บทที่ 572 ผมเป็นเพื่อนกับพระเจ้า (2)
ช่วงบ่าย รถสองคันหยุดจอดหน้าประตูคลินิกศัลยกรรมจื้อซิน พื้นที่จอดรถที่ปกติคับคั่ง ตอนนี้ว่างเปล่าเพื่อเตรียมไว้ให้กัพวกเจิ้งกั๋วถาน
หูจ้วนจินพิจารณาได้รอบคอบมาก เจิ้งกั๋วถานกับเลน่าคอร์นลงจากรถมาพร้อมกัน หูจ้วนจินรีบเข้าไปต้อนรับ
เจิ้งกั๋วถานเพียงแค่พยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม ทักทายพอเป็นพิธี จากนั้นให้เลขายื่นนามบัตรให้เขา
สำหรับหูจ้วนจิน นี่ก็เพียงพอแล้ว
ค่าตัวของเขาแค่ไม่กี่ร้อยล้าน และพึ่งทรัพยากรในการสร้างความมั่งคั่ง เทียบกับเถ้าแก่ระดับหมื่นล้านอย่างเจิ้งกั๋วถานแล้ว ต่างกันไม่น้อยเลยทีเดียว!
หูจ้วนจินเห็นเจิ้งกั๋วถาน เลน่าคอร์นและเฉินชางคุยกันเหมือนเพื่อน ก็อดสูดหายใจเข้าไม่ได้ คิดไม่ถึงว่าตนจะประเมินความสามารถของชายหนุ่มคนนี้ต่ำไปจริงๆ
แม้ไม่รู้ว่าเลน่าคอร์นเป็นใคร แต่คนที่ยกมือยกไม้เล่นหัวกับเจิ้งกั๋วถานได้ แน่นอนว่าเขาจะดูถูกไม่ได้ ตอนที่เขาเห็นนาฬิกาของเลน่าคอร์นพลันอดตะลึงไม่ได้ ปาเต็ก ฟิลิปป์ Ref 1518 นาฬิกาเรือนนี้มีมูลค่าครึ่งหนึ่งของค่าตัวเขาเลยมั้ง…
คิดถึงตรงนี้ หูจ้วนจินก็ส่ายหน้า น่ากลัวเกินไปแล้ว!
หลังจากเตรียมการทุกอย่างเสร็จ การผ่าตัดก็กำลังจะเริ่มขึ้น
เฉินชางมองปีเตอร์และทีมของเขาแวบหนึ่ง ครั้งนี้ไม่ได้พูดด้วยถ้อยคำมากพิธีรีตอง แต่พูดตรงๆ ว่า “ผมเป็นคนผ่าตัด ได้ไหมครับ”
ทุกคนมองเฉินชาง ลังเลเล็กน้อย…
ทว่าปีเตอร์มองเฉินชางแวบหนึ่ง ลังเลเล็กน้อย แต่ก็พยักหน้า
สำหรับเขาแล้ว คนที่ร่างแผนการรักษาจากตัวผู้ป่วยได้ แน่นอนว่าจะต้องเป็นคนที่มีความเข้าใจต่อการผ่าตัดมากพอ
แม้ไม่เคยเห็นการผ่าตัดของเฉินชาง แต่…อย่างน้อยเจิ้งกั๋วถานก็ไว้ใจเขามาก บางทีอาจจะเก่งมาก
ทว่า…ปีเตอร์ก็ยังไม่วางใจนัก
“ผมช่วยคุณเองครับ”
เฉินชางพยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม “ขอให้ร่วมงานกันอย่างมีความสุขครับ”
หลังจากเตรียมการผ่าตัดเสร็จ ก็เตรียมเริ่มผ่าตัด
ก่อนอื่นเฉินชางจะต้องผ่าตัดรอยแผลเป็น รอยแผลเป็นนี้ดูเหมือนไม่ได้เกิดจากบาดแผลภายนอก แต่เกิดจากสารเคมี แม้แต่ชั้นหนังแท้ยังมีความเสียหายที่เห็นได้ชัด การบิดเบี้ยวและการตีบแคบทำให้เกิดความผิดปกติ สิ่งที่เฉินชางต้องทำต้องแยกและผ่าออกก่อน
ขั้นตอนนี้เป็นขั้นตอนที่สำคัญที่สุดของการผ่าตัดทั้งหมด แม้ว่าแผลเป็นจะมีความเสียหายที่เห็นได้ชัด แต่หลอดเลือดและเส้นประสาทใต้ผิวหนังยังคงสมบูรณ์แบบไร้ความเสียหาย ดังนั้นถ้าผ่าเนื้อเยื่อแผลเป็นออกโดยไม่ทำลายเส้นประสาทและหลอดเลือด ก็จะพอดีกับผิวหนังที่ปลูกถ่ายมา นี่เป็นขั้นตอนที่ยากที่สุด!
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เฉินชางสวมกล้องจุลทรรศน์พิเศษ พยายามทำให้ละเอียดอ่อนที่สุดเท่าที่จะทำได้
กระบวนการทั้งหมดละเอียดอ่อนมาก!
เฉินชางลงมืออย่างระมัดระวัง หลังจากนั้นใช้สายตาตัดสินส่วนที่เสียหาย กรีดใบมีดเป็นคลื่นในทุกมิลลิเมตร
ปีเตอร์ที่อยู่ข้างๆ ตื่นเต้นมาก เขาเห็นการลงมือของเฉินชางแล้วอดกลืนน้ำลายไม่ได้…
ตื่นเต้นเกินไปแล้ว…
การผ่าตัดรอยแผลที่ละเอียดอ่อนแบบนี้ เขาเห็นเป็นครั้งแรก!
แม้แต่ชั้นไขมันก็อยากรักษาไว้ แบบนี้ผลลัพธ์ของการปลูกถ่ายผิวหนังจะดีกว่า…
ไม่เลว!
การผ่าตัดรอยแผลเป็นของเฉินชางมีจุดเด่นสองอย่าง หนึ่งคือประณีต สองคือละเอียดอ่อน
ทั้งสองล้วนเป็นการกระทำที่ละเอียดอ่อน ซึ่งเกี่ยวข้องกับความคล่องแคล่วของเฉินชางอย่างมาก หากไม่มีความคล่องแคล่วเพียงพอ ก็ยากจะบรรลุผลสำเร็จ
ไม่เพียงแค่ปีเตอร์ สมาชิกในทีมของเขาก็อกสั่นขวัญแขวน จ้องมองการผ่าตัด แทบไม่กล้าหายใจด้วยซ้ำ
ปีเตอร์อดเงยหน้าขึ้นมองเฉินชางไม่ได้ เขาเป็นชายหนุ่มที่มีความสามารถระดับไหนกันเชียว
ทีมแพทย์เวชศาสตร์ความงาม CIS ของเขาก็เป็นทีมชั้นนำของทั้งอเมริกา แต่ไม่เคยได้ยินชื่อเขามาก่อน สมาคมเวชศาสตร์ความงามระดับโลกก็มีสมาชิกมากมาย การประชุมเล็กใหญ่มากมายปีเตอร์เจอมาหลายรอบแล้ว แต่ชายหนุ่มที่เก่งกาจขนาดนี้เขาเจอเป็นครั้งแรก!
ตอนที่เขากำลังตกใจอยู่นั่นเอง เฉินชางอดพูดไม่ได้ “ผูกเส้นเลือด”
ปีเตอร์อึ้ง มองหลอดเลือดฝอยภายใต้รอยแผลเป็นแล้วอดกลืนน้ำลายไม่ได้ ลำบากใจไม่น้อย นี่พวกเขาจะผูกอย่างไร…ทั้งเยอะทั้งบางขนาดนี้…
ปีเตอร์ลังเลเล็กน้อย เฉินชางอดถอนหายใจไม่ได้ “คุณเอามา ผมทำเอง!”
หนึ่งประโยค ทำให้ปีเตอร์หน้าแดงก่ำ…
ผมเป็นหมอเวชศาสตร์ความงามที่เก่งที่สุดในอเมริกา…ใช่ไหม
แต่…กลับถูกรังเกียจเสียอย่างนั้น…
สมาชิกในทีมหลายคนที่อยู่ด้านหลังจงใจกระแอม หันหน้าหนี แกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน
ปีเตอร์อดแอบก่นด่าไม่ได้
การผ่าตัดดำเนินต่อ หลังจากผ่าแผลเป็นออกแล้ว เฉินชางเริ่มศัลยกรรมใบหน้าอย่างระมัดระวัง ทั้งกระบวนการดูเหมือนการแกะสลักอย่างพิถีพิถัน บรรดาคนที่อยู่ข้างหลังเห็นแล้วอุทานด้วยความตกใจอย่างอดไม่ได้
และจากกล้องวงจรในห้องผ่าตัด เลน่าคอร์นอดหน้าแดงไม่ได้!
ทำไมตนถึงพาพวกคนไม่ได้เรื่องพวกนี้มา…
เสียเงินมากขนาดนี้ กลับปลูกฝังให้ออกมาเป็นพวกที่น่าประหลาดใจแบบนี้!
ส่วนเจิ้งกั๋วถานกลับพึงพอใจมาก!
เลน่าคอร์นอดพูดพร้อมรอยยิ้มไม่ได้ “เจิ้ง ที่แท้คุณเฉินคนเดียวก็ผ่าตัดครั้งนี้ได้แล้ว คุณรู้สึกว่าเสียเงินเปล่าหรือเปล่า”
เจิ้งกั๋วถานอึ้ง อดยิ้มไม่ได้ “ไม่ครับ อย่างน้อยก็ได้เห็นเรื่องน่าสนุก คุณดูหน้าของพวกปีเตอร์สิครับ ไม่รู้สึกว่าตลกมากเหรอครับ ฮ่าๆ…ผมรู้สึกว่าการได้เห็นทีมของเลน่าคอร์นเป็นผู้ชม เป็นเรื่องที่ดีใจมาก”
เลน่าคอร์นอึ้งงัน ก่อนพลันหัวเราะฮ่าๆ ขึ้นมา
ทว่าครู่หนึ่งหลังจากนั้น เลน่าคอร์นอดพูดไม่ได้ “แต่คุณเฉินเก่งมากนะครับ!”
เจิ้งกั๋วถานพยักหน้า “อืม ความจริงสิ่งที่น่ากลัวไม่เพียงแค่เรื่องนี้ แต่เป็นความไวในพัฒนาการของเขา เขาเก่งกว่าเมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมามาก”
ประโยคนี้ทำให้เลน่าคอร์นเงียบไป
ในห้องผ่าตัดตอนนี้ การลงมือของเฉินชางประณีตขึ้นเรื่อยๆ และการออกแบบก็แม่นยำอย่างที่สุด พิถีพิถันทุกรายละเอียดทุกขั้นตอน…
หากบอกว่าเริ่มแรกปีเตอร์ตะลึงในการลงมือที่ละเอียดอ่อนของเฉินชาง ถ้าอย่างนั้นหลังจากนั้นก็คือตกใจกับความมุ่งมั่นในความสมบูรณ์แบบที่เฉินชางมีต่อสัดส่วน รายละเอียดและผิวหนังทุกชิ้น!
ซึ่งละเอียดถี่ถ้วนยิ่งกว่าคอมพิวเตอร์ของพวกเขาและอุปกรณ์ที่เลน่าคอร์นลงทุนไปสิบล้านดอลลาร์เสียอีก!
นี่ยังเรียกเขาว่ามนุษย์ได้อีกเหรอ
ปีเตอร์ยืนอยู่ข้างๆ ช่วยอะไรไม่ได้เลยสักนิด
เป็นผู้ชมไปเถอะ…
สมาชิกที่อยู่ข้างหลังทั้งสี่ก็นิ่งดูสถานการณ์ ตะลึงกันไป…
เฉินชางเงยหน้าขึ้นมองทุกคน พบว่าทั้งห้าคนล้วนถอยหลังก้าวหนึ่งโดยพร้อมเพรียงกัน พลันถอนหายใจ
พวกปีเตอร์หน้าแดงระเรื่อเล็กน้อย
ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่อยากช่วย…แต่ไม่รู้จะช่วยอย่างไรต่างหาก!
จนปัญญา…
เวลาในการผ่าตัดครั้งนี้ถูกขยายออกไปอีกครั้ง
เมื่อคนอื่นดีกับเรา เราก็ต้องดีกับคนอื่น!
เฉินชางพยายามออกแบบรูปหน้าที่เหมาะกับจางอ้ายเซียงที่สุด ในเมื่อจะศัลยกรรม แน่นอนว่าจะต้องออกแบบให้ดีที่สุด
ศัลยกรรมตาชั้นในและชั้นนอก ลบริ้วรอยด้วย SMAS ซ่อมแซมหนังตา…
การผ่าตัดครั้งนี้ดำเนินอยู่เกือบสี่ห้าชั่วโมง!
ระหว่างนั้นเฉินชางใช้น้ำยา Stamina Potion ไปสองขวด
เพราะการลงมือที่ประณีตแบบนี้กินแรงมาก แม้แต่พวกปีเตอร์ที่ยืนอยู่ข้างๆ ยังอดถอนหายใจไม่ได้ อย่าว่าแต่ผ่าตัดนานขนาดนี้ แค่ยืนอยู่ตรงนั้นไม่กี่ชั่วโมงยังรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย!
มองการผ่าตัดในกล้องวงจรปิด เจิ้งกั๋วถานอดถอนหายใจไม่ได้ พลันพูดกับเลน่าคอร์น “ได้เป็นเพื่อนกับเฉินชาง คุณได้เปรียบแล้ว”
เลน่าคอร์นไม่ได้ปฏิเสธ
เวลาค่อยๆ ล่วงเลยไป ในที่สุดการผ่าตัดก็เสร็จสิ้น!
ตอนที่เฉินชางขยับฝีเท้าออก ตอนที่ทุกคนเห็นใบหน้าใหม่ของจางอ้ายเซียง ทุกคนต่างตะลึง!
น่าทึ่ง!
น่าทึ่งมากจริงๆ!
จู่ๆ เจิ้งกั๋วถานที่ชมการผ่าตัดอยู่ในห้องทำงานด้านนอกก็ลุกพรวด สีหน้าตะลึงเล็กน้อย
ใบหน้านี้…
นี่ทำให้สองมือของเจิ้งกั๋วถานสั่นเล็กน้อย
นานเท่าไหร่แล้ว!
นี่คงจะเป็นจางอ้ายเซียงที่งดงามที่สุดในความทรงจำของเจิ้งกั๋วถานแล้ว
ไม่คิดว่าหลังจากผ่านไปนานขนาดนั้นยังได้เห็นอีก!
นี่ทำให้เจิ้งกั๋วถานหายใจถี่ ตื่นเต้นไปหมด ดึงเลน่าคอร์นเอาไว้
เลน่าคอร์นเองก็พูดสะเปะสะปะ “โอ้! พระเจ้า…เขาทำอะไรลงไปกันแน่…”
แม้ตอนนี้เพิ่งผ่าตัดเสร็จ ยังต้องพักฟื้นในระยะหลัง แต่เค้าโครงถูกกำหนดแล้ว
พวกปีเตอร์ที่อยู่ในระยะไกลสบตากันไปมา ในสายตาเต็มไปด้วยความยากจะเชื่อ
ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นกับตา พวกเขาไม่กล้าเชื่อฉากนี้แน่
เฉินชางช่างเป็นอัจฉริยะคนหนึ่งจริงๆ!
ไม่สิ…
เขาคือพระเจ้า…
ใช่ว่าเจิ้งกั๋วถานจะไม่เคยเห็นคนสวย มาถึงฐานะและตำแหน่งระดับเขา คนสวยรูปแบบไหนที่ไม่ได้เห็น
ทว่านี่คงจะเป็นจางอ้ายเซียงที่สวยที่สุดเท่าที่เขาเคยเห็นแล้ว!
ไม่ผิด!
เฉินชางใช้ใบหน้าของจางอ้ายเซียงเป็นฐาน ออกแบบสัดส่วน มุมมองที่เหมาะสมกับเธอที่สุด
จึงได้มีผลลัพธ์อย่างวันนี้!
เลน่าคอร์นสูดหายใจเข้าลึกๆ ครั้งหนึ่ง “นี่ผมเป็นเพื่อนกับพระเจ้าเหรอเนี่ย และใช้เพียงเพชรสีชมพูห้ากะรัตเม็ดหนึ่งเท่านั้น…ผมได้เปรียบเกินไปแล้วหรือเปล่าครับ”
เจิ้งกั๋วถานพึมพำกับตัวเอง “ตอนที่ผมรู้จักกับพระเจ้าที่คุณพูดถึง ใช้เงินเพียงหนึ่งหมื่นดอลลาร์เท่านั้น!”
