ตอนที่ 1130 ความลับที่แท้จริง
ชูฮันและหวังไคตะลึงงันกันไปทั้งคู่คนคนนี้ไม่ใช่ใครอื่นเลยแต่เป็นมนุษย์ปลาที่หายตัวไปจากหมู่บ้านชาวประมงในวันนั้น
ยู่ยงหนาน!
ฉันรู้อยู่แล้วว่านายจะต้องมา! ยู่ยงหนานดูตื่นเต้นมากที่ได้เห็นชูฮัน เหตุการณ์แปลกประหลาดและลึกลับมากมายที่เกิดขึ้นในหุบเขาหยินหยางทำให้ชูฮันไม่รู้ว่าควรจะตอบสนองอย่างไร
ดังนั้นหลังจากยืนอึ้งอยู่พักหนึ่งชูฮันก็เริ่มส่งเสียงขึ้นมาขณะกวาดสายตามองไปรอบๆ แล้วชาวบ้านของหมู่บ้านประมงละ?
ยู่ยงหนานรีบตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มกว้างทันที ต้องขอบคุณนายที่พาพวกเราเดินทางกลับมาจนถึงหมู่บ้านประมงได้ เราถึงสามารถกลับบ้านกันได้
นายหมายความว่าทั้งหมู่บ้านประมงอยู่ที่นี้กันหมด?ที่นี้คือบ้านของพวกนายที่ว่างั้นเหรอ? ชูฮันยังคงไม่อยากจะเชื่อ
ใช่แล้ว ยู่ยงหนานตอบกลับด้วยน้ำเสียงแน่วแน่อย่างเมินต่อสีหน้าตกใจของชูฮันที่พึ่งจะได้รับรู้ข้อมูลนี้
พวกนายอาศัยอยู่ที่นี้กันมากี่ปีแล้ว? หลังจากตกใจอยู่ไม่รู้กี่ครั้ง ชูฮันก็เริ่มซักคำถามเพื่อหาคำตอบที่ชัดเจน
ไม่ใช่เราแค่ย้ายกลับมา ยู่ยงหนานอย่างไม่คิดปิดบัง เมื่อก่อนเราก็ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกันแต่สถานที่แห่งนี้ถูกปกปิดเอาไว้ บรรพบุรุษของเราทั้งหลายอพยพไปหมู่บ้านประมงและก็อาศัยดำเนินชีวิตกันอยู่ที่นั้นมาตลอด
นายรู้มั้ยว่านั่นคือ… ชูฮันพูดได้เพียงครึ่งประโยค จู่ๆก็สำลักออกมา แล้วผู้หญิงคนนั้นละ?
หญิงสาวลึกลับที่ไม่รู้ว่าตอนนี้เธอหายไปไหนแล้วอีกทั้งชูฮันก็ยังไม่ทันรู้สึกหรือสังเกตเห็นเลย! โอ้?นายพูดถึงน้องสาวฉันสินะ! ยู่ยงหนานสร้างความประหลาดใจให้ชูฮันและหวังไคอีกครั้ง โอ๊ะ! ไม่! ใช่แล้ว! ตอนนี้จะเรียกน้องสาวไม่ได้แล้ว!
เธอก็เป็นมนุษย์ปลาเหมือนกัน?! ชูฮันต้องช็อคอีกครั้งอย่างเหลือเชื่อ
เขาเดินนำทางกลุ่มชาวบ้านกว่าร้อยคนมาตลอดทางแต่เป็นเพราะทุกคนต่างเนื้อตัว หน้าตาเปรอะเปื้อนจึงไม่สามารถมองเห็นตัวตนจริงออกและคิดไปเอาเองว่าเป็นกลุ่มคนป่า ชูฮันไม่ได้ให้ความสนใจเลย เขาไม่คิดเลยว่ากลุ่มคนป่าที่เขามองเป็นอย่างนั้นในตอนแรกที่จริงแล้วจะมีมนุษย์ปลาหญิงที่สามารถควบคุมน้ำได้
นี่มันเรื่องอะไรกัน?!
เฮ้! ยู่ยงหนานตบไหล่ชูฮันเบาๆ นายห้ามหยาบคายกับนักบุญ!
ชูฮันอยากจะสบถออกมาดังๆแต่ความสงสัยและอยากรู้ทำให้เขาต้องกดอารมณ์ตัวเองเอาไว้และถามคำถามยู่ยงหนาน ไม่ใช่ว่าน้องสาวของนายมีระดับสูงกว่านายเหรอ? แบบนั้นนายยอมได้ยังไง?
ตอนนี้ฉันเป็นหัวหน้าเผ่า ยู่ยงหนานตอบพร้อมยิ้มกว้าง หัวหน้าเผ่าของเผ่าเรามีการสืบทอดกันมาเป็นเวลาหลายพันปีและก็จะกลับมาเกิดในร่างของผู้ชายเท่านั้น น้องสาวของฉันเป็นผู้หญิงคนเดียวกันในสหัสวรรษที่ได้มีตำแหน่งเป็นนักบุญ!
แล้วตอนนี้นักบุญอยู่ไหน? ชูฮันมีท่าทีสงสัย สัญชาตญาณของเขาบอกเขาว่ามันไม่ใช่แค่เรื่องของชนเผ่ามนุษย์ปลาอย่างที่อีกฝ่ายว่า
สหัสวรรษ…
มีการสืบทอดมาเป็นเวลานับพันปีและทุกครั้งก็จะกลับมาเกิดในร่างผู้ชาย!
อย่างไรก็ตามในยุคสมัยของโลกาวินาศพ่อแม่ของยู่ยงหนานได้ให้กำเนิดทายาทที่อยู่ในร่างของชายและหญิง คนหนึ่งได้สืบทอดตำแหน่งหัวหน้าเผ่าและอีกคนก็กลายเป็นนักบุญ ตระกูลนี้จะต้องไม่ธรรมดา!
การที่จู่ๆกลุ่มคนจำนวนมากจะหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยจากนั้นก็กลับมาเจอกันใหม่ภายในหุบเขาหยินหยาง แถมยังบอกเขาว่าที่นี้คือบ้าน ส่วนหญิงสาวลึกลับที่ได้เจอกลับกลายเป็นมนุษย์ปลาที่สามารถควบคุมน้ำได้
นี้มันไม่ใช่แค่ไม่ธรรมดาแล้วแต่มันทำให้คนที่พึ่งได้รู้คิดว่ากำลังฝันไปด้วยซ้ำ!
ที่นั่น ยู่ยงหนานชี้นิ้วไปที่ชายฝั่งทะเลที่อยู่ไกลออกไปอย่างตื่นเต้น เดี๋ยวฉันจะพานายไปดูเอง? โอ้ะใช่สิ! ไว้หน้ากันบ้าง ฉันเป็นถึงหัวหน้าเผ่านะ!
แน่นอนว่าชูฮันไม่มีทางปฏิเสธทั้งสองเดินเคียงข้างกันไปและบ้านทั้งหลายที่ทั้งคู่เดินผ่านนั้นมีสภาพเก่าแก่อย่างมาก เถาวัลย์เลื้อยขึ้นคลุมเต็มตัวบ้านไปหมดจนไม่เหลือที่ว่าง
ในขณะเดียวกันชูฮันเองก็ได้เจอกับคนบางส่วนซึ่งส่วนมากนั้นจะเป็นผู้ชาย เขาคาดว่าน่าจะเป็นกลุ่มคนป่าที่เดินติดตามชูฮันมาตลอดทาง หากในตอนนี้คนเหล่านี้กลับดูมีความกล้าความมั่นใจ กล้าเผยผิวที่แขนให้เห็น ผิวของพวกเขาไม่ใช่สีขาวเหมือนมนุษย์แต่เป็นผิวขาวเหมือนไข่มุก
คนพวกนี้กำลังดำเนินชีวิตราวกับชาวบ้านทั่วไปบางคนก็ทำความสะอาดบ้าน ทำนั่นทำนี่ไปเรื่อย พวกเขาสวมเสื้อผ้าเหมือนคนทั่วไป
และเมื่อได้เห็นชูฮันและยู่ยงหนานกำลังเดินเข้ามากลุ่มคนพวกนี้ส่งยิ้ม ลดศีรษกลง มือกุมเข้าหากัน มันดูเหมือนจะเป็นท่าแสดงความเคารพของพวกเขา ดูนอบน้อมและสุภาพ และมองไม่เห็นความทุกข์ใดๆเลย
ยู่ยงหนานเองก็ส่งยิ้มกลับให้ทุกคนตลอดทางเช่นกันความรู้สึกมั่นคงและสงบสุขของสถานที่แห่งนี้ที่แสดงให้เห็นจากภายในสู่ภายนอก
ชูฮันมองเข้าไปในแววตาของทุกคนและอดไม่ได้ที่จะตกใจเพราะการเปลี่ยนแปลงนี้มันใหญ่เกินไป ทั้งยู่ยงหนาน ทั้งน้องสาว และเผ่ามนุษย์ปลา มันราวกับว่าเป็นการสร้างขึ้นใหม่ทั้งหมดของระบบล่มสลาย!
หลังจากผ่านไปสักพักทั้งสองก็เดินไปถึงชายฝั่ง มันมีชายหาดเล็กๆอยู่ตรงนี้ ปะการังส่วนใหญ่ที่ถูกคลื่นซัดจะเกยขึ้นมาอยู่ตามหาดตรงจุดนี้
เฮ้ยนั่นมันอะไรกัน! หวังไคโวยวายลั่นอยู่ในหัวชูฮัน ชูฮันดูนั่น!
ชูฮันเงยหน้าขึ้นมองและก็ต้องได้เห็นเรื่องช็อคที่ทำให้เขาแทบหัวใจวายอีกครั้ง!
มันเป็นหางปลายักษ์มีสีทองมันกำลังว่ายวนสะบัดหางไปมา จากนั้นก็มีหางปลาสิบกว่าตัวโผล่ขึ้นมาเหนือผิวน้ำให้เห็น ทว่าระดับสีของหางนั้นแตกต่างกัน ทุกอย่างมันดูน่าตื่นตาตื่นใจมาก
พั้วะ~
หลังจากหางปลายักษ์ดำลงไปในน้ำทันใดนั้นมันก็ร่างของหญิงสาวโผล่พรวดขึ้นมาจากในน้ำแทน ผมยาวสีดำสนิทเปียกแนบลู่และสะท้อนกับประกายจากแสงอาทิตย์ เธอบิดตัวและนั่งลงบนปะการัง ส่งยิ้มให้ชูฮัน
ร่างเป็นคนแต่หางเป็นปลา…
นี่คือนางเงือกสินะ
จากนั้น——–
พรึบ!
ผู้หญิงอีกสิบกว่าคนที่มีหางปลาโผล่ขึ้นมาจากน้ำและว่ายเข้ามาที่ชายฝั่งจากนั้นบางคนก็นั่งบนปะการังหรือยืนอยู่ใกล้ๆ แต่หางของนางเงือกเหล่านี้มีขนาดเล็กกว่านางเงือกตัวแรก แถมสีของหางก็ไม่สว่างและเป็นประกายเท่า และยิ่งได้เห็นภาพนางเงือกทั้งหลายอยู่รวมกันมันยิ่งทำให้ชูฮันรู้สึกราวกับฝันไปเข้าไปอีก
ฟึบ!
ชูฮันหันหน้ากลับมาด้วยสีหน้างุนงงทำตัวไม่ถูก เขาหันไปพูดกับยู่ยงหนานราวกับคนละเมอ นายตะโกนใส่ฉันที นี่ฉันฝันไปอยู่รึเปล่า? นางเงือก!
มันมีนางเงือกจริงๆอยู่ในโลกนี้ด้วย!
แล้วนางเงือกสีทองที่ว่าก็มีใบหน้าเดียวกับหญิงสาวลึกลับที่ชูฮันเจอในตอนแรกและเป็นน้องสาวของยู่ยงหนานนั่นเอง!
ฮ่าฮ่าฮ่า! ยู่ยงหนานหัวเราะพร้อมตบไหล่ชูฮันเบาๆ เผ่าของเราดั้งเดิมนั้นอาศัยอยู่ในมหาสมุทร!
มหาสมุทร…
ชูฮันได้พูดทวนคำนี้ไปมาอยู่ในอกขณะที่อีกส่วนหนึ่งก็กำลังเดือดเพราะครั้งนี้เขาโดนโจมตีเต็มๆ นี่เขาพึ่งจะได้ค้นพบความลับอะไรกันแน่?!
ตอนนี้นายก็ได้รู้ความลับที่แท้จริงของเผ่ามนุษย์ปลาแล้ว ยู่ยงหนานมองชูฮันและรีบพูดด้วยท่าทีร้อนใจอย่างที่ไม่เคยมีให้เห็น ฉันรู้ว่าตอนนี้นายคงมีคำพูดมากมายและข้อสงสัยไม่น้อย เราควรพูดคุยเรื่องเผ่ามนุษย์ปลาและนักบุญของเราเพิ่ม เดี๋ยวก่อน ทันใดนั้นชูฮันก็พูดขัดขึ้นมา ตอนนี้เขามีสีหน้าวิตกกังวลอย่างมาก
ยู่ยงหนานที่เห็นก็ถามทันที มีอะไรรึเปล่า?
ให้น้องสาวของนายไม่ใช่แค่น้องสาวของนาย แต่ผู้หญิงทั้งหมดในเผ่าของนาย… ขณะพูดชูฮันก้หมุนตัวกลับหันหลัง สีหน้าจริงจังและตึงเครียด ขณะที่จมูกทั้งสองข้างมีเลือดกำเดาไหลออกมา
ใส่เสื้อผ้ากันก่อนมั้ย?
