บทที่ 452 ยอด…เยี่ยม?
เฉินชางชะงักไปหลายนาที!
หรือว่า…คนมีอำนาจหนุนหลังเขาอยู่
เขามีความสัมพันธ์ที่ดีกับหัวหน้าเฉียน หัวหน้าจาง ตลอดจนผู้ดำรงตำแหน่งประธานที่มีอำนาจมากอีกหลายคน หรือจะ ‘ใช้เส้นสาย’ มอบตำแหน่งคณะกรรมการให้เขา
นี่ทำให้เฉินชางรู้สึกหวาดกลัวจนสงบใจไม่ได้ เกิดความคิดขึ้นนับพันนับหมื่น
นี่…ไม่ค่อยเหมาะสมหรือเปล่า!
เฉินชางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาคิดจะโทรถามสักหน่อย เขาต่อสายหาจางโหย่วฝู ทว่าจางโหย่วฝูกลับหัวเราะ เมื่อโทรหาเฉียนเลี่ยง อีกฝ่ายก็ทำเพียงหัวเราะ! ไม่ยอมพูดอะไร
เฉินชางงงไปหมดแล้ว!
ตกลงมันเกิดอะไรขึ้น
เขาไม่รู้เลยว่ายัยขี้ประจบฉินจัดแจงทุกอย่างไว้หมดแล้ว
เฉินชางคิดไปคิดมา สุดท้ายก็คิดว่า รอว่าที่ภรรยาของตนกลับมาค่อยถามแล้วกัน ถึงอย่างไรคนอื่นก็เป็นคนนอก!
พึ่งไม่ได้!
[ติ๊ง! ภารกิจท้าทายสำเร็จ ได้รับทักษะของจิ่งหราน: ทักษะผ่าตัดซ่อมแซมช่องทะลุระหว่างหลอดอาหารและหลอดเลือดแดงเอออร์ต้า (ระดับกลาง)!]
เมื่อเฉินชางเห็นประกาศแจ้งเตือนของระบบก็อดชะงักไปไม่ได้
ไม่เลว!
เป็นทักษะที่ดี!
แม้ระดับของทักษะจะต่ำไปสักหน่อย แต่ว่า…การผ่าตัดนี้ก็เป็นการผ่าตัดระดับสูง เป็นทักษะการผ่าตัดที่เกี่ยวข้องกับศัลยกรรมทรวงอกและหัวใจอย่างใกล้ชิด
เมื่อสองวันก่อนที่แผนกศัลยกรรมหัวใจในโรงพยาบาลตงต้า เฉินชางมีโอกาสดูจ้าวเจี้ยนเฟิงหัวหน้าแผนกศัลยกรรมทรวงอกร่วมมือกับหัวหน้าแผนกศัลยกรรมหัวใจผ่าตัดเคสที่มีลักษณะอาการนี้!
เฉินชางคิดว่าการผ่าตัดนี้ยอดเยี่ยมจริงๆ ไม่นึกว่าจิ่งหรานจะทำเป็นด้วย
แม้ระดับกลางจะต่ำไปสักหน่อย แต่เฉินชางก็ไม่รังเกียจ
……
……
เดิมทีวันนี้จิ่งหรานจัดแต่งสถานที่อย่างดีอกดีใจ ตกแต่งบ้านจนงดงามตระการตา เตรียมดินเนอร์ใต้แสงเทียนอย่างโรแมนติก จะขาดก็เพียงแหวนแต่งงานเท่านั้น ทว่าบรรยากาศถูกสรรสร้างจนครบสมบูรณ์แล้ว
จิ่งหรานคิดจะแสดงความรู้สึกต่อเกิ่งเหยียนในวันนี้ ให้เธอรู้ว่าเขาก็โรแมนติกเป็นเหมือนกัน
เมื่อเกิ่งเหยียนกลับมาถึงบ้านก็เซอร์ไพรส์มาก
ทว่าทันใดนั้นเอง จู่ๆ ในใจของจิ่งหรานก็เกิดความรู้สึกว่างเปล่า ราวกับ…จู่ๆ ก็ถูกควักกอะไรบางอย่างออกไปจากร่างกายจนเคว้งคว้าง เกิดความรู้สึกเปล่าเปลี่ยวอย่างบอกไม่ถูก
มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
เมื่อเกิ่งเหยียนเห็นจิ่งหรานก็ตัวแข็งทื่อชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นจึงถามด้วยความเป็นห่วง “ที่รัก…เป็นอะไรไปคะ”
จิ่งหรานส่ายหน้าแล้วรีบสะบัดหัว “คงเหนื่อยมั้งครับ ไม่เป็นไรหรอก!”
……
ในเวลาเดียวกัน ทางด้านเฉินชาง จู่ๆ ระบบก็แจ้งเตือนขึ้นอีกครั้ง!
[ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้เป็นสมาชิกของสมาคมระดับประเทศสองสมาคม ทำภารกิจท้าทายสำเร็จ!]
[ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณได้รับทักษะของจิ่งหราน: ทักษะผ่าตัดซ่อมปอด (ระดับปรมาจารย์)!]
เฉินชางถึงกับลุกขึ้นยืน เผยสีหน้ายินดีออกมา!
เหล่าจิ่ง คุณนี่ดีกับเพื่อนจริงๆ!
วันหน้าผมจะพาคุณไปเลี้ยงไตแกะ!
เฉินชางมองรางวัลที่ตนได้รับอย่างเบิกบาน รู้สึกดีกับจิ่งหรานขึ้นไม่น้อย
เหล่าจิ่งไม่เลวเลย!
ทักษะก็ยอดเยี่ยม เพียงแต่…ต่อไปคงต้องกระตุ้นให้เขาเร่งพัฒนาฝีมือแล้ว…ถึงอย่างไรอีกฝ่ายก็เป็นคลังทักษะของเขา
ทว่า…มีบางคนสุขสันต์ บางคนย่อมโศกเศร้า
เฉินชางเปี่ยมสุข ส่วนจิ่งหรานกลับกังวล!
ประหนึ่งมีสายลมฤดูหนาวพัดผ่านมา!
‘ค่ำคืน’ อันยาวนานนี้ ช่างยากเย็นกับเขาเหลือเกิน!
เกิ่งเหยียนมองจิ่งหราน กุมมือเขาเอาไว้ ในเวลาเช่นนี้ เธอที่เป็นนายหญิงของบ้านควรมอบความเชื่อมั่นให้แก่เขา! แต่…ในฐานะที่เป็นบุคลากรทางการแพทย์ เกิ่งเหยียนได้แต่มองจิ่งหรานแล้วพูดอย่างหนักแน่นว่า “ที่รัก พวกเราจะรักษาโรคนี้ให้ได้!”
จิ่งหรานชะงักไป “โรคอะไรกันครับ! ผมไม่ได้ป่วย!”
เกิ่งเหยียนถอนใจอย่างปวดใจ เธอทราบดีว่าผู้ชายคงไม่ยอมรับ “ไม่เป็นไรค่ะ ต้องดีขึ้นแน่!”
จิ่งหรานฟังถึงตรงนี้ ร่างกายพลันแข็งทื่อไปชั่วขณะหนึ่ง รู้สึกหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก หลังจากชะงักไปชั่วครู่ก็รีบส่ายหน้าแล้วพูดว่า “ไม่หรอกครับ เมื่อวานยังดีๆ อยู่เลย!”
เกิ่งเหยียนมีปฏิกริยาขึ้นมาทันที ใช่แล้ว ปกติก็ยังดีๆ อยู่เลย แล้ววันนี้มันเกิดอะไรขึ้น
เธอคิดเชื่อมโยงไปถึงความโรแมนติกในวันนี้ คงไม่ใช่ว่าทำเรื่องผิดบาปอะไรมาหรอกนะ
เกิ่งเหยียนลุกขึ้น จ้องมองจิ่งหราน “คุณทำอะไรไม่ดีมาหรือเปล่า!”
จิ่งหรานชะงักไป “คิดอะไรน่ะ ผมไม่มีเวลาหรอก!”
เกิ่งเหยียนได้ยินคำพูดนี้ก็ไม่ได้รู้สึกดีขึ้นมาสักนิด “ทำไม ถ้ามีเวลาคุณจะทำหรือไง จิ่งหรานตัวดี เห็นปกติวางท่าเคร่งขรึมไร้เดียงสา…”
จิ่งหรานตาค้างไปแล้ว
นี่ผมไปทำอะไรกับใครวะครับ
……
……
วันนี้เฉินชางสุขใจมาก!
ได้รางวัลดี! เก็บเกี่ยวรางวัลได้มากมายราวกับช่วงเฉลิมฉลองปีใหม่! ปกติได้เขารางวัลดีๆ แบบนี้ที่ไหนกัน
เขามองดูทักษะและไอเทมไหลเข้ากระเป๋าพรึ่บๆๆ สงสัยเป็นเพราะปกติเขาทำความดีสร้างบุญกุศลมาเยอะสินะ
ในตอนที่ฉินเยว่เดินเข้ามาในห้องทำงานด้วยท่าทางเบิกบานใจ เธอพบว่าในห้องไม่มีใครอยู่จึงเดินเข้าไปแล้วพุ่งเข้าสู่อ้อมกอดของเฉินชาง!
“คุณยอดเยี่ยมไปเลยที่รัก!”
เฉินชางส่ายหน้า มองฉินเยว่ด้วยความแปลกใจ “ผมยอดเยี่ยมที่ไหนกันครับ”
ฉินเยว่เบิกตากว้างมองเฉินชาง ตอนนี้เธอก็เหมือนแฟนคลับตัวน้อยของเฉินชางไปแล้ว เธอกะพริบตากลมโตปริบๆ พูดเคล้าเสียงหัวเราะว่า “คุณก็ยอดเยี่ยมไปทุกที่นั่นแหละค่ะ!”
เฉินชางได้ยินดังนั้นก็คิดว่า ของมันแน่อยู่แล้ว! คำพูดนี้ฟังแล้วช่างสุขสบายซะจริง!
ยังไม่ทันกล่าวอะไรฉินเยว่ก็ซุกตัวเข้ามา จูบเขาอย่างเร่าร้อนครั้งหนึ่ง
เฉินชางมองฉินเยว่ รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างไม่ถูกต้อง
ยัยนี่ ดูจากท่าทีแล้วเหมือนมีอะไรแปลกไป จะเร่าร้อนเกินไปหรือเปล่าเนี่ย
คิดแล้วเฉินชางก็อดกลืนน้ำลายไม่ได้…หรือวันนี้ถึงเวลาพัฒนาไปอีกขั้นแล้ว
ฉินเยว่รู้สึกไม่ถูกต้องนัก จึงรีบเว้นระยะห่างสองก้าว หน้าแดงก่ำพอๆ กับเฉินชาง
เฉินชางยิ้มกระอักกระอ่วน รีบเปลี่ยนหัวข้อสนทนาทันที “จริงสิ ทำไมอยู่ดีๆ ผมถึงได้เป็นคณะกรรมการล่ะครับ”
ฉินเยว่ได้ยินดังนั้นก็พูดยิ้มๆ ว่า “เดี๋ยวฉันอธิบายให้ฟังเองค่ะ วันนี้คุณน่าภูมิใจมากเลยนะคะ ตอนแรกประธานทุกคนไม่พอใจคุณมาก แต่พอถึงช่วงลงคะแนนเสียง ก็มีข่าวหนึ่งเด้งขึ้นมาในแอปฯ มือถือ ทุกคนก็เปิดดูข่าวเพราะความสงสัยถึงค่อยรู้ว่ามันเป็นข่าวของคุณ!”
พูดถึงตรงนี้ฉินเยว่ก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาให้เฉินชางดู “ดูสิคะ นี่เป็นข่าวของคุณ!”
เฉินชางแปลกใจจริงๆ ลงข่าวเร็วขนาดนี้เลยหรือ
ตัวเขาเองยังไม่ได้ดูเลย!
เฉินชางรีบกดเปิดข่าวอ่านอย่างละเอียด
อืม ยังต้องพูดอะไรอีกล่ะ ถ่ายรูปออกมาไม่เลวเลยนะเนี่ย
มุมก็ดี ตำแหน่งข้อดี ท่าทางก็ดี อืม ได้อยู่!
ไม่แปลกใจที่เป็นมืออาชีพ
ฉินเยว่พูดขึ้นว่า “วันนี้หัวหน้าเฉียนเป็นคนเสนอและทุกคนก็เห็นด้วยว่าจะเพิ่มโควตาตำแหน่งคณะกรรมการเพิ่มอีกหนึ่งตำแหน่ง”
เฉินชางฟังถึงตรงนี้ก็รู้สึกตื้นตันใจ
ทันใดนั้นฉินเยว่ก็พูดขึ้นว่า “ฉันว่าคุณโทรหาหัวหน้าเฉียนหน่อยก็ดีนะคะ”
เฉินชางตบหัวตัวเองเบาๆ เกือบลืมไปแล้วเชียว
จากนั้นก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรออก
เฉินชางพูดไปพักหนึ่ง เฉียนเลี่ยงก็ทำเพียงยิ้ม แล้วตอบกลับประโยคเดียวว่า “ทำได้ดีมากเสี่ยวเฉิน!”
อย่างไรก็ตาม เฉียนเลี่ยงยังคงกล่าวเสริมอีกประโยคหนึ่ง “พรุ่งนี้มาด้วยนะครับ ผมจัดแจงเวลาให้คุณแล้ว คุณได้เป็นคนแรก เปิดเวทีเลยนะครับ คุณก็ไปพูดเรื่องการผ่าตัดสักหน่อย ยังไงก็มีเวลาเหลือเฟือ แนะนำทุกคนให้ดีด้วยนะครับ ยังไงซะคุณก็เป็นคณะกรรมการที่ทุกคนเลือกด้วยตัวเองแล้ว อย่าทำให้คนอื่นคิดว่าคุณไม่คู่ควรล่ะ!”
เฉินชางฟังถึงตรงนี้ก็พยักหน้าทันที “ได้ครับ ขอบคุณมากนะครับหัวหน้าเฉียน!”
