บทที่ 253 ต้องการอยู่ทุกวัน
บทที่ 253 ต้องการอยู่ทุกวัน
เซี่ยชิงหยวนกลัวมากจนเธออุทานออกมา “ว้าย!”
เธอพยายามอย่างมากที่จะไม่ให้เขากอด “ระวังแผลด้วยสิ”
เสิ่นอี้โจวยังคงรักษาท่าทางที่กอดเธอไว้ และพูดด้วยรอยยิ้มบาง ๆ “งั้นคุณก็ขึ้นมาเองไหม?”
พอได้ยินแบบนั้นเซี่ยชิงหยวนก็คิดในใจ ทำไมประโยคมันฟังดูคลุมเครือจัง?
เสิ่นอี้โจวไม่รอให้เธอตอบสนอง เขานอนตะแคงบนเตียงและเหล่ตาเพื่อมองเธอ
เมื่อเห็นเซี่ยชิงหยวนยืนอยู่ตรงนั้นโดยไม่ขยับ เขาจึงเอื้อมมือไปหาเธอและเลิกคิ้วขึ้น
หญิงสาวยอมเดินไปและยืนอยู่ข้างเตียง “สัญญาก่อน คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ทำเรื่องไม่ดีนะ”
เสิ่นอี้โจวเงยหน้าขึ้นมองเธอทันที “เรื่องไม่ดี? อะไรคือทำเรื่องไม่ดี?”
เขาจับมือของเธอและดึงให้ตกลงมา โดยนั่งอยู่ในอ้อมแขนของเขา
มือใหญ่ของเขากดลงบนต้นขาเรียว และลูบไล้ขึ้นเรื่อย ๆ “คุณสอนผมหน่อยได้ไหม?”
ลมหายใจของเขาอยู่ใกล้คอของเธอ และเมื่อเขาพูด เธอก็รู้สึกเหมือนมีขนปุยลูบไล้บนคออย่างไรอย่างนั้น
ความสนใจของเซี่ยชิงหยวนอยู่ที่มือของเขาที่ต้นขา โดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว มืออีกข้างก็ลูบไล้อย่างระมัดระวังตรงที่ท้องน้อยของเธอแล้ว
เซี่ยชิงหยวนต้องการขัดขืนโดยไม่รู้ตัว
เสิ่นอี้โจวจับเธอไว้และโอบไว้ในอ้อมแขนแกร่งของเขา “อย่าขยับสิ ผมจะนวดให้คุณ”
มือของเขาลูบผ่านเสื้อบาง ๆ ไปยังที่ผิวหนัง ความร้อนที่เริ่มจากท้องน้อยของเธอแผ่ซ่านประหนึ่งคลื่นที่กระจายออกไปโดยรอบ
เธออดไม่ได้ที่จะเกร็งตัวทันที
ทันใดนั้น เธอก็ได้ยินเสิ่นอี้โจวพูดว่า “ต้องนวดให้มากขึ้นนะ ในอนาคตเมื่อมันใหญ่ขึ้น คุณก็จะรู้สึกสบายขึ้นด้วยไง”
ฝ่ามือใหญ่อีกข้างที่จับขาของเธอเริ่มไล้ขึ้นไปยังส่วนที่อ่อนนุ่มของหน้าอก “นี่ก็เหมือนกัน มันต้องถูกนวดให้มากขึ้น แล้วมันจะดีขึ้นตาม”
เซี่ยชิงหยวนทนไม่ได้อีกต่อไป
แต่ยิ่งเธอดิ้นหนีมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งถูกนวดมากขึ้นเท่านั้น
เซี่ยชิงหยวนจ้องไปที่เขา “มันดีสำหรับคุณหรือดีสำหรับฉันกันแน่?”
แน่นอนว่าเธอเคยได้ยินผลของการนวดมือที่เสิ่นอี้โจวกล่าว
แค่ว่าตอนนี้ก็ไม่เล็กแล้วเหมือนกัน และถ้าเธออายุมากขึ้นด้วย เวลาที่เธอใส่เสื้อผ้าก็จะยิ่งดูชัดเจนเกินไป
เธอไม่ชอบความพลิ้วไหวที่เกิดขึ้นในทุกย่างก้าว
เธอจำได้ว่าตอนที่เธออยู่ม.ปลาย มีนักเรียนหญิงคนหนึ่งในชั้นเรียนที่มีพัฒนาการด้านร่างกายเร็วกว่าคนอื่น นักเรียนหญิงคนนี้มักจะมาสายและดึงดูดสายตาเพื่อนร่วมชั้นหลายคนเสมอ
ทันทีที่นักเรียนหญิงคนนั้นเข้ามาในห้องเรียน เสียงของการท่องหนังสือในชั้นเรียนมักจะเบาลง
และขณะที่เดินผ่านทางเดิน นักเรียนชายทั้งสองข้างก็อดไม่ได้ที่จะจ้องมอง
เพื่อนร่วมชั้นหญิงในชั้นเรียนก็แอบนินทาเรื่องนี้ และเรียกเธอว่าจิ้งจอกที่จงใจล่อลวงผู้คน
ดังนั้นในใจของเซี่ยชิงหยวนจึงไม่ชอบหน้าอกใหญ่เป็นพิเศษบราวนี่ออนไลน์
เมื่อได้ยินแบบนี้ เสิ่นอี้โจวยิ้มและพูดว่า “โดยธรรมชาติแล้ว มันดีสำหรับเรา”
ขณะที่พูดอย่างนั้น เขาก็ดึงเธอให้นอนลง และเซี่ยชิงหยวนก็นอนเผชิญหน้ากับเสิ่นอี้โจว
ก่อนที่เธอจะทันได้ตอบโต้ แขนของเธอก็ถูกเสิ่นอี้โจวยกขึ้นและเขาก็ถลกแขนเสื้อของเธอขึ้นตามแล้ว
แน่นอนว่าเซี่ยชิงหยวนถูกหลอกอีกตามเคย
เมื่อเธอพบว่าเสิ่นอี้โจวจ้องมองไปแถว ๆ ข้อศอกของเธอ คิ้วของเขาก็ขมวดเบา ๆ เธอก็พลันเข้าใจในทันที
เซี่ยชิงหยวนต้องการดึงแขนของตัวเองออก “อย่ามองมันนะ”
แต่เสิ่นอี้โจวจับมือของเธอไว้ “อย่าขยับ”
ขณะที่เขาพูด ชายหนุ่มก็เปิดแขนเสื้ออีกข้างของเธอด้วย
กลับมาจากแสวงบุญได้เกือบสัปดาห์แล้ว บาดแผลตามร่างกายของเธอเริ่มตกสะเก็ด
แต่เพราะว่ามันไม่ได้รับดูแลที่ดีมาตั้งแต่แรก ถึงบางส่วนจะได้รับการเยียวยาแล้ว แต่ก็เป็นแผลซ้ำแล้วซ้ำอีก ทำให้เกิดการบาดเจ็บมากขึ้นตามมาด้วย
ความทุกข์พลันฉายในดวงตาของเสิ่นอี้โจว
เขาลุกขึ้น พลางนำกล่องไม้เล็ก ๆ เมื่อกี้มาอีกรอบ และหยิบครีมขวดที่ใหญ่กว่าออกมาอีกขวด ขณะเปิดฝาขวด เขาพูดว่า “ขวดเมื่อกี้สำหรับผิวไหม้จากแสงแดด และขวดนี้สำหรับบาดแผล ตอนนี้แผลของคุณเพิ่งตกสะเก็ด ดังนั้นคุณสามารถใช้มันได้เลย”
เขาทายาให้เธอก่อนจะแปะปลาสเตอร์ให้เซี่ยชิงหยวน
เซี่ยชิงหยวนเงยหน้าขึ้นมองเขา
แสงส่องมาจากด้านข้างชายตรงหน้า เงาตื้น ๆ ตกลงบนสันจมูกสูงและขนตาดำราวอีกา ยามเมื่อขนตาลดลง ดวงตาของเขาก็จดจ่ออยู่กับที่
เซี่ยชิงหยวนมองลงไปที่ริมฝีปากของเขา
ริมฝีปากของเสิ่นอี้โจวค่อนข้างบาง แต่ก็มีรูปลักษณ์ที่สวยงาม
เซี่ยชิงหยวนเคยได้ยินพวกคนเฒ่าคนแก่พูดว่าโชคดีสำหรับผู้ชายที่มีริมฝีปากบาง แต่ดูเหมือนว่าจะไม่เป็นแบบนั้นเลย
ในขณะที่คิดอย่างบ้าคลั่ง เสิ่นอี้โจวก็เลิกขนตาขึ้นทันเวลาแล้วจับได้ว่าเธอมองมาที่เขาอยู่
เสิ่นอี้โจวยกยิ้ม “ผมดูดีใช่ไหมล่ะ?”
เซี่ยชิงหยวนหน้าแดง พลางมองไปทางอื่นทันที “งั้น ๆ แหละ”
แต่ในขณะเดียวกัน ส่วนของใต้ท้องน้อยเสิ่นอี้โจวเริ่มแข็งขึ้น “ในเมื่อผมดูธรรมดา แล้วทำไมคุณถึงมองอย่างหลงใหลแบบนั้นล่ะ?”
เซี่ยชิงหยวนไม่รู้ว่านานแค่ไหนแล้วที่เสิ่นอี้โจวพบว่าตัวเธอกำลังมองเขา
จากนั้นเธอก็หันหน้ามามองเขาและเชิดคางของเขาขึ้นด้วยนิ้วของเธอ “คุณคือคนของฉัน ฉันมองคุณแบบถูกกฎหมายนะ”
นี่คือสิ่งที่เขาพูดเมื่อกี้นี้
มืออีกข้างของเสิ่นอี้โจวซึ่งไม่ได้ทาครีมก็จับนิ้วของเธอ “คุณกำลังบอกใบ้อะไรกับผมหรือเปล่า?”
เมื่อเห็นดวงตาของเสิ่นอี้โจวมืดลง เซี่ยชิงหยวนไม่สนใจแล้วว่าเขากำลังทาครีมอยู่หรือไม่ เธอยกเท้าเรียวขึ้นยันหัวไหล่ของเขาอย่างไม่เกรงใจทันที “ทำตัวดี ๆ หน่อย!”
เสิ่นอี้โจวมองเท้าที่สัมผัสเขาด้วยสายตาอันลึกล้ำ
มือใหญ่ลูบไล้ผิวนวลเนียนบนต้นขาของเธอที่ยกขึ้นมา นี่เป็นหนึ่งในไม่กี่แห่งที่เธอปกป้องได้ดีหลังจากแสวงบุญ
เธอได้ยินเขาพูดว่า “ท่าทางนี้ดีเลยนะ เราสามารถลองได้”
เซี่ยชิงหยวน “!”
เธอรีบดึงขากลับทันที
แต่การเคลื่อนไหวนั้นเร็วมากจนหลังเท้าของเธอเตะแก้มของเสิ่นอี้โจวโดยไม่ได้ตั้งใจ
แรงไม่หนักเกินไป แต่มันทิ้งรอยแดงไว้บนแก้มของเขาชัดเจน
เสิ่นอี้โจวเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลในช่วงเวลานี้ และเขาไม่ได้ถูกแสงแดดมากนัก ดังนั้นรอยแดงจึงชัดเจนมาก
เซี่ยชิงหยวนรู้สึกอับอายขึ้นมา
เธอรีบเอื้อมมือไปลูบแก้มของเขาแผ่วเบา “อย่าถือสาเลยนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ”
เสิ่นอี้โจวไม่ตอบในทันที
มือของเขาที่อยู่บนตักของเธอไม่ขยับ และเขาโน้มตัวเข้าหา “ไม่เป็นไร ผมไม่โกรธหรอก”
เขาหยุดชั่วคราว สังเกตสีหน้าของเธอที่เปลี่ยนไป “ครั้งหน้า มาลองกันไหม?”
ทุกครั้งที่เขาจงใจแกล้งเธอ เสียงของเขาจะต่ำและทุ้มเหมือนเชลโลที่ไพเราะจนทำให้ผู้คนมึนเมา
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเสียงตอนจบประโยคของเขาที่ดังขึ้นโดยไม่รู้ตัว ซึ่งมีความหมายที่มีเสน่ห์เสมอ
เซี่ยชิงหยวนรู้สึกว่าฝ่ามือขนาดใหญ่บนขาของเธอเหมือนเหล็กตีตรา มันกำลังเผาไหม้ร่างกายของเธอทั้งหมด
หญิงสาวพูดตะกุกตะกัก “ไว้เราค่อยพูดถึงเรื่องนี้เมื่อฉันดีขึ้นแล้วกัน”
เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ต้องการคุยกับเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้
แต่เสิ่นอี้โจวไม่ต้องการปล่อยเธอไป “ตราบใดที่เราไม่ต้องแตะเข่าของคุณ เราก็สามารถทำได้ทุกเมื่อ”
เซี่ยชิงหยวน “!”
ใบหน้าของเธอแดงก่ำ “คุณเลิกคิดเรื่องแบบนี้ทั้งวันจะได้ไหม? คุณมีความต้องการอยู่ทุกวันเลยรึไงเลขาธิการเสิ่น!”
เสิ่นอี้โจวหัวเราะเบา ๆ หน้าอกของเขาขยับขึ้นลง และจะเห็นได้ว่าเขาอยู่ในอารมณ์ที่มีความสุขมาก
ดวงตาของฟีนิกซ์ฉายประกาย “พอผมเห็นคุณ หัวของผมก็เต็มไปด้วยเรื่องพวกนี้แล้ว ผมเองก็ช่วยไม่ได้เหมือนกันนะ”
