“โกหกน่า…..ชิโอรินงั้นเหรอ….”
“ชิโอรินนนนนน!”
“ชิโอริชิน ชิโอรินจริงๆใช่มั้ยคะ?”
เมกุมิ, จีจี้และมิยะพุ่งมาหาชิโอรินที่เพิ่งขึ้นมาบนเวที
ทั้งสามคนมีท่าทีที่แตกต่างกันไป แต่ดูเหมือนว่าทุกจะไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองไว้ได้เลย
“ไม่ได้เจอกันสักพักเลยนะทุกคน”
ชิโอรินยิ้มออกมาก่อนจะตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน
ทุกคนต่างตะโกนชื่อ “ชิโอริน” กันเสียงดัง
“ขอโทษนะคะ ทั้งๆที่มันควรจะเป็นคอนเสิร์ตของพวกคุณแท้ๆ”
“นั่นก็จริงค่ะ แต่ฉันดีใจนะคะที่ได้เห็นคุณชิโอรินอีกครั้งน่ะ”
“ขอบคุณนะ แต่ว่าฉันไม่ยอมแพ้คุณหรอกนะคะ เข้าใจมั้ย?”
ชิโอรินได้ประกาศว่าเธอจะไม่ยอมแพ้และส่งรอยยิ่มอันแสนชั่วร้ายให้กับยุย
ยุยจังที่กำลังขำอยู่ได้ยิ้มออกมาบางๆและกล่าวตอบ “ถึงจะไม่รู้ว่าคุณพูดถึงเรื่องอะไรก็เถอะ แต่ฉันก็จะไม่ยอมแพ้เหมือนกันค่ะ!”
“ชิโอรินมานี่เร็ว! ทุกคนคะ! นี่เป็นคอนเสิร์ตของ DDG ดังนั้นมาเริ่มเพลงต่อไปกันเถอะค่ะ!”
สมาชิกวงคนอื่นๆพยักหน้าให้กับอาคาริน
แล้วอาคารินก็มอบไมค์ติดหูให้กับชิโอริน แล้วชิโอรินก็เดินไปอยู่ตรงกลางเวที ก่อนที่ทุกคนจะเข้าประจำตำแหน่ง
“กรุณาฟังให้ดีนะคะ! เพลงนี้ก็คือ “ฉันจะเป็นเพื่อนของเธอตลอดไป(I will always be your friend)” ”
จากนั้นเครื่องดนตรีของวง DDG ก็ได้เริ่มบรรเลง
ผมรู้จักเพลงนี้ดีเลยล่ะหรือให้พูดอีกแบบเพลงนี้คือเพลงโปรดของผมเลย
เพลงนี้ถูกปล่อยออกมาหลังจากที่ชิโอรินประกาศออกจากวงและเนื้อหาของเพลงก็เกี่ยวกับความผูกพันระหว่างชิโอรินและสมาชิกคนอื่นๆ
แม้ว่าพวกเธอจะรวมตัวกันแค่ในวันนี้ แต่ก็ถือได้เป็นการกลับมาของสมาชิกครบวง และเพลงนี้ก็ทำให้เหล่าผู้ชมเริ่มส่งเสียงสะอื้นออกมาแม้ว่าท่อนร้องเพิ่งจะเริ่มก็ตาม
“ฉันสงสัยจังว่าทำไมซาเองุสะซังถึงออกจากวง”
ทาคายูกิกล่ามพึมพำอยู่ข้างๆผมดูจะรู้สึกเศร้าเมื่อได้เห็นสาวๆกลับมาเจอกันอีกครั้ง
“ฉันสงสัยจริงๆ”
“สงสัยมากๆว่าทำไมเธอถึงออกจากการเป็นไอดอล” (T/N: ตัวต้นเหตุก็ยืนข้างๆเอ็งไง เอ๊ะ? สปอยรึเปล่านะ?)
เมื่อท่อนแรกจบลง เสียงของชิโอรินก็เริ่มดังจนสะท้อนไปทั่วทั้งฮอลล์
เสียงสดใสราวกับราวฟ้าของเธอ สะกดทุกคนที่ได้ฟังมัน
แล้วเสียงของสมาชิกคนอื่นก็เริ่มประสานกับเสียงของชิโอริน
ราวกับว่าทุกคนช่วยยกระดับของเสียงให้ขึ้นไปอีกระดับจนสามารถฝังลึกลงไปในจิดใจของผู้ฟังได้
ทั้งเสียงบรรเลงและเสียงร้องต่างประสานกันอย่างลงตัว
ท่อนที่ร้องว่า “ไม่ว่าเธอตะอยู่ที่ไหน พวกเราก็คือเพื่อนๆของเธอ” เมื่อรวมกับเสียงบรรเลงแล้ว มันกินใจสุดๆไปเลย
“ชิโอริน!”
“กลับมาเถอะนะ!”
แม้แต่สมาชิกที่กำลังร้องอยู่ก็ยังหวั่นไหวกับเสียงเชียร์ของผู้ชม
“—น่าทึ่งจริงๆ นี่คือตัวตนที่แท้จริงของซาเองุสะซังสินะ”
สายตาของผมราวกับถูกตรึงไว้ให้มองแต่เธอ ซึ่งสามารถฝังลึกเข้าไปในใจของผู้คนได้ราวกับไอดอลที่สมบูรณ์แบบ แม้ว่าเธอจะเพิ่งขึ้นมาบนเวทีก็ตาม
ตัวผมถูกสะกดจากชิโอริน อดีตเซ็นเตอร์ของ Angel Girls ตลอดจนจบเพลง
“ทุกคน! ขอบคุณสำหรับวันนี้นะคะ! เชิญรับชมการแสดงสดจาก DDG ต่อได้เลยค่า!”
หลังจากที่อาคารินกล่าวจบ สมาชิก Angel Girls ทุกคนก็เดินไปที่หลังเวที
เนื่องจากไหนๆเธอก็ได้ขึ้นไปบนเวทีแล้ว ซาเองุสะซังก็เดินไปที่หลังเวทีเช่นเดียวกับอีกสี่คน
ผมมึนอยู่สักพัก พลางคิดว่าผมได้เห็นสิ่งอัศจรรย์เข้าซะแล้วสิ
เธอที่ทำตัวน่าสงสัยและลึกลับอยู่เป็นประจำ แต่ในวันนี้เธอทำตัวสมกับที่เคนเป็นไอดอลเลยล่ะ
—ผมตั้งใจฟังเพลงของคุณสุดเลยนะซาเองุสะซัง
ผมกล่าวบอกเธอในใจตอนที่เธอเดินลงจากเวทีไป
วันอาทิตย์
ผมยังคงไม่สามารถสลัดภาพคอนเสิร์ตเมื่อวานออกจากหัวผมได้เลย
การแสดงสดของ DDG นั้นยอดเยี่ยมตั้งแต่ต้นจนจบและแน่นอนว่าผมกลายเป็นแฟนคลับเช่นเดียวกับทาคายูกิ
นอกจากนี้ผมกับทาคายูกิยังพูดคุยเรื่องนี้กันอย่างสนุกสนานตอนแวะร้านกาแฟหลังจบคอนเสิร์ต
ผมดีใจมากที่เขาชวนผมไปชมคอนเสิร์ตที่สุดยอดขนาดนั้น
วันนี้ผมกลับมาใช้ชีวิตตามปกติ โดยมาทำงานพาร์ทไทม์ที่ร้านสะดวกซื้อ
เมื่อเสียงเพลงของประตูอัตโนมัติดังขึ้น ผมก็กล่าวทักทายออกไป “ยินดีต้อนรับครับ”
ลูกค้าที่เข้ามาก็หญิงสาวที่แต่งตัวน่าสงสัยเพื่อพยายามปลอมตัว
—ซาเองุสะซังคนดีคนเดิมนั่นเอง
เธอนั้นราวกับเป็นคนละคนกับเมื่อวานและได้มาที่ร้านสะดวกซื้ออีกครั้งในวันนี้
ปกติผมจะมีความสุขเมื่อเธอเข้ามาในร้าน แต่วันนี้ผมไม่สามารถทำให้หัวใจตัวเองหยุดเต้นโครมครามได้เลย
การที่จะไม่ใจเต้นหลังจากได้เห็นการแสดงของเธอเมื่อวานคงจะเป็นไปไม่ได้ล่ะนะ
ซาเองุสะซังเดินผ่านแคชเชียร์ไปด้วยความเร็ว เห็นได้ชัดเลยว่าวันนี้เธอก็ยังคงทำตัวน่าสงสัยเช่นเคย
เธอกลับมาที่แคชเชียร์พร้อมกับพาสต้าสลัดและน้ำผักในตะกร้า
ผมแปลกใจไม่น้อยที่เมนูของวันนี้เป็นผัก
จะว่าไปดูๆไปแล้วเธอแต่งตัวแบบนี้ก็ดูน่ารักดีแหะ แล้วผมก็กลับมาตั้งสติและทำหน้าที่ของผมโดยเลี่ยงจะมองหน้าเธอ
“ทั้งหมด 782 เยนครับ…”
“นี่ค่ะ!”
ก่อนที่ผมจะพูดจบเธอก็หยิบแบงค์พันเยนยื่นให้ผม
ซึ่งก็เป็นอย่างที่ผมคิดไว้ จึงรับเงินมาก่อนที่จะยื่นเงินทอนให้
แล้วก็อย่างที่ทำเป็นประจำ ซาเองุสะซังกุมมือผมไว้ก่อนที่จะรับเงินไปและมองมันราวกับเป็นของล้ำค่า
โอ้….เดี๋ยวก่อนนะ……
จู่ๆเธอก็สังเกตเห็นบางอย่างและหยุดนิ่งไป
สิ่งที่เธอกำลังมองอยู่ก็คือสายรัดข้อมือสีชมพูที่แขนของผม
“อ้อ นี่น่ะเหรอ? นี่คือของที่ระลึกจากไอดอลคนโปรดของผมน่ะ เธอมีชื่อว่าชิโอรินจาก Angel Girls”
เมื่อผมตอบไปด้วยรอยยิ้ม ใบหน้าของซาเองุสะซังก็กลายเป็นสีแดง
นี่มันแดงทั้งหน้าเลยไม่ใช่เหรอเนี่ย?
“โอ้ ว้าว ขอบคุณมากค่ะ!”
ซาเองุสะรีบเดินออกไปจากร้านด้วยความเขินอาย
แต่ถึงเธอจะสวมหน้ากากอยู่ผมก็ยังสามารถเห็นความสุขบนใบหน้าของเธอได้
แม้ว่าเมื่อวานนี้ซาเองุสะซังนั้นจะสุดยอดมากๆ แต่ผมว่าซาเองุสะซังที่เป็นแบบนี้ดูคุ้นเคยและน่ารักกว่าอีกนะ
