัยน์ตาของชายหนุ่มคนนั้นจนเป็นประกายแวววาว กลุ่มคนที่ยืนรายล้อมโต๊ะตัวนี้ต่างตะโกนร้องเชียร์คำว่า สูง หรือ ต่ำ กันจนหน้าดำหน้าแดง
ขณะเดียวกันชูฮันก็สังเกตเห็นว่าอาหารและเครื่องดื่มที่นี้ต่างต้องจ่ายด้วยคริสตัลซอมบี้ระยะ 2
ฟุ่มเฟือยมาก!
การมาของชูฮันไม่ได้ดึงดูดความสนใจมากเกินไปเพราะทุกคนมัวแต่ใจจดใจจ่ออยู่กับผลลัพธ์บนโต๊ะตรงหน้าตัวเองมีเพียงแค่ชายหนุ่มที่ถือถาดอยู่เดินเข้ามาหาชูฮัน
เขามองสำรวจชูฮันทั่วทั้งตัวก่อนจะพูดขึ้น มาเที่ยวครั้งเดียวหรืออยู่ยาว?
ถ้าต้องการอยู่ที่นี้เลยละ? ชูฮันลองเชิงอีกฝ่าย
ชายคนนั้นส่งยิ้ม เกรงว่าคุณจะจ่ายไม่ไหว ฉันมาเพื่อเล่นพนัน ชูฮันจ้องไปที่โต๊ะตรงหัวมุมอย่างแน่วแน่
ได้สิแต่เพื่อจะเข้าไปในร้านคุณต้องการคริสตัลซอมบี้ระยะ 2 สองชิ้นเป็นค่าเข้าก่อน ชายคนนั้นส่งยิ้มและเอื้อมมือมาแบรอค่าเข้าตรงหน้าชูฮัน
