บทที่ 17 ไม่มีใครที่ฉันแตะไม่ได้
ฉู่จงเทียน！
เฮียสังคมอิทธิพลมืดของเมืองฮ่าน！
เป็นคนยอดฟ้าแน่ ๆ
ในเมืองฮ่าน ฉู่จงเทียนเป็นผู้ยิ่งใหญ่ท่านนึง และไม่มีใครกล้าไม่ให้เกียรติเขา!
ถ้าหากโหหยวนหย่งเคยหยิ่งผยองมากก่อนหน้านี้ ถึงขั้นต้องการที่จะเอาชนะฉินลั่วลั่ว ตอนนี้เมื่อเห็นฉู่จงเทียน เขาไม่กล้าอีกต่อไป เพียงแค่ทำหน้าบึ้งตึง ยืนอยู่ข้างๆอย่างขมขื่น
คนในสังคมอิทธิพลมืด เมื่อจบเจอ ทำให้คนอิจฉาตาร้อน!
“ท่านเทียน ท่านพาคนจำนวนมากมาที่พื้นที่ของผม หมายความว่ายังไง”
โหหยวนหย่งสีหน้าเย็นชา แอบกัดฟันอย่างลับๆและกำหมัดแน่น ในใจไม่พอใจอย่างมาก
กล่าวอีกนัยหนึ่ง ตนก็เป็นถึงเจ้าของคลับป่ายลี่เหริน และเป็นหนึ่งในพี่ใหญ่สังคมอิทธิพลมืดในเมืองฮ่าน
แม้ว่าเขาจะไม่กล้าท้าทายฉู่จงเทียน แต่เขาก็ไม่ได้เกรงใจขนาดนั้น
มองไปที่ฉู่จงเทียนอีกครั้ง โหหยวนหย่งไม่มีตัวตนในสายตาเขาโดยสิ้นเชิง เขาไม่แม้แต่จะมองด้วยซ้ำ
สิ่งนี้ยิ่งทำให้โหหยวนหย่งโกรธมาก!
นี่หมายความว่ายังไง? !
ฉันโหหยวนหย่ง ยังไม่สามารถทำให้คุณฉู่จงเทียนสนใจได้เหรอ!
อย่างไรก็ตาม
ในฉากถัดมา กลับทำให้โหหยวนหย่งและคนอื่น ๆ ตกตะลึงไปสองสามนาทีกว่าจะรู้สึกตัว!
ทุกคนต่างหัวใจเต้นระรัว!
แม้แต่ฉินลั่วลั่วที่รู้จักตัวตนของหลี่โม่แล้ว เมื่อเห็นฉากนี้ ในตอนนี้หัวใจของเขาก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้นราวกับคลื่นที่โหมซัดสาดอย่างบ้าคลั่ง!
ฉู่จงเทียนเดินตรงไปที่หลี่โม่ ยืนตัวตรง โค้งตัวลง ถอดหมวกสุภาพบุรุษและไป๊ป์ และกล่าวด้วยความเคารพ “คุณหลี่ ขอโทษที่ผมมาช้า โปรดลงโทษผม!”
เขาคือนายน้อยที่ลุงเฉียนหมายถึง!
นายน้อยแห่งสำนักหลงเหมิน!
หลงจวูนแห่งสำนักหลงเหมินในอนาคต!
หลี่โม่สีหน้านิ่งเรียบ เขาเหลือบมองไปที่ฉู่จงเทียน พยักหน้าเบา ๆและกล่าวว่า “ยังถือว่าตรงเวลา แล้วต่อไป คุณควรรู้ว่าต้องจัดการยังไง”
“ผู้ใต้บังคับบัญชาเข้าใจ” ฉู่จงเทียนพยักหน้าอย่างหนักแน่น จากนั้นหันกลับมา จ้องมองไปที่โหหยวนหย่งด้วยสายตาอำมหิต
โหหยวนหย่งในขณะนี้
ยืนงงเป็นไก่ตาแตก ใจสั่นระรัว!
เขาไม่เข้าใจสักนิดว่า เฮียสังคมอิทธิพลมืดแห่งเมืองฮ่าน เหตุใดต้องเคารพละอ่อนธรรมดาๆคนนี้มากเช่นนี้!
ผู้ใต้บังคับบัญชา?
ฉู่จงเทียนพูดว่าตนเป็นผู้ใต้บังคับบัญชา!
สับสนไปหมด!
โหหยวนหย่งสับสนถึงที่สุด เหงื่อเย็นตกทั่วศีรษะ!
เขาไม่ใช่คนซื่อบื้อ เขาคิดอะไรบางอย่างได้ในทันที ชายหนุ่มคนนี้ มีตัวตนที่ไม่ธรรมดา!
แม้แต่ฉู่จงเทียนยังต้องปฏิบัติต่อเขาด้วยความนอบน้อมเช่นนี้!
ในเวลาเดียวกัน ฉู่จงเทียนจ้องไปที่โหหยวนหย่ง ด้วยสีหน้าอำมหิต
ปัง!
เขายกขาขึ้น เตะไปที่หน้าอกของโหหยวนหย่งอย่างกะทันหัน!
โหหยวนหย่งถอยหลังไปสองก้าว จ้องมองไปที่ฉู่จงเทียนอย่างไม่เชื่อสายตา แววตาขุ่นเคืองและตะโกน “ฉู่จงเทียน! คุณต้องการมีเรื่องกับผมใช่ไหม!”
ฉู่จงเทียนผู้นี้ ไม่ได้ไว้หน้าตนอย่างชัดเจน!
“ มีเรื่องเหรอ ” ฉู่จงเทียนหัวเราะเยาะสองครั้ง ตบไปบนหน้าของโหหยวนหย่งด้วยความโกรธอีกครั้ง!
เพี๊ยะ!
เสียงปรบมือดังกังวาล กึกก้องไปทั่วห้อง
“โหหยวนหย่ง มึงมีคุณสมบัติอะไรกล้ามามีเรื่องกับกู!”
สมกับได้รับการขนานนามว่าเป็นเฮียสังคมอิทธิพลมืดแห่งเมืองฮ่าน ตีความพลังอันล้นเหลือของวีรบุรุษรุ่นหนึ่งได้อย่างเต็มที่!
ฉู่จงเทียนมองไปที่โหหยวนหย่งอย่างเย็นชา และพูดว่า “วันนี้ ใครที่ดูหมิ่นคุณหลี่ กูจะจดจำทุกคนไว้ ใครก็หนีไม่พ้น!”
ซือ ซือ!
ทันทีที่สิ้นเสียงนั้น อันธพาลที่ฉู่จงเทียนพาเข้ามา ก็จับคนของโหหยวนหย่งทั้งหมดในห้องกดลงกับพื้น!
ป๋ายเสวี่ยนเอ๋อก็ไม่มีข้อยกเว้น ใบหน้าที่สวยงามและหน้าอกสะบึ้มของเธอกดลงบนพื้น!
ทันใดนั้น เสียงกรีดร้องก็ดังขึ้นเรื่อย ๆ !
แต่
ประเดี๋ยวเดียว
เสียงเย็นเยียบเสียงหนึ่ง ดังขึ้นจากด้านหลังโหหยวนหย่ง!
หรุงฉางเวยกุมศีรษะที่เต็มไปด้วยเลือด ชี้ไปที่ฉู่จงเทียนอย่างเกรี้ยวโกรธ และตะโกนด้วยความโมโห “ แกคือฉู่จงเทียนเองเหรอ ดีมาก แกกล้าลงมือกับฉันแบบนี้เลยเหรอ?”หรุงฉางเวยโกรธสุดขีดในขณะนี้!
ตนเป็นถึงคุณชายแห่งบริษัทรุงคาง นึกไม่ถึงว่ามีคนกล้ามองข้ามเขา!
โหหยวนหย่งกล่าวด้วยใบหน้าที่นิ่งเรียบในขณะนี้ หัวเราะเยาะอย่างดุร้ายและกล่าวว่า “ท่านเทียน อย่าหาว่าพี่น้องไม่เตือนเลยนะ คุณชายหรุงไม่ใช่คนที่สามารถยล่วงเกินได้ แม้ว่าคุณจะเป็นเฮียสังคมอิทธิพลมืดแห่งเมืองฮ่าน แต่สำหรับคุณชายหรุงแล้ว คุณก็เป็นแค่เศษดินราวกับตุ่นและมดเท่านั้น!”
คุณชายหรุง?
ฉู่จงเทียนเลิกคิ้ว เหลือบมองไปที่เด็กหนุ่มน้อยที่ร่ำรวยที่อยู่ด้านหลังของโหหยวนหย่ง
เมื่อเห็นความลังเลของฉู่จงเทียน โหหยวนหย่งก็รีบยืดเอวของเขาทันที และแนะนำว่า “ ท่านนี่คือ ผู้จัดการทั่วไปของบริษัทรุงคางที่เพิ่งตั้งรกรากในเมืองนี้ เป็นลูกชายของประธานหรุงปินแห่งบริษัทรุงคาง หรุงฉางเวยหรือคุณชายหรุง!”
ประโยคนี้ โหหยวนหย่งพูดเสียงดังเป็นพิเศษ มีพลังอำนาจอย่างมาก เพราะเกรงว่าคนอื่นจะไม่ได้ยิน
ฮึ!
ฉู่จงเทียนหัวใจสั่นสะท้าน เขาหรี่ตาลง สายตาของเขาตกลงไปที่หรุงฉางเวย ทันใดนั้นมากโอหังของเขาก็อ่อนลงเล็กน้อย
แท้จริงแล้วเขาเป็นลูกชายของหรุงปินแห่งบริษัทรุงคาง!
บริษัทรุงคาง เป็นบริษัทจดทะเบียนที่มีส่วนแบ่งตลาดหลายหมื่นล้าน!
ครั้งนี้ สาขาของบริษัทรุงคางที่ตั้งรกรากในเมืองฮ่าน ลงทุนไปถึง 3 พันล้าน!
ฉู่จงเทียนไม่ล่วงเกินได้จริงๆ
แม้ว่าเขาจะมีบารมี แต่ก็ถูกจำกัดแค่ในเมืองฮ่านเท่านั้น
บริษัทจดทะเบียนขนาดใหญ่ระดับประเทศเช่นนี้ ฉู่จงเทียนก็ยังหวั่นเกรงเหมือนกัน
เมื่อหลี่โม่เห็นความลำบากใจของฉู่จงเทียน เขาก็ลเกคิ้ว และถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ไม่กล้าเหรอ?”
ฉู่จงเทียนรีบไปยืนข้างๆหลี่โม่ และกล่าวด้วยความเคารพ “ คุณหลี่ หรุงฉางเวยผู้นี้ พวกเราลงมือไม่ได้ครับ”
ลงมือไม่ได้จริงๆ!
พ่อของเขาหรุงปินเป็นหลานชายแท้ๆของหรุงชางเหอประธานสำนักงานใหญ่บริษัทรุงคาง
หรุงชางเหอ ซึ่งเป็นผู้เชี่ยวชาญกิตติมศักดิ์ที่มีรายชื่ออยู่ในสถาบันทางการแพทย์ในประเทศหลายแห่ง เดิมเป็นแพทย์ที่มีชื่อเสียง ผันตัวสู่วงการธุรกิจในเวลาต่อมา
ทั้งนี้ เขายังได้รับรางวัลเกียรติยศมากมาย ชื่อเสียงในประเทศจีนของเขาไม่ต่ำต้อยเลย
หากใครกล้ายุแหย่บริษัทรุงคาง นั่นคือการรนหาที่ตาย!
หลังจากที่ฉู่จงเทียนอธิบายจบ เหงื่อเย็น ๆริมหน้าผากของเขาก็พรูออกมาแล้ว
เขามองไปที่หรุงฉางเวยด้านหลังของโหหยวนหย่งด้วยความหวาดกลัว ตาลีตาเหลือก
อย่างไรก็ตาม
ในวินาทีต่อมา ฉากที่ทำให้ทุกคนต้องหยุดหายใจก็เกิดขึ้น!
หลี่โม่ท่ามกลางฝูงชน ไม่ดีมีท่าทีจะตื่นตระหนกแต่อย่างใด เขาเพียงแต่จ้องมองไปที่หรุงฉางเวยอย่างเย็นชา และพูดว่า “หรุงฉางเวย ผมจำคุณได้แล้ว ไม่มีใครในโลกนี้ที่หลี่โม่จะแตะต้องไม่ได้!”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ดวงตาของฉู่จงเทียนก็เปล่งประกาย!
แต่ว่า หรุงฉางเวยกลับหัวเราะด้วยความโกรธ ใบหน้าเย็นชา และตะโกนว่า “ดี ดี ดี!แม่ไอ้เชี่ยนี่เก่งสัส! กูไม่เชื่อ เมืองฮ่านกากๆนี่ มีใครกล้าแตะต้องกู !”
“โหหยวนหย่ง กูขอออกคำสั่ง กำจัดคนเหล่านี้ทั้งหมด! โดยเฉพาะละอ่อนคนนี้ ตัดมือขวาของมันออก! ผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดมัน กูจะเอาต่อหน้ามัน!”
หรุงฉางเวยแสดงความดุร้าย โดยไม่ได้แยแสหลี่โม่เลยสักนิด
พ่อของเขาคือหรุงปิน ปู่ของเขาคือหรุงชางเหอ แค่กระทืบเท้า ไม่ต้องพูดถึงเมืองฮ่าน แม้แต่ในประเทศก็ต้องสั่นสะเทือน!
คนงี่เง่าคนหนึ่ง กล้าพูดกับตนอย่างดุร้าย หาที่ตายชัดๆ!
โหหยวนหย่งคล่องแคล่วมาก หยิบวิทยุสื่อสารออกมาและตะโกนว่า “ เข้ามาหากูเดี๋ยวนี้ เคลียร์สถานที่!”
ตึก ตึก ตึก!
ทันใดนั้น พวกอันธพาลสิบกว่าคนก็พุ่งเข้ามาจากประตูห้องอีกครั้ง พวกเขาทั้งหมดล้วนท่าทีชั่วร้าย โดยมีอาวุธอยู่ในมือ
“จัดการ! กำจัดพวกเขาทั้งหมด!” โหหยวนหย่งโบกมือ ดวงตาของเขาดุเดือดรุนแรงขึ้นฉู่จงเทียนตกใจมาก แต่เขาสัญญากับลุงเฉียน ว่าจะปกป้องคุณหลี่จนตัวตาย!
เขาชี้ไปที่โหหยวนหย่งจากระยะไกล และตะโกนด้วยความโกรธ “ไอ้โห มึงกล้าเหรอ! คุณหลี่ ไม่ใช่คนที่มึงจะล่วงเกินได้!
“แม่ง! ที่นี่ยังมีคนที่หรุงฉางเวยแตะต้องไม่ได้อีกเหรอ?”
บนโซฟา หรุงฉางเวยโยนผ้าขนหนูเปื้อนเลือดในมือออกอย่างโกรธเคือง ดวงตาของเขาเป็นสีแดงสด จ้องมองไปที่หลี่โม่อและคนอื่น ๆ และตะโกนว่า “ ฆ่าพวกมันทุกคน! ฆ่าตาย กูรับผิดชอบเอง!”
“คุณหลี่!”
ฉู่จงเทียนตะโกนด้วยความโกรธ และรีบวิ่งไปหาพวกอันธพาลที่ยกไม้เบสบอลขึ้นมาตีเฉินผิง และต่อสู้กับพวกเขาทันที!
ฉู่จงเทียนคู่ควรกับตำแหน่งเฮียสังคมอิทธิพลมืด ด้วยความแข็งแกร่งระดับหนึ่ง ในพริบตาก็ทำให้คนเหล่านั้นล้มลงไปกองกับพื้นได้!
ทางด้านโหหยวนหย่งสีหน้าเย็นชา เหล่ตาทีนึง หยิบกริชอันแหลมคมออกมาจากหลังสะเอว กดมันเข้ากับคอของฉู่จงเทียน และตะโกนว่า “แกกล้าขยับก็ลองดู!”
ปัง!
ฉู่จงเทียนยังไม่ทันรู้ตัว โหหยวนหย่งก็เตะไปที่เข่าของเขา ทำให้เข่าข้างหนึ่งคุกลงกับพื้น!
โหหยวนหย่งสีหน้าหยิ่งผยอง ยกมือขึ้นไปที่ใบหน้าของฉู่จงเทียน หัวเราะและพูดว่า “ฉู่จงเทียน คิดไม่ถึงว่าคุณจะมีวันนี้ จากนี้ไป ฉันจะนั่งในตำแหน่งเฮียอิทธิพลมืดแห่งเมืองฮ่านเอง!”
ฉู่จงเทียนกัดฟัน จ้องด้วยความโกรธและตะโกน “โหหยวนหย่ง มึงลงมิกับกูได้ แต่แตะต้องคุณหลี่ไม่ได้อย่างเด็ดขาด ไม่เช่นนั้น ไม่ใช่แค่มึง แต่ทั้งเมืองฮ่าน จะต้องถูกฝัง!”
“มึงกล้าขู่กูเหรอ!” โหหยวนหย่งโกรธจัด และเตะไปที่หัวไหล่ของฉู่จงเทียน
ในตอนนี้ ห้องนั้น เต็มไปด้วยความโหดร้ายอันน่ากลัว
คนที่ฉู่จงเทียนพามา ทั้งหมดถูกกดลงกับพื้น!
สถานการณ์กลับตาลปัตร
หรุงฉางเวยลุกขึ้นในทันที ด้วยใบหน้าที่เย็นชา เดินไปหาหลี่โม่ และยิ้มอย่างน่าสังเวช “ไอ้ละอ่อน เมื่อกี้มึงยโสโอหังไม่ใช่เหรอ ทำไมตอนนี้ไม่พูดอะไรล่ะ!”
ใบหน้าของหลี่โม่สงบ โดยไม่มีความกลัวแม้แต่น้อยบนใบหน้า และกล่าวว่า “หรุงฉางเวย คุณไม่ควรแหย่ผม”
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ หรุงฉางเวยก็ถึงกับผงะ และคำราม “โหหยวนหย่ง ตัดมือขวาของละอ่อนนี้ให้ผมเดี๋ยวนี้ ให้เขาคุกเข่าลงคุยกับผม!”
โหหยวนหย่งก้าวขึ้นไป ถือกริชอันแหลมคมในมือ พูดด้วยเสียงเยาะเย้ยที่ดุร้าย “ ละอ่อน นี่คือจุดจบของแกที่ทำผิดกับคุณชายหรุง!”
เมื่อเห็นฉากนี้ ฉู่จงเทียนก็กรีดร้องเหมือนตาจะฉีกออก “โหหยวนหย่ง หยุดนะ! คุณหลี่แกจะแตะต้องเขาแม้แต่นิดเดียวก็ไม่ได้!”
เขาคือนายน้อยแห่งสำนักหลงเหมิน!
คือบุคคลที่สูงศักดิ์ที่สุด!
โหหยวนหย่งแค่ยิ้มอย่างดูถูก และกริชอันแหลมคมในมือของเขากำลังจะแทงเข้าที่แขนขวาของหลี่โม่!
ทันใดนั้นเอง!
เสียงเรียกเข้าที่ไม่รู้จักเวล่ำเวลาก็ดังขึ้น ทำให้ทุกคนสงสัย
โหหยวนหย่งมองไปที่หรุงฉางเวยที่อยู่ข้างหลัง คนข้างหลังหัวเราะเยาะสองครั้ง และพูดว่า “ ให้รับดู เผื่อจะได้ลาตายกับครอบครัวก่อน”
โหหยวนหย่งพยักหน้า หยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงของหลี่โม่ จากนั้นเปิดโหมดแฮนด์ฟรี และคำราม “นั่นใคร!”
“สวัสดีครับ คุณหลี่ ผมคือหรุงปิน เรื่องความร่วมมือกับบริษัทวินเซิงที่คุณให้ผมจัดการ ผมได้จัดเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว คุณอยู่ที่ไหนครับ ผมจะส่งมอบสัญญาให้คุณด้วยตัวเอง” ในอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ น้ำเสียงของหรุงปิน แสดงความเคารพมาก และท่าทีก็อ่อนน้อมถ่อมตนและจริงใจ
