บทที่ 1109 หนิงผิงและอวี้ซูถูกจับ
บทที่ 1109 หนิงผิงและอวี้ซูถูกจับ
กู้หนิงผิงต้องการแก้แค้นจินซื่อข่าย ครั้นเห็นว่าชายที่ดูเหมือนคนรับใช้หยุดไม่ให้พวกเขาเข้าไป จึงผลักคนนั้นออกไปและพูดว่า “ให้ชายแซ่จินออกมา”
คนเฝ้าประตูมีท่าทางเย่อยิ่ง
แม้ว่าเขาจะเป็นคนเฝ้าประตู แต่ก็ต้องดูว่าเขาเป็นคนของตระกูลใด
ประตูของตระกูลจินเป็นประตูของอันธพาลประจำท้องถิ่นไม่ใช่หรือ
เมื่อพูดถึงตระกูลจิน ใครบ้างจะไม่สะทกสะท้าน แม้แต่เขาที่เฝ้าประตูก็ยังต้องให้ความเคารพ
อย่างไรก็ตาม วันนี้กลับกลายเป็นตรงกันข้าม
เด็กสารเลวคนนี้ กล้าเรียกชื่อของนายน้อยตนเองอย่างไม่หวั่นเกรง เขาจะต้องถูกลงโทษ!
คนรับใช้รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย จากนั้นก็ยิ้มอย่างประชดประชันและกุมท้องหัวเราะเสียงดัง
เขาชี้ไปที่กู้หนิงผิงและพูดประชดประชันว่า “เจ้าต้องการพบเจ้านายของข้าอย่างนั้นหรือ นายน้อยหรือท่านผู้เฒ่าล่ะ เจ้ายังเด็กเช่นนี้ แต่กลับกล้ามาร้องเรียกเจ้านายของข้า เจ้าไม่ต้องการมีชีวิตอยู่แล้วหรือ”
หลังจากพูดจบ คนเฝ้าหน้าประตูก็เห็นว่าเด็กเหล่านี้เป็นคนที่รับมือได้ง่าย ดังนั้นเขาจึงถลกแขนเสื้อขึ้นแล้วเปิดประตู หมายจะต่อยหน้ากู้หนิงผิง
กู้หนิงผิงเชี่ยวชาญศิลปะการต่อสู้ เมื่อเขาเห็นคนรับใช้ปล่อยมัดใส่ตนเอง สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปและหัวใจของเขาเต้นไม่เป็นจังหวะ จากนั้นจึงยื่นมือออกไปจับหมัดของชายคนนั้น และตวัดขาเตะไปที่น่องของอีกฝ่าย
คนรับใช้คนนั้นเป็นเพียงผู้ชายที่อาศัยความแข็งแกร่งของเขาในฐานะผู้ใหญ่ และต้องการรังแกกู้หนิงผิง
แต่ไม่คาดคิดว่ากู้หนิงผิงจะใช้ประโยชน์จากมันและเตะเขาตรง ๆ จนกระดูกขาของเขาแทบหัก จากนั้นก็ทรุดตัวลงร้องโอดครวญ “เจ้าเป็นใครมาจากไหน ไอ้สารเลว เจ้ากล้าบังอาจมาเตะข้า ไอโหยว ฝากไว้ก่อนเถอะ คอยดูว่าข้าจะจัดการกับเจ้าอย่างไร”
ถานอวี้ซูเองก็ไม่เกรงกลัวเช่นกัน เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายมีท่าทีชั่วร้ายก็คิดว่าคนจากตระกูลจินทำตัวอำนาจบาตรใหญ่ในเมืองรุ่ยเสียนมาหลายปีแล้ว คงไม่มีใครกล้ายื่นมือไปยุ่งเรื่องพวกเขา และเหตุการณ์มันก็รุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ
กู้หนิงผิงทนได้ไม่นานนัก และเตะไปที่ไหล่ของคนรับใช้คนนั้น “เรียกคนแซ่จินออกมาพบข้า”
คนรับใช้เสียเปรียบกู้หนิงผิง แล้วจะปล่อยพวกเขาไปอย่างง่ายดายได้อย่างไร?
เขานึกถึงความรุนแรงที่เกิดขึ้น จึงรีบตอบตกลงทันที “ตกลง พวกเจ้ารอก่อน ข้าจะไปเรียกนายท่านมาเอง”
หลังจากพูดจบก็ตะเกียกตะกายคลานเข้าไป แต่แทนที่จะเรียกหาคนตระกูลจิน แต่กลับไปตามหาคนมาช่วย
ทุกคนต่างถือท่อนไม้และท่อนเหล็กวิ่งมาทางประตู ในตอนนี้ไม่มีผู้ใดอยู่ในบ้านตระกูลจินเลย
จินติ่งเทียนไปที่หอนางโลมเหยียนฮวา
จินโหย่วกุ้ยไปรีดไถเงิน
จินซื่อข่ายไม่อยู่บ้าน และไม่รู้ว่าเขาไปเที่ยวเล่นที่ไหน
คนรับใช้ไม่ได้สนใจเด็กสามคนที่หน้าประตู พวกเขาจะไม่สามารถจัดการกับคนพวกนั้นได้อย่างไร
ตระกูลจินไม่ขาดแคลนเงินหรือลูกน้อง
มีคนรับใช้และสาวใช้มากมายที่นี่จนนับไม่ถ้วน คนรับใช้คนนี้ถูกใช้เพื่อฝึกฝนการต่อสู้เป็นพิเศษ ดังนั้นสาวใช้จึงมีประโยชน์อื่น ๆ ตามธรรมชาติ
ตระกูลจินมีเงินและใช้จ่ายฟุ่มเฟือย เขาซื้อสาวใช้หนึ่งคนด้วยเงินจำนวนมาก สาวใช้ที่นี่ดีกว่าสาวใช้สามหรือสี่คนในเรือนอื่น แม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่าการส่งลูกสาวไปที่นั่นก็เหมือนกับไปเข้าปากเสือ แต่บางคนก็ยังต้องการส่งลูกสาวไปยังตระกูลจิน
ผู้หญิงในตระกูลจิน นอกจากจะบริการอาหารและเครื่องดื่มแล้ว ยังทำหน้าที่เป็นเครื่องมือระบายความใคร่
ตราบใดที่ใครมีสติสัมปชัญญะหรือมีสมองคิดสักเล็กน้อย เขาจะไม่ส่งลูกสาวให้ตระกูลจิน สาวใช้ของตระกูลจินไม่ต่างกับโสเภณีในหอนางโลมเหยียนฮวา
ดังนั้นบางคนจึงกล่าวว่า ตระกูลจินนี้ไม่เพียงแต่เป็นอันธพาลเท่านั้น แต่ยังเป็นนรกบนดินอีกด้วย
ถ้าลูกสาวเดินเข้าประตูบ้านตระกูลจิน ถ้าไม่ตายก็คงไม่เหลือชิ้นดี
อย่างไรก็ตาม ยังมีพ่อแม่ที่โหดร้ายบางคนเลือกที่จะขายลูกสาวของพวกเขาให้กับตระกูลจินเพื่อแลกกับเงิน
กู้หนิงผิงและถานอวี้ซูกำลังรออยู่ที่ประตู หลังจากนั้นไม่นาน คนรับใช้กลุ่มใหญ่ก็ออกมาจากบ้านตระกูลจิน พวกเขาล้อมรอบกู้หนิงผิงและถานอวี้ซูไว้
กู้หนิงผิงที่ถูกล้อมอยู่ตรงกลางยังคงไม่ลืมที่จะปกป้องถานอวี้ซูไว้ด้านหลัง แล้วตะโกนอย่างเย็นชา “พวกเจ้าจะทำอะไร”
ในเวลานี้ คนรับใช้ที่ไปเรียกหาใครบางคนก็เข้ามา เขาชี้ไปที่กู้หนิงผิงและสาปแช่ง “พวกเขาเอง พวกเขาบอกว่าต้องการชำระบัญชีกับนายน้อยของเรา และพวกเขาทำร้ายข้า!”
“เด็กคนนี้กล้ามาสร้างปัญหาที่บ้านตระกูลจิน คงไม่ต้องการมีชีวิตอยู่แล้วสินะ”
เสื้อผ้าของหัวหน้าคนใช้นั้นค่อนข้างแตกต่างจากคนรับใช้คนอื่นเล็กน้อย และเขามักจะเชิดหน้าขึ้นฟ้าราวกับพยายามจะแสดงตัวตนที่แตกต่างจากคนอื่น
สันนิษฐานว่าน่าจะเป็นหัวหน้าของคนเหล่านี้
คราวนี้หลังจากได้ยินสิ่งที่คนเฝ้าประตูพูด เขาก็โบกมือทันที “จับเป็นพวกมัน สาวน้อยที่บอบบางและอ่อนโยนสองคนนี้ นายน้อยกลับมาจะต้องชอบแน่ ๆ”
เมื่อกู้หนิงผิงเห็นว่าชายคนนั้นพูดจาไร้ยางอายต่อถานอวี้ซู เขาทนไม่ได้อีกต่อไปจึงเริ่มตะโกนด่าทอ และเริ่มต่อสู้กับคนรับใช้ที่พุ่งเข้ามาหาเขา
แม้ว่ากู้หนิงผิงจะรู้ศิลปะการต่อสู้ แต่สองกำปั้นจะเทียบกับสี่มือได้อย่างไร
ถานอวี้ซูยังได้เรียนรู้ศิลปะการต่อสู้มากมายจากถานเย่สิง แต่น่าเสียดายที่เพราะความเกียจคร้านจึงทำให้นางไม่ค่อยเก่งเท่าไรนัก
เมื่อกู้หนิงผิงเห็นว่าถานอวี้ซูกำลังเสียเปรียบ เขาจึงรีบไปปกป้องถานอวี้ซูเอาไว้
แต่ว่าคนรับใช้เหล่านั้นล้วนได้รับการฝึกฝน และแม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เก่งกาจนัก แต่เนื่องจากพวกเขามีจำนวนมากและล้วนเป็นผู้ใหญ่ พวกเขาจึงแข็งแกร่งกว่ากู้หนิงผิงมาก
ไม่นาน กู้หนิงผิงก็พ่ายแพ้ เนื่องจากขาดความแข็งแกร่งทางร่างกาย
กู้หนิงผิงและถานอวี้ซูถูกคนเหล่านี้จัดการและจับกุมตัวเอาไว้
เมื่อเห็นว่าถานอวี้ซูถูกมัดไว้เช่นกัน กู้หนิงผิงก็คิดถึงสิ่งที่คนเหล่านั้นพูดเมื่อครู่ เขากังวลว่าถานอวี้ซูจะเกิดอันตราย จึงตะโกนออกมาอย่างดุดัน “อย่าแตะต้องนาง อย่าแตะต้องนาง”
กู้หนิงผิงกำลังดิ้นรนเพื่อหลุดพ้นจากการจับกุมของคนเหล่านี้ แต่คนกลุ่มนี้จะปล่อยให้กู้หนิงผิงหลุดไปได้อย่างไร
เมื่อได้ยินเขาตะโกนเสียงดัง จึงกลัวว่าคนอื่นมาเห็นจะดูไม่ดี
ดังนั้นเขาจึงตบกู้หนิงผิงฉาดใหญ่
