บทที่ 1033 ขึ้นโรงศาล
บทที่ 1033 ขึ้นโรงศาล
ไม่รู้ว่าจะเกิดสิ่งใดขึ้นกับเฉาซินเหลียน แต่เมื่อเห็นเฉาฮุยนั่งหมดสภาพอยู่บนพื้นเช่นนั้น หัวใจของนางก็รู้สึกเบิกบานใจ
เป็นไปได้หรือไม่ว่ากู้เสี่ยวหวานถูกเฉาฮุยฆ่าได้แล้ว
หัวใจของเฉาซินเหลียนเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ หากแต่ใบหน้าเต็มไปด้วยความโศกเศร้าอย่างเสแสร้ง
“เฉาฮุย เหตุใดเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่” เฉาซินเหลียนถามด้วยความเป็นห่วง แต่คำถามนี้ทำให้เฉาฮุยรู้สึกราวกับตนเองได้พบนางมาร ทำให้เขาผงะถอยหลังด้วยความหวาดกลัว
เขามองไปที่เฉาซินเหลียนด้วยใบหน้าสยดสยอง
เฉาซินเหลียนคิดไม่ถึงว่าเฉาฮุยจะมีสีหน้าเช่นนี้ จึงรู้สึกงุนงงเล็กน้อย จากนั้นก็แสร้งเป็นพี่สาวที่แสนดี “เฉาฮุย เจ้าเป็นอะไรไป ข้าเฉาซินเหลียน พี่สาวของเจ้าอย่างไรเล่า เจ้าอย่าทำให้ข้าตกใจ เกิดอะไรขึ้นกับเจ้า เจ้ามาเมืองหลิวเจียได้อย่างไร”
เฉาซินเหลียนไถ่ถามเฉาฮุยราวกับตนเองไม่รู้เรื่องใด
ตอนแรกเฉาฮุยมึนงงเล็กน้อย จนกระทั่งเฉาซินเหลียนถามเขาจริง ๆ ว่าเหตุใดเขาจึงมาที่เมืองหลิวเจีย เฉาฮุยเงยหน้าขึ้นและมองเฉาซินเหลียนอย่างสงสัย
ที่เขามาเมืองหลิวเจีย ก็เพราะเฉาซินเหลียนขอให้มาไม่ใช่หรือ?
“ข้า…” ดูเหมือนเฉาฮุยจะเข้าใจอะไรบางอย่างในทันที ดวงตาของเขาเบิกกว้าง และเอ่ยอย่างหวาดผวา “เฉาซินเหลียน เจ้าใจร้ายมาก”
หลังจากที่เฉาซินเหลียนได้ยินประโยคหนึ่งโดยไม่มีจุดเริ่มต้นและจุดสิ้นสุด ใบหน้าของนางก็แปรเปลี่ยนเป็นความไม่พอใจ “เฉาฮุย เกิดอะไรขึ้นกับเจ้า ข้าถามเจ้าดี ๆ ว่าเจ้ากำลังทำอะไร เจ้าทำอะไรผิดมาหรือไม่ ทำไมถึงลากข้าเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย”
กู้เสี่ยวหวานยืนอยู่ไม่ไกลจากห้องโถง นางได้ยินสิ่งที่เฉาซินเหลียนพูดและเห็นสีหน้าของเฉาซินเหลียนได้อย่างชัดเจน
นางก่นด่าในใจ เฉาซินเหลียนผู้นี้ใจดำอำมหิตจริง ๆ ไม่รู้ว่าหัวใจของนางทำด้วยอะไร
ทำร้ายทั้งพี่ชายและพี่สะใภ้ หรือแม้กระทั่งน้องชายของตนเอง
เฉาฮุยเข้าใจว่าเฉาซินเหลียนหมายถึงอะไร ตอนนี้เขามันอ่อนแอ แต่เชือกบนร่างกายของเขามัดพันธนการไว้อย่างแน่นหนา หลังจากพยายามสองสามครั้งก็ทำได้เพียงนั่งอยู่บนพื้น มองไปที่เฉาซินเหลียนผู้ไร้พิษภัยแล้วสาปแช่งนาง “เฉาซินเหลียน เจ้ามันโหดร้าย เจ้าขอให้ข้ามาที่เมืองหลิวเจียแห่งนี้เพื่อช่วยฆ่ากู้เสี่ยวหวาน แต่ตอนนี้เจ้าบอกว่าไม่รู้ว่าข้ามาทำอะไรที่นี่อย่างนั้นหรือ?”
คำพูดของเฉาฮุยทำให้ภายในห้องโถงเงียบลงทันที
หลังจากนั้น ทุกสายตาล้วนจับจ้องไปยังเฉาซินเหลียน
พวกเขามองเห็นความเศร้าโศกและความขุ่นเคืองฉายชัดบนใบหน้าของนาง ใบหน้าใสซื่อราวกับไม่รู้ว่าเกิดเรื่องใดขึ้น ก่อนอื่นนางจับแขนของเฉาฮุยด้วยท่าทางน่าสงสาร จากนั้นนางตะโกนด้วยความโกรธอย่างท่วมท้น “เฉาฮุย เจ้ากำลังพูดถึงอะไร กู้เสี่ยวหวานเป็นหลานสาวของข้า ข้าจะฆ่านางได้อย่างไร”
เฉาฮุยได้รับคำสั่งจากเฉาซินเหลียนให้ฆ่ากู้เสี่ยวหวานไม่ผิดแน่ ถึงแม้จะรู้ว่าเป็นแผนการของเฉาซินเหลียน แต่เมื่อเห็นท่าทางของนางนั้นก็ต้องยอมรับจริง ๆ ว่า การแสดงของนางช่างน่าเหลือเชื่อจริง ๆ ชวนให้ผู้คนสงสารว่าหญิงบอบบางเช่นนี้จะฆ่าคนได้จริงหรือ
หากเฉาฮุยไม่รู้ เขาอาจถูกเฉาซินเหลียนหลอกแล้วเช่นกัน
ขณะนี้เฉาฮุยรู้เพียงแค่ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตกใจและประหลาดใจ เช่นเดียวกันกับความตื่นตระหนกและความโกรธ ทั้งหมดล้นทะลักเข้ามาในหัวใจ
เขาจ้องมองที่เฉาซินเหลียนอย่างใกล้ชิดด้วยสายตาที่กระหายเลือด ซึ่งดูเหมือนต้องการฉีกหน้ากากอันตลบตะแลงของพี่สาวตนเอง “เฉาซินเหลียน ข้าเป็นน้องชายของเจ้า เจ้ากล้าดีอย่างไรถึงมาใส่ความข้าเช่นนี้”
ไฟโทสะกำลังลุกโหมกระหน่ำ เฉาฮุยต้องการที่จะลุกขึ้นอีกครั้งเพื่อเอาชนะอีกฝ่าย เมื่อเฉาซินเหลียนเห็นท่าทางที่ดุร้ายของเขาก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาเล็กน้อย “เฉาฮุย ข้าเป็นพี่สาวของเจ้า ทำไมเจ้าถึงโทษว่าข้าทำเรื่องอุกอาจเช่นนี้ ข้าเป็นเพียงหญิงผู้อ่อนแอ ข้าจะฆ่าคนได้อย่างไร โอ้ ใต้เท้าลวี่ ใต้เท้าลวี่ ท่านต้องให้ความยุติธรรมแก่ข้า!”
เสียงร่ำไห้ของเฉาซินเหลียนดูเหมือนจะทำให้ลวี่เทาประทับใจจริง ๆ
กู้เสี่ยวหวานยืนอยู่ด้านหลังตลอดเวลา แต่ไม่ได้แสดงตัวออกไป นางเฝ้าดูอย่างเย็นชาจากตำแหน่งที่เฉาซินเหลียนมองไม่เห็นนาง
เมื่อเห็นว่าลวี่เทาออกมาแล้ว เฉาซินเหลียนก็ก้าวไปข้างหน้าทันที ถ้าไม่มีโต๊ะใหญ่ตรงกลาง นางคงขยับเข้าใกล้ลวี่เทากว่านี้
“ใต้เท้าลวี่ ท่านต้องเห็นใจหญิงอย่างข้า ข้าเป็นแค่หญิงตัวเล็ก ๆ ไม่มีแม้แต่แรงจะจับไก่ ข้าจะฆ่าคนได้อย่างไร” เฉาซินเหลียนคร่ำครวญเบา ๆ
ถ้าเป็นปกติ ใต้เท้าลวี่จะเกิดความเห็นอกเห็นใจและความสงสารทันที
แต่หญิงที่อยู่ตรงหน้า ผู้ซึ่งกู้เสี่ยวหวานต้องการฟ้องร้องอีกฝ่าย เขาปล่อยวางความคิดของตนเองและนั่งยืดตัวตรงอย่างไม่สะทกสะท้าน ไม่ว่าเฉาซินเหลียนจะร้องไห้คร่ำครวญมากแค่ไหน
เดิมทีเฉาซินเหลียนต้องการใช้รูปร่างบอบบางอ้อนแอ้นและใบหน้าที่สวยงามของนางเพื่อเรียกร้องความเห็นอกเห็นใจจากลวี่เทา ในเมืองนี้ไม่มีใครรู้ว่าลวี่เทาเป็นคนเจ้าชู้
แต่ได้ยินมาว่าลวี่เทาดูแลภรรยาของเหมียวเอ้อร์เป็นอย่างดี เพราะนางหน้าตาดี
ในเวลานั้น ได้ยินว่าลวี่เทาพูดสิ่งดี ๆ มากมายให้กับตระกูลเหมียวในศาล
เดิมทีเฉาซินเหลียนต้องการใช้กลอุบายเดิมซ้ำอีกครั้ง แต่นางไม่รู้ว่าใครจะฟ้องนาง และใครคือผู้ตัดสินในครั้งนี้?
หญิงสาวหรือตำแหน่งทางการ สิ่งใดสำคัญกว่า ลวี่เทาไม่ใช่คนที่ให้คุณค่ากับหญิงสาวเท่านั้น
กู้เสี่ยวหวานกลายมาเป็นบุคคลที่สำคัญแล้ว ชื่อของนางเคยได้ปรากฏต่อหน้าฮ่องเต้ หากวันหนึ่งฮ่องเต้นึกขึ้นได้และต้องการพบกู้เสี่ยวหวาน นางก็คงจะได้เข้าไปที่เมืองหลวง
และได้ยินมาว่าฮ่องเต้ได้มอบที่อยู่ให้นางที่เมืองหลวงด้วย
หากต้องการเข้าเฝ้าฮ่องเต้ ก็คงจะสะดวกกว่าเจ้าหน้าที่ระดับแปดอย่างเขามาก
ลวี่เทาไม่มีโอกาสที่จะประจบประแจงกู้เสี่ยวหวาน ครั้งนี้โอกาสที่ดีมาถึงแล้ว เขาจะปล่อยมันไปได้อย่างไร ครั้งนี้เขาต้องทำให้กู้เสี่ยวหวานพึงพอใจเพื่อที่นางจะได้จำเขาให้ขึ้นใจ
น้ำเสียงที่เกือบจะไร้มนุษยธรรมของลวี่เทาทำให้เฉาซินเหลียนตกใจและน้ำตาที่กำลังจะไหลออกมาก็ถูกกลั้นไว้ทันที
คิ้วและดวงตาที่เหี่ยวย่นมองไปที่ลวี่เทาอย่างเศร้าสร้อย เห็นใบหน้าและท่าทางที่เคร่งขรึมของลวี่เทา ช่างดูเหมือนตัวตลก
