84 Oukoku e Tsuzuku Michi
84 การเจรจาธุรกิจ
—————————————————————
【–มุมมอง เอเกอร์–】
「ยังไงซะ ทั้งหมดนี้หมายความว่า ผมรอคอยที่จะได้ยินการตอบที่ดี」
พ่อค้าที่เป็นชายวัยกลางคนที่มาพร้อมกับท้องที่บวมออกมา คำนับอย่างลึกและออกไปจากห้อง
「…………」
「แม้ว่าผมไม่จำเป็นต้องถาม ท่านรู้สึกยังไงกับบริษัทกัลกอร์ด?」
「ไม่ ปฏิเสธ ชั้นไม่รู้สึกว่าจะแลกเปลี่ยนกับบางคนแบบนั้น」
ผมดื่มแก้วชาที่อยู่บนโต๊ะจนหมด และกระแทกมันกลับลงไปอย่างดุร้าย อดอล์ฟถอนหายใจลึกๆ
「แต่ ถ้าท่านพูดเกี่ยวกับพ่อค้าที่มีสถานะ พวกเขาส่วนใหญ่คือชายวัยกลางคน ดังนั้น……」
ผมขัดสิ่งที่อดอล์ฟพูด
「แต่มันไม่เหมือนว่าชั้นออกความเห็นเพราะเค้าน่าเกลียดหรืออะไรนะ เห็นหน้าเค้ามั้ยล่ะ? มันชัดเจน เค้าเป็นชายที่โลภที่เน่าไปถึงแกน」
「ผมไม่คิดว่ามันเหมาะสมที่จะตัดสินบนรูปลักษณ์」
「งั้น นายอยากลองพนันมั้ยล่ะ? ว่าเค้าเป็นคนีดหรือคนชั่ว ชั้นจะเอาคนชั่วและนายเอาคนดีไป」
「ยังไงซะ……ส่วนใหญ่ พ่อค้าทั้งหมดเป็นคนที่โลภ ถ้าพวกเค้าอย่างน้อยตามเงื่อนไขในสัญญา เราไม่ควรจะมีปัญหาอะไร」
「งั้น นายก็ควรจะเลือกบริษัทตั้งแต่แรกเริ่ม ชั้นไว้ใจชายคนนั้นไม่ได้ นั่นทั้งหมด
อดอล์ฟเงียบ ค่อนข้างอารมณ์เสีย เขาเป็นชายพวกที่จะพูดเกี่ยวกับอะไรที่เขาอย่ากพูดจนถึงจุดที่ว่ามมันกวนใจคุณ ถ้าเขาไม่พูดแบบนี้ มันหมายถึงเขาแค่ไม่มีความมั่นใจพอที่ในจะยืนยันในบริษัทนี้」
「แต่มันช่วยไม่ได้ เพราะเราถือของเหล่านี้ไม่ได้นาน เราใช้ประโยชน์จากอัญมณีไม่ได้ และต้องเปลี่ยนมันเป็นทอง」
ส่วนนั้นก็ทำให้ผมปวดหัวด้วย ในท้ายที่สุด เราต้องหาบางคนที่จะทำสัญญาด้วย ไม่มีพ่อค้าผู้หญิงคนไหนที่จะพูดบางอย่าง ‘เพื่อแลกเปลี่ยนกับตัวหนู ได้โปรดแลกเปลี่ยนกับหนู’ เหรอ? ถ้ามี ผมไม่ถือถ้าราคาจะถูกลง 10%
「ต่อไปคือบริษัทฟลิตช์ เทียบกับตะกูลพ่อค้าทั้งหมดมาจนถึงตอนนี้ มันมีขนาดและประวัติศาสตร์ที่ต้อยกว่า และอยู่ที่ขนาดกลาง แต่เมื่อทดทนที่ผมเชื่อว่าพวกเขาจะดูแลในการจัดการกับเรา คนที่มาดูเหมือน……เป็นคนดีดูแลภูมมิภาคตะวันออก」
「ภูมิภาคตะวันออก? นายจะวางคนดูและบริเวณชนบนที่มีคนไม่กี่คนเหรอ?」
พ่อค้าเป็นอาชีพที่พวกเขาต้องอยู่ในบริเวณที่เอ่อล้นไปด้วยคนและของ ในบริเวณชนบน มันจะพอแล้วที่แค่ทำธุรกิจกับพ่อค้าเร่; ไม่มีความจำเป็นต้องส่งคนที่คอยดูแลมา
「มันน่าจะเป็นคนที่ปรากฏมาเป็นหัวคนใหม่……หรือบางที เขาเป็นคนโง่และไร้ประโยชน์ในตำแหน่งเก่า ดังนั้น ถูกลดตำแหน่งมาบริเวณนี้」
「……ดูเหมือนเราคาดหวังมากกับคนนี้ได้」
แต่เรื่องภาพลักษณ์เอาไว้ก่อน มันจะเป็นเรื่องไม่ดีถ้าเราตัดสินจากจินตนาการ สำหรับตอนนี้ จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นถ้าเราไม่เจอพวกเขาก่อน แต่ผมหวังว่ามันไม่ใช่ผู้ชายที่มีลมปากที่เหม็นนะ…….
หลังจากที่เราให้คนรับใช้ออกไป มีการเคาะประตูห้องทันที มันดีที่ว่ามาเร็ว ผมเลยมีความประทับใจที่ดีขึ้นกับเขาเล็กน้อย
「มันคือบริษัทฟลิตช์ มันโอเคที่หนูจะเข้าไปมั้ย」
โออ้ มันเป็นเสียงของผู้หญิง นั่นเพิ่มความประทับใจกับเธออย่างมาก
「ได้ เข้ามา」
「ได้โปรดขออภัย หนูอยู่ที่นี่เพื่อจะเสนอการประเมินจากบริษัทเรา…………」
ผู้หญิงที่เข้ามาดูเหมือนแม่ค้าและมหัศจรรย์ ผมไม่คิดว่ามันจริง แต่ผู้หญิงอายุน้อยมาจริงๆ ไม่ต้องพูดถึงว่าเธอสวยด้วย ชุดของเธอไม่ธรรมดา แต่ไม่ฉูดฉาด เธอมีเสน่ห์ของคนอายุมากเกี่ยวกับเธอ ระหว่างที่ซ่อนตัวเธออย่างถูกต้อง รอยแหวกที่กระโปรงของเธอ และการเปิดเผยจากคอและหน้าอกนั้นสมบูรณ์แบบ; ชุดของเธอสร้างความรู้สึกของความเป็นผู้หญิงให้ลายอยู่รอบเธอ โดยไม่ทำให้มันดูหยาบคายเกินไป
แต่แม่ค้าผู้หญิง เปิดประตูและแข็งอยู่กับที่ระหว่างที่ยิ้ม ผมตรวจดูรูปลักษณ์ของผมเอง แต่มันไม่เหมือนว่าควยผมออกมา และมันไม่ได้แข็งขนาดที่ว่าสร้างเต็นท์อยู่ในกางเกงผม บางทีองค์ประกอบที่ทำให้เธอแข็งไปคือนั่นหรือ?
「มีอะไร? ได้โปรดรีบและเข้ามาข้างใน」
อดอล์ฟก็มีหน้าที่สงสัยขณะที่เขาคะยั้นคะยอเธอ แต่ในทันทีนั้น คาร์ล่าผ่านส่วนแรกของห้องรับแขก เธอชำเลืองมองผู้หญิงที่เปิดประตูอย่างสงสัย และหยุดอยู่กับที่ จากนั้นตะโกนในเสียงที่ดัง
「อ้าาา—!! มันเป็นอีตูดจากเวลานั้น!」
「กึ-!!」
คาร์ล่ารู้จักเธอหรือ อีตูด?……โอ้ ผมจำมันได้แล้วตอนนี้! มันเป็นผู้หญิงที่ผมขุดตูดเธอนอกจากลูซี่จากเมื่อนานมาแล้ว
「ซีเลีย!?」
「แคลร์ต่างหากล่ะ!!」
ใช่ มันแคลร์ ไม่ใช่ว่าเธอไปที่สตูร่าเมื่อเธอวิ่งหนีเหรอ? ผมคิดว่าเราจะไม่มีวันได้เจอกันอีก แต่ช่างเป็นโลกใบเล็ก
「คนรู้จักของท่านเหรอ?」
「ใช่ ผู้หญิงที่ชั้นนอนด้วยก่อนหน้านี้」
「…………ผมจะออกไปซักพัก」
อดอล์ฟถอนหายใจและลุกจากเก้าอี้ คาร์ล่าดันไหล่ของแคลร์ ผลักเธอเข้ามาในห้อง และให้เธอนั่งกับโซฟาสัมภาษณ์ คอนแรก ผมคิดว่าแคลร์อยากจะเก็บรูปลักษณ์และจะปฏิเสธอย่างสุภาพ แต่ความหังการของคาร์ล่าและท้องที่ใหญ่ของเธอทำให้เธอต่อต้านไม่ได้ ดังนั้นเธอยอมแพ้และนั่งลงไป
แคลร์ แน่นอนว่าไม่มีความรู้สึกอะไรกับผม แทนที่จะพูดอย่างนั้น มันไม่ได้เป็นการพูดเกินจริงที่จะพูดว่าเธอเกลียดเราเมื่อเราแยกกัน แต่ยังไง มันสนุกที่จะคุยกับเธอมากกว่าคนแปลกหน้าชายแก่ๆที่ไม่รู้จัก
「หลังจากนั้น หลายอย่างเกิดขึ้นกับเราทั้งสองคนแต่……ตูดเธอโอเคมั้ย?」
「มีอะไรหยดออกมามั้ย?」
「มันโอเค!!」
มันดูเหมือนแคลร์คิดเกี่ยวกับตัวเลือกของคำที่เธอจะพูดวินาทีหนึ่ง แต่เมื่อเธอต่อต้านแบบนี้ การคุยธุรกิจและทุกอย่างนั้นจบแล้ว ดังนั้นเธอไม่แก้วิธีพูดให้เป็ฯบางอย่างที่สุภาพมากกว่านี้
「ฮ่าา……เมื่อชั้นได้ยินว่าชั้นถูกเชิญโดยขุนนางใหม่จากโกลโดเนียที่มีแนวโน้มดี ชั้นตื่นเต้น แต่ทำไมมันออกมาเป็นแบบนี้……」
แคลร์ดื่มชาบนโต๊ะของเธอด้วยหน้าที่ยอมแพ้ การกระทำของเธอหยาบคาย แต่นิสัยของเธอสง่างามและถูกขัดเกลามา
「ชั้นก็ตกใจด้วยที่เธอมาเป็นแม่ค้า」
ผมก็ทำให้เสื้อผ้าหลวมๆ และผ่อนคลายตัวผม ผมถูกบอกว่าถ้าผมจัดการกับสิ่งต่างๆในรูปลักษณ์ที่ไม่น่าดู มันจะเป็นข่าวลือ และลดศักดิ์ศรีของผม แต่ผมไม่เชื่อว่าผมต้องการรูปลักษณ์ที่เป็นทางการกับคนรู้จักในอดีต
「ตั้งแต่เวลานั้น ชั้นได้มีเวลาที่ลำบาก ถึงจุดที่ว่าชั้นอ้วกเป็นเลือด…….ในเวลานั้น เพราะนายคืนเงินให้กับชั้น ชั้นไม่ได้กลายเป็นอะไรที่น่าสมเพช และสำหรับเรื่องนั้น ชั้นอยากจะขอบคุณนาย」
แคลร์ลดหัวของเธอ
「งั้นเธอมาเป็นแม่ค้าได้ยังไง?」
คาร์ล่าดูเหมือนจะสนใจในเรื่องราวของความสำเร็จของคนรู้จักก่อนหน้าของเธอด้วย แม้ว่าเธอจะถูกลดตำแหน่ง มันไม่ปรกติสำหรับเธอที่จะเป็นส่วนหนึ่งในบ้านบ้าค้า และดูแลบริเวณ เพื่อทำให้ทุกอย่างเป็นหนึ่งเดียวกัน จากร้านสาขาในดินแดนของเธอ การติดต่อกับพ่อค้าเร่ และการครอบครองช่างโดยใช้ดุลพินิจและความสามารถในการบริหารเงิน เจ้าของร้านเหล่านั้นไม่ใกล้กับระดับของเธอเลย มันเป็นสองปีแล้ว ดังนั้นตั้งแต่ที่เธอแยกจากผม และไต่เต้าไปถึงที่ที่เธออยู่ ซึ่งควรจะเป็นเรื่องราวที่น่าสนใจ
「…………ชั้นต้องบอกนายเหรอ?」
「ชั้นอยากได้ยินเกี่ยวกับมัน」
แคลร์ยอมแพ้ และเริ่มพูดด้วยหน้าตาที่ไม่ค่อยกระตือรือร้น
「นายเห็นมั้ย สตูร่าเป็นที่ที่พ่อค้าทรงพลัง และรัฐบาลมีอิทธิพลน้อย แม้ว่าในสงครามอาร์คแลนด์ไม่นานมานี้ พ่อค้าอยากได้ฐานบนฝั่งนี้ของแม่น้ำ และกดดันรัฐบาล」
เข้าใจแล้ว พ่อค้าเป็นคนที่เคลื่อนไหวประเทษ
「นั่นทำไมชั้นคิดว่าชั้นจำเป็นต้องเป็นแม่ค้าถ้าชั้นอยากจะเติบโตในที่นี้ ชั้นถูกยอมรับเข้ามาในบริษัทโดยผู้จัดการสาขานี้……เห้อ ชั้นจะพูดมัน!! ชั้นเป็นภรรยาน้อยของเค้า และเค้าให้ชั้นดูร้าน! นายพอใจกับเรื่องนั้นใช่มั้ย?!」
ผมคะยั้นคะยอให้เธอพูดต่อ ขณะที่แคลร์ดื่มชาของเธอจนเสร็จและพูดต่อ
「ชั้นเป็นพนักงานร้าน และชั้นผ่านฉากสังหารมามาก และชนะพนันหลายครั้ง อย่างเป็นธรรมชาติ ชั้นทำงานหนักด้วย เพราะทั้งหมด ชั้นไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับการเป็นแม่ค้า ไม่นานมานี้ ชั้นนอนไม่พอ และชั้นก็ไม่รู้ว่าชั้นอ่านหนังสือไปกี่ร้อยเล่มแล้วด้วย」
นั่นจริง เพราะแคลร์แต่งหน้าตรงตาเยอะ เธออาจจะพยายามซ่อนถุงใต้ตา
「ชั้นใช้อาวุธที่มีเฉพาะผู้หญิงด้วย ชั้นขึ้นไปอยู่ข้างบนคนที่มีอิทธิพล และลูกค้าที่สำคัญ ชั้นแม้แต่นอนกับทุกคนในบริษัทที่มันจำเป็น และมันเป็นงานหนักมาก」
「ใช้ตูดเธอมั้ย?」
「อย่างเป็นธรรมชาติ มันเป็นรู้ที่ถูกต้องตรงข้างหน้า! คนเดียวที่มีความสนในที่จะขุดตูดบางคนมันพวกนาย!!」
แคลร์ได้ผ่านอะไรมาค่อนข้างเยอะเพื่อจะมาถึงตรงนี้
「ทุกคืนชั้นจะเหวี่ยงสะโพกข้างบนคนอ้วนและหลังจากที่พวกเค้านอน ชั้นจะเรียนจนกว่าพระอาทิตย์ขึ้น และในที่สุด ชั้นก็ให้พวกเค้ามอบความไว้วางใจ ดินแดนมาให้กับชั้น」
「แต่มันเป็นที่ชนบทแบบนี้นะ」
คาร์ล่า ด้วยสิ่งต่างๆที่เธอพูด เธอสมควรจะปรบมือกับความพยายามของเธอ
「นั่นใช่แล้ว! แม้อย่างนั้น ชั้นก็ยังมีความสุข ถ้าชั้นดูแลบริเวณ งั้นอำนาจและความรับผิดชอบชั้นก็จะเพิ่มขึ้น ถ้าชั้นทำสำเร็จที่นี่ ชั้นจะเป็นแม้ค้าที่มีอิทธิพล และมันจะไม่ใช่เป็นแค่ฝัน ที่จะเป็นเจ้าของตัวเอง」
ผมไม่คุ้นเคยเรื่องของการเป็นพ่อค้า แต่มันดูเหมือนแคลร์จะมุ่งมั่น ที่จะไต่เต้าขึ้นมาเป็นบ้านแม่ค้าของเธอเองในที่สุด
「ชั้นคิดว่ามันจะเป็นโอกาสที่ดี ที่จะติดต่อกับขุนนางที่มีอิทธิพลในบริเวณนี้ ที่มันมีความต้องการน้อยด้วย……」
「ยังไงซะ ชั้นขอโทษเกี่ยวกับเรื่องนั้น」
「ฮ่า……งั้นชั้นจะกลับ มันไม่เหมือนว่าเราเป็นคนรู้จักหรืออะไรบางอย่าง แต่ชั้นหวังว่านายจะไม่สร้างข่าวลือจากเวลาที่นายใช้ตัวของชั้น หรือที่ชั้นเคยเป็นโจรในอดีต」
หลังจากพูดอย่างนั้น แคลร์ลุกจากเก้าอี้ แต่ผมหยุดเธอ
「ทำไมเธอจะกลับแล้วล่ะ? เรายังไม่ได้คุยเกี่ยวกับอะไรเลยนะ?」
「นายหมายความว่ายังไงทำไม……? นายจะไม่คุยเรื่องเงินกับชั้นเมื่อชั้นเป็นโจร ใช่มั้ย?」
「แม้ค้าเป็นบางคนที่ตัดสินใจผลของสิ่งต่างๆ ก่อนจะได้ฟังว่าลูกค้าจะพูดอะไรเหรอ?」
「ในกรณีส่วนใหญ่ มันเป็นอย่างนั้น……」
อุมุ ครั้งต่อไปที่ผมต้องคุยกับพ่อค้า ผมจะปล่อยมันให้อดอล์ฟคุย ผมพูดหลังจากที่ผมจำเรื่องนั้น
「ชั้นไม่ได้พูดว่าชั้นจะไม่ต่อรองกับเธอ」
แคลร์เปิดตาของเธอกว้าง
「แต่……」
「ถ้าเราพูดเกี่ยวกับว่าของมันมาจากที่ไหน มันจะไม่เป็นธรรมชาติสำหรับชั้นที่จะถูกเรียกว่าขุนนางด้วย」
มันจะเป็นการสนทนาที่น่าสนใจที่จะดูว่าสถานะของทาสหรือโจรจะสูงกว่ากัน นี่เป็นโอกาสที่ดี บางทีผมควรจะมีตัวตนอยู่ในเรื่องราวแห่งความสำเร็จของแคลร์ด้วย
「ถ้านายพูดเกี่ยวกับประวัติส่วนตัว นายดูแก่」
ผมจะบอกเธอเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่คาร์ล่าทำตัวเหมือนบ้ากามและพูดเกินจริงไปประมาณสามเท่าถ้างั้น
—————————————————————
「เข้าใจแล้ว……มีเรื่องแบบนี้ในเหตุการณ์แบบนั้นด้วย」
แคลร์ตกใจเมื่อเธอเข้าใจว่าอะไรเกิดขึ้นอย่างแม่นยำจากการรัฐประหารในโกลโดเนีย ไปจนถึงสงครามอาร์คแลนด์
「ยังไงซะ เพราะทั้งหมด มันต้องการแม่ค้าที่เข้าใจสภาพปัจจุบันของการเมือง」
แม้ว่าเห็นได้ชัดว่าเรื่องราวของผมเกี่ยยวกับสงครามนั้นถูกพูดเกินจริง มันก็เป็นการกระทำที่ยกกำลังใจด้วย
「เพราะทั้งหมดแอชถูกคีอบงำอย่างท่วมท้น……แน่นอนว่าชั้นรู้ว่านายแข็งแกร่ง」
แคลร์ดูเศร้านิดหน่อย มันดูเหมือนแม้ว่าเวลาจะผ่านไป ความจริงที่ว่าผมฟันแอชที่รักของเธอไม่สามารถถูกลบไปจากความทรงจำของเธอ
「ชั้นไม่กังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้นอีกต่อไปแล้ว ชั้นสามารถจะไต่เต้ามาถึงจุดนี้ได้เพราะสิ่งที่เกิดขึ้น……หลังจากที่นอนกับชายมากมาย ชั้นไม่มีคุณสมบัติที่จะดุคนที่ฆ่าแอชสำหรับอะไรที่เค้าทำ」
ผมเข้าหาแคลร์ ที่ดูเศร้า และกอดไหล่ของเธอ และแค่เมื่อผมจะจูบเธอ เธอดันไหล่ของผมออกมา
「ยังไงซะ ตอนนี้เรื่องปูมหลังของทุกคนเล่ามาหมดแล้ว ทำไมเราไม่เริ่มพูดคุยธุรกิจล่ะ?!」
โชคร้าย มันดูเหมือนเธอจะยังไม่ให้ผมชิมเธอ
—————————————————————
「เรามีรายการของของที่จะขายแล้ว ตอนนี้ เราต้องกำหนดว่าจะเพิ่มพิเศษเท่าไหร่บนจำนวนทองที่บอกก่อนหน้า」
อดอล์ฟกลับมาและเริ่มเจรจากับแคลร์ ระหว่างคาร์ล่างีบหลับขณะที่เธอลูบท้องอย่างอ่อนโยน มันตลกที่อดอล์ฟต้องทำให้มั่นใจว่าแคลร์และผมไม่ได้มีเซ็กส์กัน ก่อนที่จะกลับเข้ามาข้างในอย่างขลาดๆ
「หนูขอโทษ แต่ราคาของบริษัทเราเทียบกันแล้วมีราคาสูง ดังนั้นถ้าเป็นไปได้……หนูไม่อยากทำอะไรที่เสื่อม ดังนั้น มากที่สุดที่หนูใส่เข้าไปได้จะเป็นบางอย่างอย่างค่ามารยาท」
「งั้นราคาของคุณจะแข่งกับบริษัทอื่นไม่ได้ ใช่มั้ย? บวกกับ เราเป็นลูกค้ารายใหญ่ ดังนั้นมันธรรมชาติที่เราจะมีหลายร้านรอธุรกิจของเราอยู่」
「ยังไงซะ นั่นมีปัญหา แต่สำหรับบริษัทที่จะซื้อของเหล่านี้ในราคาที่สูง คุณจะมั่นใจว่าเป็นร้านที่ดีมั้ย? บางทีมันดีกว่าที่จะยืนยันอีกครั้ง ว่าพวกเค้าอาจจะเป็นคนโกง」
มันเป็นการเจรจาโต้ไปมา ที่เข้มข้น ถ้าเป็นไปได้ ผมอยากจะดื่มแอลกอฮอล์ระหว่างที่ดู แทนที่จะเป็นชานี้
「หนูจะไม่สามารถเพิ่มอะไรได้อีกแล้ว แต่บางทีคุณอาจจะซื้อของจากบริษัทเราในราคาถูกเพื่อที่จะทดแทนการตกลง」
「ผมขอบคุณข้อเสนอของคุณ แต่คุณไม่เสนอการลดราคาธัญพืช ใช่มั้ย?」
「ธัญพืชแน่นอนว่าได้ราคาสูงขึ้น และบริษัทเราไม่สามารถที่จะซื้อตุนได้อย่างดี ดังนั้นมันช่วยไม่ได้」
เพราะมันถูกพูดถึง ธัญพืชแน่นอนว่าได้เห็นราคาขึ้นอย่างเยอะหลังๆ เราซื้อมันทีราคาตายตัวดังนั้นความเสียหายมันเล็ก เพราะประชากรเราเพิ่มขึ้นเราอาจจะไม่มีพอถ้าเราพิจารณาถึงฤดูหนาวที่จะมา
「ถ้าผมเสนอข้อแนะนำ ของที่คุณซื้อเป็นอาวุธและชุดเกราะ ด้วยกันกับของที่ใช้ในกองทัพ; มีของชิ้นใหญ่หลายอย่างดังนั้นการขนส่งจะลำบาก ได้โปรดนำเรื่องนั้นไปพิจารณาด้วย」
「แต่ดินแดนของคุณดูเหมือนจะปลอดภัย ดังนั้นหนูไม่เชื่อว่าราคาไม่จำเป็นต้องคำนึงถึงการจ้างคนคุ้มกันนะ」
「คุณจะไม่สามารถผ่านอาณาจักรเทรีย ดังนั้นคุณต้องอ้อมไปจากโกลโดเนีย ใช่มั้ย?」
อดอล์ฟและผมหยุด เราทั้งสองรู้เกี่ยวกับเรื่องของเรากับเทรีย และของพวกนี้ได้ถูกปล้นสะดมมาจากพวกเขา ถ้าของนั้นถูกขนผ่านเทรีย มีโอกาสสูงที่จะถูกพวกเขายืด ถ้าระยะทางที่สั้นที่สุดโดยเรือไม่ถูกใช้ งั้นราคาของเกวียนขนส่งจะเพิ่มขึ้น และความเสี่ยงที่จะเจอโจรและอนสเตอร์จะเพิ่มขึ้น
「งั้นเราจะขนอาวุธและของพวกนั้น ดังนั้นได้โปรดให้ราคาเพิ่มในจำนวนที่เหมาะสม……」
อดอล์ฟเป็นนักพูดที่ยอดเยี่ยม แต่บางทีเขาจุกจิกเกินไปและทำให้อีกฝ่ายรำคาญอย่างมาก ถ้าเป็นอย่างนั้น นายไม่ควรจะถามมาก
「อดอล์ฟ นั่นควรจะพอแล้ว ใช่มั้ย? ทำไมนายไม่ยอมนิดหน่อยเพื่อเลดี้สวยๆล่ะ?」
ในอนาคต ผมอยากให้แคลร์เป็นพวกที่เชื่อถือได้ ที่ผมเจรจาธุรกิจด้วยได้ ผมไม่อยากจะมีการเจรจาครั้งเดียวที่น่าเบื่อกับคนต่างกันทุกครั้งที่ผมทำธุรกิจ นอกจากนี้ ถ้าเรายอมนิดหน่อย ผมอาจจะได้บางอย่างที่มีน้ำมีเนื้อคืนมาทีหลัง
「ราคามันโอเคแล้ว ยังไงก็ตาม เราจะเป็นคนที่คุ้มกันเธอไปถึงแม่น้ำ เพื่อตอบแทน เธอใส่อะไรก็ได้ไปข้างบนราคา」
นี่ไม่ใช่การรักษาราคา ผมโม้ว่ามันปลอดภัยข้างในดินแดนผม แต่ผมพูดอย่างเดียวกันไม่ได้ในดินแดนของอีริช ถ้าบางโอกาสที่แคลร์เสียสินค้านี้ไป เธอจจะจบเห่ มันอาจจะเป็นลบในราคา แต่มันจะเป็นโอกาสดีที่จะฝึกการเดินทัพ
「และถ้าเป็นไปได้ ชั้นอยากเจะเก็บต้นกำเนิดของของนี้เป็นความลับมากเท่าที่ทำได้ โดยเฉพาะจากคนที่เกี่ยวข้องของโกลโดเนีย」
ผมได้เอาของพวกนี้ให้หลายคนดู ดังนั้นมันไม่ใช่ความลับสุดยอด แต่มันไม่ใช่บางอย่างที่ผมอยากให้ทุกคนรู้เกี่ยวกับมัน
「ได้ อย่างเป็นธรรมชาติ หนูจะไม่พล่ามเกี่ยวกับข้อมูลลูกค้า」
ไม่เหมือนที่เธอพูดก่อนหน้า ตอนนี้เธอใช้ท่าทางการพูดที่เหมาะกับขุนนาง นั่นอาจจะเป็นวิธีที่เธอทำสิ่งต่างๆ
「นี่เป็นเรื่องอีกเรื่อง แต่ ฟิ……เฟ……บริษัทเฟลตช์ผลิตอาวุธและชุดเกราะมั้ย?」
「มันบริษัทฟลิตช์」
「เราไม่ได้ผลิตของเราเอง แต่มีช่างมากมายที่ทำ ถ้าคุณเรียกร้อง เราเตรียมมันให้กับคุณได้」
「เราอยากจะได้ธนูประกอบ มันจะเป็นในจำนวนมาก ดังนั้นถ้าเธอทำมัน ได้โปรดให้เรารู้」
ในตอนนี้ เราได้มอบธนูที่มีทั้งหมดที่รวมมาได้ให้หน่วยทหารม้าธนูแล้ว แต่ขนาดและแบบมันทั้งหมดต่างกัน ดังนั้นระยะของแต่ละคันมันไม่เหมือนกันด้วย สำหรับการใช้งานจริง ผมอยากให้ทุกคนในกองทัพ มีอุปกรณ์แบบเดียวกันถ้าเป็นไปได้ เมื่อพิจารณาถึงเผ่าที่ถูกดูดซับเข้ามา เราจะต้องการใกล้กับธนู 5000 คัน และมันไม่ใช่จำนวนที่อดอล์ฟหรือผมรวบรวมมาได้จากร้านปลีกหรือพ่อค้าเร่
「ธนู งั้นเหรอ? หนูเข้าใจ ขึ้นอยู่กับจำนวน หนูจะคุยกับหัวหน้าของสำนักงาน ดังนั้นคุณให้หนูรู้จำนวนคร่าวๆที่คุณต้องการได้มั้ย?」
「ประมาณ 5000」
「……หนูจะส่งเรื่องนี้ต่อไปยังหัวหน้าสำนักงาน ยังไงก็ตาม ถ้าคุณพูดเกี่ยวกับธนูประกอบที่ถูกสร้างขึ้นใหม่ มันพิจารณาแล้วว่ามีราคาสูง ไม่ว่าจะลดราคาไปเท่าไหร่ คุณยังต้องจ่ายค่อนข้างมาก」
หืมม ผมได้ขายของไปแล้วและได้ทุนมา แต่มันเร็วเกินไปที่จะซื้อของจำนวนมากหรือ? เพิ่มเติมจากนั้น ทหารม้าธนูยังฝึกอยู่ ดังนั้นผมส่งเขาไปที่สนามรบทันทีก็ไม่ได้ด้วย
「เข้าใจแล้ว งั้นชั้นจะซื้อมันในจำนวนที่น้อยกว่า และให้มันถูกส่งมาอย่างต่อเนื่องแทนได้มั้ย?」
ถ้าเป็นอย่างนี้ เราเตรียมของอื่นไว้ขายได้; และเราคาดถึงภาษีเก็บเกี่ยวและรายหัวของปีต่อไปได้ด้วยเช่นกัน
「ทั้งหมดนี้ นั่นมันโอเคกับหนู」
หน้าของแคลร์สว่างขึ้น แทนที่จะส่งต่อมันกับหัวหน้าสำนักงาน เธอต้องดีใจกว่าที่ได้รับมือกับธุรกิจในบริเวณที่มีการค้าด้วยตัวเธอเอง และนำไปหากำไรตรงๆ
เมื่อผมชำเลืองมองเล็กน้อยไปที่หน้าของอดอล์ฟ เขาคงอยู่ในความเงียบ แต่มอบการพยักหน้าเล็กๆ มันดูเหมือนว่าเขาไม่มีปัญหากับข้อตกลงนี้ด้วย
「ให้ตายซี่ ฮาร์ดเลตต์-ซามะอ่อนแอกับผู้หญิงสวย」
อดอล์ฟน่าจะเข้าใจเมื่อผมยอมกับเงื่อนไขที่ไม่ได้กำไรมาก มันแค่เป็นการให้แคลร์ยืม
「ยังไงซะ หนูหวังว่าเราจะทำงานร่วมกันได้ในอนาคต วิสเคานต์ฮาร์ดเลตต์-ซามะ」
แคลร์คำนับอย่างลึก จากมุมมองของผม ผมเห็นช่องเขาระหว่างหน้าอกของเธออย่างชัดเจน แต่มันแน่นอนว่าเป็นเจตนาของเธอที่จะให้ผมเห็น แม้ว่าผมรู้ว่ามันเป็นเจตนาของเธอ สมาชิกของผมก็ยังแข็งตัว
「เพราะหนูเชื่อว่าเราจะทำธุรกิจกันอย่างต่อเนื่องในอนาคต ถ้าคุณไม่ถือ คุณให้หนูตั้งร้านที่นี่ในราเฟนได้มั้ย?」
นั่นจะสะดวกสำหรับผม แคลร์เป็นคนที่ดูแลบริเวณนี้ จะไม่อยู่ตลอดดไป แต่ผมจะขอบคุณอย่างมากถ้าผมติดต่อกับเธอเมื่อไหร่ก็ได้ที่ผมต้องการ
「งั้น ภาษีรายเดือนคือ-」
「อย่ากังวลเกี่ยวกับมัน ทำตามที่ต้องการ」
「………………」
「-!? ขอบคุณมากค่ะ หนูก็ขอบคุณการสนับสนุนพิเศษที่คุณมอบให้หนู」
แคลร์แสดงความขอบคุณด้วยรอยยิ้ม ระหว่างที่อดอล์ฟจ้องผม มันดูเหมือนผมต้องทำบางอย่างในท้ายที่สุด ให้ตายซี่ การเจรจามันยาก ระหว่างถูกจ้องด้วยสายตาตรงข้ามกันทั้งสอง แคลร์และผมเซ็นสัญญา
—————————————————————
ของที่ขาย
ชุดเกราะ 2000 ทอง
อัญมณี 10,000 ทอง
เครื่องประดับ 8000 ทอง
ของที่ซื้อ
ธัญพืช 2000 ทอง
ธนู (500) 2000 ทอง
ทุน
16,000 ทอง
—————————————————————
ให้ตายซี่
—————————————————————
ตัวเอก: เอเกอร์ ฮาร์ดเลตต์ 20 ปี ปลายฤดูใบไม้ร่วง
(วิธีนับอายุแบบดั้งเดิม)
สถานะ: วิสเคาน์อาณาจักรโกลโดเนีย ลอร์ดศักดินาของบริเวณตะวันออกเฉียงใต้ของอาร์คแลนด์ ราชาของภูเขา
กองทัพใต้บัญชาการ: กองทัพอิสระตะวันออก 2000 กองทัพส่วนตัว 2300 ทหารม้าธนู ประมาณ 1500 (ฝึกอยู่)
สินทรัพย์: 18500 ทอง (-600 ค่าใช้จ่ายต่อเนื่องของการเตรียมกองทัพและกิจการภายใน) (+16000 กำไรจากการขาย)
อาวุธ: แอ่งคู่ (ดาบใหญ่), หอกใหญ่
ครอบครัว: นนน่า (ภรรยา), คาร์ล่า (ภรรยาน้อยที่ท้อง), เมล (ภรรยาน้อยที่ท้อง), ริต้า (เลียนแบบแม่บ้าน), แคทเธอรีน (ลามก), เซบาสเตียน (พ่อบ้าน), โยกุริ (แขกของบ้าน), ลูน่า, รูบี้
ลูก: ซู (ลูกสาว), แอนโตนิโอ้ (ลูกชาย), คู, รู, โรส (อุปถัมภ์)
เมืองหลวง: (เมลิสซ่า X มาเรีย), มิทตี้, อัลม่า, ครอลล์
ลูกน้อง: ซีเลีย (ผู้ช่วย), อิริจิน่า (ผู้บัญชาการกองทัพส่วนตัว), ปีปี้ (ผู้ติดตาม), ลีโอโพลต์ , อดอล์ฟ (เจ้าหน้าที่กิจการภายใน), ชวาร์ซ (ม้า)
คู่นอน: 50, เด็กที่เกิดแล้ว: 7
—————————————————————
TLN:พาวเวอร์ซัพพลายเสียครับ หยุดจนกว่าจะซ่อมครับ
เป้าหมาย
พาวเวอร์ซัพพลาย 0/500
