บทที่ 824 ส่งลู่จื่ออวิ๋นไปแต่งงานแดนไกล
บทที่ 824 ส่งลู่จื่ออวิ๋นไปแต่งงานแดนไกล
ไปส่งกันพันลี้ ในที่สุดก็ต้องเเยกจากกัน
ทุกคนในสกุลลู่ส่งลู่จื่ออวิ๋นไปเมืองซานหลิน
มู่ซืออวี่พูดกับเซี่ยเฉิงจิ่นว่า “อาณาจักรเหลียงจะต้องบุกเข้ามาอย่างแน่นอน และกองทัพเรือของอาณาจักรเหลียงก็มีอำนาจมากเช่นกัน เรื่องนี้ อาณาจักรเฟิ่งหลินไม่เข้มแข็งเท่าอาณาจักรเหลียง เรือเหล่านี้ของสกุลลู่จะพาพวกเจ้าไปที่ชายฝั่งอาณาจักรเฟิ่งหลิน เมื่อไปถึงไม่ต้องส่งเรือกลับมา เพราะทั้งหมดนี้ถือเป็นสินเดิมของเสี่ยวอวิ๋นเอ๋อร์ เจ้าต้องศึกษาพวกมันให้ดีเพื่อฝึกทัพเรือ หากมีสิ่งใดที่ไม่เข้าใจ เจ้าสามารถถามเสี่ยวอวิ๋นเอ๋อร์ได้ คนสติปัญญาเฉียบแหลมเช่นนาง ไม่ควรถูกขังให้อยู่เฉย ๆ ในวังหลัง”
“ไม่ต้องห่วงท่านแม่ยาย อวิ๋นเอ๋อร์สามารถทำทุกอย่างที่นางชอบได้ ข้าจะไม่มีทางขังนางไว้ในวังหลังเฉย ๆ” เซี่ยเฉิงจิ่นเอ่ยสัญญา “ขอบคุณท่านแม่ยายสำหรับของขวัญชิ้นนี้ด้วย สักวันลูกเขยคนนี้จะต้องชดใช้ให้แน่นอน”
“ลูกเขยก็เหมือนลูกแท้ ๆ เจ้าเป็นลูกเขยของข้า ดังนั้นเจ้าก็คือลูกของข้า หากอาณาจักรเฟิ่งหลินต้องการความช่วยเหลือจากข้า เพียงแค่ส่งจดหมายมา ตราบใดที่ไม่ใช่คำขอที่หนักหนาเกินไป เราจะพยายามช่วยเจ้าอย่างดีที่สุด”
“ขอบคุณท่านแม่ยาย ขอบคุณท่านพ่อตา” เซี่ยเฉิงจิ่นจับมือของลู่จื่ออวิ๋น“ประตูแห่งอาณาจักรเฟิ่งหลินจะเปิดต้อนรับพวกท่านเสมอ หากท่านทั้งสองว่างก็สามารถมาเยี่ยมเยียนเราได้ทุกเมื่อ”
“ฉาวอวี่ ดูแลอวิ๋นเอ๋อร์ของเจ้าให้ดี” ลู่อี้เตือน
ลู่ฉาวอวี่ประสานมือแล้วพูดว่า “ท่านพ่อโปรดอย่ากังวลขอรับ”
ลู่อี้และภรรยาพร้อมด้วยลูกสองคนเฝ้าดูเรือรบแล่นออกไปไกลขึ้นเรื่อย ๆ
สินเดิมของเสี่ยวอวิ๋นเอ๋อร์นั้นมากเกินกว่าจะบรรทุกลงเรือลำเดียวได้ จึงต้องใช้เรือสามลำบรรทุกไป แน่นอนว่านอกจากสินเดิมแล้ว ยังมีทหารที่ลู่ฉาวอวี่พาไปด้วย เนื่องจากมีผู้คนมากขึ้น เรือลำเดียวคงไม่อาจรองรับได้เพียงพอ
“ท่านพ่อ ท่านแม่ ข้าอยากอยู่กับพี่หญิงเจ้าค่ะ” ลู่จื่อชิงเบะปาก กำลังจะเริ่มร้องไห้
มู่ซืออวี่เช็ดน้ำตา “พี่สาวของเจ้ากำลังจะได้เป็นฮองเฮา เจ้าอย่างอแงนักเลย”
“ท่านอย่าหลอกข้า ข้าได้ยินมาว่าอาณาจักรเฟิ่งหลินอยู่ไกลมาก ต่อไปข้าจะไม่ได้พบนางทุกวันแล้ว” ลู่จื่อชิงทำหน้ามุ่ย “เมื่อข้าโตขึ้น ข้าไม่อยากแต่งเข้าบ้านผู้ชาย ข้าอยากให้ผู้ชายแต่งงานเข้าบ้านข้า”
มู่ซืออวี่ “…”
ลู่อี้กระแอมเบา ๆ “นั่นเป็นไปไม่ได้เลย”
มู่ซืออวี่เหลือบมองลู่อี้ “ท่านแค่ตามน้ำไปก็พอ!”
เซี่ยเฉิงจิ่นรู้ว่านางใจหาย เขาจึงไม่เร่งเร้า เพียงแค่สวมเสื้อคลุมให้นางเท่านั้น
“ลมพัดแรง”
ลู่จื่ออวิ๋นพยักหน้าเบา ๆ
“พี่ชายของข้าอยู่ที่ไหน?”
“เขาเข้าไปในเรือแล้ว”
หลี่กู่หยวนเดินออกมาแล้วเอ่ยว่า “อวิ๋นเอ๋อร์ ท่านเซี่ย พวกท่านกรุณาเข้ามาด้วยขอรับ”
เซี่ยเฉิงจิ่นจูงลู่จื่ออวิ๋นเข้าไปในห้องโดยสาร
เมื่อเดินผ่านหลี่กู่หยวน ลู่จื่ออวิ๋นก็ขอบคุณเขา
คราวนี้ลู่ฉาวอวี่มาส่งเจ้าสาว มู่ซืออวี่จัดเตรียมให้หลี่กู่หยวนติดตามไปด้วย ประการแรกเป็นเพราะหลี่กู่หยวนได้เรียนรู้จากนางมากมาย หากเขาติดตามไปที่อาณาจักรเฟิ่งหลิน เขาอาจจะสามารถช่วยลู่จื่ออวิ๋นในบางเรื่องได้ ประการที่สอง หลี่กู่หยวนเติบโตขึ้นมาในสังคมชนชั้นล่างจึงรู้เรื่องด้านมืด มีคนเยอะไว้ก่อนย่อมดีกว่า แม้ว่าลู่ฉาวอวี่จะฉลาด แต่ก็อาจไม่มีประสบการณ์เท่ากับหลี่กู่หยวนในแง่ของประสบการณ์ชีวิต เขาจึงเป็นคนที่เหมาะที่จะตามไปคอยสนับสนุนลู่จื่ออวิ๋นมากที่สุด
ลู่ฉาวอวี่มีแผนที่อยู่ในมือ ซึ่งเป็นแผนที่ของอาณาจักรเฟิ่งหลิน
“ทะเลแถบนี้อยู่ใกล้กับพื้นที่ของอาณาจักรเหลียง” ลู่ฉาวอวี่พูดกับเซี่ยเฉิงจิ่น “ตอนนี้ฟ่านเหยี่ยนเป็นฮ่องเต้แห่งอาณาจักรเหลียง เราต้องระวังเขาโจมตีบริเวณนี้”
“ตอนนี้เขาไม่ได้ว่าง แม้ว่าเขาจะกลายเป็นฮ่องเต้ของอาณาจักรเหลียงแล้วแต่ก็ยังมีเรื่องยุ่งวุ่นวายมากมายในอาณาจักร ไม่ง่ายเลยที่จะควบคุมอำนาจอย่างเต็มที่” เซี่ยเฉิงจิ่นกล้าพูดเช่นนี้ แสดงว่าต้องมีเหตุผล
ตอนที่เซี่ยเฉิงจิ่นและลู่อี้ไปปฏิบัติภารกิจที่อาณาจักรเหลียง ไม่มีใครรู้ดีไปกว่าเขาว่าการทุจริตของอาณาจักรเหลียงนั้นหนักหนามากเพียงใด ฟ่านเหยี่ยนเป็นคนนอก แม้ว่าเขาจะอาศัยสถานะของซูฟางหวา แต่ก็เป็นเพียงลูกเขยที่มีสกุลต่างจากราชวงศ์ สิ่งที่ขาดไม่ได้ที่สุดในอาณาจักรเหลียงคือรัชทายาทของฮ่องเต้ ซูฟางหวาเป็นคนที่ได้รับความโปรดปรานน้อยที่สุด ลูกเขยเช่นนี้จึงไม่ได้มีความสำคัญ การวิเคราะห์สุดท้ายสรุปได้ว่า เขาต้องใช้วิธีโหดเหี้ยม ถึงได้แย่งชิงดินแดนของอาณาจักรเหลียงมาได้สำเร็จ
“เขาจะไม่มาด้วยตัวเอง แต่เป็นไปได้ที่จะส่งคนสนิทมาสร้างปัญหา” ลู่ฉาวอวี่กล่าว
เซี่ยเฉิงจิ่นชี้ไปยังพื้นที่ติดกับทะเล “อาณาจักรเหลียงเป็นอาณาจักรป่าเถื่อน ผู้คนที่นั่นใช้กำลังในการปกครองอาณาจักร ผู้คนจำนวนมากสามารถเข้าสู่สนามรบได้ บริเวณนี้เป็นดินแดนของชาวถูลา ชาวถูลาเก่งเรื่องทักษะทางน้ำและการทำสงคราม ทุกคนแข็งแกร่งมาก เป็นชนเผ่าที่กล้าหาญเป็นพิเศษ คนของข้าส่งข่าวมาว่าหลังจากฟ่านเหยี่ยนขึ้นครองบัลลังก์แล้ว เขาได้แต่งตั้งลูกสาวของหัวหน้าเผ่าถูลาเป็นนางสนม เกรงว่าชาวถูลาจะกลายเป็นตัวหมากที่ดีของเขา”ไอรีนโนเวล
“เรือทั้งสามลำนี้มีความสามารถในการรบที่ดี แต่ชาวถูลารู้จักน่านน้ำและเก่งในการทำสงครามทางน้ำ แม้ว่าจะผลีผลามต่อสู้กันก็อาจจะชนะได้แบบหวุดหวิด เว้นแต่เราจะจับอีกฝ่ายได้โดยไม่ทันได้ตั้งตัว” ลู่จื่ออวิ๋นกล่าว
“อวิ๋นเอ๋อร์ เจ้ามีความคิดดี ๆ บ้างหรือไม่?”
“พวกท่านไม่รู้จักเรือเหล่านี้ดีเท่ากับข้า หากพวกท่านรู้เรื่องการออกแบบของท่านแม่ คงจะไม่กังวลมากนัก” ลู่จื่ออวิ๋นเอ่ยแล้วหันหลังไปตะโกนบอกหลี่กู่หยวนที่ประตู “พี่หลี่ โปรดอธิบายด้วย!”
หลี่กู่หยวนเดินเข้ามาพูดกับคนหลายคน “บนเรือมีเรือเล็กที่สามารถปล่อยแล้วซ่อนอยู่ในน้ำได้ เรือแต่ละลำสามารถรองรับคนได้สิบคน แน่นอนว่าเรือใหญ่ที่มีเรือเล็กมีเพียงสามลำ”
“กล่าวโดยสรุปคือมีเรือเล็กทั้งหมดเก้าลำจากเรือใหญ่สามลำ ซึ่งเรือเก้าลำสามารถรองรับคนได้เก้าสิบคน หลังจากเดินทางสองสามครั้งด้วยวิธีนี้นี้ เราสามารถให้คนของเราหลายร้อยคนขึ้นฝั่งและแอบเข้าไปในดินแดนของชาวถูลา จากนั้นก็ชิงฆ่าศัตรูตอนที่ยังไม่ทันระวังตัวได้ ในขณะที่พวกเขากำลังสับสน พวกเราก็ถือโอกาสออกจากน่านน้ำนี้ นั่นจะช่วยประหยัดเวลาได้มากและหลีกเลี่ยงการต่อสู้ระยะประชิด” ลู่จื่ออวิ๋นกล่าว “ไม่แปลกใจเลยที่ท่านแม่ต้องการให้ท่านมาส่งข้า”
“พี่ใหญ่ ท่านไม่ได้รู้จักพี่หลี่มาก่อนจึงไม่รู้จักเขาดีนัก ท่านแม่ยกย่องเขามาก และตอนนี้ก็ปล่อยให้เขาทำกิจการมากมาย ท่านแม่ยังสอนพี่หลี่เรื่องการออกแบบกลไกต่าง ๆ ด้วย”
มู่ซืออวี่ต้องการผู้สืบทอด แต่ลูกศิษย์ที่รับมาก่อนหน้านี้ เหมาะสำหรับการออกแบบธรรมดาเท่านั้น การออกแบบทางกลไกต้องใช้สมองค่อนข้างมาก แม้แต่เฟิงเจิงที่ค่อนข้างฉลาดกว่าคนอื่นก็ไม่อาจแบกรับภาระนี้ได้ การปรากฏตัวของหลี่กู่หยวนทำให้มู่ซืออวี่ได้ความคิดดี ๆ มากมาย หลังจากสังเกตมาระยะหนึ่ง นางก็พบว่าเขานิสัยดีมาก จึงตัดสินใจถ่ายทอดทักษะทั้งหมดของนางให้เขา
ลู่ฉาวอวี่พยักหน้าไปทางหลี่กู่หยวน “ขอบคุณ”
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับทั้งฮ่องเต้และขุนนางชั้นสูง หลี่กู่หยวนไม่ได้จะพยายามทำให้พวกเขาพอใจเลย เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาอ่อนโยนและเป็นมิตรกับลู่จื่ออวิ๋นมาก
“ท่านอาจารย์ปฏิบัติต่อข้าเหมือนลูกชาย ข้าจึงปฏิบัติต่อท่านอาจารย์เหมือนกับแม่ของข้า ตราบใดที่มันเป็นสิ่งที่ท่านอาจารย์มอบหมายไว้ ข้าย่อมต้องทำให้สำเร็จแน่นอน ตอนนี้ท่านอาจารย์ไม่กังวลเรื่องอวิ๋นเอ๋อร์แล้ว ข้าจะส่งอวิ๋นเอ๋อร์ไปอย่างปลอดภัยและจะไม่ปล่อยให้เกิดเรื่องร้ายกับนางเด็ดขาด” หลี่กู่หยวนกล่าว “หากพวกท่านต้องการสิ่งใดจากข้า ขอเพียงแค่เอ่ยปากเท่านั้น”
“เจ้ารู้เรื่องการออกแบบของแม่ข้าดีที่สุด เช่นนั้นเจ้าต้องรู้วิธีใช้งานเรือด้วย”
“เรื่องนี้ไม่ต้องกังวล มีลูกเรือบนเรือที่รู้วิธีใช้เรือลำนี้” หลี่กู่หยวนกล่าว
“ใช้เวลานานเท่าไหร่จึงจะถึงทะเลแถบนี้?” ลู่ฉาวอวี่ถาม
เซี่ยเฉิงจิ่นเหลือบมอง “ด้วยความเร็วนี้จะใช้เวลาประมาณห้าวัน!”
“เช่นนั้นก็เร่งความเร็วหน่อยเถิด เราต้องไปถึงบริเวณนี้ภายในสามวัน” ลู่ฉาวอวี่ชี้ไปยังอีกด้านหนึ่งของทะเล “ด้วยวิธีนี้ เราจะสามารถจับคนพวกนั้นที่ไม่ทันระวังตัวได้”
