บทที่ 495 คุณแน่ใจนะว่าไม่ใช่ความลับของแผนก
หลังจากถูกฉินเยว่เมินอีกครั้ง เจียงเทาก็รู้สึกประหลาดใจนิดหน่อย!
นี่…มันเรื่องอะไรกันแน่
ฉันพูดอะไรผิดอีกแล้วเหรอ
เจียงเทาถอนหายใจอย่างจนใจ!
เฮ้อ ถ้าเปรียบเทียบกับเรื่องการผ่าตัด ตัวเองไม่ถนัดสื่อสารกับผู้หญิงเลยจริงๆ
แต่ตอนนี้ จู่ๆ โทรศัพท์ก็ดังขึ้น
เจียงเทารีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา พอดูหน้าจอก็พบว่าเป็นอาจารย์ ตอนนี้รู้สึกชื่นใจขึ้นเยอะ!
อาจารย์ยังคิดถึงฉันด้วย!
หลังจากรับโทรศัพท์ เขาก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยถามว่า “ฮัลโหล เสี่ยวเจียง ผมมีเรื่องจะถามคุณเรื่องหนึ่ง!”
เจียงเทาเห็นอาจารย์รีบร้อนขนาดนี้ ก็เลยถามว่า “ว่ามาเลยครับอาจารย์”
“คู่มือเส้นเอ็นที่คุณส่งมาเมื่อไม่กี่วันก่อน ไปเอามาจากไหน!” กู้หงเหมยถาม
“คู่มือเส้นเอ็นอะไรครับ” เจียงเทางง
“ก็แนวทางกายภาพเส้นเอ็นที่คุณบอกว่าหมอแผนกคุณทำเอง คุณส่งมาในวีแชทไง แผนกของพวกคุณทำเองจริงเหรอ” กู้หงเหมยถาม
ตอนนี้เจียงเทาถึงได้นึกออก เขาเกือบลืมเรื่องนี้ไปแล้ว!
นึกไม่ถึงว่าอาจารย์จะถามเรื่องนี้
“ใช่ครับอาจารย์ หมอคนหนึ่งในแผนกของพวกเราทำขึ้นมาเอง”
พอกู้หงเหมยได้ยินดังนั้นก็เริ่มตื่นเต้นแล้ว “เสี่ยวเจียง ผมจะบอกคุณให้นะ หลังจากที่คุณส่งมาให้ ผมก็ให้คนไข้ที่เพิ่งผ่าตัดเสร็จชุดนั้นแยกย้ายกันไปลองทำตาม คุณรู้ไหมว่าผลเป็นยังไง ได้ผลดีมาก!…
…ถ้าเทียบกับคู่มือกายภาพเส้นเอ็นที่โรงพยาบาลของพวกเราใช้ฉบับนั้น คู่มือที่คุณส่งมาได้ผลดีกว่า ย่นระยะเวลาการกายภาพได้อย่างชัดเจน! ช่วยเพิ่มผลการรักษาและการทำกายภาพ ทั้งยังลดผลข้างเคียงหลังจากแผลสมานตัวด้วย!…
…แต่…แต่ผมรู้สึกว่าคู่มือฉบับนี้ยังไม่ใช่ฉบับสมบูรณ์!…
…คุณแนะนำหมอคนนั้นให้ผมรู้จักได้ไหม”
สิ่งที่กู้หงเหมยพูดทำให้เจียงเทางงเป็นไก่ตาแตกตั้งนานแล้ว!
จริงเหรอ
ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าอาจารย์กำลังล้อฉันเล่น!
กู้หงเหมยบอกอีกว่า “เสี่ยวเจียง คุณนี่ตาแหลมจริงๆ ทั้งทัศนคติที่ชอบแบ่งปันแบบนี้ก็ไม่เลว แต่…คุณส่งข้อมูลลับแบบนี้ออกมา หน่วยงานของคุณไม่ถือสาเหรอ”
ถือสา ทำไมต้องถือสาด้วยล่ะ
แบ่งปัน ฉันไปแบ่งปันอะไร
ฉันต้องแบ่งปันด้วยเหรอ
เจียงเทากลืนน้ำลาย!
นั่นคือเจตนาเดิมของฉันเหรอ
นอกจากนี้…คู่มือกายภาพเส้นเอ็นที่วางเอาไว้ปึกหนาตรงเคาน์เตอร์พยาบาลแผนกฉุกเฉิน ถือว่าเป็นข้อมูลลับจริงเหรอ
อย่าบอกนะว่าโรงพยาบาลอันดับสองวางเอกสารคู่มือกายภาพเส้นเอ็นที่อาจารย์ของตัวเองมองว่าเป็นสมบัติล้ำค่าไว้ส่งเดชบนเคาน์เตอร์พยาบาลแผนกฉุกเฉินจริงๆ
เหมือนเป็น…ใบปลิวโฆษณา!
พอนึกถึงตรงนี้ เจียงเทาก็รู้สึกว่าเรื่องพวกนี้ไม่ค่อยสอดคล้องกับความจริง อาจารย์…เข้าใจผิดเกี่ยวกับคู่มือกายภาพเส้นเอ็นฉบับนี้แล้วหรือเปล่า
“อาจารย์ครับ ไม่เป็นไรหรอก โรงพยาบาลของพวกเราไม่มีความลับเรื่องแนวทางกายภาพสุขภาพครับ”
เจียงเทาเรายังสงวนท่าที ไม่ได้บอกว่าที่จริงแล้วโรงพยาบาลของตัวเองทิ้งขว้างคู่มือกายภาพเส้นเอ็นพวกนั้นไว้บนเคาน์เตอร์พยาบาลราวกับเป็นแผ่นพับโฆษณา ใครอยากหยิบก็หยิบไปได้
เขากังวลว่าถ้าพูดแบบนี้ออกไป เดี๋ยวอาจารย์จะรับไม่ไหว…
แต่นึกไม่ถึงว่า…
พอกู้หงเหมยได้ฟังคำตอบของเจียงเทาก็งงไปครู่หนึ่ง ก่อนจะถอนหายใจแล้วกล่าวอย่างสะทกสะท้อนใจว่า “คนที่ทำเอกสารนี้ขึ้นมายิ่งใหญ่จริงๆ ทั้งยังไม่ขออะไรตอบแทนด้วย คู่มือกายภาพเส้นเอ็นแบบนี้เป็นข้อมูลลับของแผนกได้เลย นึกไม่ถึงว่าจะเลือกเผยแพร่!…
…นี่สิคุณสมบัติแท้จริงที่บุคลากรของแผนกที่รักษาโรคเฉพาะทางควรจะมี!”
คำพูดของกู้หงเหมยแฝงไปด้วยความนับถือ!
ในความนับถือปนด้วยความรู้สึกละอายที่ตัวเองเทียบไม่ติด!
เรื่องนี้ทำให้เจียงเทาไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไรดี
เฉินชางคนนี้…เจ๋งอย่างที่พวกคุณบอกจริงเหรอ
ตอนนี้เจียงเทาเริ่มสับสนขึ้นมาบ้างแล้ว
จู่ๆ กู้หงเหมยก็บอกว่า “เสี่ยงเจียง ถ้าคุณสะดวกก็ส่งเบอร์โทรศัพท์ของหมอเฉินมาให้ผมหน่อย ถ้าผมว่างแล้วจะคุยรายละเอียดเรื่องนี้กับเขา”
เจียงเทาอึดอัดกับคำขอนี้ “อาจารย์ครับ รอสักครู่นะครับ ตอนนี้ผมไม่มีเบอร์โทรศัพท์ของเขา เดี๋ยวผมไปถามให้แล้วจะโทรกลับครับ”
พอกู้หงเหมยได้ยินดังนั้นก็ตอบตกลง คิดว่าแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน
แต่ยังไม่ลืมกำชับอีก
“เสี่ยวเจียง คุณก็มีพรสวรรค์เหมือนกัน ติดที่หยิ่งไปหน่อย แต่คุณจำไว้นะ ต้องถ่อมตัวเข้าไว้ ต้องจริงใจเข้าไว้! เมื่ออยู่ต่อหน้าวิชาความรู้ ต้องรักษาหัวใจที่ถ่อมตัวเข้าไว้”
“นอกจากนี้ ผมขอพูดความจริงหน่อย คุณก็โชคดีพอสมควร ถึงได้เข้าไปอยู่ในแผนกและโรงพยาบาลนั้นได้ ทีแรกอาจารย์นึกว่าแค่แผนกศัลยกรรมมือของโรงพยาบาลอันดับสองก็เก่งมากแล้ว ตอนนี้อาจารย์คงเข้าใจผิดไป!”
เจียงเทาถอนหายใจ อาจารย์ไม่ได้เข้าใจผิดหรอกครับ แผนกแผนกศัลยกรรมมือของพวกเราแย่มากจริงๆ หมอแผนกศัลยกรรมมือแค่สองคนครึ่ง
หัวหน้าแผนกอันคนหนึ่ง ตัวเองคนหนึ่ง หมอเฉิน…มีทักษะรอบด้าน ถือว่าเป็นหมอแผนกศัลยกรรมมือครึ่งหนึ่งก็แล้วกัน อย่างไรเสียอีกฝ่ายก็ทำได้หมด!
“คุณต้องตั้งใจเรียนรู้จากหมอเฉินนะ! เขาทำคู่มือกายภาพเส้นเอ็นฉบับนี้ขึ้นมาได้ ก็แสดงว่าเขามีความเข้าใจเรื่องเส้นเอ็นเป็นอย่างดี คุณกับผมยังเทียบไม่ติด คุณต้องตั้งใจเรียนรู้จากเขานะ!”
หลังจากกู้หงเหมยกำชับแล้วก็วางสาย
ทิ้งให้เจียงเทาอยู่กับสีหน้างุนงง
อย่าบอกนะว่า…คิดว่าระดับของผมอยู่ต่ำเกินไป ยังไม่ได้ตระหนักถึงความเก่งกาจของหมอเฉิน
พอนึกถึงตรงนี้ เจียงเทาก็เงียบไป
เขาไม่เชื่อคำพูดใคร และไม่เชื่อคำพูดอาจารย์ที่ปรึกษาของตัวเองด้วย
ติดตามอาจารย์ที่ปรึกษาตั้งแต่ปริญญาโทจนถึงปริญญาเอก ความรู้ความเข้าใจที่เขามีต่อแผนกศัลยกรรมมือล้วนมาจากอาจารย์
เจียงเทาอดทอดถอนใจไม่ได้
บางที…ตัวเองอาจอวดดีไปหน่อย
ดูถูกคนในโลกนี้
……
……
ตอนนี้เอง อันเยี่ยนจวินรีบร้อนเดินเข้ามาในห้องทำงาน แล้วบอกเจียงเทาว่า “เสี่ยวเจียง ผมจะมอบภารกิจบางอย่างให้คุณ”
เจียงเทารีบลุกขึ้น “หัวหน้าแผนกอัน มีอะไรเหรอครับ!”
อันเยี่ยนจวินรีบบอกว่า “เมื่อกี้เพิ่งได้ข่าวมาจะฝั่งหนานทงว่าศาสตราจารย์ทังจะมาที่โรงพยาบาลอันดับสอง เที่ยวบินพรุ่งนี้ตอนเที่ยงคืน คุณไปรับศาสตราจารย์ทังแล้วกัน!”
หลังจากเจียงเทาได้ยินดังนั้นก็อึ้งเล็กน้อย “หัวหน้าแผนกอัน…ผมไม่รู้ว่าคนไหนคือศาสตราจารย์ทังนะครับ!”
อันเยี่ยนจวินเอามือตบหน้าผาก!
ใช่แล้ว ทำไมตัวเองลืมเรื่องนี้ไปได้
ตื่นเต้นเกินไปแล้ว เพราะตื่นเต้นเกินไป!
แต่แพทย์ในแวดวงศัลยกรรมมือ มีใครบ้างที่ไม่รู้จักศาสตราจารย์ทัง!
ผู้ที่คิดค้นวิธีการเย็บแบบทัง ผู้คิดค้น ‘ทฤษฎีการแบ่งเขตเส้นเอ็นยืดเหยียดของทัง’ ของโลก…ยักษ์ใหญ่ในวงการศัลยกรรมมือของประเทศจีน ผู้ตรวจสอบและประเมินวารสารศัลยกรรมมือแห่งยุโรป…
สรุปก็คือ บนตัวเขามีออร่าและเกียรติยศมากเกินไป
พอพูดถึงแผนกศัลยกรรมมือ ก็จะไม่พูดถึงศาสตราจารย์ทังไม่ได้
อันเยี่ยนจวินรีบตอบด้วยรอยยิ้ม “ยังจะมีศาสตราจารย์ทังคนไหนได้อีก เป็นศาสตราจารย์ทังที่คิดค้นวิธีการเย็บเส้นเอ็นในแบบของทังตอนนั้นไง! ศัลยกรรมมือของพวกเรามีศาสตราจารย์ทังคนเดียว!”
พอได้ยินคำพูดของอันเยี่ยนจวิน เจียงเทาก็ยืนขึ้นแล้วเบิกตากว้างทันที มองอันเยี่ยนจวินอย่างเหลือเชื่อ “หัวหน้าแผนกอัน…เป็นศาสตราจารย์ทังคนนั้นจริงเหรอครับ”
อันเยี่ยนจวินพยักหน้ายิ้ม “แน่นอนสิ!”
หลังจากอันเยี่ยนจวินยืนยันแล้ว เจียงเทาก็เริ่มตื่นเต้น
ศาสตราจารย์ทังเป็นไอดอลของฉันเลย!
พอคิดว่าตัวเองจะได้ไปรับไอดอล ในใจเจียงเทาก็พลันตื่นเต้นฮึกเหิม
อันเยี่ยนจวินมองเจียงเทาพร้อมยิ้มให้ “คืนพรุ่งนี้คุณมีเวลาว่างหรือเปล่า”
เจียงเทาพยักหน้า “ว่างครับ! มีเวลาว่าง!…
…แต่…หัวหน้าแผนกอัน ทำไมคุณไม่ไปรับเองครับ”
อันเยี่ยนจวินส่ายหน้า “พรุ่งนี้ผมมีตารางผ่าตัดเต็มแล้ว เป็นคนที่มีเส้นสายทั้งนั้น อยากให้เสี่ยวเฉินเข้าห้องผ่าตัดเอง ผมต้องไปช่วยด้วย!”
เจียงเทาพยักหน้าด้วยความตื่นเต้น “หัวหน้าแผนก คุณวางใจได้ครับ มอบหมายภารกิจนี้ให้ผมเถอะ!”
อันเยี่ยนจวินขานรับ “ได้ อีกสักครู่ผมจะส่งรายละเอียดไปให้คุณ คุณก็ตั้งใจดูสักหน่อยแล้วกัน!”
