ตอนที่ 1099 ความลับของหยกจักจั่น
ท่านอาเก้าทำเพื่อต้าเยี่ยน ตระกูลมู่หรงและจักรพรรดิแห่งต้าเยี่ยนอย่างเขาอย่างเต็มที่ที่สุดแล้ว เขาจะทำให้ท่านอาเก้าผิดหวังไม่ได้เด็ดขาด
โชคดีที่ตอนนั้นเขาโน้มน้าวไม่ให้ท่านอาเก้าบอกข้อตกลงที่ทำไว้กับต้าโจวก่อนหน้านี้กับเสด็จแม่ได้สำเร็จ มิเช่นนั้นไม่รู้ว่าเสด็จแม่จะเข้าใจผิดท่านอาเก้ามากเพียงใด
บัดนี้มู่หรงเหยี่ยนนั่งอยู่ในห้องตำราด้วยสีหน้าเยือกเย็น เขาสั่งให้หวังจิ่วโจวไปสืบว่าเหตุใดเขาจึงไม่ได้รับรายงานเรื่องที่ไทเฮาเดินทางมาถึงเมืองเหมิงแล้ว
ไม่นานมู่หรงลี่ที่พาไทเฮาเข้านอนเสร็จเรียบร้อยจึงเดินไปยังห้องตำราของมู่หรงเหยี่ยน
เขาอยากเข้าไปด้านใน ทว่า ไม่รู้จะขอโทษท่านอาเก้าแทนมารดาเช่นไรดี เขายืนมองหิมะสีขาวบนหลังคากระเบื้องอยู่ตรงระเบียงทางเดิน จากนั้นก้มหน้าลง ไม่ได้เดินเข้าไปในห้องตำรา
เฝิงเย่าถือถ้วยชาเดินมาให้มู่หรงเหยี่ยน เมื่อเห็นมู่หรงลี่ยืนอยู่ตรงระเบียงทางเดินจึงรีบโค้งกายทำความเคารพ “ฝ่าบาท…”
“ท่านปู่เฝิงเย่า!” มู่หรงลี่ยังคงทำความเคารพเฝิงเย่าเหมือนตอนที่บิดาของตนยังมีชีวิตอยู่ ไม่ได้วางมาดของจักรพรรดิแต่อย่างใด
เฝิงเย่ารีบเบี่ยงกายหลบการทำความเคารพของมู่หรงลี่ จากนั้นกล่าวยิ้มๆ “เหตุใดฝ่าบาทจึงไม่เสด็จเข้าไปด้านในพ่ะย่ะค่ะ”
มู่หรงลี่มองเข้าไปด้านในห้องตำราแวบหนึ่ง จากนั้นก้มหน้าต่ำลง “ข้า…”
“อาลี่เข้ามาเถิด…”
เมื่อได้ยินเสียงของท่านอาเก้าของตัวเองมู่หรงลี่จึงรับคำ “ขอรับ!”
เฝิงเย่าเดินถือถ้วยชาเข้าไปด้วยมือข้างหนึ่ง มืออีกข้างช่วยแหวกม่านให้มู่หรงลี่ จากนั้นเดินตามหลังมู่หรงลี่เข้าไปด้านใน
มู่หรงลี่เดินเข้าไปด้านใน เขาเห็นท่านอาเก้านั่งเขียนจดหมายอยู่ตรงโต๊ะด้านหลังฉากกั้น มู่หรงลี่มองไปทางเฝิงเย่าแวบหนึ่ง เขารับถ้วยชามาจากเฝิงเย่า จากนั้นวางลงตรงหน้ามู่หรงเหยี่ยน “ท่านอาเก้า อาลี่ขอโทษแทนเสด็จแม่สำหรับเรื่องในวันนี้ด้วยขอรับ!”
มู่หรงลี่โค้งกายคำนับมู่หรงเหยี่ยนต่อหน้าเฝิงเย่า
“ล้วนเป็นครอบครัวเดียวกัน ไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้…” มู่หรงเหยี่ยนเป่าจดหมายที่เขียนถึงไป๋ชิงเหยียนจนแห้ง พับปิดเรียบร้อย จากนั้นยื่นให้เฝิงเย่า “ลุงเฝิงช่วยนำจดหมายฉบับนี้ไปมอบให้จักรพรรดินีแห่งต้าโจวด้วยตัวเองที หากนางถามถึงเรื่องหยกจักจั่นจงตอบนางไปตามความจริงทั้งหมด นางไว้ใจได้”
เฝิงเย่ารับจดหมายมาด้วยมือทั้งสองข้าง เขารู้ดีว่าไป๋ชิงเหยียนเชื่อใจได้ หญิงสาวไม่เพียงเป็นน้องสะใภ้ของจักรพรรดิองค์ก่อน ยังเป็นคนรักของนายน้อยของเขาด้วย ที่สำคัญบัดนี้หญิงสาวกำลังตั้งครรภ์สายเลือดของนายน้อยอยู่อีกด้วย “นายท่านไม่ต้องเป็นห่วงขอรับ บ่าวจะตอบทุกเรื่องที่จักรพรรดินีแห่งต้าโจวสงสัยขอรับ”
“รบกวนลุงเฝิงด้วย” มู่หรงเหยี่ยนพยักหน้า
เฝิงเย่ารับคำแล้วเดินจากไป
มู่หรงเหยี่ยนไม่ได้พาลโกรธมู่หรงลี่เพราะเรื่องเมื่อครู่ ชายหนุ่มกล่าวเพียง “พวกเราไม่ได้ข่าวใดๆ เลยตั้งแต่ที่ไทเฮาออกจากวังหลวงมาจนถึงที่นี่ อาจะสืบเรื่องนี้อย่างละเอียด เจ้าอย่าเพิ่งวู่วามทำสิ่งใดลงไปเด็ดขาด”
“ขอรับ” มู่หรงลี่พยักหน้า
มู่หรงเหยี่ยนแขวนพู่กันไว้ที่เดิม ใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดมือจนสะอาด จากนั้นลุกขึ้นยืน “พรุ่งนี้ต้าเยี่ยนจะเคลื่อนทัพพร้อมกับต้าโจว เจ้าต้องเป็นคนกล่าวปลุกใจทหารของต้าเยี่ยน รีบไปเปลี่ยนชุดแล้วไปกับข้า!”
“ขอรับ” มู่หรงลี่รับคำ
หลี่เทียนฟู่และแม่ทัพของเทียนเฟิ่งหนีตายกลับมาจากผิงหยางในช่วงกลางดึก ซ่าเอ่อร์เข่อฮั่นสั่งตัดศีรษะของแม่ทัพที่ยังคงสลบไม่ได้สติเพื่อข่มขวัญบรรดาแม่ทัพคนอื่นที่ใจร้อนอยากสร้างความดีความชอบโดยไม่ฟังคำสั่งของเขา เขาจะไม่ยอมให้ผู้ใดขัดคำสั่งของเขาอีกเด็ดขาด
แม้แคว้นเทียนเฟิ่งจะใช้ความดีความชอบเป็นตัวตัดสินตำแหน่ง ทว่า ซ่าเอ่อร์เข่อฮั่นไม่ต้องการแม่ทัพที่ไม่ฟังคำสั่งของผู้นำ ที่สำคัญแม่ทัพผู้นี้โลภมากอยากได้ความดีความชอบจนทำให้เขาสูญเสียช้างไปยี่สิบกว่าตัว ช้างคือสิ่งที่มีค่าที่สุดในเทียนเฟิ่ง ในสายตาของซ่าเอ่อร์เข่อฮั่นช้างสำคัญกว่าชีวิตของแม่ทัพเหล่านี้ด้วยซ้ำ!
ที่สำคัญแม่ทัพผู้นั้นใจร้อนจนทำลายแผนการยึดครองดินแดนของต้าโจวและต้าเยี่ยนของเขาจนหมดสิ้น
หากรู้เช่นนี้เขาไม่มีทางส่งคนของเขาติดตามสตรีเสียสติหลี่เทียนฟู่ผู้นั้นไปตามจับตัวหลี่จือเจี๋ยกลับมาแน่
ทว่า เขาจำเป็นต้องส่งคนไปเพราะเขากลัวว่าหลี่จือเจี๋ยจะบอกความลับของหยกจักจั่นให้ไป๋ชิงเหยียนรับรู้
ซ่าเอ่อร์เข่อฮั่นร้อนใจเป็นอย่างมาก
บัดนี้ต้าเยี่ยนและต้าโจวรู้ถึงความร้ายกาจของกองทัพช้างแล้ว พวกเขาต้องไม่ยกดินแดนของตัวเองให้เทียนเฟิ่งแน่ ไม่แน่พวกเขาอาจร่วมมือกันกักขังเทียนเฟิ่งให้อยู่แต่ในซีเหลียง กระทั่งขับไล่เทียนเฟิ่งกลับไปยังแคว้นซึ่งอยู่อีกฝั่งของภูเขาหิมะ จากนั้นกำจัดเส้นทางที่เชื่อมต่อระหว่างซีเหลียงและเทียนเฟิ่งทิ้ง
ถึงเวลานั้นหากเทียนเฟิ่งอยากได้ดินแดนตรงนี้ก็คงไม่ใช่เรื่องง่ายอีกต่อไป
หากต้าโจวและต้าเยี่ยนฉลาดมากกว่านั้น พวกเขาอาจเตรียมทำสงครามกับเทียนเฟิ่งแล้ว
ทุกอย่างเป็นเพราะการกระทำโดยพลการของหลี่เทียนฟู่ที่สมควรตายผู้นั้นคนเดียว ตอนนี้นางทำลายแผนการของเทียนเฟิ่งจนวุ่นวายไปหมด ต่อให้แม่ทัพคนนั้นตายไปเป็นร้อยครั้งก็ไม่อาจลดโทสะที่อยู่ในใจของซ่าเอ่อร์เข่อฮั่นได้
สิ่งสำคัญกว่านั้นคือ…หยกจักจั่น
หยกจักจั่นอยู่ที่ต้าโจว มันเคยเป็นของของสามีผู้ล่วงลับไปแล้วของจักรพรรดินีแห่งต้าโจวมาก่อน ดังนั้นตอนนี้หยกจักจั่นต้องอยู่ที่ต้าโจวอย่างแน่นอน ไม่ว่าอย่างไรเขาก็จะนำหยกจักจั่นกลับคืนมาให้ได้
ซ่าเอ่อร์เข่อฮั่นนั่งอยู่หน้าเตาผิง เขาหยิบหยกจักจั่นออกมาถือไว้ในมือ หยกจักจั่นทอแสงอบอุ่นเมื่อกระทบแสงไฟร้อนจากเตาผิง
ตำราสวรรค์ของเทียนเฟิ่งบันทึกไว้ว่าหยกจักจั่นเคยเป็นจักจั่นที่มีชีวิตมาก่อน มันพูดและร้องเพลงได้ มันนำความสุขมาให้เทพเจ้าซึ่งมีชีวิตอยู่อย่างโดดเดี่ยวดังนั้นมันจึงกลายเป็นสัตว์เลี้ยงตัวโปรดของเทพเจ้า และได้รับความรักจากเทพเจ้าเป็นอย่างมาก ทว่า วงจรชีวิตของจักจั่นมีวันสิ้นสุดลง มันมีวงจรชีวิตสั้นๆ เพียงสามเดือนเท่านั้น
จักจั่นรู้ว่าตัวเองเป็นที่โปรดปรานของเทพเจ้าจึงขอร้องให้เทพเจ้าทำให้มันมีชีวิตที่เป็นอมตะ เทพเจ้าบอกว่าถึงแม้จะให้ชีวิตที่เป็นอมตะกับจักจั่น ทว่า จักจั่นก็ทนความหนาวในช่วงฤดูหนาวไม่ไหวอยู่ดี
จักจั่นขอร้องให้เทพเจ้ามอบชีวิตที่เป็นอมตะให้แก่มันพลางทำให้ใต้หล้ามีแต่ฤดูร้อน เทพเจ้าบอกว่าไม่สามารถมอบชีวิตเป็นอมตะให้จักจั่นพร้อมทั้งหยุดเวลาอยู่แค่ช่วงฤดูร้อนได้ ทว่า เขาสามารถมอบพลังวิเศษในการย้อนเวลาให้จักจั่นได้ ทว่า การจะได้พลังวิเศษนี้มาต้องมีสิ่งแลกเปลี่ยน
จักจั่นไม่เคยถามว่าต้องแลกเปลี่ยนด้วยสิ่งใด มันยังคงยืนกรานให้เทพเจ้ามอบพลังวิเศษเช่นนี้ให้มัน มันยินดีรับใช้เทพเจ้า ร้องเพลงให้เทพเจ้าฟังตลอดไป
นับจากนั้นเป็นต้นมาจักจั่นได้พลังวิเศษจากเทพเจ้า แคว้นเทียนเฟิ่งไม่มีฤดูหนาว มีแต่อุณหภูมิที่เหมาะสมสำหรับจักจั่นดำรงชีวิตนับจากนั้นเป็นต้นไป
เมื่อจักจั่นได้พลังวิเศษมาครอบครอง มันไม่ได้ควบคุมพลังวิเศษของตัวได้อย่างเต็มที่ ทุกครั้งที่มันใช้พลังวิเศษ เวลาจะย้อนกลับไปในตอนที่จักจั่นยังเป็นเพียงแมลงตัวน้อย
ตอนแรกจักจั่นดีใจมากที่มีพลังเช่นนี้ มันใช้ประโยชน์จากพลังที่ได้รับรู้อนาคตล่วงหน้าของตัวเองทีละน้อย มันได้ครอบครองทุกอย่างที่มันต้องการ สามารถเปลี่ยนแปลงทุกเรื่องที่มันอยากเปลี่ยนแปลง
ทว่า ทุกครั้งที่จักจั่นใช้พลังวิเศษย้อนเวลาล้วนกลับต้องแลกเปลี่ยนด้วยบางสิ่งทุกครั้ง ทุกครั้งที่ย้อนเวลากลับไปจักจั่นจะสูญเสียสิ่งที่มันรักไปทีละอย่าง ยกตัวอย่างเช่นต้นไม้ใหญ่ที่มันรัก สหายหรือแม้แต่พี่น้องของมัน…
