ทะลุมิติสู่ยุค 70 ไปแต่งงานกับผู้ชายคลั่งรัก – ตอนที่ 176 จะฟื้นขึ้นมาได้อีกไหม

ตอนที่ 176 จะฟื้นขึ้นมาได้อีกไหม

ตอนที่ 176 จะฟื้นขึ้นมาได้อีกไหม

เมื่อได้ยินสิ่งที่สามีพูด เหยาจิ้งจือก็ชะงักงันไป

หล่อนย่อมจำเหตุการณ์ตอนที่เซี่ยเจ๋อน่าดึงตัวเองเข้าไปเป็นโล่บังมีดได้อยู่แล้ว หากไม่ใช่เพราะสามียื่นมือเข้ามาช่วย ตอนนี้คงเป็นตัวหล่อนเองที่นอนอยู่บนเตียงผ่าตัด

เมื่อคิดได้เช่นนี้ ภายในใจของเหยาจิ้งจือก็ไม่รู้สึกเศร้ามากมายแล้ว หล่อนรีบเช็ดน้ำตา แล้วพยักหน้าพร้อมพูดขึ้น “ใช่ รอหมอออกมาก่อน แล้วค่อยถามว่าเป็นยังไง” หลังจากพูดจบ เหยาจิ้งจือก้หันมองเซี่ยเจ๋อเหว่ยก่อนจะพูดขึ้น “เจ๋อเหว่ย พวกแกพาเสี่ยวอวี่กลับไปกันก่อนเถอะ เด็ก ๆ ขวัญอ่อน ไม่รู้ว่าเสี่ยวอวี่กลัวเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้หรือเปล่า”

เซี่ยเจ๋อเหว่ยรู้สึกลังเลนิดหน่อย เพราะครั้งนี้เซี่ยเจ๋อน่าได้รับบาดเจ็บสาหัสมาก

และเซี่ยเจ่อหลี่ที่อยู่ด้านข้างก็ได้เอ่ยขึ้นเช่นกัน “พี่ใหญ่ พี่กลับไปก่อนเถอะ เดี๋ยวทางนี้ผมจัดการเอง”

เมื่อได้ยินคำพูดของเซี่ยเจ๋อหลี่ เซี่ยเจ๋อเหว่ยจึงพยักหน้ายอมตกลง “ได้ ถ้าอย่างนั้นฉันจะพาเสี่ยวอวี่กลับก่อน”

เหยาจิ้งถงที่อยู่ด้านข้างเอ่ยถามด้วยความกังวล “เจ๋อเหว่ย พวกเธอรู้ทางกลับใช่ไหม อยากให้ฉันพาพวกเธอกลับไหม”

เซี่ยเจ๋อเหว่ยได้ยินสิ่งนี้ จึงส่ายหัวแล้วพูดขึ้น “ขอบคุณคุณน้ามากครับ แต่ผมรู้ทางกลับ ไม่ต้องรบกวนน้าหรอกครับ”

เมื่อเห็นเซี่ยเจ๋อเหว่ยเอ่ยเช่นนั้น เหยาจิ้งถงก็ไม่ได้พูดอะไรมาก

หลังจากเซี่ยเจ๋อเหว่ยกับครอบครัวไปแล้ว คนที่เหลือก็รออยู่ที่นี่ เพียงแต่เซี่ยเจ๋อน่าโดนแทงเข้าที่หน้าอก การผ่าตัดจึงไม่เสร็จภายในระยะเวลาสั้น ๆ จึงต้องรออยู่อย่างนั้นอย่างเงียบ ๆ

อีกด้านหนึ่ง หลังจากเซี่ยเจ๋อเหว่ยกลับมาถึงบ้าน คุณนายเหยาก็เอ่ยถามด้วยความแปลกใจ “เจ๋อเหว่ย ทำไมมีแค่พวกเธอสามคนที่กลับมาล่ะ คนอื่นล่ะ?”

“คุณยายครับ…”

เมื่อเห็นคุณนายเหยา เซี่ยเจ๋อเหว่ยก็รู้สึกเหมือนรอดพ้นจากมรสุม เขาบอกให้เสวี่ยเยี่ยนพาเสี่ยวอวี่กลับไป แล้วเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้คุณนายเหยาฟัง แล้วบอกว่าตอนนี้ทุกคนกำลังอยู่ที่โรงพยาบาล

“อะไรนะ…พวกเธอโดนคนลอบฆ่าเหรอ”

“คุณยายครับ ตอนแรกเป็นแค่คนทะเลาะกัน แต่แล้วก็ใหญ่โตขึ้นจนบานปลายควบคุมไม่อยู่ เซี่ยเจ๋อน่าโชคไม่ดีนักบังเอิญไปมีเรื่องขัดแย้งกับหนึ่งในนั้น จึงโดนหมายตาทีหลัง”

คุณนายเหยารู้สึกตื่นตระหนกนิดหน่อยเมื่อได้ยินว่าทุกคนออกไปซื้อของแล้วเจอคนทะเลาะกัน จึงโดนลูกหลง “แล้วแม่ของเธอล่ะไม่เป็นไรใช่ไหม?”

“แม่ไม่เป็นไรครับ”

เมื่อได้ยินว่าเหยาจิ้งจือไม่เป็นไร คุณนายเหยาก็รู้สึกโล่งใจ แต่เซี่ยเจ๋อน่าเป็นหลานสาวของนางด้วย นางจึงเป็นห่วงเช่นกัน จึงรีบลุกขึ้นแล้วพูด “เดี๋ยวฉันจะรีบติดต่อคุณตาของเธอ แล้วบอกเขาเรื่องนี้”

“บอกฉันเรื่องอะไรเหรอ” ดฯฌซ,ฑ๊โฌฮฤ

นายท่านเหยาเพิ่งเข้ามา จึงได้ยินเข้า เลยเอ่ยถามพร้อมรอยยิ้ม

เมื่อคุณนายเหยาเห็นสามีกลับมาแล้ว จึงรีบเอ่ยบอกว่าเกิดอะไรขึ้น หลังจากนั้นก็รีบพูด “พวกเราต้องไปดูที่โรงพยาบาลหน่อยไหม ไม่รู้ว่าเซี่ยเจ๋อน่าจะเป็นยังไงบ้าง”

หลังจากนายท่านเหยาได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้น ก็ได้แต่รู้สึกว่าเรื่องนี้ช่างซับซ้อน จึงหันมองเซี่ยเจ๋อเหว่ยแล้วพูดขึ้น “เจ๋อเหว่ย เล่าให้ตาฟังหน่อยว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น เอาที่จำได้ แบบละเอียด”

เซี่ยเจ๋อเหว่ยได้ยินสิ่งนี้ จึงเอ่ยเล่าให้ฟังโดยละเอียดอีกครั้ง เพียงแต่ตอนนั้นครอบครัวของเขาอยู่ไกล จึงให้รายละเอียดได้ไม่ค่อยชัดเจนนัก

หลังจากนายท่านเหยาฟังคำบอกเล่าของเซี่ยเจ๋อเหว่ยแล้ว ก็พยักหน้าแล้วพูดขึ้น “เอาล่ะ ตารู้เรื่องแล้ว เธอไปพักผ่อนก่อนเถอะ เดี๋ยวที่เหลือตาจะจัดการเอง”

“คุณตาครับ ถ้าอย่างนั้นขอรบกวนด้วยนะครับ”

เซี่ยเจ๋อเหว่ยทราบดีว่าตัวเองไม่สามารถทำอะไรได้ และนายท่านเหยาอาจจะทำอะไรบางอย่างได้ อย่างเช่นตรวจสอบเรื่องราวที่เกิดขึ้นบนท้องถนน หรือไม่ก็ตามแพทย์ฝีมือดีสักคนมารักษาเซี่ยเจ๋อน่า

หลังจากเซี่ยเจ๋อเหว่ยไปแล้ว นายท่านเหยาก็หันไปพูดกับคุณนายเหยาด้วยท่าทางสงบนิ่ง “ผมจะพาคนไปโรงพยาบาล คุณรอฟังข่าวจากที่บ้านนะ”

“ฉันก็จะไปด้วย”

นายท่านเหยาส่ายหัว แล้วพูดขึ้น “ไม่ต้องหรอก ที่โรงพยาบาลก็น่าจะวุ่นวายพอตัว คุณอยู่ที่บ้านปลอดภัยกว่า รอฟังข่าวจากผม”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ คุณนายเหยาก็ทำได้เพียงพยักหน้าแล้วพูด “ค่ะ ฉันเข้าใจแล้ว”

เมื่อเซี่ยเจ๋อเหว่ยกลับมาถึงห้องพัก ฉินมู่หลานก็เพิ่งตื่นขึ้น เมื่อเธอเห็นคน ก็อดจะเอ่ยถามไม่ได้ “พี่ใหญ่ พี่กลับมาแล้ว แล้วอาหลี่ล่ะคะ?”

เซี่ยเจ๋อเหว่ยชะงักไปเมื่อได้ยินเช่นนี้ ค่อนข้างลังเลว่าจะบอกเรื่องนี้กับฉินมู่หลานดีไหม เพราะน้องสะใภ้กำลังตั้งท้อง จึงกลัวว่าเธอจะกังวล

และเมื่อฉินมู่หลานเห็นว่าเซี่ยเจ๋อเหว่ยไม่ยอมพูด จึงขมวดคิ้ว แล้วเอ่ยถาม “พี่ใหญ่คะ มีเรื่องอะไรหรือเปล่า?”

เมื่อเขาเห็นฉินมู่หลานเดาได้แล้ว เซี่ยเจ๋อเหว่ยจึงรีบเล่าเรื่องทุกอย่างให้ฟังอย่างรวดเร็ว เพื่อไม่ให้เธอเดาไปต่าง ๆ นานาจนกังวลเกินเหตุ

และหลังจากฉินมู่หลานได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้น แววตาก็เต็มไปด้วยความเยือกเย็น

เธอรู้สึกว่าเหตุการณ์นี้ต้องไม่ใช่อุบัติเหตุอย่างแน่นอน เพราะเหยาจิ้งถงเป็นคนขอให้เซี่ยเจ๋อน่าพาพวกเขาออกไปข้างนอก แล้วก็เกิดเรื่องทันทีเมื่อออกไปข้างนอก อะไรจะบังเอิญขนาดนี้ เพียงแต่…ทำไมคนที่โดนถึงเป็นเซี่ยเจ๋อน่าได้ เรื่องนี้มันน่าแปลก

ตอนแรกเซี่ยเจ๋อเหว่ยคิดว่าฉินมู่หลานจะกระวนกระวาย แต่เมื่อเห็นเธอสงบ ก็รู้สึกโล่งใจ

“น้องสะใภ้ เธอไม่ต้องกังวลไปหรอกนะ อาหลี่กับพ่อแม่ก็อยู่ที่โรงพยาบาลแล้ว หมอก็พยายามช่วยเธออย่างสุดความสามารถ มันต้องออกมาดีแน่นอน” ที่นี่คือเมืองหลวง หมอก็จะต้องฝีมือดีมากแน่นอน เซี่ยเจ๋อเหว่ยจึงรู้สึกได้ว่าเซี่ยเจ๋อน่าจะต้องไม่เป็นไรแน่

ฉินมู่หลานไม่ได้เป็นกังวลอะไรเลยจริง ๆ เพราะเซี่ยเจ๋อน่าเคยพยายามจะทำร้ายตัวเองหลายครั้ง แล้วทำไมเธอจะต้องรู้สึกเศร้ากับเซี่ยเจ๋อน่าด้วย

เพียงแต่เธอไม่สามารถพูดเช่นนี้ออกไปได้ ได้แต่เงยหน้าขึ้นแล้วพูดกับเซี่ยเจ๋อเหว่ย “พี่ใหญ่คะ ฉันก็หวังว่าหล่อนจะไม่เป็นไรค่ะ”

ฝ่ายนายท่านเหยาออกจากบ้านไปได้ไม่นานก็พาคนตรงไปที่โรงพยาบาลเรียบร้อย เมื่อเห็นว่าเซี่ยเจ๋อหลี่กับคนอื่นอยู่ที่นั่น ก็รีบเอ่ยถาม “เป็นยังไงบ้าง ผ่าตัดเสร็จหรือยัง?”

เหยาจิ้งถงเห็นนายท่านเหยาเดินเข้ามา แววตาก็เป็นประกาย จากนั้นก็ก้าวเดินเข้ามาข้างหน้าเพื่อเอ่ยทัก แล้วพูดขึ้น “พ่อคะ น่าน่ากำลังผ่าตัดอยู่ เรายังไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง”

นายท่านเหยาได้เช่นนั้นก็พยักหน้า ในขณะที่กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง ประตูห้องผ่าตัดก็เปิดออก

เมื่อเห็นหมอออกมา เหยาซานก็เดินตรงไปข้างหน้าพร้อมกับนายท่านเหยา แล้วเอ่ยถาม “หมอครับ ขอสอบถามหน่อยครับว่าคนไข้เป็นยังไงบ้าง การผ่าตัดสำเร็จดีไหม?”

หมอคนนั้นส่ายศีรษะด้วยความเสียใจ ก่อนจะพูดขึ้น “การผ่าตัดค่อนข้างผ่านไปได้ดี เพียงแต่…”

“เพียงแต่ว่าอะไรเหรอครับ?”

เกาหยวนไม่สามารถทนรอได้ จึงรีบเอ่ยถาม เขาทราบดีว่าการที่เขาได้มาถึงเมืองหลวงล้วนเป็นเพราะเซี่ยเจ๋อน่า ดังนั้นเขาจึงคาดหวังว่าเซี่ยเจ๋อน่าจะปลอดภัย

“เพียงแต่ว่ามีดปักค่อนข้างลึกเกินไป สภาพร่างกายของผู้ป่วยก็ไม่ค่อยดีนัก ดังนั้นการที่หล่อนจะฟื้นขึ้นมาได้หรือไม่นั้นก็ขึ้นอยู่กับสวรรค์แล้วครับ”

“อะไรนะ…หล่อนยังไม่ฟื้นเหรอ?”

เกาหยวนได้ยินเช่นนี้ก็แทบไม่เชื่อหูตัวเอง หากเซี่ยเจ๋อน่าไม่ฟื้นขึ้นมา เช่นนั้นเขาจะทำอย่างไร?

…………………………………………………………………………………………………………………………

สารจากผู้แปล

กลัวว่าตัวเองจะไม่ได้เสวยสุขในเมืองหลวงต่อไปล่ะสิไอ้ชายแท้ตีเมีย ตอนที่เกิดเรื่องก็ชิ่งหนีเอาตัวรอดคนเดียวไปทีนึงแล้ว

ไหหม่า(海馬)