บทที่ 567 หมวกสีเขียว (2)
ตอนนี้ห้าทุ่มกว่าแล้ว จางตันหนีไม่เร่งรีบกลับห้องอัลตราซาวด์
ถึงอย่างไรขึ้นไปแล้วทั้งชั้นที่กว้างใหญ่โอ่อ่าก็มีแค่พยาบาลน้อยสองคน รวมเธอด้วยเป็นสามคน อีกอย่างตอนกลางคืนห้องอัลตราซาวด์ว่างมากจริงๆ โดยพื้นฐานแล้วมีแค่นอน
คึกคักเหมือนแผนกฉุกเฉินเสียที่ไหนกัน
เธอนั่งคุยกับพยาบาลอย่างพวกเสี่ยวหลิน ตอนนี้เอง ชายหญิงคู่หนึ่งวิ่งเข้ามาอย่างเดือดดาล
ทั้งสองฉุดกระชากลากจูงกัน ในขณะที่ปากก็ด่าไม่หยุด!
ฉุดกระชากลากจูงกันแบบนี้จนมาถึงแผนกฉุกเฉิน เฉินชางอึ้งไปทันที รีบถามว่า “เกิดอะไรขึ้นครับ”
ชายหนุ่มแค่นเสียงขึ้นจมูกอย่างเย็นเยียบ “คุณหมอครับ คุณหมอมาวินิจฉัยผิดถูกหน่อยครับ!”
หญิงสาวเองก็มองฝ่ายชายอย่างดูถูก “ก็เอาสิ!”
เฉินชางมองอย่างโง่งม ดูแล้วสองคนนี้อายุก็ไม่มาก คงยี่สิบกว่าไม่เกินสามสิบ พลันถามอย่างฉงน “เกิดอะไรขึ้นครับ ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า”
หญิงสาวเงยหน้าขึ้นพูดอย่างเดือดดาลถึงขีดสุด “คุณหมอคะ ฉันจะทำแท้งค่ะ!”
ชายหนุ่มแค่นเสียงขึ้นจมูกอย่างเย็นเยียบ “จะทำก็ทำสิ เกี่ยวอะไรกับผม”
เฉินชางชะงัก คืนนี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่
เป็นคืนแห่งแผนกสูตินรีเวชเหรอ
ทำไมคนไข้ที่มาล้วนเป็นอาการแบบนี้
เฉินชางส่ายหน้า “คุณผู้หญิงครับ ที่นี่คือแผนกฉุกเฉิน ทำแท้งไม่ได้ครับ พรุ่งนี้คุณไปลงทะเบียนที่แผนกสูตินรีเวชนะครับ”
หญิงสาวโกรธจนชี้หน้าชายหนุ่ม “หยางอวี่หัง ฉันบอกคุณไว้ตรงนี้เลยนะ แม้ต้องทำแท้งฉันก็จะไม่ยอมมีลูกให้คุณหรอก คุณมันใจดำอำมหิต ท้องลูกของคุณ คุณยังจะมาสงสัยในตัวฉันอีก ใจดำจริงๆ!”
ชายหนุ่มยิ้มเยาะ “ลูกของผมงั้นเหรอ หน็อย บ้าไปแล้ว ถ้าเป็นลูกของผมจริง ผมคุกเข่าให้คุณเลย ผมกลับมาแค่สี่สิบกว่าวัน! ในผลตรวจของคุณเขียนว่าท้องสองเดือน! ถึงว่าเร่งรีบจะแต่งงานกับผม คิดจะให้ผมเป็นตัวสำรองใช่ไหม ผมยังทะแม่งๆ อยู่เลย เดือนนี้เร่งผมแต่งงานทุกวัน ที่แท้ก็ท้องนี่เอง ทำไม? คิดว่าผมจะดีใจที่ได้เป็นพ่อเหรอ”
ชายหนุ่มผิดหวังมาก แม้พูดทั้งรอยยิ้ม แต่จะร้องไห้อยู่แล้ว
ถึงอย่างไรแฟนสาวท้องก็เป็นเรื่องที่ควรดีใจมาก แต่เด็กในท้องไม่ใช่ลูกของเขา!
แล้วจะพูดอย่างไรดี
ไม่เพียงแค่ชายหนุ่มที่เป็นเช่นนี้ สีหน้าของหญิงสาวก็เช่นกัน!
บนใบหน้าเต็มไปด้วยความขึ้งโกรธ ในดวงตากลับมีน้ำตาเอ่อคลอ เหมือนความน้อยอกน้อยใจเต็มทรวงอกระบายออกมาไม่ได้ เธอพยายามอดทนไม่ร้องไห้ออกมา แต่ในใจกลับสิ้นหวัง!
ความรักที่เดินทางมาอย่างยาวนานเป็นเวลาสามปีกว่ากำลังจะจบลงแล้ว
อุตส่าห์ได้อยู่เมืองเดียวกันแล้ว แน่นอนว่าจะต้องมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกัน เตรียมแต่งงานมีลูก เริ่มต้นชีวิตใหม่
หลังจากที่เดือนนี้ประจำเดือนไม่มา หญิงสาวก็ดีใจมาก พอตรวจแล้วก็ตั้งครรภ์ตามคาด เธอที่ดีอกดีใจเตรียมบอกแฟนหนุ่มในวันเกิดของเขา
แต่ไม่คิดเลยว่าจะกลายเป็นตกใจแทน!
ชายหนุ่มพูดเสียงดัง “คุณรู้ไหม เพื่อให้ได้ย้ายกลับมาผมลำบากแค่ไหน ผมทำทุกวิถีทาง เสียเงินไปเท่าไหร่กว่าจะถูกส่งตัวกลับมา! ผมแค่อยากแต่งงานมีลูกกับคุณ ทำให้คุณมีความสุขไวๆ”
“ดูคุณสิ เซอร์ไพรส์…เซอร์ไพรส์นี้ช่างเซอร์ไพรส์จริงๆ! ท้องสองเดือน ในขณะที่ผมเพิ่งกลับมาแค่สี่สิบกว่าวัน! สี่สิบกว่าวันเข้าใจไหม คุณลองใช้ความคิดหน่อยได้ไหม”
ชายหนุ่มพูดไปก็คุกเข่าลงพื้น ปล่อยโฮออกมา
หญิงสาวจ้องชายหนุ่ม เริ่มร้องไห้ขึ้นมาด้วย พลางร้องพลางพูด “ไอ้คนเลว คุณกลับสงสัยในตัวฉัน…แม้ต้องทำแท้งฉันก็ไม่ยอมมีลูกให้คุณ!”
……
……
เฉินชางและทุกคนอึ้งงันไป คืนนี้ทำไมหมวกเขียวเต็มไปหมด!
เฮ้อ…
เมื่อเห็นทั้งสองร้องไห้อย่างน่าสงสารขนาดนี้ จริงใจขนาดนี้ เฉินชางก็ไม่อยากขัดจังหวะ
แต่…ที่นี่คือห้องฉุกเฉินนะ ไม่ใช่สถานีตำรวจ ไม่ใช่สถานที่ปรับความสัมพันธ์การแต่งงาน
เฉินชางอดลุกขึ้นมาไม่ได้ “เอาเถอะครับ ผมรู้สึกว่าพวกคุณคงมีอะไรเข้าใจผิดกันอยู่ ใจเย็นก่อนครับ อย่าเพิ่งด่วนตัดสินตอนนี้”
ชายหนุ่มลุกขึ้น จ้องเฉินชาง “คุณหมอ คุณก็เป็นผู้ชาย คุณเข้าใจความรู้สึกของผมตอนนี้ไหม ผมทำเพื่อเธอมากขนาดนั้น เธอกลับทำกับผมแบบนี้ ผม…ผมเหนื่อยใจจริงๆ!”
ชายหนุ่มพูดถึงตรงนี้ พลันโผกอดเฉินชางร้องไห้ขึ้นมา
“คุณหมอลองคิดดูว่า ถ้าแฟนคุณหมอ…”
เฉินชางชะงัก เชี่ย…คุณอย่าเอาผมไปเทียบสิ เฉินชางรีบขัดจังหวะชายหนุ่ม
“เมื่อครู่นี้คุณบอกว่าตั้งครรภ์สองเดือนมันอย่างไรกันครับ”
ชายหนุ่มดึงแขนเสื้อขึ้นเช็ดหน้า แล้วหยิบผลตรวจในกระเป๋ากางเกงออกมา สูดหายใจเข้าลึกๆ “คุณหมอดูสิครับ ในนี้…ในนี้เขียนว่า อายุครรภ์สองเดือน”
เฉินชางรับผลตรวจมาดู
อืม ไม่ผิด เขียนว่าอายุครรภ์สองเดือนจริงๆ
ชายหนุ่มหน้าแดงก่ำ “ผม…ผมเพิ่งกลับมาได้สี่สิบวันนะครับคุณหมอ เมื่อสองเดือนก่อนเราไม่ได้มีอะไรกันนะ…ผมโดนสวมเขาใช่ไหมครับ!”
เฉินชางกำลังจะพูด จู่ๆ จางตันหนีก็กลอกตามองบน จากคำสารภาพรักที่อาลัยอาวรณ์ซึ่งกันและกัน ในที่สุดเธอก็เข้าใจแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
“พอแล้วค่ะ พอแล้วค่ะ คุณสองคนเข้าใจผิดแล้ว!”
ทั้งสองเงยหน้าขึ้นจ้องจางตันหนี “เข้าใจผิดเหรอ เข้าใจอะไรผิด”
ชายหนุ่มสีหน้าน้อยใจเต็มประดา “หมายความว่าอย่างไรครับ”
จางตันหนีพูดกับเฉินชาง “ขอผลตรวจหน่อยค่ะ”
เฉินชางพยักหน้าพร้อมยื่นให้ “อะ นี่ครับ”
จางตันหนีถือผลตรวจไว้ในมือ อดยิ้มไม่ได้ “ความจริง เรื่องที่คุณเพิ่งกลับมาสี่สิบกว่าวันไม่ผิด ผลตรวจก็ไม่ผิด!”
ชายหนุ่มอึ้งงันไปครู่หนึ่ง “งั้นก็หมายความว่าผมโดนสวมเขาใช่ไหมครับ”
จางตันหนีชะงัก คุณอยากโดนสวมเขาขนาดนั้นเลยเหรอ
“ไม่ใช่ค่ะ โดยทั่วไปเวลาในผลตรวจ เราจะนับโดยอิงตามประจำเดือนครั้งล่าสุด แฟนคุณมีประจำเดือนครั้งล่าสุดเมื่อสองเดือนที่แล้ว เพราะฉะนั้นหลังจากที่คุณกลับมาได้สี่สิบวันก็มีการตั้งครรภ์ เดือนแรกที่แฟนคุณไม่มีประจำเดือนอาจจะไม่ได้ใส่ใจ พอเลื่อนมาเดือนหนึ่งยังไม่มา ไปตรวจจึงพบว่าตั้งครรภ์! นับจากครั้งล่าสุดที่เป็นประจำเดือน ความจริงก็คือตั้งครรภ์สองเดือนแล้ว”
พอได้ยินแบบนี้ ทั้งสองอึ้งไปทันที!
หญิงสาวถอนหายใจ “อืม จริงค่ะ ฉันมักจะทำงานล่วงเวลา ประจำเดือนมาไม่ตรงตามรอบ เพราะฉะนั้นเลื่อนไปเดือนหนึ่งก็ไม่ได้ใส่ใจ พอเดือนนี้ยังไม่มา ฉันเลยไปตรวจ คุณหมอจึงบอกว่าฉันท้องได้สองเดือนแล้ว”
ชายหนุ่มฟังแล้วมองอย่างโง่งมทันที!
“คุณหมอครับ…ก็หมายความว่า…เป็นลูกผมเหรอครับ”
จางตันหนีพยักหน้า “เรื่องการนับเวลาฉันบอกได้เลยว่าไม่มีปัญหา แต่…รายละเอียดฉันเองก็ไม่รู้ค่ะ”
หลังจากชายหนุ่มฟังถึงตรงนี้ สีหน้าเปลี่ยนไปทันที “ขอโทษนะครับภรรยา…ผมเองที่…”
หญิงสาวพูดอย่างเย็นชา “ไสหัวไป! คุณไม่เชื่อใจฉัน!”
ชายหนุ่มพูด “ผมไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ลองคิดในมุมผมบ้างได้ไหม ผมก็แค่กังวล เรา…”
“ฉันจะทำแท้งค่ะ” หญิงสาวพูด
จู่ๆ ชายหนุ่มก็คุกเข่าข้างเดียว จากนั้นควักแหวนในกระเป๋ากางเกงออกมา “ภรรยาครับ แต่งงานกับผมนะครับ!”
“ผมเตรียมตัวเพื่อวันนี้มานานมาก ผมกลับมาครั้งนี้ก็เพราะอยากขอคุณแต่งงาน ผมอยากใช้โอกาสในวันเกิดผมขอคุณแต่งงาน แหวนเพชรผมก็ซื้อไว้แล้ว…แต่เพราะผมไม่มีความรู้เรื่องการแพทย์ ไม่รู้เรื่องตั้งครรภ์ ผมเลยเข้าใจคุณผิดไป ผมขอโทษ ผมสาบานว่า ชีวิตนี้จะไม่สงสัยในตัวคุณอีกเลย แต่งงานกันผมนะครับ!”
ฉากแสดงความรักที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันนี้ทำให้ทุกคนอึ้งจนพูดไม่ออก
แต่เฉินชางกลับจ้องมองฉากนี้เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่…
จริงด้วย!
ขอแต่งงาน?
เป็นวิธีที่ดีเลย…