บทที่ 528 อิจฉาจริงๆ ที่คุณมีอาจารย์ดีแบบนี้!
หลี่ฮ่วนรีบเดินไปข้างหน้าแล้วถามหวังชิ่งหู่ “ผู้อำนวยการ คุณมาที่โรงพยาบาลได้ยังไงครับ”
หวังชิ่งหู่พลันหันตัวมามองหลี่ฮ่วนด้วยความงงนิดหน่อย “หลี่ฮ่วน? คุณก็อยู่ที่โรงพยาบาลเหมือนกันเหรอ!”
หลี่ฮ่วนถอนหายใจ “คุณแม่ผมเป็นหลอดเลือดแดงใหญ่โป่งพองเทียม ต้องรับการผ่าตัด ก็เลยมาที่นี่ครับ”
หวังชิ่งหู่ชะงักทันที แล้วถามว่า “คุณมาหาหมอเฉินใช่ไหม”
หลี่ฮ่วนก็ชะงักเช่นกัน “ผมมาหาเฉิน…เฉินชาง”
หวังชิ่งหู่ตบต้นขา “ผมก็มาหาเขาเหมือนกัน! ใช่แล้ว หมอเฉินไปไหนแล้วล่ะ”
“หมอเฉินไปผ่าตัดให้คุณแม่ผมแล้วครับ” หลี่ฮ่วนไม่ค่อยเข้าใจ
ตอนนี้เถามี่รีบร้อนเดินเข้ามา “ชิ่งหู่ เสี่ยวเฉินไปผ่าตัดแล้ว ไปรอเขาที่ห้องทำงานก่อนเถอะ!”
หวังชิ่งหู่ได้ฟังแล้วยิ้มเจื่อน “เหล่าเถา ตอนนี้ฉันจะมีอารมณ์ทำแบบนั้นเหรอ ตอนนี้พวกเรากำลังรออยู่ที่แผนกฉุกเฉินนะ อีกสักครู่ก็จะถูกเรียกตัวไปอีกแล้ว!”
เถามี่เป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนกับหวังชิ่งหู่ เขาอดพูดไม่ได้ว่า “ก็ใช่ ตอนนี้หมอเฉินยุ่งมาก ในแต่ละวันมีคนมาขอให้เขาผ่าตัดเยอะมาก”
หวังชิ่งหู่พยักหน้าแล้วถอนหายใจ “เฮ้อ ก็ใช่ ฉันรออยู่ตรงนี้แล้วกัน เหล่าเถา นายรีบไปทำงานเถอะ ไม่ต้องสนใจฉันหรอก!”
เถามี่พยักหน้า “ได้เลย งั้นฉันไม่อยู่ต้อนรับนายแล้วนะ เดี๋ยวฉันทำงานเสร็จแล้วจะมาหา”
พอพูดจบทั้งสองก็ยืนขึ้นกล่าวอำลากัน
หลี่ฮ่วนไม่ใช่คนโง่ ฟังจากบทสนทนาของผู้อำนวยการกับหัวหน้าแผนกคนนี้…เหมือนจะค้นพบบางสิ่งที่ไม่ธรรมดาเข้าแล้ว!
นี่…หมอเฉินเป็นคนที่ตามตัวยากเหรอ
หวังชิ่งหู่มองหลี่ฮ่วน “หลี่ฮ่วน คุณโชคดีจริงๆ ครับ พอมาถึงก็ได้เจอหมอเฉินเลย”
หลี่ฮ่วนยิ้มอย่างเก้อเขิน “ผู้อำนวยการ เอ่อ…หมอเฉิน ยังอายุน้อยอยู่เลยไม่ใช่เหรอครับ”
หวังชิ่งหู่ได้ยินคำถามแล้วหัวเราะทันที “นี่มันยุคไหนแล้วครับ จะบอกว่าใครเก่งหรือไม่เก่งโดยตัดสินจากอายุได้เหรอ…
…หัวหน้าแผนกเถาเมื่อครู่นี้ก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนของผม เขาเป็นหัวหน้าแผนกศัลยกรรมหัวใจของโรงพยาบาลนะครับ เขาแนะนำหมอเฉินให้ผมเองเลย!”
หลี่ฮ่วนได้ฟังแล้วหน้าแดงนิดหน่อย!
ขนาดหัวหน้าแผนกอย่างซย่าเกาเฟิงแนะนำให้ตนยังรังเกียจเลย ตอนนี้รู้สึกละอายใจจริงๆ…
……
……
การผ่าตัดเริ่มขึ้นแล้ว หลังจากสร้างการไหลเวียนเลือดของหัวใจห้องซ้าย เฉินชางก็จ้องบริเวณที่มีเลือดออก ทำให้เขาโล่งใจทันที
พื้นที่ที่เลือดออกไม่ใหญ่มาก ระดับความหนาปกติ ยังไม่เกิดการปริแตก พอเป็นแบบนี้ ระดับความยากของการผ่าตัดก็ลดลงแล้วไม่น้อย!
แต่ปัจจัยเดียวที่ทำให้ผ่าตัดไม่สะดวกก็คือตำแหน่งที่ได้รับความเสียหาย
[มอนสเตอร์หลอดเลือดแดงใหญ่โป่งพองเทียม lv 60 มอนสเตอร์หายาก]
การผ่าตัดผนังหลอดเลือดโป่งเทียมโดยทั่วไปมีระดับความยากสูงมาก มีบางเคสที่ระดับความยากต่ำมากเช่นกัน เนื่องจากตำแหน่งที่เกิดแตกต่างกัน ระดับความยากในการผ่าตัดจึงต่างกันมาก
เห็นได้ชัดว่าการผ่าตัดเคสนี้ไม่ยาก!
จางเหวินฟู่ไม่ถนัดพูดมาก แต่มือกำลังทำงานอย่างไม่ช้าไม่เร็ว ใช้คีมหนีบห้ามเลือดเตรียมงานที่เกี่ยวข้อง
ส่วนเฉินชางก็เริ่มลอกเส้นเลือดด้วยสีหน้าเรียบเฉย ขั้นตอนนี้ต้องใช้ความระมัดระวังสูงมาก อย่าให้กระทบไปถึงหลอดเลือดแดงพัลโมนารี อาร์เทอรี เส้นประสาทเวกัสและเส้นประสาทกล่องเสียง (RLN)…
การลอกเส้นเลือดเป็นเงื่อนไขข้อแรก เนื่องจากความพิเศษของตำแหน่งที่เสียหาย หลังจากเฉินชางลอกเส้นเลือดเสร็จแล้ว จึงต้องดำเนินการขั้นต่อไปทันที
ทั้งขั้นตอนนี้ละเอียดยิบย่อยมาก เก่อฮว๋ายที่อยู่ข้างๆ กำลังดูอย่างระมัดระวัง
ตอนที่ซย่าเกาเฟิงมองการทำงานของเฉินชาง เขาก็อดสะท้อนใจไม่ได้ ต้องกล่าวว่าพรสวรรค์ทำให้คนเราแตกต่างกันมากจริงๆ
เฉินชางผ่าจุดที่มีเลือดออกตามแนวยาว แล้วสังเกตขอบเขตที่เสียหายด้วยความระมัดระวัง
[ผนังหลอดเลือดชั้นในขาดในแนวขวาง!]
[เนื้อเยื่อชั้นกลางขาดในแนวขวาง!]
……
เฉินชางตัดเล็มผนังหลอดเลือดที่เสียหายอย่างระมัดระวัง พยายามรักษาหลอดเลือดแดงอินเตอร์โคสตาลที่อยู่รอบๆ เอาไว้
เนื่องจากมีเลือดออกน้อยมาก หลังจากตัดเล็มส่วนนั้นเรียบร้อยแล้ว ก็ไม่เกิดความเสียหายและรอยโหว่ใหญ่นัก
รอยปริผนังหลอดเลือดแดงใหญ่เอออร์ตาเล็กมาก เฉินชางออกแรงเล็กน้อยก็จับคู่ได้แล้ว พอเป็นแบบนี้ ก็ไม่จำเป็นต้องใช้หลอดเลือดเทียมเลย จับคู่เชื่อมกันได้โดยตรง แบบนี้จะรับประกันได้ว่าผนังชั้นในตรงกับผนังชั้นใน เนื้อเยื่อชั้นกลางตรงกับเนื้อเยื่อชั้นกลาง…
…
ซย่าเกาเฟิงเบิกตากว้าง เขาอยากจะเห็นว่าเฉินชางจัดการและเย็บปิดบาดแผลในมุมนี้ได้อย่างไร
เก่อฮว๋ายเห็นอาจารย์กำลังเรียนรู้ด้วยสีหน้าไม่มั่นใจ ตัวเองก็อดสะเทือนใจไม่ได้ คนเราไม่มีใครแก่เกินเรียนจริงๆ เขาเองก็อดใจไม่ไหวเช่นกัน เริ่มสังเกตเรียนรู้อย่างจริงจังแล้ว
การดูครั้งนี้ทำให้เก่อฮว๋ายได้เรียนรู้มากมายจริงๆ!
ตอนนี้ไม่ต้องพูดถึงว่าจางเหวินฟู่นับถือเฉินชางขนาดไหน นึกไม่ถึงว่าจะได้เข้าร่วมทีมรักษาฉุกเฉินเล็กๆ แบบนี้ ทั้งยังได้รู้จักหัวหน้าทีมอย่างเฉินชางด้วย เขาทั้งมีความสุขทั้งฮึกเหิม!
การผ่าตัดดำเนินไปเรื่อยๆ
ทุกคนมีความคิดแตกต่างกันไป
การเย็บซ่อมแซมของเฉินชางดำเนินไปอย่างเป็นระบบระเบียบ
เพียงแต่…ตอนที่เฉินชางกำลังมองความเสียหายของผนังหลอดเลือด จู่ๆ เขาก็ตาเป็นประกาย เขาเกิดความคิดบางอย่างแล้ว!
เขาหันตัวไปพูดกับหวังข่ายอันที่อยู่ข้างกัน “ส่งกล้องจุลทรรศน์ผ่าตัดมาให้ผม!”
หวังข่ายอันงงทันที จะใช้กล้องจุลทรรศน์ผ่าตัดทำไม
การผ่าตัดหัวใจต้องใช้กล้องจุลทรรศน์ผ่าตัดด้วยเหรอ
แต่เขาก็ไม่ได้ถามอะไร รับกล้องจุลทรรศน์ผ่าตัดจากด้านข้างใส่ให้เฉินชาง
“ปรับเป็นสี่เท่า” เฉินชางกล่าว
หวังข่ายอันพยักหน้า
เนื่องจากเส้นเลือดเสียหาย การใช้กล้องจุลทรรศน์จะทำให้เฉินชางเห็นสภาพและความเสียหายของผนังหลอดเลือดในระหว่างที่ตัวเองเย็บปิดแผลชัดเจน ซึ่งทำให้เฉินชางเริ่มตื่นเต้นแล้ว!
งานผ่าตัดซ่อมแซมหลอดเลือดแดงใหญ่เอออร์ตาต้องคำนึงถึงหลายปัจจัยพร้อมกัน เช่นเย็บสอดแบบต่อเนื่องจะสร้างความเสียหายให้เส้นเลือดน้อยกว่าเย็บสอดแบบไม่ต่อเนื่องจริงๆ…
ผ่านไปไม่นาน การเย็บปิดเส้นเลือดก็เสร็จเรียบร้อยแล้ว!
เฉินชางรู้สึกว่าการเย็บครั้งนี้ก้าวหน้าขึ้นกว่าครั้งก่อนเล็กน้อย เหมือนเขาจะเจอเบาะแสบางอย่างในการเพิ่มทักษะการต่อเส้นเลือดแล้ว
เขามีลางสังหรณ์บางอย่าง นั่นก็คือขอเพียงมีความเข้าใจเส้นเลือดมากพอ เข้าใจการทำงานของมันอย่างชัดเจน เวลานั้นทักษะการต่อเส้นเลือดถึงจะก้าวหน้า
การผ่าตัดเคสนี้ไม่ยาก แต่เฉินชางกลับได้ความรู้เยอะมาก!
ส่วนซย่าเกาเฟิงที่อยู่ข้างๆ ก็ขมวดคิวมุ่น ไม่รู้ว่ากำลังครุ่นคิดอะไร
การผ่าตัดเสร็จสิ้นแล้ว!
ตอนที่ล้างมือ
เฉินชางบอกซย่าเกาเฟิงว่า “หัวหน้าแผนกซย่า คุณมาที่นี่ด้วยตัวเองเลยเหรอครับ แค่โทรหาผมก็พอแล้ว”
ซย่าเกาเฟิงยิ้มให้เขาอย่างแนบเนียน ถ้าผมโทรหาคุณเฉยๆ แล้วจะได้เห็นการผ่าตัดของคุณเหรอ
ไม่ได้เห็นแน่นอน!
ผมก็เลยมาขโมยวิชาไงล่ะ ไม่ใช่สิ มาแลกเปลี่ยนความรู้กัน!
แต่ซย่าเกาเฟิงย่อมพูดออกไปแบบนี้ไม่ได้ เขามองเก่อฮว๋ายที่อยู่ข้างๆ แล้วสูดหายใจลึกเฮือกหนึ่ง ก่อนจะส่ายหน้าพูดด้วยรอยยิ้ม “เก่อฮว๋ายบอกว่าการต่อเส้นเลือดของคุณทำได้ค่อนข้างดี เขาอยากเรียนรู้มาตลอด คิดว่าครั้งนี้มีการผ่าตัดพอดี ก็เลยพาเขามาดูสักหน่อย! จะได้แลกเปลี่ยนความรู้กัน ในฐานะอาจารย์ ผมก็หวังว่านักเรียนจะเรียนรู้อะไรได้บ้าง”
เก่อฮว๋ายอึ้งเล็กน้อย เขาเบิกตากว้างทันที ใบหน้าเต็มไปด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อ!
ผมบอกเมื่อไหร่กัน
ผมไม่ได้บอกเลยสักคำ
พวกคุณตำหนิผมชัดๆ
อาจารย์ คุณเจ้าเล่ห์เกินไปแล้วมั้ง
ตอนนี้เขาเข้าใจกระจ่างแล้ว มิน่าล่ะ อาจารย์ถึงลากเขามาด้วย ที่แท้ก็พามานอนรับกระสุนกับเป็นแพะรับบาปนี่เอง!
เป็นคุณเองแท้ๆ ที่อยากเรียนรู้การผ่าตัดจากเฉินชาง แต่คุณก็ไม่อยากอับอาย คุณกลัวว่าพูดออกไปแล้วจะเสียหน้า ถึงได้พาผมมาด้วย
ผมก็เป็นแค่ข้ออ้างของคุณ…
พอคิดได้แบบนี้ เก่อฮว๋ายก็เข้าใจทั้งหมดทันที!
ในใจเหมือนกระจกที่ส่องทุกอย่างได้กระจ่างชัดเจน
แต่…กลับพูดออกไปไม่ได้
รู้สึกได้รับความไม่เป็นธรรมมาก…
หวังข่ายอันกับจางเหวินฟู่ที่อยู่ข้างๆ ก็มองเก่อฮว๋ายด้วยความอิจฉา “หมอเก่อ อิจฉาจริงๆ ที่คุณมีอาจารย์ดีแบบนี้!”
“ใช่แล้ว! พอมีการผ่าตัดดีๆ ก็พาคุณมาดูด้วย!”
เก่อฮว๋ายแทบร้องไห้แล้ว การยิ้มด้วยความรู้สึกไม่เป็นธรรม ดูน่าเกลียดกว่าร้องไห้ไปอีก!
“ใช่ครับ อาจารย์ดีกับผมมาก…”
ซย่าเกาเฟิงหัวเราะลั่น “ที่ไหนกันล่ะ เป็นเรื่องที่สมควรทำอยู่แล้ว!”
