ตอนที่ 1131 โรคทางใจ
ตอนอยู่ที่เมืองหลวงมู่หรงเหยี่ยนบอกนางว่ามู่หรงลี่เห็นด้วยที่จะใช้ระบอบการปกครองเป็นตัวกำหนดผลแพ้ชนะของสองแคว้น กล่าวว่ามู่หรงลี่จะแสดงละครกับมู่หรงเหยี่ยนเพื่อตบตามารดาของตน
พี่สะใภ้ของมู่หรงเหยี่ยนรู้เรื่องนี้แล้วอย่างนั้นหรือ ไป๋ชิงเหยียนคิดว่าไม่น่าเป็นไปได้ มู่หรงเหยี่ยนและมู่หรงลี่ล้วนเป็นคนรอบคอบ พวกนางยังไม่ได้เริ่มทำสิ่งใดทั้งสิ้น ผู้อื่นไม่มีทางล่วงรู้แน่นอน
ไป๋ชิงเหยียนนึกถึงเรื่องที่มู่หรงเหยี่ยนกล่าวว่าจะอยู่ฉลองคืนวันสิ้นปีกับนาง จากนั้นก้มหน้ามองหน้าท้องของตัวเองอย่างเริ่มเดาสิ่งใดออกลางๆ…
แม้มู่หรงเหยี่ยนและมู่หรงลี่จะไม่ได้เป็นคนแพร่งพรายเรื่องนี้ออกไป ทว่า หากพี่สะใภ้ของมู่หรงเหยี่ยนรู้ว่ามู่หรงเหยี่ยนคือพ่อค้าเซียวหรงเหยี่ยนแห่งแคว้นเว่ย อีกทั้งเคยแต่งงานกับจักรพรรดินีแห่งต้าโจวและมีลูกด้วยกัน นางคงรู้สึกหวั่นวิตกมาก นางคงกลัวว่าเมื่อมู่หรงเหยี่ยนมีลูกแล้วเขาจะยึดครองทุกอย่างในต้าเยี่ยนไปเป็นของตัวเอง
ไป๋ชิงเหยียนมองไปทางมู่หรงเหยี่ยนที่กำลังสนทนาบางสิ่งอยู่กับเซี่ยสวินที่หน้าแผนที่แวบหนึ่ง นางรู้สึกว่าตัวเองใจแคบเกินไป มู่หรงอวี้พี่ชายของมู่หรงเหยี่ยนและมู่หรงลี่หลานชายของเขาล้วนเป็นคนที่ห่วงใยชาวบ้าน โดยเฉพาะอย่างยิ่งมู่หรงลี่ถูกเลี้ยงดูมาเป็นอย่างดี หนึ่งในคนสำคัญที่ทำให้เขาเติบโตมาเป็นคนเช่นนี้คือไทเฮาแห่งต้าเยี่ยนแน่นอน
ไป๋ชิงเหยียนพับจดหมายของไป๋จิ่นถงเก็บ จากนั้นยื่นให้เสิ่นชิงจู๋ “เก็บไว้ให้ดี…”
“เจ้าค่ะ!” เสิ่นชิงจู๋รับคำ
ไป๋ชิงเหยียนยกถ้วยชาที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นจิบเล็กน้อย เสียงถ้วยกระเบื้องกระทบกับโต๊ะทำให้ไป๋ชิงอวี๋หันไปมองพี่สาวของตัวเอง ชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้น “พี่หญิงคิดไว้แล้วหรือไม่ขอรับว่าเราจะวางแผนรบลำดับต่อไปเช่นไร”
ไป๋ชิงเหยียนพยักหน้า จากนั้นเดินไปยังแผนที่
ซ่าเอ่อร์เข่อฮั่นที่พากองทัพช้างจำนวนหนึ่งหนีไปยังเมืองเฉวี่ยนหยาเปรียบเสมือนหมาจนตรอก เขาต้องมุ่งหน้าไปรวมตัวกับกองทัพหลักของอาเค่อเซี่ยแน่นอน
“ยังไม่ต้องสนว่าจะจับตัวหลี่เทียนเจียวได้หรือไม่ หากซ่าเอ่อร์เข่อฮั่นให้คนส่งจดหมายไปบอกให้อาเค่อเซี่ยนำกองทัพช้างหลักของแคว้นเทียนเฟิ่งมารวมตัวกัน” ไป๋ชิงเหยียนหยุดยืนอยู่หน้าแผนที่พลางกล่าวยิ้มๆ “สำหรับต้าโจว…สงครามครั้งนี้จะง่ายขึ้นกว่าเดิมทันที!”
เซียวหรงเหยี่ยนยืนเคียงข้างไป๋ชิงเหยียนอยู่หน้าแผนที่ ชายหนุ่มมองไปทางแผนที่พลางเอ่ยถาม “เจ้าหมายความว่าจะใช้ประโยชน์จากภูมิประเทศทำสงครามกับพวกเขาอีกครั้งก่อนที่กองทัพหลักจะมาถึงใช่หรือไม่”
“กองทัพช้างของอาเค่อเซี่ยตัวใหญ่และมีจำนวนมาก หากซ่าเอ่อร์เข่อฮั่นต้องการไปรวมตัวกับกองทัพหลักของอาเค่อเซี่ยจริง กองทัพของเขาต้องเดินทางได้เร็วกว่ากองทัพของอาเค่อเซี่ยแน่นอน” ไป๋ชิงเหยียนหันไปมองมู่หรงเหยี่ยนและไป๋ชิงอวี๋ “หากอาเค่อเซี่ยรู้ข่าวเรื่องที่ซ่าเอ่อร์เข่อฮั่นถูกโจมตีในหุบเขาหานเหวินเขาจะทำเช่นไร”
“หลีกเลี่ยงหุบเขา เลือกใช้เส้นทางลัดที่จะสามารถไปรวมตัวกับซ่าเอ่อร์เข่อฮั่นได้เร็วที่สุด” ไป๋ชิงอวี๋มองไปทางแผนที่พลางยกยิ้มมุมปาก “ให้คนนำจดหมายไปบอกพี่ชายสาม ให้พี่ชายสามดักซุ่มโจมตีบริเวณหุบเขาอีกครั้ง ทำให้แน่ใจว่าอาเค่อเซี่ยจะไม่เลือกใช้เส้นทางในหุบเขาอีก”
ไป๋ชิงอวี๋คิดเช่นเดียวกับไป๋ชิงเหยียน หญิงสาวพยักหน้ายิ้มๆ
“ฝ่าบาท แม่ทัพเสิ่นเหลียงอวี้และแม่ทัพเฉิงหย่วนจื้อกลับมาแล้วพ่ะย่ะค่ะ” เว่ยจงรายงานอยู่หน้าประตู
“เชิญแม่ทัพเสิ่นและแม่ทัพเฉิงเข้ามาได้”
ไป๋ชิงเหยียนเดินไปด้านหน้าสองก้าวก็เห็นร่างที่เต็มไปด้วยไอหนาวของเสิ่นเหลียงอวี้และเฉิงหย่วนจื้อเดินเข้ามาด้านใน ทั้งสองคนทำความเคารพไป๋ชิงเหยียน จากนั้นเสิ่นเหลียงอวี้จึงกล่าวขึ้น “ฝ่าบาท กระหม่อมทำให้ฝ่าบาทผิดหวังแล้วพ่ะย่ะค่ะ แม้กระหม่อมจะทำลายกองทัพหั่วอวิ๋นที่อยู่ในหุบเขาไหลอันที่เหลือได้ทั้งหมด ทว่า กระหม่อมจับตัวหลี่เทียนเจียวมาไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ นางหลบหนีไปได้ ต่อมากระหม่อมจับตัวนางกำนัลข้างกายของหลี่เทียนเจียวได้จึงรู้ว่าหลี่เทียนเจียวพาหลี่จือเจี๋ยที่ไข้ขึ้นสูงไม่ยอมลดไปหาหมอหลังจากที่อวิ๋นพั่วสิงเคลื่อนทัพออกไปได้ไม่นาน ทว่า นางกำนัลไม่ทราบว่านางมุ่งหน้าไปที่เมืองใด กระหม่อมและแม่ทัพเฉิงแกะรอยตามไปทั้งคืนก็ไม่พบตัวนางพ่ะย่ะค่ะ”
“มิเป็นอันใด!” ไป๋ชิงเหยียนสั่งให้เว่ยจงเตรียมน้ำแกงร้อนๆ และอาหารให้เสิ่นเหลียงอวี้และเฉิงหย่วนจื้อ จากนั้นให้คนไปตามหมอทหารมาทำแผลให้เฉิงหย่วนจื้อ “พวกท่านพักผ่อนก่อนเถิด วันนี้คือวันสิ้นปี พวกเราควรฉลองกันอย่างเต็มที่”
มองส่งทั้งสองคนจากไป ไป๋ชิงเหยียนคำนวณเส้นทางที่หลี่เทียนเจียวสามารถหนีไปได้ บัดนี้กองทัพช้างของซ่าเอ่อร์เข่อฮั่นถูกทำลายจนเกือบหมดแล้ว หลี่เทียนเจียวแตกหักกับต้าโจวอย่างไม่มีวันกลับไปสมานกันได้อีก บางทีนางอาจไปขอความร่วมมือจากต้าเยี่ยนหรือไม่ก็กลับไปรวบรวมคนของตระกูลสูงศักดิ์ทั้งแปดที่เมืองหลวงอวิ๋นจิงของซีเหลียง ถือโอกาสตอนที่ต้าเยี่ยนและต้าโจวทำสงครามกับเทียนเฟิ่งวางแผนบางอย่างที่เป็นประโยชน์ต่อซีเหลียง
ไป๋ชิงเหยียนหันไปมองเซียวหรงเหยี่ยน “ต้าโจวและต้าเยี่ยนตกลงกันว่าจะแยกกันทำสงครามแล้วคอยรายงานสถานการณ์ให้อีกฝ่ายรับรู้เป็นระยะ ดังนั้นหลังจากต้าโจวฉลองคืนวันสิ้นปีเสร็จต้าโจวจะแบ่งกำลังทหารออกเป็นสองฝ่าย ข้าจะพากองกำลังฝ่ายหนึ่งไปรวมตัวกับกองทัพไป๋ที่ชายแดนทางใต้ของซีเหลียงและต้าโจวเพื่อทำสงครามกับอาเค่อเซี่ย แม่ทัพเสิ่นคุนหยางจะนำกองทัพอีกส่วนข้ามแม่น้ำตันสุ่ยไปโจมตีเมืองเฉวี่ยนหยา จากนั้นมุ่งตรงไปยังเมืองหลวงอวิ๋นจิง”
ไป๋ชิงเหยียนเดินไปหยุดอยู่หน้ามู่หรงเหยี่ยนพลางกล่าวขึ้น “เมื่อวานซีเหลียงนำกองทัพหั่วอวิ๋นบุกไปโจมตีเมืองผิงหยาง พวกเขาแตกหักกับต้าโจวแล้ว ต่อไปพวกเขาอาจเดินทางไปขอความช่วยเหลือหรือทัพเสริมจากต้าเยี่ยน พวกท่านจะทำเช่นไร”
“ในเมื่อต้าเยี่ยนทำสัญญาเป็นพันธมิตรกับต้าโจวแล้วย่อมไม่มีทางร่วมมือกับแคว้นอื่นอีก” มู่หรงเหยี่ยนกวาดสายตามองไปทางแผนที่แวบหนึ่ง จากนั้นหันไปมองไป๋ชิงเหยียนพลางกล่าวขึ้น “ทัพเสริมของต้าเยี่ยนกำลังเดินทางมา พรุ่งนี้น่าจะถึงเมืองเฉวียนโจว ตอนนี้ต้าเยี่ยนมีกำลังทหารและกองกำลังรักษาการอยู่ประมาณหนึ่งแสนนาย เมื่อข้ามแม่น้ำตันสุ่ยไปแล้ว กองทัพต้าเยี่ยนจะอ้อมไปทางฝั่งตะวันออกของแม่น้ำตันสุ่ยเพื่อโจมตีกองทัพช้างของเทียนเฟิ่งพร้อมกับต้าโจว”
เซี่ยสวินพยักหน้าอย่างเห็นด้วย ต้าโจวมีเมตตาต่อต้าเยี่ยนมากหลังจากทำสัญญาเป็นพันธมิตรกัน ตระกูลไป๋เป็นตระกูลนักรบมาหลายร้อยปี ชื่อเสียงและคุณธรรมของตระกูลไป๋เลื่องลือไปทั่วทุกแคว้น เทียบกับซีเหลียงผู้กลับกลอกแล้วเซี่ยสวินยินดีทำสัญญาเป็นพันธมิตรกับต้าโจวมากกว่า
มู่หรงเหยี่ยนเดินไปหยุดหน้าแผนที่ จากนั้นชี้ไปยังตำแหน่งเมืองเฉวียนโจวและอวิ๋นจิง “ข้าจะให้เซี่ยสวินรีบกลับไปยังเมืองเหมิง จากนั้นส่งคนนำจดหมายไปบอกให้กองทัพเสริมของต้าเยี่ยนซึ่งอยู่ที่เมืองเฉวียนโจวนำทัพบุกไปโจมตีอวิ๋นจิงทันที!”
เซี่ยสวินพยักหน้าจากนั้นได้สติขึ้นมาจึงหันไปถามมู่หรงเหยี่ยน “ท่านอ๋องให้ข้ากลับไปยังเมืองเหมิงแล้วท่านอ๋องเล่าขอรับ”
มู่หรงเหยี่ยนหันกลับไปมองเซี่ยสวิน “ข้ามีเรื่องต้องปรึกษากับจักรพรรดินีแห่งต้าโจวต่อ เจ้าพาทหารกลับไปก่อน…”ดฯฌซ,ฑ๊โฌฮฤ
“ท่านอ๋องเก้า วันนี้คือวันสิ้นปี พวกเราละเว้นเรื่องงานไว้ก่อนดีหรือไม่ จักรพรรดิแห่งต้าเยี่ยนประทับอยู่ที่เมืองเหมิง ท่านอ๋องเก้าควรกลับไปอยู่เป็นเพื่อนพระองค์ ครอบครัวควรอยู่ฉลองพร้อมหน้าพร้อมตากันในคืนสิ้นปี จักรพรรดิองค์ก่อนของต้าเยี่ยนไม่อยู่แล้ว ผู้เป็นอาอย่างท่านควรอยู่ฉลองคืนวันสิ้นปีกับจักรพรรดิแห่งต้าเยี่ยนถึงจะถูก” ไป๋ชิงเหยียนกล่าวยิ้มๆ
มู่หรงเหยี่ยนมองไปทางไป๋ชิงเหยียนอย่างอึ้งๆ เมื่อเห็นไป๋ชิงเหยียนพยักหน้าให้ชายหนุ่มจึงรู้ว่านางอยากให้เขากลับไปเมืองเหมิง นางจงใจเน้นคำว่าครอบครัวให้เขาฟัง
เมื่อครู่เขาบอกไป๋ชิงเหยียนว่าพี่สะใภ้เขาเดินทางมายังเมืองเหมิงแล้ว ไป๋ชิงเหยียนที่มีความรู้สึกไวคงรับรู้ได้ว่าเขาอารมณ์ไม่ค่อยดี หญิงสาวกลัวว่าเขาจะผิดใจกับพี่สะใภ้จึงให้เขากลับไปฉลองคืนวันสิ้นปีที่เมืองเหมิง
มู่หรงเหยี่ยนรู้โรคทางใจของพี่สะใภ้ดี รู้ดีว่านางกลัวว่าวันหนึ่งเขาจะดึงมู่หรงลี่ลงมาจากบัลลังก์เพื่อเด็กในท้องของไป๋ชิงเหยียน หากวันนี้เขาอยู่ฉลองคืนวันสิ้นปีกับอาเป่าที่นี่ โรคทางใจของพี่สะใภ้ต้องกำเริบกว่าเดิมแน่นอน อาเป่ากำลังเป็นห่วงเขา
