ตอนที่ 401 ตื่นตระหนกในคืนแต่งงาน
หลังจากมู่เถาเยาวางสายก็ไม่มีเวลาอธิบาย เรียกให้ลู่จือฉินไปเอากล่องยาที่ห้องของเธอก่อน ส่วนเธอไปหาอากับอาเขย
คนอื่นๆ เห็นสองคนนี้เหาะออกไปด้วยวิชาตัวเบาก็อึ้งไปชั่วขณะ จากนั้นถึงพากันเดินกลับ
เย่ว์จือกวงกับเหลียงจีใช้วิชาตัวเบาเหาะไปยังอาคารหลัก
เย่ว์จือเหิงกับตี้อู๋เปียนไปตรวจตราการรักษาความปลอดภัย ดำเนินการตรวจค้นแบบปูพรมตรวจ
เย่ว์หลั่ง ตี้อู่เว่ย อวิ๋นเซียว และพวกปาเฝ่ยจัดแจงให้บอดี้การ์ดเพิ่มความระมัดระวังและกระจายแขกแยกย้ายกลับ
พวกซย่าโหวโซ่ว หยวนเหยี่ย ปาอิน มู่หว่าน ถังถัง ต่างล้อมปกป้องคนตระกูลเย่ว์และคนตระกูลตี้ไว้ตรงกลาง
เสี่ยวเยาเยากับอาจารย์ลู่รีบร้อนไปขนาดนั้น จะต้องเกิดอะไรขึ้นแน่นอน
ย่าเย่ว์กับปู่เย่ว์เป็นกังวลจนแขนขาสั่น
เป่ยซีปลอบ “พ่อคะ แม่คะ อย่าคิดมากเลยค่ะ ไม่มีอะไรหรอก”
คุณนายอวิ๋นเหอ หยางชิงเฉวียน กู้เนี่ยน ตี้อู๋เสีย คอยปลอบคนสูงวัยแต่ขณะเดียวกันก็อดเป็นกังวลไม่ได้
ย่าอวิ๋นมองไปทางอาคารหลักพลางพูดพึมพำ “เมื่อกี้ก็ยังดีๆ อยู่ ทำไมแค่ชั่วประเดี๋ยวเดียวก็…”
ราชาตี้ขมวดคิ้วครุ่นคิดสักพักก็พูดขึ้น “น่าจะไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ไม่อย่างนั้นเสี่ยวเยาเยาคงไม่รีบไปก่อนทั้งที่ยังไม่ได้บอกอะไร”
หยวนเหยี่ยพยักหน้า “ใช่ เสี่ยวเยาเยาเป็นคนเอาใจใส่เสมอ ถ้ามีเรื่องอะไรจริงจะต้องบอกทุกคนก่อนแน่นอน”
ซย่าโหวโซ่ว “ไม่อย่างนั้นผมไปดูหน่อยดีไหม” เขาแอบนึกเสียใจที่ไม่ได้พาลูกๆ หลานๆ มาด้วย
ถังหยวน “คุณอยู่ปกป้องทุกคนที่นี่แหละ อย่าไปวุ่นวายเลย”
ซย่าโหวโซ่ว “…”
ทำไมกลายเป็นว่าเขาไปวุ่นวายล่ะ ทั้งๆ ที่เขาออกจะเก่ง!
ตาเป่ยพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “อาเหิงเป็นคนออกแบบระบบรักษาความปลอดภัยของตำหนักพระจันทร์ด้วยตัวเอง ผมเป็นคนเลือกคนมาเอง ไม่น่ามีปัญหาแน่นอน ทุกคนอย่าเพิ่งทำตัวเองตกใจกลัวไป ถ้ามีเรื่องอะไรก็น่าจะเป็นตอนกลางวันที่พวกเขาออกไป ไม่ใช่ในตำหนักพระจันทร์”
นับตั้งแต่เสี่ยวเยาเยาหายไป ตำหนักพระจันทร์ก็กำจัดต้นตอปัญหาทั้งหมด ไม่มีแม้แต่ที่ให้หลบซุ่ม ดังนั้นไม่มีทางเกิดเรื่องแน่นอน
ปู่ตี้เห็นด้วยกับความคิดของตาเป่ย “ผมก็ว่าไม่น่าจะมีเรื่องอะไรใหญ่โตนะ”
“ทุกคนอย่าเพิ่งตื่นตระหนก เย่ว์เลี่ยงฝีมือดี คนที่ทำร้ายเธอได้มีแค่ไม่กี่คน พวกเรานั่งรอฟังข่าวไปก่อน” เวลานี้ปู่เย่ว์ใจเย็นลงแล้ว
พอได้ยินพวกผู้อาวุโสพูดแบบนี้ พวกผู้หญิงก็ใจเย็นลง แต่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้
ขณะที่กำลังคิดฟุ้งซ่านไปไกล เย่ว์จือกวงก็กลับมาพร้อมรอยยิ้ม
ย่าเย่ว์รีบถาม “อากวง มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ อากับอาเขยของเราเป็นอะไร”
“ย่าครับ ข่าวดีข่าวใหญ่เลยครับ! อาผมตั้งท้องแล้ว!”
ทุกคนร้อง ‘หา’ กันอย่างพร้อมเพรียง จากนั้นก็พากันดีอกดีใจ
เป่ยซียิ้มพูด “เมื่อกี้เสี่ยวเยาเยากับอาจารย์ลู่รีบร้อนออกไป ทุกคนตกใจกันหมด”
“เมื่อกี้อาอาเจียนตอนกินข้าวครับ อาเขยตกใจมากเลยโทรบอกเสี่ยวเยาเยาว่าเกิดเรื่องขึ้นกับอาแล้ว เสี่ยวเยาเยาร้อนใจรีบออกไปโดยไม่ได้อธิบายก่อน…” สีหน้าของเย่ว์จือกวงลำบากใจอธิบายไม่ถูก
ทุกคน “…”
เจ้าบ่าวทำทุกคนใจหายใจคว่ำในคืนแต่งงานเลยนะ
ปู่อวิ๋นกับย่าอวิ๋นมองปู่เย่ว์กับย่าเย่ว์ด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วน แอบกลัวว่าอีกฝ่ายจะส่งคืนลูกชายมา
“เย่ว์เลี่ยงท้องแล้ว! พวกเรารีบไปดูกันเร็ว!” ปู่เย่ว์ยิ้มหน้าบาน
ปู่อวิ๋นก็ดีใจมาก “ใช่ๆๆ พวกเรารีบไปดูกันเร็ว” เขากำลังจะมีหลานเพิ่มอีกแล้ว!
ตาเป่ยหัวเราะหึหึ “อากวง รีบไปบอกพ่อกับพี่ชายเราสิ ว่าเลิกวิตกได้แล้ว”
เขาบอกแล้ว ตำหนักพระจันทร์จะมีคนนอกปะปนเข้ามาได้ยังไง!
เย่ว์จือกวงพยักหน้าแล้วออกไปโทรศัพท์
ย่าเย่ว์พูดด้วยความดีใจเหลือเกิน “ลุงหลาน ไปบอกให้เชฟเทวดาตุ๋นรังนกให้เย่ว์เลี่ยงหน่อย เมื่อเย็นเย่ว์เลี่ยงกินไปไม่เท่าไร…เอ๊ะ เมื่อกี้เย่ว์เลี่ยงกินเหล้าด้วย!”
พอทุกคนเลิกกังวลก็ดีใจกันยกใหญ่ ลืมเรื่องนี้เสียสนิท
“ขอแค่ไม่ใช่อาการติดเหล้ามายาวนาน ดื่มนิดหน่อยช่วงตั้งท้องระยะแรกไม่เป็นอะไรหรอก…” หยวนเหยี่ยให้ความรู้ทางการแพทย์แก่ทุกคน
พอได้ฟังคำพูดของหมอเทวดาหยวนย่าเย่ว์ก็วางใจ “ปกติเย่ว์เลี่ยงไม่ค่อยดื่มเหล้า ไม่มีทางติดเหล้า”
ยายหลานยิ้มพลางพยักหน้า “พวกเราไปดูเย่ว์เลี่ยงก่อนค่อยว่ากัน”
ทุกคนพากันขึ้นไปชั้นบน
พอไปถึงหน้าห้องของเย่ว์เลี่ยงก็ได้ยินอวิ๋นไป๋พูดซ้ำไปซ้ำมาเหมือนคนสติไม่ดี “ฉันจะเป็นพ่อคนแล้ว”
ทุกคนหัวเราะ
หลังจากบรรดาผู้อาวุโสเข้าห้องไปแล้ว อวิ๋นเหอก็หยุดยืนอยู่หน้าห้อง “สาวๆ รอก่อนนะ อย่าเข้าไปในห้องพร้อมกันเยอะขนาดนั้น”
พวกเหลียงจี ปาอิน ถังถัง พร้อมใจกันพยักหน้า จากนั้นก็พากันชะโงกหน้ามองเข้าไปข้างในผ่านทางประตู คล้ายประตูมีก้อนสีดำกลมๆ งอกออกมา
พอเย่ว์หลั่งกับลูกชายสองคนและสองพี่น้องตระกูลตี้ขึ้นมาก็เห็นพวกสาวๆ เกาะขอบประตูชะเง้อมอง จึงอดขำไม่ได้
เย่ว์หลั่งพูดกับสาวๆ ด้วยความรู้สึกอยากขำ “นี่ก็ดึกแล้วพวกเธอไปพักผ่อนก่อนเถอะ แน่ใจแล้วว่าเย่ว์เลี่ยงไม่เป็นอะไรอีกเดี๋ยวก็ต้องพักผ่อนเหมือนกัน พรุ่งนี้ค่อยมาเยี่ยมกันนะ”
พวกเหลียงจีคิดๆ ดูก็เห็นด้วย จึงบอกราตรีสวัสดิ์พวกผู้ชายแล้วออกไปก่อน
พอพวกเย่ว์หลั่งเห็นพวกเธอเข้าไปในลิฟต์แล้วจึงเดินเข้าห้องของเย่ว์เลี่ยง
“ลูกพ่อ อาของลูกเป็นยังไงบ้าง”
“พ่อคะ อาไม่เป็นอะไรค่ะ วันนี้กินเหล้าไปก็ไม่เยอะ กินเหล้าปริมาณน้อยในช่วงระยะแรกของการตั้งครรภ์อันที่จริงไม่ได้ส่งผลต่อเด็กในท้องมากนักค่ะ”
ลู่จือฉินพยักหน้า “ใช่ค่ะ เพราะไข่ที่ปฏิสนธิเพิ่งจะฝังตัว หากแอลกอฮอล์เป็นภัยต่อมัน ก็จะส่งผลให้ไข่ที่ปฏิสนธิไม่สามารถอยู่รอดได้ตามธรรมชาติและทำให้เกิดการแท้งบุตรได้”
“ค่ะ ตอนนี้เริ่มบำรุงด้วยกรดโฟลิกและผักผลไม้สดที่อุดมไปด้วยวิตามินนานาชนิดเพื่อป้องกันความผิดปกติของทารกในครรภ์ จากนั้นก็ตรวจครรภ์เป็นประจำ ปรับสภาพจิตใจให้สมดุล หากทำได้แบบนี้ปกติก็จะไม่มีผลกระทบอะไรค่ะ”
“งั้นก็ดี”
อวิ๋นไป๋ยิ้มซื่อบื้อพูดกับเย่ว์หลั่ง “พี่ใหญ่ ผมจะเป็นพ่อคนแล้ว”
เย่ว์หลั่ง “…”
ทุกคนกลั้นขำไว้ไม่อยู่ทันที
เย่ว์เลี่ยงหันหน้าหนี ไม่อยากเห็นใบหน้าหล่อเหลาของสามีหมาดๆ ที่ทำสีหน้าซื่อบื้อ เธอกลัวว่าตัวเองก็จะกลั้นขำไว้ไม่อยู่เหมือนคนอื่น
“อาเหิง อากวง อาจะเป็นพ่อคนแล้ว”
อวิ๋นไป๋ไล่บอกทีละคนอย่างไม่รู้สึกเหนื่อยหน่าย
“อู๋เว่ย อู๋เปียน น้าจะเป็นพ่อคนแล้ว”
“…”
มู่เถาเยาอดไม่ได้จริงๆ “อาเขยคะ ไปห้องครัวบอกให้คนทำโจ๊กข้าวโอ๊ตมาให้อาหนูกินหน่อยนะคะ”
“ได้ๆๆ อาจะไปเดี๋ยวนี้ ฮ่าๆ ฉันจะเป็นพ่อคนแล้ว…ฉันจะเป็นพ่อคนแล้ว…”
อวิ๋นไป๋เดินออกข้างนอกพลางบอกคนที่เดินผ่าน
ทุกคนอดหัวเราะเสียงดังไม่ได้
แม้แต่เย่ว์เลี่ยงก็กลั้นขำไม่อยู่
ทุกคนหัวเราะอยู่สักพักกว่าจะหยุดได้
อวิ๋นเซียว “เสี่ยวไป๋ดีใจจนเป็นบ้าไปแล้ว”
หยางชิงเฉวียนเช็ดน้ำตาที่เล็ดออกมาเพราะหัวเราะมากไป “นั่นสิ เพิ่งเคยเห็นเขาดีใจขนาดนี้เป็นครั้งแรก”
ย่าอวิ๋นมองสะใภ้เล็กด้วยความเอ็นดู “เย่ว์เลี่ยงเป็นคนทำให้เขามีความสุข”
เย่ว์เลี่ยงลูบท้อง “อวิ๋นไป๋เป็นคนมีความสุขง่ายค่ะ”
แม้เรื่องเล็กน้อยเขาก็ดีใจไปได้นาน แล้วนับประสาอะไรกับเรื่องใหญ่อย่างมีลูก
ทุกคนต่างพยักหน้า
ทุกคนก็รู้ว่าอวิ๋นไป๋เป็นคนพอใจในสิ่งต่างๆ ได้ง่าย
มู่เถาเยายิ้มดวงตาโค้งมนพูดกับทุกคน “ปู่ๆ ย่าๆ คะ นี่ก็ดึกแล้ว ไปพักผ่อนเถอะค่ะ หนูกับอาจารย์สามจะอยู่ที่นี่รออาเขยกลับมา และจะเขียนพวกอาหารบำรุงให้ทางห้องครัวด้วยค่ะ”
ย่าเย่ว์พยักหน้า “จ้ะ งั้นพวกหนูเฝ้าเย่ว์เลี่ยงไปก่อนนะ พวกเราไปพักผ่อนก่อน มีอะไรก็โทรมา”
“ได้ค่ะ”
