บทที่ 234 ผมอยากให้คุณนอนกับผมสักพัก
บทที่ 234 ผมอยากให้คุณนอนกับผมสักพัก
เซี่ยชิงหยวนบิดที่จับประตู พลางผลักประตูให้เปิดออกแล้วเดินเข้าไป
ตอนนี้ฉู่ซิงอวี่กำลังยืนอยู่หน้าโต๊ะของเสิ่นอี้โจว เพื่อรอให้เขาลงนามในเอกสาร
เมื่อเห็นเซี่ยชิงหยวน ฉู่ซิงอวี่ตกใจอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็ฟื้นตสติอย่างรวดเร็วแล้วกล่าวทักทายว่า “คุณนาย”
เมื่อได้ยินแบบนี้ เสิ่นอี้โจวก็เงยหน้าขึ้นจากกองเอกสารและมองไปที่เซี่ยชิงหยวน
ความตื่นตระหนกฉายวาบในดวงตาของเขา “คุณมาที่นี่ทำไม?”
เขายืนขึ้น “ไม่สิ ผมหมายถึงว่า ทำไมคุณไม่โทรมาหาก่อนที่คุณจะมาผมจะได้เรียกให้เสี่ยวหลิวไปรับคุณ”
เมื่อเห็นใบหน้าของเสิ่นอี้โจวที่ดูเหนื่อยล้า มุมริมฝีปากของเซี่ยชิงหยวนก็พลันกระตุกขึ้น “ฉันเกรงว่าคุณจะยังไม่ได้กินข้าว ฉันเลยมาที่นี่น่ะ”
ขณะที่พูด เธอก็ยกกล่องอาหารในมือขึ้น
เมื่อเห็นสิ่งนี้ ฉู่ซิงอวี่กล่าวว่า “เลขาธิการครับ งั้นผมขอตัวก่อนแล้วเดี๋ยวจะกลับมาหลังพักเที่ยงนะครับ”
เสิ่นอี้โจวลูบคิ้วแล้วพูดว่า “ไปเถอะ”
ทันทีที่ประตูสำนักงานปิดลง บรรยากาศความเข้มงวดรอบ ๆ เสิ่นอี้โจวก็สลายหายไป ขณะที่เดินเข้าหาเซี่ยชิงหยวน เขาเดินไปที่ด้านข้างของเธอด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่นบนใบหน้า
เขาหยิบกล่องอาหารในมือของภรรยา แล้วดึงเธอให้นั่งลงบนโซฟา “คุณเหนื่อยไหม?”
เขาพูดพลางหยิบกระดาษทิชชูแผ่นหนึ่งออกมาจากโต๊ะ แล้วเช็ดเหงื่อจากหน้าผากของเธออย่างอ่อนโยน
ตอนนี้เป็นช่วงต้นฤดูใบไม้ร่วง อุณหภูมิจะลดลงเมื่อเทียบกับฤดูร้อน ทว่าเนื่องจากภัยแล้ง อุณหภูมิจึงขยับสูงขึ้นเมื่อเทียบกับปีก่อนหน้า
เซี่ยชิงหยวนขี่จักรยานสามล้อมาตลอดทาง จึงมีเหงื่อออกทั่วร่างกายและพวงแก้มของเธอก็แดงเรื่อเช่นกัน
หญิงสาวส่ายหน้า “ฉันเหนื่อยแค่ไหน ก็ไม่เหนื่อยเท่าคุณหรอก”
จากนั้นเธอก็เปิดกล่องอาหาร กล่องหนึ่งเต็มไปด้วยโจ๊ก ส่วนอีกกล่องหนึ่งเป็นไข่กวนมะเขือเทศและฟักทองนึ่ง
เธอเอ่ยว่า “ยำค่อนข้างมีรสจัด ฉันเลยไม่ได้เอามาให้คุณ”
พอได้ยินแบบนั้น เสิ่นอี้โจวก็ยิ้มและพูดว่า “เท่านี้ก็ยอดเยี่ยมมากแล้ว”
เห็นได้ว่าทุกจานที่ภรรยาของเขาทำถูกจัดมาให้เข้ากันอย่างลงตัว
เซี่ยชิงหยวนหยิบตะเกียบคู่หนึ่งออกมา แล้วเดินไปที่อ่างล้างหน้าด้านข้างเพื่อล้างทำความสะอาด และพูดว่า “ยังไงก็ตาม ฉันไม่สนใจว่าคุณจะยุ่งแค่ไหน ขอแค่คุณต้องกินให้ดีเมื่อถึงเวลา”
เสิ่นอี้โจวก็เดินตามเธอไปด้วย พร้อมกับล้างมือของเขาและพูดด้วยรอยยิ้ม “ตกลงครับ”
เมื่อเช้าเขากินอาหารเช้าแบบง่าย ๆ จากนั้นก็ไปประชุม และก็ยุ่งกับงานต่าง ๆ มากมายจนถึงตอนนี้
เดิมทีเขาวางแผนที่จะขอให้ฉู่ซิงอวี่ไปเอาอาหารจากโรงอาหารมาให้เขา แต่สุดท้ายเซี่ยชิงหยวนก็มาถึงเสียก่อน
เธอยื่นตะเกียบให้ผู้เป็นสามี “กินสิ”
เสิ่นอี้โจวยิ้มและพยักหน้า “ตกลง ผมเชื่อฟังคุณอยู่แล้ว”
สิ่งที่เซี่ยชิงหยวนปรุงมาคือโจ๊กที่มีซี่โครงตุ๋นนุ่ม ๆ อยู่ข้างใน และมันเทศที่ละลายแล้ว เรียกได้ว่าเป็นอาหารที่กินได้คล่องคอมาก
เซี่ยชิงหยวนยืนดูเสิ่นอี้โจวกินจนเสร็จ
เธอจึงเก็บกล่องอาหารกลางวันแล้วพูดว่า “ไปเดินเล่นเพื่อย่อยอาหารกันเถอะ แล้วก็พักผ่อนนะ”บราวนี่ออนไลน์
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เสิ่นอี้โจวก็เปิดปากปฏิเสธทันที “ชิงหยวน ผม…”
เซี่ยชิงหยวนขัดจังหวะเขาทันที “นี่คุณ หลายวันที่ผ่านมานี้เวลาพักเฉลี่ยของคุณมีแค่กี่ชั่วโมง? คุณไม่ได้ทำจากเหล็ก คุณทำงานโดยไม่พักได้เหรอ? หลังจากพักผ่อนคุณจะยิ่งทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพมากกว่าเดิมอีกต่างหาก และอีกอย่างทั้งศาลากลางไม่สามารถเดินหน้าต่อได้หากไม่มีคุณรึไง?”
ตอนนี้ดวงตาของเสิ่นอี้โจวแดงก่ำแล้ว
มันแสดงให้เห็นว่าเขาอดนอนมามาก
สิ่งที่เซี่ยชิงหยวนพูดนั้นมีเหตุผล เสิ่นอี้โจวไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากพยักหน้ายินยอม
แต่เธอพูดผิดไปอย่างหนึ่ง ตอนนี้ทั้งศาลากลางถ้าไม่มีเขาแล้วก็แทบจะเดินหน้าต่อไม่ได้เลยจริง ๆ
ถือเป็นครั้งแรกที่เหล่าข้าราชการระดับสูงต้องเผชิญกับสถานการณ์ที่รุนแรงเช่นนี้นับตั้งแต่พวกเขาเข้ามามีอำนาจ
พวกเขาพบว่าทุกคำแนะนำของเสิ่นอี้โจวนั้นตรงประเด็นและมีประสิทธิภาพมาก
โดยไม่รู้ตัวเลยว่า ทั้งทีมข้าราชการระดับสูงของศาลากลางทั้งหมดได้ยึดตามความเห็นของเสิ่นอี้โจวเป็นความเห็นชี้นำหลัก
เขาดึงเธอเข้ามาและเกลี้ยกล่อมเบา ๆ “ได้ ๆ ผมจะนอนนะ”
หลังจากเพียงครู่หนึ่ง เซี่ยชิงหยวนก็ลากเขาไปเดินย่อยที่ทางเดินและค่อยกลับเข้ามาในห้องสำนักงานของเขาอีกรอบ
เซี่ยชิงหยวนปิดประตู ดึงผ้าม่านมาปิดแล้วพูดว่า “เอาล่ะ คุณนอนพักสักครึ่งชั่วโมงแล้วฉันจะปลุกเองเมื่อถึงเวลา”
เสิ่นอี้โจวไม่เพียงแต่ไม่รู้สึกอึดอัดใจกับพฤติกรรมกึ่งก้าวร้าวบงการของเธอ กลับกันในใจของเขาอบอวลไปด้วยความอบอุ่น
เธอใช้วิธีนี้ดูแลเขาและสนับสนุนเขา
ทันทีที่แขนยาว ๆ ของเขาเหยียดออก เขาก็ดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนให้นั่งบนร่างกายของเขา
เขากอดเธอและพูดว่า “นอนกับผมสักพักได้ไหม?”
หลังจากที่เขาอาบน้ำเสร็จเมื่อคืน เธอก็หลับไปอีกแล้ว
เขาไม่กล้าปลุกเธอเลย ทำเพียงนอนข้าง ๆ เธออย่างเงียบ ๆ เท่านั้น
หลังจากนอนไปสี่หรือห้าชั่วโมง เขาก็ตื่นและไปทำงานอีกครั้ง
เซี่ยชิงหยวนผงะกับการกระทำของเขา
ในช่วงที่เขางานยุ่งมากแบบนี้ เธอไม่กังวลว่าเสิ่นอี้โจวจะทำอะไร
แต่นี่เป็นที่สำนักงาน ถ้ามีคนเข้ามามองหาเขาและเห็นพวกเขาสองคนบนเตียงมันจะดูแย่เอานะ
เสิ่นอี้โจวซบศีรษะลงตรงคอเรียวยาวของเธอ สูดกลิ่นหอมของภรรยาเข้าลึก ๆ แล้วพึมพำ “นอนกับผมนะ ทุกวันนี้ผมนอนหลับไม่สนิทเลยเวลาคุณไม่อยู่บ้าน”
เสียงของเขาที่มักจะเย็นชา ดื้อรั้น และไร้ความรู้สึก ตอนนี้มันคล้ายกับเขากำลังกึ่งพูดคำอธิษฐาน ทำให้เซี่ยชิงหยวนรู้สึกเป็นทุกข์มาก
เธอยื่นมือออกไปและโอบกอดศีรษะของชายตรงหน้าไว้ “ตกลงค่ะ…”
มุมปากของเสิ่นอี้โจวยกขึ้น เขาเอ่ยว่า “ภรรยาของผมดีที่สุด”
มีหมอนเพียงใบเดียวบนเตียงของเขาและเสิ่นอี้โจวนอนตะแคงข้าง มือข้างหนึ่งวางบนศีรษะ ส่วนอีกข้างหนึ่งก็ยื่นไปหาเธอ
ในดวงตาของเขามีร่องรอยของน้ำใส ๆ ราวกับว่าต้องแสง
ไม่ชัดเจน แต่มีเสน่ห์เพียงพอ
เซี่ยชิงหยวนยื่นมือของเธอไปหาเขาและวางมือเล็ก ๆ ไว้ในฝ่ามือของผู้เป็นสามี
ขณะที่ฝ่ามือถูกเขากุมด้วยความอ่อนโยน ตัวเธอก็ตกอยู่ในอ้อมแขนของผู้เป็นสามี
เขาหันกลับมาและจูบริมฝีปากของเธอเบา ๆ “ในช่วงหลายวันที่ผ่านมาผมอยากจะนอนกอดคุณเหลือเกิน”
เซี่ยชิงหยวนเงยหน้าขึ้นมองเขา ดวงตาของเขาร้อนแรงเกินไป ขนตาของเธอสั่นโดยไม่คาดคิด และไม่กล้ามองนานนัก
เธอสะดุดและพูดว่า “ที่นี่คือสำนักงานของคุณนะ อย่าทำอะไรรุ่มร่ามสิ”
เมื่อเธอเพิ่งเข้ามา เธอพบว่าห้องของเลขานุการอยู่ตรงประตูสำนักงานของเสิ่นอี้โจวและคนข้างนอกสามารถได้ยินสิ่งที่เกิดขึ้นภายในได้หากเธอตะโกนครวญคราง
เมื่อได้ยินเช่นนี้เสิ่นอี้โจวก็ยิ้มกริ่ม
หน้าอกของเขาสั่นไหว พลางขยับเข้าใกล้แนบลำตัวเข้ากับเธอ “ผมแค่อยากให้คุณนอนกับผม คุณคิดไปถึงไหนเนี่ย”
เซี่ยชิงหยวนคิดเพียงว่าเขาล้อเล่นตามปกติ เธอจะรู้ได้ยังไงว่าการได้พบเขาอีกครั้งเรื่องมันจะเป็นแบบนี้?
