ตอนที่ 1172 ไม่อาจต้านทานได้
ไป๋ชิงเหยียนหยุดม้า ยกมือขึ้น…
“หยุด!”
กองทัพใหญ่ของต้าโจวหยุดเคลื่อนไหวโดยพร้อมเพรียงกัน
ไป๋ชิงเหยียนหันม้ากลับไปสั่งเสียงดัง
“ไป๋จิ่นซิ่ว ไป๋ชิงเจวี๋ยนำทัพบุกขึ้นไปทางด้านขวาของเมือง! ไป๋ชิงอวี๋ ไป๋จิ่นหวานำทัพบุกขึ้นไปทางด้านซ้าย! พวกเราต้องนำธงเฮยฟานไป๋หมั่งของต้าโจวไปปักลงบนกำแพงของด่านเย่เฉิงเพื่อแสดงอำนาจของพวกเราให้ซีเหลียงได้เห็นให้ได้ภายในครึ่งชั่วยาม!”
“ไป๋จิ่นซิ่วรับบัญชาเจ้าค่ะ!”
“ไป๋ชิงเจวี๋ยรับบัญชาขอรับ!”
“ไป๋ชิงอวี๋รับบัญชาขอรับ!”
“ไป๋จิ่นหวารับบัญชาเจ้าค่ะ!”
ทั้งสี่คนรับคำโดยพร้อมเพรียง จากนั้นพาทหารของแยกย้ายไปทำหน้าที่ของตัวเองทันที ขบวนยาวราวกับมังกรสองแยกออกเป็นสองแขวน
“พลทหารโล่เดินไปด้านหน้าต่อ คุ้มกันบันไดไม้ของพวกเรามุ่งหน้าต่อไป”
เมื่อได้ยินเสียงคำสั่งของไป๋ชิงเหยียนอีกครั้งทหารลาดตระเวนของต้าโจวแยกย้ายกันไปกระจายคำสั่งทันที โล่เหล็กถูกดันไปด้านหน้าสุดอีกครั้งเพื่อป้องกันทหารที่ทำหน้าที่ถือโล่ พวกเขาเดินตามหลังรถบรรทุกบันไดไปต่อ
ประตูด่านเย่เฉิงยังไม่ถูกปิดสนิท ทหารจำนวนมากของต้าโจวบุกเข้าไปด้านในได้สำเร็จ บันไดถูกแบกไปถึงด้านหน้าของด่านเย่เฉิง ทหารต้าโจวที่หลบอยู่ใต้โล่เหล็กถือดาบโผล่ออกไปต่อสู้กับศัตรูด้านนอก ทหารบางคนปีนขึ้นไปบนบันไดไม้
เย่โส่วกวนรู้ดีว่าตอนนี้ทหารซีเหลียงที่อยู่ในด่านเย่เฉิงทำได้เพียงอดกลั้นเท่านั้น ด้านนอกมีกองกำลังจำนวนมหาศาลของต้าโจวรออยู่ หากพวกเขาบุกออกไปสู้รบไม่มีทางพอให้ต้าโจวสังหารแน่นอน เขาไล่ตามองตามภูเขาขึ้นไปบนกำแพงที่อยู่บนยอดเขา ตอนนี้เขาได้แต่หวังว่าแม่ทัพพวกนั้นจะบุกอ้อมไปโจมตีด้านหลังกองทัพของต้าโจวโดยเร็วที่สุด เช่นนี้พวกเขาต้องกำจัดกองกำลังส่วนใหญ่ของต้าโจวได้แน่
หยางอู่เช่อพาทหารซ่อนตัวอยู่ในพุ่มไม้บริเวณมุมลับตาคนของยอดเขาฝั่งขวาของเย่โส่วกวน เขาจ้องไปยังกำแพงเมืองที่มีแสงไฟส่องสว่างนิ่ง…
ไป๋ชิงเหยียนพาแม่ทัพทุกคนของกองทัพไป๋ไปปรากฏตัวต่อหน้าเย่โส่วกวนเพราะต้องการให้เย่โส่วกวนคิดว่าต้าโจวยกกองกำลังทั้งหมดไปโจมตีด่านเย่เฉิงแล้วจริงๆ ไม่ว่าซีเหลียงจะเข้าใจว่าต้าโจวไม่หวาดกลัวซีเหลียงเพราะมีจักรพรรดินีแห่งซีเหลียงอยู่ในกำมือหรือเพราะต้องการใช้หลี่เทียนฟู่เป็นเหยื่อล่อให้กองทัพที่คุ้มกันอยู่บนกำแพงบนภูเขาสองทั้งสองฝั่งยกทัพลงไปช่วยเหลือหลี่เทียนฟู่ล้วนไม่สำคัญ ขอเพียงแม่ทัพที่คุ้มกันกำแพงบนภูเขาเหล่านั้นยกทัพลงมาช่วยหลี่เทียนฟู่จริงๆ ก็พอ
มิเช่นนั้นหากแม่ทัพเหล่านั้นไม่ยอมทิ้งกำแพงเมืองฝั่งขวาและซ้ายบนยอดเขาสูงลงมาด้านล่าง ต่อให้ต้าโจวจะยึดด่านเย่เฉิงได้ก็ไม่มีค่าอันใดทั้งสิ้น
นี่คือเหตุผลที่ไป๋ชิงเหยียนต้องการให้ซือหม่ารั่วตานซึ่งปลอมตัวเป็นบุตรสาวของเย่อิงน่านและพยายามทำทุกวิถีทางให้ซีเหลียงรู้ว่าจักรพรรดินีแห่งซีเหลียงของพวกเขาอยู่ในมือของต้าโจวแล้วให้ได้ เช่นนี้กองทัพซึ่งคุ้มกันอยู่ทางฝั่งซ้ายและขวาของกำแพงเมืองบนภูเขาสูงต้องยกทัพลงมาช่วยเหลือหลี่เทียนฟู่แน่นอน!
ไม่นานหยางอู่เช่อที่กำลังเคี้ยวใบไม้แห้งเล่นอยู่ในปากจึงหยัดกายตรง เขาขยับร่างกายของตัวเองเล็กน้องพลางจ้องดวงตาคมกริบราวกับเสือของตัวเองไปทางประตูเมืองเขม็งราวกับสัตว์ที่กำลังจ้องเหยื่อของตัวเอง
เขาได้ยินเสียงเหล็กบริเวณประตูดังขึ้นเล็กน้อย ประตูเมืองเก่าแก่และหนักอึ้งค่อยๆ เปิดออก…ด้านในคือเสียงปลุกขวัญเหล่าทหารของแม่ทัพผู้คุ้มกันด่านเย่เฉิง
“บัดนี้ท่านแม่ทัพใหญ่ผู้คุ้มกันด่านเย่เฉิงของพวกเราเปิดประตูด่านเย่เฉิงออกแล้ว พวกเขากำลังล่อกำลังหลักของต้าโจวเข้าไปติดกับในเมือง หน้าที่ของพวกเราในวันนี้คือบุกอ้อมไปโจมตีด้านหลังของกองทัพต้าโจว จากนั้นล้อมกองทัพต้าโจวไว้ทั้งด้านนอกและใน จับเป็นจักรพรรดินีแห่งต้าโจว ช่วยเหลือฝ่าบาทของพวกเรากลับมา ล้างแค้นให้สหายซีเหลียงที่เสียชีวิตในสงครามหุบเขาเวิ่งให้ได้!”
“ล้างแค้นให้ได้!”
“ล้างแค้นให้ได้!”
“ล้างแค้นให้ได้!”
ทหารซีเหลียงในเมืองพากันโห่ร้องเสียงดังสนั่น ร่างของทุกคนเต็มไปด้วยไอสังหาร
ทหารต้าโจวที่ซ่อนตัวอยู่ในที่ลับกลั้นลมหายใจของตัวเองแน่นเพราะกลัวว่าไอร้อนจากลมหายใจของตนจะทำให้ทหารซีเหลียงจับสังเกตได้ เช่นนั้นแผนการของต้าโจวคงพังทลายไม่เป็นท่า…
“ทหารกล้าของซีเหลียง! ชักดาบคมของพวกเจ้าออกมา เทพเจ้าจะปกป้องคุ้มครองทหารกล้าของซีเหลียงทุกคน! บุก!”
“บุก!”
ทหารซีเหลียงบุกออกมาจากประตูที่เปิดกว้าง จากนั้นมุ่งหน้าลงไปจากเขาสูงอย่างรวดเร็ว
ทหารต้าโจวที่ดักซุ่มอยู่สองฝั่งจ้องไปยังประตูเมืองนิ่ง พวกเขาเห็นทหารซีเหลียงกรูกันออกมาจากด้านในไม่หยุด
กองกำลังหลักของซีเหลียงอยู่บนภูเขานี่เกือบทั้งหมดจริงๆ ด้วย!
จ้าวหร่านที่ดักซุ่มอยู่ที่ภูเขาฝั่งซ้ายของด่านเย่เฉิงคือคนของกองทัพไป๋ดังนั้นเขาจึงไม่เคยสงสัยในการตัดสินใจของไป๋ชิงเหยียน
ทว่า หยางอู่เช่อตกตะลึงกับการคาดการณ์ของไป๋ชิงเหยียนเป็นอย่างมาก กองกำลังหลักของด่านเย่เฉิงอยู่บนกำแพงเมืองบนยอดเขาฝั่งซ้ายขวาของด่านเย่เฉิงเหมือนดั่งที่ไป๋ชิงเหยียนคาดการณ์ไว้ไม่มีผิด
เมื่อกองทัพหลักของซีเหลียงบุกออกไปจากเมือง มุ่งหน้าไปทางกองทัพต้าโจวที่อยู่ด้านหลังภูเขาจนเกือบหมด หยางอู่เช่อและจ้าวหร่านจึงเริ่มโจมตีบ้าง…
“บุก!”
สิ้นเสียงคำสั่งของหยางอู่เช่อ ทหารต้าโจวบุกไปยังประตูที่ยังไม่ถูกปิดของซีเหลียงเพื่อยึดครองมาเป็นของต้าโจวทันที
ยอดเขาสองฝั่งเต็มไปด้วยเสียงสู้รบดังกระหึ่ม
ไป๋ชิงเหยียนกำชับไว้ก่อนหน้านี้ว่าเมื่อกองทัพหลักของซีเหลียงบุกออกไปจากเมืองจนเกือบหมดแล้วให้จ้าวหร่านและหยางอู่เช่อยึดประตูของกำแพงเมืองซึ่งอยู่บนยอดเขามาให้ได้ไม่ว่าต้องแลกด้วยสิ่งใดก็ตาม จากนั้นปักธงเฮยฟานไป๋หมั่งลงบนกำแพงเมืองทันที
เมื่อได้ยินเสียงสู้รบดังมาจากยอดเขา แม่ทัพของต้าโจวที่ดักซุ่มอยู่ระหว่างทางลงเขารีบลุกขึ้นยืนออกคำสั่งทันที
“ดึง!”
ทหารต้าโจวจำนวนมหาศาลดึงเชือกในมือที่ผูกติดกับต้นไม้ระหว่างทางลงจากภูเขาสุดแรง…
เชือกนับร้อยเส้นปรากฏขึ้นกลางทางลงภูเขา ทหารกลุ่มแรกของซีเหลียงที่บุกลงไปด้านล่างภูเขาหันกลับไปมองจึงเห็นว่าสหายในกองทัพของตัวเองสะดุดเชือกที่ขวางอยู่กลางทางกลิ้งล้มมาทางพวกเขาอย่างรวดเร็ว ทหารเหล่านั้นล้มลงทับพวกเขาจนพวกเขาสะดุดล้มตามด้วย
แม่ทัพคุ้มกันด่านเย่เฉิงยังไม่ทันตะโกนบอกให้ทหารที่ตามมาระวังเชือกเหล่านั้น ทหารต้าโจวที่ซ่อนตัวอยู่สองข้างทางจนร่างเกือบหนาวแข็งกรูกันออกมาสังหารพวกเขาเสียก่อน
เย่โส่วกวนที่ยืนอยู่บนกำแพงเมืองได้ยินเสียงสู้รบดังมาจากยอดเขาสองฝั่งของด่านเย่เฉิงจึงเบิกตาโพลง เขาสาวเท้าไปด้านหน้าอย่างรวดเร็ว เขามองไปทางฝั่งซ้ายก่อน จากนั้นมองไปทางฝั่งขวา…
เสียงสู้รบบนยอดเขาดังผสมผสานกับเสียงสู้รบของทหารที่หน้าประตูด่านเย่เฉิงจนกลายเป็นน่าตาข่ายความน่ากลัวขนาดใหญ่ที่กำลังโอบล้อมด่านเย่เฉิงทั้งหมดเอาไว้จนเย่โส่วกวนแทบหายใจไม่ออก
เขารีบหันมองไปทางบันไดที่มีร่างของหลี่เทียนฟู่และเย่อิงน่านผูกติดอยู่ทันที เขาเหมือนจะมองเห็นร่างของไป๋ชิงเหยียนนั่งถือธนูเซ่อรื้ออยู่บนหลังม้าใจกลางกองทัพต้าโจวท่ามกลางแสงสว่างแรกที่กำลังโผล่ขึ้นเหนือขอบฟ้าอย่างเลือนราง ทหารซีเหลียงไม่กล้ายิงธนูใส่หลี่เทียนฟู่และเย่อิงน่าน ไป๋ชิงเหยียนยืนอยู่ตรงนั้นคือที่ที่ปลอดภัยที่สุด
ข้างหูของไป๋ชิงเหยียนเต็มไปด้วยเสียงสู้รบและเสียงโบกสะบัดของธงที่อยู่ทางด้านหลังของนาง
ใบหน้าของนางมีบาดแผลเล็กน้อย เกราะสีเงินเต็มไปด้วยคราบเลือด หญิงสาวนั่งถือธนูเซ่อรื้ออยู่บนหลังม้า ดวงตาคมกริบของนางจ้องไปทางเย่โส่วกวนซึ่งยืนอยู่บนกำแพงสูงที่ขึ้นชื่อว่าแข็งแกร่งที่สุดของซีเหลียงด้วยแววตามุ่งมั่นจะครอบครองให้ได้
ไม่นานธงเฮยฟานไป๋หมั่งของต้าโจวถูกปักขึ้นบนกำแพงด้านขวาของยอดเขาก่อนเป็นธงแรก ต่อมาธงอีกผืนถูกปักลงบนยอดเขาทางฝั่งซ้าย ธงประจำแคว้นซีเหลียงค่อยๆ ล้มลงทีละผืน
ทหารของกองทัพไป๋บุกลงมาจากยอดเขาด้านบนจำนวนมหาศาลอย่างที่ซีเหลียงไม่อาจต้านทานได้อีกต่อไป
