ตอนที่ 1167 กล่องสมบัติ
พ้ะ!
ในช่วงสุดท้ายของการปีนชูฮันใช้พลังดันทั้งตัวขึ้นเป็นครั้งสุดท้ายและปีนขึ้นมาถึงยอดหน้าผาและนอนแผ่ลงด้วยความเหนื่อยล้าสุดขีด
หวังไคไม่ต้องกังวลหรือเหนื่อยอะไรเลยเพราะมันซุกอยู่ในกระเป๋าของชูฮันตลอดเวลา
หวังไคขอน้ำ ชูฮันที่ในที่สุดก็อ้าปากพูดได้หลังจากนั่งพักรีบเอ่ยขอน้ำ
เฮ้เฮ้! หวังไครีบส่งน้ำให้ทันที ฉันเข้าใจ มันยากมาก
หวังไคเนื้อ ชูฮันที่กำลังดื่มน้ำยังคงนอนราบไปกับพื้นอยู่ด้วย เขาทำเพียงอ้าปากรอให้หวังไคส่งอาหารป้อนเข้าปากให้
หวังไคกระพริบตาปริบๆอย่างอึดอัดและทำอะไรไม่ถูกที่ชูฮันพึ่งพูดทำให้ค่อนข้างงง
ตอนที่ 1167 กล่องสมบัติ
พ้ะ!
ในช่วงสุดท้ายของการปีนชูฮันใช้พลังดันทั้งตัวขึ้นเป็นครั้งสุดท้ายและปีนขึ้นมาถึงยอดหน้าผาและนอนแผ่ลงด้วยความเหนื่อยล้าสุดขีด
หวังไคไม่ต้องกังวลหรือเหนื่อยอะไรเลยเพราะมันซุกอยู่ในกระเป๋าของชูฮันตลอดเวลา
หวังไคขอน้ำ ชูฮันที่ในที่สุดก็อ้าปากพูดได้หลังจากนั่งพักรีบเอ่ยขอน้ำ
เฮ้เฮ้! หวังไครีบส่งน้ำให้ทันที ฉันเข้าใจ มันยากมาก
หวังไคเนื้อ ชูฮันที่กำลังดื่มน้ำยังคงนอนราบไปกับพื้นอยู่ด้วย เขาทำเพียงอ้าปากรอให้หวังไคส่งอาหารป้อนเข้าปากให้
หวังไคกระพริบตาปริบๆอย่างอึดอัดและทำอะไรไม่ถูกที่ชูฮันพึ่งพูดทำให้ค่อนข้างงงไม่น้อย
ในที่สุดหลังจากรอให้ชูฮันได้ดื่มน้ำและพักจนพอแล้วซึ่งก็ไม่ได้นานอะไรมากชูฮันก็ลุกขึ้นเดินตรงไปยังทางที่เห็นได้ชัดว่าคือทางออก
ไม่ลองมองหาทางอื่นเผื่อด้วยเหรอ? หวังไคถามขึ้น
ชูฮันส่ายหัว ไม่ใช่ว่าเราหาทุกอย่างเจอมาทุกอย่างแล้วรึไง? ไม่ว่าจะที่ทางเข้าสุสานหรือสุสานทางเดินทั้งแปด มันไม่มีพวกทางกลับเดิมหรอกนะ
หวังไครีบถามต่อ ความหมายความเส้นทางข้างหลังที่เหมือนทางเดิน แต่เราไม่สามารถเดินไปได้?
ชูฮันพยักหน้า ฉันเดาว่ามันน่าจะเป็นเส้นทางกลับสำหรับคนที่สร้างหุบเขาหยางขึ้นมา ชูฮันพูดขณะเดินไปด้วย
ใช่นายบอกว่าคนที่สร้างหุบเขาหยางจะต้องทิ้งเส้นทางออกไว้ แต่มันก็ยังไม่เข้ากับเรื่องประโยคของตระกูลลึกลับนั้น มันหมายความว่ายังไงกันแน่? หวังไคพูด และหลังจากเห็นพฤติกรรมแปลกๆของชูฮัน มันก็หรี่ตามองอย่างจับผิด ทำไมนายถึงไม่ลองไปดู?
หินก้อนยักษ์ตรงหน้าดูธรรมดาทั่วไปเขามองไม่เห็นความผิดปกติอะไรทั้งนั้น มันก็ดูเหมือนกับหินทั่วๆไป
ที่จริงแล้วฉันว่ามันน่าจะเพื่อกันไม่ให้ใครแอบลอบเข้ามาหรือขโมยของซึ่งแน่นอนว่าตระกูลลึกลับไม่มีทางปล่อยขโมยหรือคนนอกที่ลอบเข้ามาออกไปได้ โดยการไม่สร้างทางออก ยกเว้นคนสร้างหุบเขาหยางที่แอบสร้างทางออกไว้เพื่อตัวเอง ซึ่งที่เจียงหลิงโหลวเข้ามาเอาอาวุธจากหุบเขาหยางไปได้ มันเป็นไปได้ที่อาวุธจากในสุสานทั้งแปดของตระกูลลึกลับถูกขโมยไปตั้งแต่ตอนที่สุสานถูกสร้างขึ้นเมื่อพันปีก่อน และคนที่ขโมยคงจะตายอยู่ที่นี้เพราะออกไปได้และเจียงหลิงโหลวก็ไปเจอกับอาวุธพวกนั้น ฉันก็พึ่งจะคิดได้เหมือนกันสาเหตุที่ทำไมในสุสานของเผ่าพันธุ์มนุษย์ปลาไม่มีอะไรเลย เกรงว่าเป็นเพราะมันถูกขโมยไปตั้งแต่ตอนที่สุสานถูกสร้างขึ้น!
ชูฮันยิ้มและเดินอ้อมไปด้านหลังของหินก้อนยักษ์และใช้แรงบังคับมันให้ออกไปจากทางทั้งหมดในครั้งเดียว ด้านหลังของหินก้อนยักษ์มีโพรงดำมืดอยู่ แต่โพรงนี้มันเล็กเกินไปกว่าจะเป็นทางออกของคน
หวังไคมองภาพตรงหน้าอย่างประหลาดใจ มีโพรงด้วย มีอะไรอยู่ข้างในกัน?
นายตัวเล็กเอาไฟฉายเข้าไปสำรวจดูสิ มันอาจจะมีอะไรหรืออาจจะไม่มี ชูฮันออกคำสั่งทันที
หวังไคจ้องโพรงตรงหน้านิ่งและในที่สุดก็คว้าไฟฉายกระโดดเข้าไปในโพรง แต่แล้วทันทีที่มันเข้าไปมันก็แหกปากร้องลั่นทันที อ๊ากกกกกกกก! มีศพอยู่ในนี้ อ๊ากกก! ไม่! โครงกระดูก!
จะร้องทำไมก็นายพูดเองว่าคนที่ขโมยไม่มีทางมีชีวิตรอดออกไป ดังนั้นแน่นอนว่าเขาก็ต้องตายอยู่ที่นี้ไง! ชูฮันกรอกตา แต่ในเมื่อเป็นแบบนี้ นายลองพยายามสำรวจข้างในดูสิ มันน่าจะเป็นกับดักที่ตระกูลลึกลับวางไว้เพื่อให้ฆ่าขโมยให้ตาย ในนั้นมีอาวุธมั้ย? เป็นอาวุธอะไร? มันน่าจะใหญ่และคงเอาออกจากโพรงนี้ไม่ได้ น่าควรเก็บมันเข้าไปในประตูมิติก่อน…
หวังไคที่ตอนนี้เห็นทุกอย่างในโพรงหมดแล้วมันก็พูดผ่านความคิดขึ้นมาแทรกชูฮันที่กำลังพูดอยู่ มันไม่มีอาวุธเลยสักชิ้น
ชูฮันถามต่อ เป็นชุดเกราะเหรอ?
ไม่มี หวังไคเงียบไปนานอย่างผิดปกติ หลังจากนั้นก็มีเสียงเคลื่อนไหว ซึ่งก็คือหวังไคที่ปีนขึ้นมาพร้อมกับกล่องเล็กๆ
ชูฮันจ้องกล่องที่มีขนาดเท่าหัวและไม่สามารถทำใจยอมรับผลได้อยู่พักใหญ่ มันไม่สมเหตุสมผลเลย ทำไมมันถึงมีแค่กล่องเล็กๆนี่? ตามเหตุผลแล้วมันคือจะเป็นอาวุธไม่ก็ชุดเกราะสิ ของประจำตัวทั้งหลายของพวกคนในตระกูลลึกลับทั้งแปดที่ถูกฝฝังในสุสานตั้งแต่พันปีก่อน!
ชูฮันรวยรวมข้อมูลและเหตุผลทุกอย่างที่เขารู้คนตายที่ถูกฝังอยู่ในสุสานทั้งแปดเส้นทางไม่ใช่คนธรรมดา แต่เป็นสมาชิกของตระกูลลึกลับ พวกเขาถูกฝังอยู่ที่นี้ แน่นอน่ามันจะต้องมีอาวุธหรือของประจำตัวของแต่ละคนถูกฝังอยู่ด้วยสิและอาวุธพวกนั้นจะต้องแตกต่างจากพวกอาวุธของคนที่ตายเพราะถูกลงโทษหรือจำคุกสิ ความพิเศษของอาวุธพวกนี้ก็เห็นได้ในมือของเจียงหลิงโหลวและคนอื่นๆ
สิ่งที่สำคัญที่สุดคืออาวุธเหล่านี้มีจำนวนน้อยตามจำนวนของสมาชิกตระกูลลึกลับสำหรับกล่องนี้ ชูฮันไม่เคยได้ยินว่าใครได้รับกล่องจากหุบเขาหยินหยางเลย!
เราได้กล่องเล็กๆมาสองกล่องจากสุสานทางเดินของเผ่าพันธุ์มนุษย์ปลานายคิดว่าทั้งหมดมันเกี่ยวข้องกันมั้ย? หวังไคนั่งเงียบอยู่พักหนึ่งอย่างนึกอะไรไม่ออก มันจะมีอะไรอยู่ข้างกันใน เปิดดูกันเลยมั้ย?
ชูฮันเองก็คิดเขานั่งลงและหยิบอีกสองกล่องออกมาวางตรงหน้า ตอนนี้มีกล่องทั้งหมดสามกล่อง ทั้งใหญ่และเล็ก สองกล่องเล็กๆนั้นสวยงามสง่า ส่วนกล่องใหญ่นั้นดูทั้งเก่าและน่าเกลียด
ด้วยความไม่ชอบใจชูฮันเมินเฉยกล่องสีเทาที่ใหญ่กว่า และเปิดกล่องเล็กๆสวยงามที่เจอในสุสานทางเดินเผ่าพันธุ์มนุษย์ปลาก่อน
มันมีแสงสว่างจ้าเป็นประกายทันทีที่เปิดกล่องหวังไคมีสีหน้าเป็นกังวลตลอดเวลา หลังจากเปิดออกทั้งคู่ยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่เดิมใช้เวลาทำความเข้าใจอยู่สักพัก
หลังจากผ่านไปพักใหญ่———
ปั่ก!
ชูฮันกระแทกกล่องทั้งสองปิดลงด้วยความโมโหหน้าตาบิดเบี้ยวตามอารมณ์ แม่งเอ๊ย! กว่าจะรอดออกมาได้และคิดว่าได้ขอวดีมาด้วย แต่ผลคือฉันได้ของพังๆไร้ประโยชน์สองชิ้นเนี่ยนะ?!
ของในกล่องมันแปลกประหลาดมากมันเหมือนเป็นชิ้นส่วนของอะไรสักอย่าง เล็กๆรูปทรงแปลกๆ คงมีแต่ผีที่รู้ว่ามันคืออะไรกันแน่!
หวังไคเองก็ผิดหวังอย่างมากมันใช้เท้าเตะใส่กล่องสีเทาน่าเกลีดยอย่างโมโห บ้าบอที่สุด!
กล่องที่ถูกหวังไคเตะก็พลันเปิดออกมีเสียงเคลื่อนไหวของอะไรบางอย่างในกล่องดังออกมา ชูฮันที่ค่อนข้างหงุดหงิดอยู่เมื่อได้ยินเสียงก็หันไปมองด้วยความสนใจทันที
ภายในกล่องมันมีปากกาหลายแท่งกำลังวาดภาพบางอย่างด้วยตัวเอง!
ชูฮันตาโตเป็นประกายรีบชะโงกหน้าเข้าไปมองภาพที่กำลังถูกวาด มันดู….
ภาพตรงหน้าคือภาพแผนที่ของหุบเขาหยินหยาง!
หุบเขาหยินหุบเขาหยาง สุสาน สุสานของตระกูลลึกลับ…แผนที่ของทั้งหมด!
