ตอนที่ 1148 ติด
ประตูของเผ่ามนุษย์ทะเลนั้นแตกต่างจากประตูอีกเจ็ดบานที่เหลือประตูอื่นๆนั้นดูเหมือนกันทุกประการราวกับสำเนา ทางเข้า ความสูง ความกว้างเดียวกันหมด และให้ความรู้สึกเดียวกันอย่างไม่มีอะไรโดดเด่น
แต่กับของเผ่ามนุษย์ทะเลนั้นมันแตกต่างอย่างเห็นได้ชัดตั้งแต่ทางเข้าที่ไม่มีบานปิดกั้นใดๆ แต่กลับไม่สามารถมองเห็นอะไรข้างในได้เลยเพราะมันเต็มไปด้วยความมืด
ชูฮันยืนอยู่จากทางเข้าหน้าประตูส่วนหวังไคก็กลับไปหดตัวอยู่ในกระเป๋าของชูฮันเหมือนเดิม มันจำได้ว่าก่อนหน้านี้ชูฮันบอกว่ามีแค่ไม่กี่คนที่กลับออกมาจากเข้าไปในประตู ซึ่งชูฮันก็ไม่รู้เหมือนว่ามันมีอันตรายมากขนาดไหนรออยู่ในนั้น ประสบการณ์จากในชาติที่แล้วไม่มีประโยชน์ใดๆเลยสำหรับตรงนี้
ด้วยสภาพจิตใจที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่นักของทั้งคู่ชูฮันตัดสินใจสูดลมหายใจเข้าลึกและก้าวเท้าเข้าไปก่อนหนึ่งข้าง!
พรึบ~
จังหวะที่ชูฮันเข้าไปในทางเดินเขาก็สัมผัสได้ถึงแรงดันน้ำขนาดใหญ่ มือและเท้าของเขาไม่สามารถขยับได้เลยแต่รอบๆตัวเขานั้นไม่ได้น้ำเลยสักหยด ความมืดสนิทยิ่งทำให้ชูฮันรู้สึกกลัวขึ้นมา
อ๊ากกกกก!ฟังเสียงนั่นสิ! หวังไคเริ่มร้องโวยวาย เพราะทันทีที่พวกเขาเดินผ่านทางเข้าเข้ามา มันก็มีเสียงดังอึ้งก้องอยู่ในหูของทั้งคู่ตลอดเวลา
อย่างไรก็ตามชูฮันก็ยังสัมผัสได้ถึงพลังอำนาจมหาศาลในอากาศอยู่ดีเขาพูดไม่ได้ว่ามันยากที่จะขยับตัวขนาดนั้น แต่ที่แน่ๆคือมันส่งผลกระทบกับการเคลื่อนไหวของเขาอย่างเห็นได้ชัดและไม่ต้องสงสัยเลยว่าอันตรายที่รออยู่หลังจากนี้จะต้องยิ่งใหญ่อย่างมากแน่นอน
ชูฮันกัดฟันฝืนตัวเองและเลิกคิดหาคำตอบเขาตัดสินใจเอาขวานซิ่วโหลวที่หลังออกมา บังคับตัวเองให้ก้าวเท้าเดินไปทีละก้าว
พื้นทางเดินใต้เท้านั่นไม่ค่อยมั่นคงแต่ด้วยทางเดินที่ลาดชันลงไปตลอดทางแรงกดดันในอากาศก็ค่อยๆเเพิ่มขึ้นทุกขณะ ซึ่งหมายความว่าแรงกดดันนั้นจะเพิ่มขึ้นทุกครั้งที่ชูฮันเดินลงไปลึกขึ้น
ท้ายที่สุดไม่รู้ว่าใช้เวลานานเท่าไหร่ ทันใดนั้นบรรยากาศรอบๆทั้งหมดในทางเดินก็เปลี่ยนไปอย่างกระทันหัน ความรู้สึกกดดันบีบคั้นเพิ่มขึ้นเกือบสองเท่า ราวกับว่าร่างของชูฮันตอนนี้กำลังถูกบีบอัดให้เหลือแค่ชิ้นเล็กๆ
ในขณะเดียวกันมันก็มีเสียงบางอย่างดังขึ้นมาก้องจนหูแทบหนวกมันดังมากจนชูฮันไม่สามารถฟังได้ออกว่าเสียงกำลังพูดอะไรอยู่ แต่ความหมายของการกระทำนี้มันชัดเจนอย่างเห็นได้ชัด!
ต้องการขับไล่เขา!
ความกระตือรือร้นในตัวชูฮันถูกกระตุ้นขึ้นมาทันทีชูฮันร้องตะโกนและระเบิดพลังงานผันผวนในตัวออกมาเต็มแรง ตัวขวานซิ่วโหลวมีหมอกสีดำล้อมรอบอยู่พักหนึ่ง
การเคลื่อนไหวของทางเดินได้สร้างความโกรธให้ชูฮันชูฮันสัมผัสได้ถึงแรงกระแทกหนึ่งจากนั้นมันก็มีแรงดันจำนวนมากกดลงมาที่เขา ราวกับกำลังจะบีบอัดตัวเขากับขวานซิ่วโหลวให้เละ
หึ่งงงงงงงงงงง~
ขวานซิ่วโหลวก็ดูท่าจะไม่ค่อยดีตัวขวานสั่นเทิ้มจนมีเสียงหึ่ง
ฟึบ~
มีประกายแสงส่องพุ่งออกมาประกอบกับหมอกสีดำรอบๆตัวขวานซิ่วโหลวช่วยปัดแรงดันรอบๆออกไปได้เล็กน้อยอีกทั้งยังช่วยส่องแสงสว่างให้กับทางเดินยาวไปห้าเมตรล่วงหน้า
ชูฮันที่จู่ๆก็ไม่รู้สึกถึงแรงดันแล้วประหลาดใจอย่างมากหวังไคเองก็หยุดร้องแหกปากและเอาแต่จ้องขวานซิ่วโหลวไม่วางตา ช่างเป็นอาวุธที่เท่จริงๆ! หวังไคจ้องขวานซิ่วโหลวที่ยังคงส่องแสงจ้าอยู่ หวังไคกล่าวชื่นชมจากใจจริง
ขวานยังมีประโยชน์มากกว่านาย! ชูฮันหัวเราะขณะที่แรงกดแทบไม่เหลือ ชูฮันจ้องขวานซิ่วโหลวไม่วางตาด้วยความสงสัย
แสงเสริมพลัง?
คุณสมบัติของขวานซิ่วโหลวนั้นช่วยเสริมพลังในตัวชูฮันมันเป็นเพื่อนแท้คู่กายของเขา ดังนั้นชูฮันรู้อยู่แล้วว่าขวานซิ่วโหลไม่ได้มีคุณสมบัติในการเปล่งแสงเพื่อเพิ่มพลังให้เขา
แต่ทุกอย่างที่เกิดขึ้นตรงหน้าเขาตอนนี้ไม่ใช่เรื่องปลอมถ้าอย่างนั้นแล้วสายฟ้านี้มันมาจากไหนกัน?
จำได้มั้ยที่นายถูกสายฟ้าที่คฤหาสน์ตระกูลป่ายฟาดเข้าใส่? หวังไคโผล่หน้าของออกมาพูด ในตอนนั้น พลังงานสายฟ้าไหลเข้ามาในร่างกายของนาย ซึ่งพลังของมันสามารถฆ่านายให้ตาายได้ แต่นายไม่ตายและจู่ๆพลังงานสายฟ้าก็หายไป ฉันก็ยังสงสัยอยู่ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แสดงว่าที่จริงแล้วมันถูกขวานของนายดูดซับกลืนพลังงานเข้าไปจนกลายเป็นพลังของขวานซิ่วโหลวซะเอง!
นายหมายความว่าขวานซิ่วโหลวถูกยกระดับความสามารถ? ชูฮันประหลาดใจไม่น้อยเลย แล้วพลังนี้จะอยู่กับขวานซิ่วโหลวไปเลยใช่มั้ย?
ลองสัมผัสมันด้วยตัวเองสิมันเป็นอาวุธของนายนี่! หวังไคกรอกตา ผ่านมาตั้งนานแล้วมันแสดงพลังออกมาขนาดนี้ นายยังไม่รู้ตัวอีก?
ชูฮันจ้องขวานซิ่วโหลวไม่หยุดตอนนี้เขาสับสนเหลือเกินจนไม่รู้ว่าทุกอย่างมันเป็นเรื่องจริงหรือภาพลวงตา
แบบนี้ก็หมายความว่าขวานซิ่วโหลวแข็งแกร่งขึ้นและทำให้พลังการต่อสู้ของเขาเองก็เพิ่มขึ้นอย่างมากเหมือนกันสินะ?
แบบนี้แสดงว่าคุณสมบัติเดิมของขวานซิ่วโหลวถูกแทนที่และซึมซับพลังสายฟ้ามาแทน ชูฮันยิ้มกว้าง แล้วมันต้องซ่อมอะไรมั้ย?
หึ่ง!
ดูเหมือนว่าขวานซิ่วโหลวจะกำลังส่งเสียงตอบรับให้ชูฮันพฤติกรรมของมันดูสอดล้องกับความเย่อหยิ่งเดิมของมันดี
ด้วยความช่วยเหลือของขวานซิ่วโหลวความเร็วของชูฮันถูกทำให้เร่งขึ้นมาอย่างมาก เป็นการเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือเลย
ชูฮันเดินหน้าต่อไปเรื่อยๆโดยไม่รู้ว่านานเท่าไหร่จนกระทั่งทางเดินข้างหน้ามันเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างแรงเพราะทางเดินข้างหน้าหายไปและถูกแทนที่ด้วยช่องว่างขนาดใหญ่
นี้มันสถานที่บ้าบออะไรกัน? หวังไคขมวดคิ้ว ไม่มีเส้นทาง ไม่มีทิศทาง ไม่มีอะไรบนพื้นดิน!
เขาจะไปยังไง?
พรึบ~
ลำแสงสีดำกระพริบขึ้นชูฮันยกขวานซิ่วโหลวขึ้นมาและกระแทกมันลงพื้น แต่เหนือความคาดหมายขวานซิ่วโหลวที่ควรจะทำให้พื้นแตกแยกกลับสร้างแค่รอยร้ายเล็กๆบนพื้นเท่านั้น ไม่มีอะไรเพิ่มเติม
ชูฮันขมวดคิ้วเข้าหากันจนหน้าผากย่นเขาไม่มีทางเลือกนอกจากตัดสินใจเดินฝ่ามุ่งหน้าไป
น่าเสียดายที่หลังจากชูฮันเดินออกไปได้แค่ไม่กี่นาทีมันก็มีการเปลี่ยนแปลงใหม่ปรากฏขึ้นอีกครั้ง!
ชูฮัน!มีบางอย่างผิดปกติ! ทันใดนั้นหวังไคก็ร้องตะโกนขึ้นมา ดูที่ด้านหลังนาย!
ชูฮันตะลึงและหลังจากหันไปมองสีหน้าของชูฮันก็เปลี่ยนไปทันที
เขาได้เห็นจุดที่ควรจะเป็นทางเดินแต่ในตอนนี้กลับอันตรธานหายไปแล้วต่อหน้าต่อตา ส่วนที่เหลือรอบๆนั้นก็ดูเหมือนกันหมด ช่องว่างขนาดใหญ่ที่มองไม่เห็นด้านหน้า ด้านข้าง ราวกับเขาอยู่กลางอวกาศ!
