“มาเร็ว น้องชาย เจอกันครั้งแรก แก้วนี้ฉันคารวะคุณ！”เฮ่อเซ่าฉุนยกแก้วเหล้าขึ้นมาและพูด“คนอายุน้อยและมีความสามารถอย่างคุณ ฉันเฮ่อเซ่าฉุนนับถือจริงๆ”
“ขอบคุณ” เซี่ยหยางคิดอยู่ชั่วครู่ ยกแก้วขึ้นมาแล้วชนแก้วกับเขา
คำพังเพยจีนเคยบอกไว้เหล้าและบุหรี่สามารถเปิดทางสู่การร่วมมือในธุรกิจได้ ตราบใดที่คุณเริ่มดื่มแก้วแรก แก้วที่สองก็คงปฏิเสธได้ยาก กับคนแปลกหน้าก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน
เซี่ยหยางไม่ได้เป็นคนที่ดื่มเก่ง ไม่นาน เขาก็โดนเฮ่อเซ่าฉุนและเชฟเหลียนคนนั้น และผู้หญิงเซ็กซี่อีกสามคนผลัดกันชนเหล้ากับเขา เขาโดนมอบเหล้าครั้งแล้วครั้งเล่า
ยังดีที่ร่างกายของเขาผ่านการดูดซึมน้ำศักดิ์สิทธิ์มาเยอะ ทำให้เขาแข็งแกร่งกว่าคนทั่วไปเยอะมาก
ดังนั้น ตอนนี้อีกฝ่ายดื่มกันจนเมา ถึงแม้ใบหน้าของเขาจะแดงก่ำ แต่เขายังมีสติอยู่ เขารู้สึกว่าตัวเองยังไม่เมาสักนิด
เหล้าดื่มไปเยอะก็ทำให้คนใจกล้า จู่ๆผู้หญิงเซ็กซี่ที่ชื่อเข่อเอ๋อก็เอามือมาวางบนต้นขาของเซี่ยหยาง เธอหายใจออกมาและพูด：“พ่อหนุ่มน้อยสุดหล่อ ฉันอยาก—-”
“คุณอยากอะไร？”เซี่ยหยางถาม
“ฉันอยากเข้าห้องน้ำ”เข่อเอ๋อเอนตัวลงและพูดใกล้ๆหูของเขาด้วยรอยยิ้ม“คุณพาฉันไปได้ไหม？”
“ไม่ได้ ไม่ได้”เซี่ยหยางส่ายหัวและพูด“ฉันก็เมาเหมือนกัน เธอรอแป๊บ เดียวฉันเรียกพนักงานพาเธอไป”
วันนี้ไม่ใช่วันหยุดสุดสัปดาห์ ตอนนี้ก็เป็นช่วงเช้า ในร้านมีลูกค้าไม่เยอะ และพนักงานก็ไม่มีงานให้ทำและพวกเขากำลังพักผ่อนอยู่ มีพนักงานหญิงคนหนึ่งได้รับสัญญาณจากเซี่ยหยาง เธอก็พาเข่อเอ๋อไปเข้าห้องน้ำทันที
“น้องชายคอแข็งจริงๆ” มือของเฮ่อเซ่าฉุนก็ลูบคลำไปบนตัวของผู้หญิงที่อยู่ข้างๆและพูดด้วยรอยยิ้ม“พวกเราไปร้องเพลงในตัวเมืองสักหน่อยไหม？”
“ไม่ไปไม่ไป เอาไว้คราวหน้าค่อยไป”เซี่ยหยางพูดปฏิเสธ“ดื่มไปเยอะ แค่เคลื่อนไหวนิดหน่อยก็รู้สึกไม่ค่อยสบายตัว”
“ไปเที่ยวด้วยกันเถอะ ถ้าไม่ไปคุณจะเสียใจ！”เฮ่อเซ่าฉุนยังคงพูดจูงใจ“คุณคงไม่รู้ น้ำเสียงของเข่อเอ๋อไพเราะมาก”
“ใครเสียงไพเราะมาก！”หลังจากไปห้องน้ำเพื่อล้างหน้า เข่อเอ๋อเปิดเสื้อบนหน้าอกให้กว้างขึ้นเดินผายสะโพกเข้ามานั่งที่ข้างๆเซี่ยหยางหัวเราะและพูด“ฉันเคยได้รับรางวัลชนะเลิศการแข่งขันร้องเพลงนะ”
หลังจากเกลี้ยกล่อมหลายครั้ง เฮ่อเซ่าฉุนพบว่าเซี่ยหยางเป็นคนหัวดื้อ เอาแต่ดื่มเหล้า ทำให้เขาทนไม่ได้เริ่มรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา
เขาสูบบุหรี่อย่างเงียบๆ พูดด้วยสีหน้าจริงจัง：“เซี่ยหยาง ฉันรู้ว่าคุณจัดส่งผักสดและเนื้อปลาให้กับร้านฝูหมั่นโหลว ฉันก็จะบอกคุณอย่างตรงไปตรงมา ฉันกับเถ้าแก่ของร้านฝูหมั่นโหลวที่ชื่อเฉินเจียเป็นศัตรูกัน ผักสดที่คุณปลูกรสชาติดีมากๆ ขนาดเชฟเหลียนที่เรื่องมากเรื่องอาหารยังชมว่าผักของคุณรสชาติดี ถ้าคุณยอมร่วมมือกับเรา พวกเราช่วยกันทำธุรกิจและหาเงินด้วยกัน？”
“ต้องขอโทษด้วยจริง”เซี่ยหยางส่ายหัวและพูดด้วยรอยยิ้ม“ในอนาคตถ้าผลผลิตของฉันเยอะขึ้น ฉันอาจจะพิจารณาข้อเสนอของคุณ”
“ฉันจะให้ราคาคุณสูงกว่าที่ร้านฝูหมั่นโหลวให้คุณห้าสิบเปอร์เซ็นต์！บ้าน รถยนต์หรือผู้หญิงถ้าคุณต้องการ ฉันให้คุณได้ทุกอย่าง”เฮ่อเซ่าฉุนมองไปที่สามสาวเซ็กซี่ที่อยู่บนโต๊ะและพูดด้วยรอยยิ้ม“ถ้าคุณต้องการผู้หญิงสามคนนี้ไปทำเรื่องที่น่าตื่นเต้นกับคุณ ฉันก็ไม่มีปัญหา”
“โอ๊ย พูดน่าเกลียดจริงๆ！”
“เขาจะไหวเหรอ？”
“พ่อหนุ่มสุดหล่อ คุณอยากไหม？”
เมื่อสาวๆหลายคนได้ยินคำพูดของเฮ่อเซ่าฉุน พวกเธอรู้สึกตื่นเต้น และบรรยากาศบนโต๊ะก็ดูผ่อนคลายเช่นกัน
“ต้องขอโทษด้วยจริงๆ”เซี่ยหยางยังคงส่ายหัวและปฏิเสธ
“ฉันให้ราคาสูงกว่าร้านฝูหมั่นโหลวหนึ่งเท่า！”เฮ่อเซ่าฉุนกัดฟันและพูด
“นอกจากว่าคุณจะยอมจ่ายมากกว่าร้านฝูหมั่นโหลวสิบเท่า”เซี่ยหยางส่ายหัว พูดด้วยสีหน้าจริงจัง“ถ้าไม่ได้ก็ไม่ต้องมาเจรจา”
พูดจบ เขายืนขึ้นทันที เขาไม่อยากเสียเวลากับคนพวกนี้อีกต่อไป
“พ่อหนุ่มน้อยคุณพูดก้าวร้าวเกินไป！”เชฟเหลียนที่ไม่ค่อยพูดได้ยืนขึ้นมา จ้องมองเซี่ยหยางด้วยสีหน้าที่ไม่เป็นมิตร
“พูดก้าวร้าวแล้วคุณจะทำไม？”เซี่ยหยางรู้สึกโกรธ แล้วนั่งลงอีกครั้ง เขานั่งไขว่ห้าง หยิบชามใบเล็กขึ้นมาแล้วดีดนิ้วลงไปที่ขอบชามใบนั้น ชามใบนี้ที่ดูแข็งแรงเมื่อโดนเขาใช้นิ้วดีดก็แตกออกหนึ่งส่วน ได้ยินเสียง ‘เพล้ง’และเศษชามก็ตกลงพื้น
“เพล้ง！”
ก่อนที่ทุกคนจะรู้ตัว เซี่ยหยางก็ใช้นิ้วดีดเบาๆอีกครั้ง ชามใบเล็กก็แตกอีกครั้ง ครั้งนี้ทุกคนเห็นอย่างชัดเจน ผู้ชายคนนี้น่าจะฝึกศิลปะป้องกันตัว และเขามีศิลปะป้องกันตัวที่ไม่ธรรมดา！
แม่งเอ๊ยนี่มันรังแกกันชัดๆ？
เชฟเหลียนไม่รู้จะพูดอะไร สีหน้าของเขาเปลี่ยนไป มองไปที่เฮ่อเซ่าฉุน จากนั้นก็นั่งลงที่เดิม
“น้องชายต้องการฉีกหน้ากันใช่ไหม？”เฮ่อเซ่าฉุนหรี่ตาและถาม
“ฉันไม่ใช่ญาติและไม่ได้สนิทกับพวกคุณ จะฉีกหน้าพวกคุณทำไม？แค่ไม่อยากร่วมมือทำธุรกิจด้วยกันแค่นั้น มันก็เหมือนกับคนที่ไม่ชอบทำ คุณก็บังคับเขาไม่ได้”เซี่ยหยางพูดด้วยรอยยิ้ม“ส่งแขก เชิญไปชำระเงินที่หน้าเคาน์เตอร์”
“บัดซบ คอยดูแล้วกัน！”เฮ่อเซ่าฉุนยืนขึ้น ใบหน้าของเขาเย็นชามากๆ
“คุณผู้ชายครับ ราคาทั้งหมดสองพันห้าร้อยสามสิบหยวน”พนักงานหน้าเคาน์เตอร์รีบวิ่งไปที่โต๊ะและพูด
เซี่ยหยางมองชามแตกที่อยู่บนพื้นและพูด：“เสี่ยวหลี่ คิดค่าชามที่แตกเข้าไปด้วย”
เสี่ยวหลี่พยักหน้า พูดเบาๆว่า：“คุณผู้ชายครับ ราคาทั้งหมดสองพันห้าร้อยห้าสิบหยวน”
เฮ่อเซ่าฉุนเป็นคนรวย และเขาไม่ได้มีนิสัยกินแล้วไม่จ่าย เขาหยิบเงินก้อนหนึ่งขึ้นมานับแล้วโยนลงไปบนโต๊ะ พูดอย่างเย็นชา：“พ่อหนุ่ม คอยดูแล้วกัน ผ่านไปไม่นาน คุณต้องมาขอร้องฉันแน่นอน！”
“คุณคิดไปเองหรือเปล่า”เซี่ยหยางมองบน จุดบุหรี่แล้วกลับเข้าบ้านด้วยท่าทางสบายๆ
เนื่องจากเขาดื่มเหล้า บวกกับเขาพยายามห้ามใจตัวเองที่จะลากหญิงสาวที่ชื่อเข่อเอ๋อเข้าไปมีอะไรที่ห้องนอน ทำให้เซี่ยหยางรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย กลับถึงบ้านแล้วนอนลง ไม่นานก็หลับไป
เขานอนจนถึงตอนบ่าย ตื่นมาก็เตรียมตัวจะเข้าไปในโลกแห่งหยก เฉินเจียก็รีบวิ่งออกไปที่ลานหน้าบ้านตัวเอง
ก่อนที่เซี่ยหยางจะปลูกผักชนิดใหม่ได้ ร้านกินทั่วเมืองก็ถือเป็นร้านอาหารขนาดใหญ่ที่มีลูกค้ามากที่สุดในอำเภอซานเฉิง ร้านฝูหมั่นโหลวอยู่อันดับสองหรือไม่ก็อันดับสาม เนื่องจากร้านฝูหมั่นโหลวใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งเดือนก็สามารถทำให้ลูกค้าเข้าร้านมากที่สุดและกลายเป็นอันดับหนึ่งของอำเภอซานเฉิง ทำให้ธุรกิจของร้านกินทั่วเมืองลดลงอย่างมาก ตอนนี้ทั้งสองร้านเริ่มตรวจสอบอย่างละเอียดเพื่อเตรียมตัวต่อสู้และแย่งลูกค้ากัน
เพื่อทำให้ธุรกิจของตัวเองมั่นคง ไม่ให้ฝ่ายตรงข้ามฉวยโอกาส เมื่อเฉินเจียได้ข่าวก็รีบมาที่หมู่บ้านตงเจียวทันที
เธอมาเพื่อยืนยันว่าเซี่ยหยางได้ทำข้อตกลงอะไรกับร้านกินทั่วเมืองหรือเปล่า！
“บอกฉันตามตรง คุณได้ร่วมมือกับเฮ่อเซ่าฉุนที่เป็นเจ้าของร้านกินทั่วเมืองหรือเปล่า？”เฉินเจียชอบใส่กางเกงยีน ถึงแม้จะเป็นฤดูร้อนเธอก็เปลี่ยนจากกางเกงยีนขายาวเป็นขาสั้น วันนี้เธอได้ใส่กางเกงยีนขาสั้น ใส่เสื้อยืดสีขาว ขาสองข้างอันเรียวยาวที่ขาวดุจหิมะของเธอทำให้เซี่ยหยางหัวร้อน
“ไม่มีไม่มี”เซี่ยหยางรีบโบกมือทันที พูดด้วยรอยยิ้ม“ตอนนี้ผลิตได้น้อย จะร่วมมือกับพวกเขาได้ยังไง”
“เซี่ยหยางนายแน่มาก ความหมายของคุณก็คือ ถ้าอนาคตผลิตได้เยอะมากๆคุณก็จะร่วมมือกับพวกเขาใช่ไหม？”เฉินเจียที่พึ่งเดินไปยังสวนผักแล้วหยิบแตงกวาสองลูกเมื่อได้ยินก็รีบวิ่งมาข้างหน้าเซี่ยหยางพูดด้วยความโกรธ“พ่อค้าที่ไม่มีจิตสำนึกอย่างเขา ถ้าคุณร่วมมือกับพวกมัน มันจะเกิดความหายนะของลูกค้าทุกคน？”
“เพราะอะไร？”เซี่ยหยางถาม
“เฮิง วันนี้ฉันกังวลมากเลยไม่ได้นำข้อมูลที่รวบรวมมาด้วย ไว้คราวหน้าฉันจะให้คุณเห็นสิ่งเลวร้ายที่เฮ่อเซ่าฉุนทำในช่วงหลายปีมานี้ คุณก็จะเข้าใจเอง”เฉินเจียนั่งลง หยิบแตงกวาขึ้นมาแล้วกัดกิน ขาเรียวยาวอันขาวๆของเธอไขว้กันอยู่ ทำให้เซี่ยหยางมองเห็นแล้วกลืนน้ำลายตัวเอง
“มองอะไร！”เฉินเจียสังเกตเห็นเซี่ยหยางกำลังแอบมองขาอันเรียวยาวของเธออยู่ เธอรู้สึกดีใจ แต่ปากของเธอก็ยังด่า“ถ้ายังดูอีกฉันจะควักลูกตาของคุณออกมา！”
“เฮ้อๆ”เซี่ยหยางแตะที่จมูกตัวเองและยิ้ม ครุ่นคิดในใจว่าผู้หญิงสวยๆคนนี้จะประทับใจในตัวเขามากน้อยแค่ไหน
“ฉันอยากกินปลาย่าง”เฉินเจียเปลี่ยนเรื่องและพูด“พวกเราไปจับปลาตัวเล็กๆที่บ่อกันเถอะ”
“คุณพูดขึ้นมาฉันก็อยากกินเหมือนกัน”เซี่ยหยางหยิบตาข่ายจับปลาและพูด“ไปกันเถอะ พาคุณไปกินปลา จับปลาตัวใหญ่เลย”
“ยังงี้ค่อยโอเคหน่อย！”เฉินเจียดีใจและเดินขึ้นมากอดแขนของเซี่ยหยาง พูดด้วยรอยยิ้ม“ฉันรู้ว่าคุณเป็นคนที่ไว้ใจได้”
“ชายหญิงไม่ควรถูกเนื้อต้องตัวกัน！”สองคนพึ่งเดินออกจากบ้าน มีคนในเมืองหลายคนก็เดินเข้ามา มองพวกเขาสองคนด้วยความประหลาดใจ เซี่ยหยางสีหน้าแดงเล็กน้อยและพูดเบาๆ
“เด็กน้อยเจ้ากลัวอะไร？”เฉินเจียชอบดูลักษณะยอมแพ้ของเซี่ยหยาง กอดแขนของเขาไว้แน่นและพูดด้วยรอยยิ้ม“หญิงสาวบริสุทธิ์อย่างฉันยังไม่กลัวเลยแล้วคุณจะกลัวทำไม！？”
บ่อปลาห่างจากบ้านไม่ไกลนัก ใช้เวลาไม่นานพวกเขาสองคนก็เดินมาถึง
แม้ว่าการขยายพันธุ์ของบ่อปลาจะเพิ่มขึ้น แต่หลี่เอ้อนิ้วยังคงขยันขันแข็ง หลังจากที่เขาจัดสรรแบ่งงานจนเสร็จ เขาได้มอบหมายการควบคุมดูแลงานต่างๆให้กับลูกน้องที่เขาได้เลือกไว้ แต่ตัวเองกลับไม่ใส่เสื้อแล้วลงไปจับปลาในแม่น้ำ เขาดูเพลิดเพลินมีความสุข
เมื่อถึงบ่อปลา เฉินเจียตื่นเต้นและหยิบตาข่ายและวิ่งไปจับปลา เธอเหลือบมองเห็นเรือไม้ลำเล็กที่จอดอยู่ข้างแม่น้ำ เธอรีบกระโดดขึ้นไปบนเรือ เล่นอย่างสนุกสนาน
“โอโห！พี่หยาง ความสัมพันธ์คืบหน้าเร็วมาก！”ตาของหลี่เอ้อนิ้วเบิกกว้างและเดินมาด้านหน้าของเซี่ยหยาง พูดอย่างตกตะลึง“คบกันแล้วเหรอ？เมื่อไรจะแต่งงาน！？”
“ยังไม่เร็วขนาดนั้น！”ใบหน้าของเซี่ยหยางเต็มไปด้วยความเคลิบเคลิ้ม รู้สึกว่าเขายังไม่ยอมตื่นเพราะได้กลิ่นหอมอันสดชื่นจากตัวเธอ
“อ้า！”
ในขณะนี้มีเสียงกรีดร้องมาจากแม่น้ำ เมื่อทั้งสองคนหันไปดู ก็เห็นเฉินเจียลื่นล้ม มีเสียงดังตุ๊บ เธอตกลงไปในแม่น้ำ
เซี่ยหยางตกใจมากๆ รีบวิ่งไปที่แม่น้ำแล้วกระโดดลงไป
แม่น้ำนี้ไม่ลึกมาก ลึกประมาณหนึ่งถึงสองเมตร แต่ถ้าคนที่ตกลงไปในน้ำเป็นคนว่ายน้ำไม่เป็น ก็จะอันตรายถึงชีวิตได้！
สำหรับเขาที่เป็นเด็กชนบทและเติบโตมาพร้อมกับการจับปลาในแม่น้ำ ทำให้เซี่ยหยางว่ายน้ำเก่งมาก หลังจากที่เขากระโดดลงไป เขาก็รีบดำน้ำไปยังตำแหน่งของเฉินเจียอย่างรวดเร็ว
ผ่านไปชั่วพริบตาเขาก็กอดเอวของเฉินเจียไว้ ทั้งสองคนก็โผล่หัวขึ้นมายังผิวน้ำอย่างรวดเร็ว เซี่ยหยางกอดเธอไว้แล้วรีบว่ายไปที่ชายฝั่ง หลังจากว่ายน้ำได้สักครู่เขาก็รู้สึกเฉินเจียไม่ได้ดิ้นรนหรือตื่นตระหนกอะไรเลย
“เธอ？”
“เธออะไร！”เฉินเจียหน้าแดง พูดด้วยความโกรธ“ฉันว่ายน้ำเป็น คุณกระโดดลงน้ำอย่างรีบร้อนทำไม？คุณคิดจะแต๊ะอั๋งฉันใช่ไหม？”
“ไม่ใช่ ฉันกลัวเธอจมน้ำเสียชีวิต” เซี่ยหยางจับจมูกตัวเองด้วยความเขินอาย
แม่งเอ๊ย แกล้งกันแบบนี้ไม่ได้นะ！
