บทที่ 771 ท่านเพียงแค่ดูอย่างสบายใจอยู่ตรงนั้นก็พอ!
หลังจากออกมาแล้ว ซีก็ยังคงเดินตามเส้นทางของตนต่อไป
“หวังว่าทุกอย่างจะจบลงเพียงนี้…”
นางรำพึงกับตนเอง ลางสังหรณ์บอกว่าเรื่องจะไม่จบลงเพียงแค่นี้
ทว่านางก็ไม่ได้เกรงกลัวสิ่งใด
หากเทียนหมิงไม่รู้จักแยกแยะจริง ๆ ก็มีเพียงเทียนหมิงเท่านั้นที่จะต้องประสบเคราะห์
อาภรณ์สีขาวสะบัดไหว นางเดินเยื้องย่างท่ามกลางหมู่ดาว ในไม่ช้าก็ถึงปลายขอบนอกจักรวาลโกลาหลแห่งหนึ่ง
“นี่…น่าอัศจรรย์ยิ่งนัก!”
นางยืนอยู่ปลายขอบ มองดูดวงดาราภายในจักรวาลโกลาหลแห่งนั้น ในแววตาฉายความประหลาดใจ
ดวงดาราในจักรวาลโกลาหลแห่งนี้ต่างเปล่งประกายเจิดจ้าสว่างไสว สสารอันเหนือชั้นวิ่งพล่าน ห่างชั้นเป็นอย่างยิ่งกับจักรวาลโกลาหลที่นางอาศัยอยุ่
“ไป”
นางตรงเข้าไปยังจักรวาลโกลาหลแห่งนี้โดยไม่มีความลังเลแม้แต่น้อย
สำหรับนางแล้ว การเข้าไปยังสถานที่แห่งนี้คือสิ่งจำเป็น
สิ่งที่นางต้องการมากที่สุดในตอนนี้คือสถานที่อันเหนือชั้น สามารถทำให้นางฝึกฝนได้อย่างรวดเร็ว!
ทันทีที่นางเข้าสู้จักรวาลโกลาหล ก็สามารถสัมผัสได้ว่าร่างกายของนางกระฉับกระเฉงขึ้นมาเป็นพิเศษ สสารฝึกฝนอันเหนือชั้นทั้งหมดถูกดูดเข้าไปในร่างของนางอย่างรวดเร็ว ก่อนแปรเปลี่ยนกลายเป็นพลังของนาง
“ไปที่นั่นก่อนก็แล้วกัน!”
นางพบเข้ากับดาวดวงหนึ่งอย่างรวดเร็ว
ดาวดวงนั้นเป็นดาวที่ใหญ่สุดในจักรวาลโกลาหลแห่งนี้ อีกทั้งยังเป็นแกนกลางของจักรวาลโกลาหลแห่งนี้อีกด้วย ดาราดวงอื่นล้วนแต่โคจรรอบดาวดวงนั้น
อีกทั้งดาวดวงนั้นยังมีสสารมากและยอดเยี่ยมที่สุด นางต้องการจะเข้าไปที่นั้นเพื่อฝึกฝน
นางตรงไปทางดาวดวงนั้นทันที
เพียงแค่อึดใจเดียว นางก็เข้าสู่พื้นที่ด้านในของดาวดวงนั้นทันที
ดาวแห่งนี้รุ่งโรจน์ยิ่ง มีสิ่งมีชีวิตจำนวนมากมายนับไม่ถ้วน แต่ละคนล้วนทรงพลังนัก ซีมองเห็นสิ่งมีชีวิตในขอบเขตโกลาหลจำนวนไม่น้อย ถือว่ามากกว่าในแดนบรรพโกลาหลอยู่มาก
“ที่แห่งนั้นมีสสารยอดเยี่ยมที่สุด!”
ดวงตาของนางเปล่งประกาย มุ่งเป้าไปยังสถานที่แห่งหนึ่งทันที ที่ตรงนั้นยอดเยี่ยมยิ่งกว่าสถานที่อื่น ๆ หากนางสามารถฝึกฝนที่นั่นได้ ความเร็วของการฝึกฝนจนเพิ่มมากสุดอย่างไม่ต้องสงสัย
ทว่านางก็ไม่ได้เร่งร้อนไปที่นั่นทันที
สถานที่เหนือชั้นแห่งนั้น ไม่ต้องสงสัยเลยว่าจะต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน ไม่สามารถเข้าไปตามอำเภอใจได้
หลังจากได้สอบถามเพียงเล็กน้อย นางก็ได้รู้เกี่ยวกับสถานการณ์ของสถานที่ตรงนั้น
มีเต่าชราตัวหนึ่งอาศัยอยู่ที่นั่น ทั่วทั้งบริเวณล้วนเป็นอาณาเขตของมัน ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดกล้าอย่างกรายเข้าไปโดยง่าย เต่าชราตนนั้นแข็งแกร่งไม่ธรรมดาเป็นอย่างยิ่ง
“ลองไปดูเสียหน่อย”
นางตัดสินใจลองไปดูว่าจะสามารถฝึกฝนในสถานที่แห่งนั้นหรือไม่ ถ้าไม่ได้ นางก็จะตามหาสถานที่แห่งอื่นเพื่อฝึกฝน
ใช้เวลาเพียงไม่นาน นางก็ไปถึงยังสถานที่แห่งนั้น
มีโรงฝึกขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่กลางฟ้า ครอบครองแก่นกลางของสสารอันเหนือชั้น นั่นคือลานเต๋าของเต่าชรา
เต่าชราอาศัยอยู่ในสถานที่แห่งนี้เพียงลำพังมาเป็นเวลานานแล้ว อีกทั้งยังไม่เคยรับลูกศิษย์มาก่อน
“ผู้อาวุโส ท่านอยู่หรือไม่?”
นางไปยังลานเต๋าแล้วเอ่ยถามขึ้นมาด้วยความเคารพ
ประตูใหญ่ลานเต่าถูกปิดแน่น นางไม่ได้รับคำตอบกลับมาแต่อย่างใด
“ผู้น้อยมาเยี่ยมเยียนด้วยความจริงใจ หวังว่าจะได้พบท่านผู้อาวุโส”
ซีกล่าวขึ้นมา “ข้าสามารถช่วยผู้อาวุโสแก้ไขปัญหาด้านการฝึกฝนได้”
นางไม่ได้คุยโวโอ้อวด สามารถช่วยเหลือเต่าชราได้อย่างแน่นอน
ไม่ว่าเต่าชราจะอยู่ในขอบเขตหรือไม่ก็ตาม
เรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องสงสัยเลยแม้แต่น้อย เมื่อตอนยังอยู่ในแดนบรรพโกลาหลนางก็ประสบความสำเร็จมากมาย
ไม่ว่าจะเป็นวิชาระดับสูงล้ำเพียงใด นางก็สามารถเข้าใจได้อย่างถ่องแท้โดยการมองเพียงแค่ครั้งเดียว อีกทั้งยังสามารถค้นพบจุดบกพร่องได้
กระทั่งตัวนางยังรู้สึกไม่อยากจะเชื่อ ทว่านี่ก็เป็นความจริง คนผู้นั้นทรงพลังมากเกินไป ร่างกายของนางที่ถูกปรับเปลี่ยนนั้นสะท้านฟ้าอย่างถึงที่สุด
“สามารถช่วยข้าแก้ไขปัญหาด้านการฝึกฝนได้อย่างนั้นหรือ?”
คราวนี้มีเสียงตอบรับกลับมา ประตูใหญ่ของลานเต๋าถูกเปิดออกพร้อมกับร่างของเต่าชราที่ทะยานออกมา
“เจ้าพูดจริงอย่างนั้นหรือ?”
มันมองซีด้วยแววตาเปี่ยมด้วยความสงสัย มันสามารถสัมผัสได้ถึงขอบเขตของซีซึ่งอยู่ในขั้นที่สามของขอบเขตโกลาหล เมื่อเทียบกับมันแล้ว ยังนับว่าต่ำมากนัก
“ข้าบ้าไปแล้วจริง ๆ! เหตุใดจึงเชื่อแต่โดยง่าย!”
เต่าชราส่ายหัวหลายครั้ง จากนั้นก็ทะยานกลับเข้าไปในลานเต๋าแล้วปิดประตูใหญ่ลง
มันอยู่ในขั้นที่เก้าขอบเขตโกลาหล ทั้งยังฝึกฝนจนถึงระดับสมบูรณ์สูงสุด เช่นนั้นแล้วผู้ที่อยู่ในขั้นที่สามขอบเขตโกลาหลอย่างซีจะช่วยเหลือมันได้อย่างไร?
เป็นมันที่ต้องช่วยซีเสียมากกว่า!
“ผู้อาวุโสอย่าได้ทำเช่นนี้!”
ซีเอ่ยออกมาอย่างหัวเราะก็ไม่ออกร้องไห้ก็ไม่ได้ “ผู้อาวุโส ไม่ว่าอย่างไรท่านก็ควรให้โอกาสข้าได้แสดงความสามารถสักครั้ง!”
เฒ่าชราผู้นี้เร็วเกินไปแล้ว ไม่ใช้โอกาสนางแม้แต่น้อย
“จิตใจของข้าวุ่นวายเป็นอย่างมาก อย่าได้มายุ่งกับข้าอีก ออกไปเสียเดี๋ยวนี้!”
เสียงของเต่าชราดังมาจากด้านในลานเต๋า
มันกำลังวุ่นวายใจอย่างมากจริง ๆ สาเหตุหลักเป็นเพราะมันติดอยู่ในขั้นที่เก้าขอบเขตโกลาหลมาเป็นเวลานานเกินไป อย่างน้อยก็หลายร้อยล้านปี อีกทั้งเมื่อไม่นานมานี้ มันได้เห็นคนรุ่นหลังทลายขอบเขตโกลาหล หลุดพ้นออกจากโกลาหล ทำให้มันยิ่งวุ่นวายใจมากกว่าเดิม
นั่นคือชนรุ่นหลังที่มีอายุน้อยกว่ามันไม่รู้เท่าไหร่ แต่กลับสามารถทลายขอบเขตโกลาหลได้ ทำให้มันได้รับผลกระทบอย่างหนัก
ไม่เช่นนั้นมันคงไม่ทะยานออกมาจากลานเต๋าทันทีที่ได้ยินว่าซีสามารถช่วยเหลือมันได้ มันต้องการจะทลายขอบเขตโกลาหลจริง ๆ
“ผู้อาวุโสให้โอกาสข้าสักครั้งเถิด เพียงแค่ครั้งเดียว! หากข้าทำไม่ได้ ถึงเวลานั้นผู้อาวุโสสามารถฆ่าแกงข้าได้ตามใจชอบ!” ซีเอ่ยขึ้นมา
“ข้าจะให้โอกาสเจ้าครั้งหนึ่ง เข้ามาเสีย”
เฒ่าชราตอบกลับพร้อมเปิดประตูลานเต๋าให้ซี
“ขอบคุณผู้อาวุโส”
ซีรีบเอ่ยขอบคุณ จากนั้นก็เข้าไปด้านในลานเต๋า
สถานที่แห่งนี้ไม่ธรรมดาจริง ๆ ทันทีที่ซีเข้ามาก็สามารถสัมผัสได้ถึงสสารฝึกฝนที่เหนือชั้นเป็นอย่างยิ่ง หากสามารถฝึกฝนอยู่ที่นี่ชั่วระยะเวลาหนึ่ง นางจะต้องสามารถพัฒนาอย่างก้าวกระโดดได้อย่างแน่นอน！
“เจ้ากล่าวว่าเจ้าสามารถช่วยข้าฝึกฝนใช่หรือไม่?”
เต่าชราปรากฏตัวเบื้องหน้าซี
“ใช่” ซีพยักหน้าอย่างมั่นใจ
“อย่าโกหกข้า ไม่เช่นนั้นข้าจะจัดการเจ้าอย่างแน่นอน!”
เต่าชราเอ่ยออกมาอย่างดุร้าย ตอนนี้การกระทำของมันคือ การรักษาม้าตายประดุจม้าเป็นอย่างสมบูรณ์ ไม่เช่นนั้นแล้วมันคงจะไม่ยอมให้ซีเข้ามา
“ท่านผู้อาวุโสวางใจได้” ซีตอบกลับ
“เช่นนั้นก็ดี ข้าจะถามเจ้า เจ้ารู้หนทางในการทำให้ข้าสามารถทะลายขอบเขตโกลาหล หลุดพ้นจากโกลาหลอย่างนั้นหรือ?” เต่าชราถาม
“ไม่รู้” ซีส่ายศีรษะ
“เช่นนั้นเจ้ารู้ว่าการฝึกฝนของข้ามีปัญหาที่จุดใดอย่างนั้นหรือ?”
เต่าชราระงับความกรุ่นโกรธในใจลงแล้วเอ่ยถามซี
“ไม่รู้”
ซียังคงส่ายศีรษะ
“ไม่รู้!?”
เต่าชราระเบิดความโกรธออกมาทันที “เจ้าไม่รู้อันใดสักนิด กล้าดีอย่างไรมาบอกว่าสามารถช่วยข้าได้! เจ้ามาที่นี่เพื่อแกล้งหยอกล้อข้าอย่างนั้นหรือ!?”
หนี่งคำถามสามไม่รู้!*[1]
มันโกรธจนมีจิตสังหารแผ่ออกมาจากร่าง
“ผู้อาวุโสอย่าได้โมโหไปเลย ข้าไม่รู้จริง ๆ ว่าท่านมีปัญหาอันใดในการฝึกฝน และก็ไม่รู้ว่าท่านจะสามารถทลายขอบเขตโกลาหลได้อย่างไร”
ซีรีบเอ่ยออกมา “แต่ข้าสามารถช่วยท่านได้จริง ๆ! ข้าสามารถช่วยชี้ข้อบกพร่อง ทำให้วิชาของผู้อาวุโสสมบูรณ์ได้!”
จากนั้นนางก็กล่าวต่อ “ผู้อาวุโส ท่านสามารถทำวิชาที่ท่านฝึกฝนออกมาได้หรือไม่ ข้าสามารถช่วยทำให้วิชาสมบูรณ์แบบได้ทันที!”
“วิชาสมบูรณ์แบบ? ข้าไม่เชื่อ! เจ้าคิดหลอกข้าเพราะอยากได้วิชาใช่หรือไม่?”
เต่าชราเปี่ยมจิตสังหาร
ผู้ที่อยู่เพียงแค่ขั้นที่สามขอบเขตโกลาหล จะสามารถทำเรื่องเช่นนั้นได้อย่างไร?
มันคลางแคลงเป็นอย่างยิ่ง!
“ข้าจะกล้าทำเช่นนั้นได้อย่างไร หากผู้อาวุโสไม่เชื่อ ก็สามารถเริ่มลองจากวิชาที่ระดับไม่สูงก็ได้”
ซีกล่าว “ข้าไม่สามารถนำชีวิตของตนเองมาล้อเล่นได้”
เต่าชราขบคิด ก่อนจะเริ่มเห็นพ้อง
ซีนั้นอยู่แค่ขั้นสามขอบเขตโกลาหล เพียงแค่มันจามก็สามารถสังหารทิ้งได้แล้ว ต่อให้มอบความกล้ามากกว่านี้หมื่นเท่าให้ ซีก็จะยังไม่กล้าล้อเล่นกับมัน บางทีซีอาจสามารถทำเรื่องเช่นนั้นได้จริง ๆ
“เช่นนั้นเจ้าก็ลองดูวิชานี้เสีย”
มันหยิบวิชาออกมาหนึ่งม้วนมอบให้ซี
วิชานี้ไม่ได้ล้ำค่าจนเกินไป มันไม่กลัวว่าจะรั่วไหล ต่อให้หลุดออกไปก็ไม่เป็นปัญหาแต่อย่างใด
“ตกลง”
ซีนับม้วนวิชามา ดูตั้งแต่ต้นจนจบ จากนั้นก็ปิดทันที
นางเริ่มสำแดงวิชาออกมาครั้งหนึ่ง เต่าชราเห็นแล้วก็ตกตะลึง นี่เป็นวิชาที่มันสร้างขึ้นมาเอง มันย่อมกระจ่างแจ้งเข้าใจมากที่สุด
ซีนั้นด้วยการดูเพียงแค่ครั้งเดียวก็สามารถค้นพบข้อบกพร่องของวิชาได้จริง ๆ อีกทั้งยังปรับปรุงทันที วิชาที่สำแดงออกมาตอนนี้เมื่อเทียบกับความแข็งแกร่งดั้งเดิมของวิชา นับว่าแข็งแกร่งกว่าไม่รู้ตั้งกี่เท่า!
“เจ้าทำได้อย่างไรกัน!?”
สีหน้าของมันแปลกประหลาด นี่มันน่าเหลือเชื่อเกินไปแล้ว มันแน่ใจเป็นอย่างยิ่งว่าวิชานี้ของมันไม่เคยรั่วไหลออกไปภายนอก มีเพียงแค่ตัวมันเท่านั้นที่รู้ หมายความว่าซีสามารถเข้าใจวิชาได้อย่างถ่องแท้โดยการมองเพียงแค่ครั้งเดียว ทั้งยังปรับปรุงให้สมบูรณ์ ลบเลือนข้อบกพร่องทั้งหมด!
“พรสวรรค์…” ซีตอบ
“ยังมีพรสวรรค์เช่นนี้อยู่ด้วยหรือ?”
ดวงตาของเต่าชราเป็นประกายซับซ้อน สิ่งนี้ยากจะเชื่อเกินไป พรสวรรค์เช่นนี้วิปริตสะท้านฟ้าเกินไปแล้ว หากเป็นเรื่องจริง การฝึกฝนจะไม่ใช่เรื่องยากยิ่งอีกต่อไป แต่จะแปรเปลี่ยนเป็นง่ายดายประหนึ่งการดื่มน้ำธรรมดา ๆ
“เจ้าลองดูวิชานี้อีกครั้ง!”
มันหยิบตำราออกมาหนึ่งเล่ม ก่อนจะยื่นให้ซี
นี่เป็นวิชาหลักที่มันฝึกฝน หากซีสามารถปรับปรุงและลบข้อบกพร่องได้จริง ๆ มันจะต้องตอบแทนครั้งใหญ่อย่างแน่นอน
ซีรับวิชามาดูหนึ่งรอบ จากนั้นก็ส่งคืนกลับให้เต่าชรา
เสร็จแล้วนางก็เริ่มสำแดงวิชาออกมาทันที ภาพเดิมเกิดขึ้นอีกครั้ง วิชาถูกนางปรับปรุงจนสมบูรณ์ ข้อบกพร่องทั้งหมดถูกลบทิ้ง!
“เป็น…เป็นเรื่องจริง!”
เต่าชราพูดติดอ่างขึ้นมาเสียแล้ว สวรรค์ เขามีมหาโชคลาภสะท้านฟ้าอยู่หรือ? จึงมีโอกาสได้มาพบกับซี!
ด้วยวิชาที่ซีปรับปรุงแล้ว มันสามารถมองเห็นโอกาสในการทลายขอบเขตโกลาหล มันตื่นเต้นเกินกว่าจะบรรยายออกมาได้ ในที่สุดมันก็สามารถหลุดพ้นจากโกลาหล ก้าวขึ้นไปยังขอบเขตที่สูงขึ้น!
“ได้โปรดท่านช่วยสอนข้าด้วย!”
ทัศนคติที่เต่าชรามีต่อซีแปรเปลี่ยนไปในทันที เขาขอร้องให้ซีสอนวิชาที่ปรับปรุงแล้วให้กับเขา
“ไม่มีปัญหา”
ซีกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ทว่าข้าอยากจะฝึกฝนอยู่ที่นี่สักระยะจะได้หรือไม่?”
“โปรดลบคำว่า ‘ได้หรือไม่’ ออกไปเถิด ท่านสามารถฝึกฝนอยู่ที่นี่ได้ จะให้ข้าบริการน้ำชาให้ด้วยก็ไม่มีปัญหา!” เต่าชราเอ่ย
“ตกลง”
ซีแย้มยิ้มเจิดจ้า มีความสุขเป็นอย่างยิ่ง
ทว่าเพียงแค่พริบตาเดียว สีหน้าของนางก็พลันแปรเปลี่ยน คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน
นางสัมผัสได้ถึงลมหายใจของสิ่งมีชีวิตที่มุ่งเป้ามาที่ตัวนาง!
“นี่ไล่ตามมาอย่างนั้นหรือ?”
นางถอนหายใจออกมา ลางสังหรณ์ก่อนหน้านี้ไม่ผิด เรื่องยังคงไม่จบลงจริง ๆ…
“ไล่ตามมา? อันใดกัน มีคนไล่ตามท่านอย่างนั้นหรือ?”
เต่าชราได้ยินคำพูดของซี ทั้งยังเห็นว่าซีถอนหายใจ จึงคิดว่านางกำลังถูกตามล่าสังหาร
“ท่านวางใจได้ มีข้าอยู่ที่นี่ ไม่มีผู้ใดสามารถแตะต้องท่านได้!”
มันกล่าวออกมาด้วยความมั่นใจเป็นอย่างยิ่ง ก่อนจะเอ่ยต่อทันที “เต่าชราเช่นข้าไม่อาจพูดได้ว่าไร้ผู้ต้านทาน แต่โดยปกติแล้วก็ยากจะหาผู้ต่อกรได้ คนไม่มีตาที่ใดถึงกับไล่สังหารท่านได้ ข้าจะต้องสับคนผู้นั้นให้กลายเป็นชิ้น ๆ!”
หลังจากนั้นมันก็ส่งซีไปยังส่วนลึกของลานเต๋า
“ท่านคอยดูอยู่ตรงนั้นเถิด เช่นนั้นเลือดจะได้ไม่กระเด็นไปโดนท่านด้วย!” มันกล่าวกับซี
[1] หนี่งคำถามสามไม่รู้ (一问三不知) หมายถึง ไม่รู้อีโหน่อีเหน่ ไม่รู้อะไรเลย
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")