ตอนที่ 1169 เกิดอะไรขึ้นตอนฉันไม่อยู่
หลังจากนั้นชูฮันก็ชะงักก็จะพูดขึ้นมาอีกรอบด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ฉันคิดว่าเหย่จือโปอาจจะสมาชิกของสกุลเหย่! นายคิดว่าเป็นไปได้มั้ยที่เพราะเขาสกุลเหย่เลยได้รับความสนใจจากคนตระกูลป่าย ฉันคิดว่าตระกูลป่ายกำลังมองหาสุนัขรับใช้และก็เจอกับเหย่จือโปที่มีความสามารถปานกลาง ควบคุมอารมณ์ได้ดี และขี้ขลาดกลัวตาย ยอมทำทุกอย่างเพื่อความอยู่รอด ตอนนี้พอมาลองคิดดูว่าถ้าเหย่จือโปเป็นคนสกุลเหย่จริงๆ มันก็สามารถอธิบายทุกอย่างได้!
เหย่จือโปเกิดมาเพื่อเป็นคนคอยรับใช้ดูแลตระกูลลึกลับอยู่แล้วชะตาของเขาตกทอดมาเป็นพันปี จากท่าทางการปฏิบัติของเหย่โม่ที่มีต่อป่ายหวีเนอและเสี่ยวชี มันฟังดูสมเหตุสมผลขึ้นมาทันที! พอมองดูความแตกต่างระหว่างเหย่โม่และเหย่จือโปมันก็มองออกได้ว่ามันมีความไม่ลงรอยกันไม่น้อยภายในสกุลเหย่! ชูฮันวิเคราะห์ไปทีละจุด ขณะที่ความคิดในหัวก็แล่นอย่างรวดเร็ว
ตลอดกระบวนการหวังไคมองชูฮันที่มีข้อมูลจำนวนและเหตุผลจำนวนมาก จนหัวของมันไม่สามารถิดตามจังหวะของชูฮันได้ทัน
เพราะฉะนั้นเราแค่ต้องหาเหย่จือโปให้เจอ? หวังไคนิ่วหน้า แต่เขาทำงานให้ป่ายหยู!
พ้ะ!
ชูฮันปรบมือและยิ้มออกมา คนที่เราต้องตามหาไม่ใช่เหย่จือโป เหย่จือโปเป็นแค่ต้นตอในกาารพัฒนาความเข้าใจให้มากขึ้น เป้าหมายของเราคือหาคนจากสกุลเหย่อีกคนที่สามารถอ่านข้อมูลในหนังสือที่เหย่หยงอันทิ้งไว้ ด้วยวิธีนี้เราจะสามารถเดินไปยังตำแหน่งต่างๆในหุบเขาหยินหยางได้อย่างปลอดภัย รวมถึงสุสานทางเดินทั้งแปดเส้นทางเหมือนกัน!
คนของสกุลเหย่มีการวาดรูปและบันทึกข้อมูลเกี่ยวกับหุบเขาหยินหยางเอาไว้นั้นไม่สามารถมีชีวิตรอดในโลกนี้ได้ดังนั้นชูฮันจึงตัดสินใจว่าด้วยกล่องที่เขาได้มา นั่นอาจจะเป็นข้อมูลเพียงอย่างเดียว
สำหรับที่ว่าทำไมโลกที่แล้วถึงมีความสำคัญมากไม่ว่ายังไงมันก็จะไม่ถูกเปิดเผย?
จุดนี้ชูฮันสามารถคาดการณ์ได้ทันทีก็คือป่ายหวีเนอ!
จินตนาการว่า…ครั้งสุดท้ายที่ชูฮันและป่ายหวีเนอที่เคยเจอกับทะเลสาบลึกลับมาเมื่อชาติที่แล้วซึ่งถ้าป่ายหวีเนอมาจากสุสานทั้งเดินทั้งแปด ในตอนนั้นเธอออกมาได้ยังไง?
อย่างที่รู้ว่ามันมีซากกระดูกของคนตายมากมายซึ่งการที่ชูฮันหลุดออกมาจากสุสานทางเดินของเผ่าพันธุ์มนุษย์ปลาได้นั้นหลักๆเลยเป็นเพราะโชค ส่วนคนอื่นที่เข้ามาหลังจากนี้อาจจะไม่ได้มีตัวช่วยให้ผ่านไปเหมือนกับชูฮัน
อันดับแรกเลยมันจำเป็นที่จะต้องใช้แรงมากมายข้ามผ่านแรงกดดันมหาศาลได้ จากนั้นก็ต้องมีเกล็ดสีทองของนางเงือกเพื่อใช้หยุดพลังของพวกนางเงือกที่ทำจากน้ำก่อตัวโจมตีใส่ ในที่สุดจะต้องมีการตัดสินใจที่แม่นยำในการหาทางออก
ดังนั้นเมื่อชาติที่แล้วชูฮันเดินทางมาถึงจุดจบของหุบเขาหยินหยาง ป่ายหวีเนอที่สามารถเดินออกมาจากสุสานทางเดินได้ เป็นไปได้มั้ยว่าเธอก็เป็นคนที่ได้รับของสำคัญต่อจากเหย่หยงอัน?
ไม่ต้องคิดเพราะมันต้องใช่แน่ๆ!
แต่เราจะหาจุดเชื่อมโยงไปยังเหย่จือโปยังไง? หวังไคที่ไม่รู้ว่าชูฮันกำลังคิดอะไรอยู่ทำได้แค่ตัดสินใจไม่ได้เพราะเขาอิงจากปัญหาที่เห็นชัด
เหย่จือโปทำงานให้ตระกูลป่ายดังนั้นมันจะต้องมีข้อพิเศษบางอย่างอยู่ ชูฮันใช้มือจับปลายคาง ตาเป็นประกายวาว แต่ตระกูลป่ายมักต้องการจะจัดการฉันอยู่เสมอ เราสามารถใช้ส่ิงนี้ย้อนกลับ วางเหยื่อล่อควบคุมเหย่จือโปให้ออกมาและทำการตามหาคนอื่นที่มาจากสกุลเหย่!
นายต้องการวางกูเหลียงเฉินเป็นเหยื่อล่ออีก? หวังไคตระหนักถึงจุดนี้ดี คนที่เหย่จิอโปติดต่อโดยหลอกล่อให้ข้อมูลผิดๆอยู่ตลอดก็คือกูเหลียงเฉิน
ซึ่งจะเรียกว่าเป็นกับดักก็ได้? ชูฮันมองหวังไคและพูดต่อ มันคือการยอมสละอัตตาของฉันเพื่อผลประโยชน์ที่ใหญ่กว่า เขาเป็นอัจฉริยะ ฉันเชื่อว่าเขาทำได้อยู่แล้ว!
ได้!สงสารกูเหลียงเฉินเหลือเกินที่ต้องมาเจอนาย ฉันทุกข์ใจแทนกูเหลียงเฉินเป็นร้อยๆรอบ หวังไคกรอกตา จากนั้นก็ถามขึ้นต่อ สรุปว่าตอนนี้เราจะเดินทางกลับไปที่ที่ตั้งของเผ่าพันธุ์มนุษย์ปลาเพื่อทำให้สถานการณ์ทั้งหมดกระจ่าง? กุญแจที่ทางนั้นตามหาไม่ได้อยู่ในหุบเขาหยางเลยและตอนนี้ทั้งสุสานฝังศพก็น้ำท่วมหมดแล้ว!
อย่าพึ่งไปถึงตรงนั้นเพราะทางออกของหุบเขาหยางอยู่ห่าางจาากทางเข้าหุบเขาหยิน 108,00 0กิโลเมตร คงมีแต่ผีเท่านั้นที่รู้ว่าจุดสิ้นสุดของหุบเขาหยินหยางคือที่ไหน ถ้าเราต้องการไปที่ตั้งของเผ่าพันธุ์มนุษย์ปลา มันไม่ได้ใช้เวลาสักพักแต่เป็นครึ่งปี! ดังนั้นก่อนอื่นเรากลับไปที่เขี้ยวหมาป่าซึ่งใกล้กว่าและมี Amaterasu 3000 อยู่ก่อน ชูฮันปฏิเสธข้อเสนอของหวังไค
จากนั้นชูฮันก็เอ่ยต่ออีก
และตอนนี้เราตั้งเป้าความสนใจไปที่สกุบเหย่ด้วยเพราะคนของสกุลเหย่เป็นคนวาดภาพและเขียนบันทึกข้อมูลพวกนี้ไว้ เราต้องหาทางเข้าไปในสุสานทางเดินของเผ่าพันธุ์มนุษย์ปลาใหม่ ซึ่งเขาจะพูดคุยกับยู่ยงหนานและนักบุญเงือกสาวอีกที สำหรับกุญแจต้องดูอีกทีว่าทางยู่ยงหนานต้องการตามหามันต่อมั้ย?
เจริญ! หวังไคเก็บทุกอย่างไว้ในประตูมิติและกระโดดเข้าไปในกระเป๋าของชูฮัน ที่ไหนละ?
หึ!หึ! ชูฮันเหลือบมองหวังไคด้วยสายตาบางอย่างและก็ออกเดินทางมุ่งหน้าตรงไปยังทางออกของหุบเขาหยาง
—————————-
ขณะนี้มันเป็นเวลาหลายวันแล้วหลังจากการประชุมลับครั้งใหญ่ของซางจิงผ่านพ้นไปเฉินช่าวเย่ได้เดินทางกลับไปยังเขี้ยวหมาป่าอย่างปลอดภัยเรียบร้อยดี เพียงแค่หลังจาากนั้นแทบจะทุกคนที่เข้าร่วมการประชุมได้รู้ว่าเฉินช่าวเย่สามารถซ่อนอาวุธเป็นคลังไว้ภายในตัวได้จนน่าทึ่ง และสำหรับเทพเข้ามือปืนผู้นี้ดูเหมือนว่าสมองจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่
มันเกือบจะเป็นเวลาสองเดือนแล้วตั้งแต่ที่ชูฮันไปจากเขี้ยวหมาป่าองค์กรณ์ลับของพันธมิตรนักล่าได้ถูกสร้างขึ้น ส่วนซูซิงและคนอื่นๆก็เดินทางกลับไปยังค่ายเพื่อสร้างโครงการอื่นต่อ กลุ่มคนที่เคยถูกส่งออกไปจากเขี้ยวหมาป่าถูกเรียกตัวกลับมาหมด บางคนที่ตามราชานักล่ากลับมาาจากท่าเรือหนานช้าจากการเชิญชวยก็ได้เข้าร่วมพันธมิตรขององค์กรนักล่ากันหมด
สำหรับเจียงหลิงโหลวเธอได้หายตัวไปอีกครั้งท่ามกลางสายตาของทุกคน มันอาจจะเป็นความผิดปกติที่กลายเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้ว หรืออาจจะเป็นเพราะเธอต้องการหลีกเลี่ยงการชำระหนี้จากชูฮัน
ไม่มีใครรู้ว่าตอนนี้พลเอกชูฮันทำอะไรอยู่?
หรืออยู่ที่ไหน?
ชูฮันเพียงแค่ทิ้งภาระไว้ให้ทุกคนจัดการแทน!
ดังนั้นในทุกวันๆความยากลำบากของซูเฟิงคือนอกจากการฝึกฝนอย่างเข้มงวดและดูแลเขี้ยวหมาป่าแล้ว จู่ๆวันหนึ่งก็มีแขกที่ไม่ได้รับเชิญมา ซึ่งขณะที่นที่ถืออำนาาจมากที่สุดก็คือเหอเฟิงและหลิวยู่ติง ทั้งคู่จึงออกไปพบและต้อนรับแขกที่ว่า
แขกคนนี้เดินทางจากหุบเขาหยินหยางมาเขี้ยวหมาป่าเพี้ยงแค่ชั่วพริบตาเดียวเท่านั้นเขาคือ…เกาช้าวฮุ่ย!
คุณเกา แม้ว่าเหอเฟิงจะไม่ได้แสดงท่าทีอ่อนน้อม แต่น้ำเสียงที่ใช้นั้นเต็มไปด้วยความสุภาพ ขณะที่เกาช้าวฮุ่ยกำลังสำรวจพัฒนาการของเขี้ยวหมาป่าอย่างสนใจ
ว้าวววววไม่เจอแค่สองเดือน เขี้ยวหมาป่าพัฒนาไปเยอะมาก! เกาช้าวฮุ่ยเหมือนเด็กขี้สงสัย เขาเดินชมสำรวจไปทั่วทุกจุด โครงการนี้เป็นของใคร มันสุดยอดมาก พวกเขี้ยวหมาป่าหาเงินมาจากไหนกัน? จากอดีตที่ทุรกันดารจู่ๆกลายเป็นค่ายชั้นสูงที่เรียบหรูได้!
หลิวยู่ติงยิ้มและพูด เทคนิคเล็กๆน้อยๆ เขี้ยวหมาป่าเองก็เดินไปตามแนวโน้มที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ เราทำเงินได้จากเมืองโรแมนติกและการขายสารล่อซอมบี้ที่ไม่มีวันหมดอายุ
ฮ่าฮ่ามันก็จริง! เกาช้าวฮุ่ยยิ้มขำ ไม่ต้องรอฉันหรอก ชูฮันยุ่งอยู่รึเปล่า? ฉันจะรอเจอเขา…
ทันใดนั้นเหอเฟิงและหลิวยู่ติงก็มีสีหน้าแปลกไปจากนั้นก็ตอบออกมาเสียงประสานพร้อมกัน หัวหน้าหายตัวไปสองเดือนแล้ว อ่าาา… เกาช้าวฮุ่ยที่กำลังดื่มน้ำอยู่หยุพักก่อนจะเอ่ยตอบ ฉันอยู่กับเขาเมื่อสิบวันที่แล้ว…
