บทที่ 260 ปีนขึ้นเตียง
บทที่ 260 ปีนขึ้นเตียง
จางอวี้เอ๋อติดตามฉู่ซิงอวี่ไปอย่างลับ ๆ และออกมาจากเงามืดหลังจากยืนยันว่าเสิ่นอี้โจวไม่สามารถมองเห็นได้อีกต่อไป
เธอก้าวไปข้างหน้า พลางช่วยพยุงฉู่ซิงอวี่จากอีกด้านหนึ่งและกระซิบกระซาบ “ให้ฉันช่วยนะ”
ระหว่างทางไปหอพักมีเพียงไฟถนนสลัว ๆ และฉู่ซิงอวี่ก็สูงจนบังจางอวี้เอ๋อเกือบทั้งหมด ชายหนุ่มอีกคนมองไม่เห็นว่าใครเป็นคนช่วยเขา แค่คิดว่าเป็นเพื่อนร่วมงานในหน่วย
เขาไม่ปฏิเสธและพยุงฉู่ซิงอวี่ไปพร้อมกับจางอวี้เอ๋อที่ช่วยประคองไปด้วยกัน
ฉู่ซิงอวี่ต้องการที่จะเปิดตาของเขาเพื่อดูว่าใครมาพยุงแขนอีกข้างของตัวเอง แต่เขาเมามากจนมองเห็นร่างที่มาใหม่เบลอไม่ชัดเจน
เมื่อพวกเขาไปถึงห้อง ทั้งสองก็วางฉู่ซิงอวี่ลงและกำลังจะจากไป
ในขณะนี้ ฉู่ซิงอวี่พึมพำบางอย่างและหันไป
จางอวี้เอ๋อพูดทันที “เขาบอกว่าเขาต้องการดื่มน้ำน่ะ”
ขณะที่เธอพูดก็เดินไปหยิบขวดน้ำบนโต๊ะด้วย “คุณไปช่วยส่งผู้นำคนอื่น ๆ ก่อนก็ได้ค่ะ เดี๋ยวฉันจะอยู่ต้มน้ำให้เขาแล้วจะออกไปทันที”
ชายหนุ่มไม่คิดมาก “งั้นผมไปก่อนนะ คุณทำอะไรก็ระวังหน่อยแล้วกัน”
พูดจบแล้วก็จากไป
เมื่อเห็นชายหนุ่มเดินจากไป จางอวี้เอ๋อก็แสดงสีหน้าเย้ยหยันและวางกาน้ำกลับลงบนโต๊ะ
เธอไปที่ประตูและปิดทันที
จากนั้นเธอเดินไปที่เตียงทีละก้าว มองไปยังฉู่ซิงอวี่ที่หลับตาด้วยความมึนเมา รอยยิ้มบนริมฝีปากของเธอก็ปรากฏ
หลังจากคืนนี้เธอจะเป็นคุณนาย!
ขณะที่กำลังคิดอยู่นั้น เธอก็ปลดกระดุมเสื้อผ้าของตัวเอง เธอแทบไม่สามารถหยุดรอยยิ้มพอใจบนใบหน้าของตัวเองได้ แม้แต่มือก็ยังสั่นเพราะความตื่นเต้น
เมื่อเธอปลดกระดุมเสื้อผ้าออกจนหมดแล้วกำลังจะปีนขึ้นเตียง จู่ ๆ ก็พบกับสายตาคู่หนึ่ง
เธอไม่รู้ว่าฉู่ซิงอวี่ตื่นขึ้นเมื่อไหร่ เขายังคงนอนอยู่แต่มองเธออย่างไร้อารมณ์
จางอวี้เอ๋อตัวสั่นทันที
ปล่อยไว้แบบนี้ไม่ดีแน่นอน
เธอต้องการให้แน่ใจว่าฉู่ซิงอวี่มีสติแล้ว
เธอก้าวไปข้างหน้าอย่างเงียบ ๆ และเอื้อมมือออกไป
“ออกไป!”
ทันใดนั้นฉู่ซิงอวี่ก็ตะโกนออกมาโดยปราศจากความลังเลจากริมฝีปากของเขา
เขามองไปที่จางอวี้เอ๋ออย่างเยือกเย็นพร้อมกับแสดงสีหน้าเยาะเย้ย
จางอวี้เอ๋อถูกตรึงไว้กับที่ราวกับว่าเธอตกลงไปในน้ำแข็ง
หัวสมองของเธอแล่นฉับไว คิดหาวิธีแก้ไขสถานการณ์ปัจจุบัน
หรือเธอควรจะตะโกนทันทีว่าถูกลวนลาม?
ในกรณีนี้ แม้ว่าฉู่ซิงอวี่จะไม่ต้องการแต่งงานกับเธอ เขาก็ทำได้เพียงต้องยอมรับเท่านั้น
แค่ว่ามันจะยากสำหรับเธอที่จะมีอนาคตที่ดีกับเขาบราวนี่ออนไลน์
เมื่อเทียบกับผลลัพธ์ที่อาจเกิดขึ้นกับวันที่ไร้ซึ่งความหวังในหมู่บ้านชนบท เห็นได้ชัดว่าจางอวี้เอ๋อเลือกอย่างแรก
เธอคว้าชายเสื้อที่เพิ่งปลดออกและกำลังจะอ้าปากตะโกน
เมื่อรู้ได้ถึงความตั้งใจของเธอ ฉู่ซิงอวี่ก็ระงับความเมาของตัวเอง ลุกขึ้นพรวดไปข้างหน้าและยัดหมอนเข้าไปในปากของเธออย่างไว
เขาพลักตัวเธอล้มลมไปที่พื้น บีบคอของเธอแน่น
เขาสะบัดหัวที่ยังง่วงงุน นัยน์ตาสีเข้มของเขาเต็มไปด้วยความขยะแขยง
“ถ้าไม่อยากตายก็ไสหัวออกไปซะ!”
ร่างกายของจางอวี้เอ๋อสั่นราวกับผีเข้า ทำไมทุกคนที่ดูภายนอกนั้นอ่อนโยน แต่จริง ๆ แล้วน่ากลัวขนาดนี้!
ทันใดนั้นเธอก็พลิกตัวและผลักเขาออกไป รีบลุกขึ้นจากพื้นแล้ววิ่งออกไปที่ประตูทันที
เมื่อเห็นแบบนี้ ฉู่ซิงอวี่ก็ล้มลงไปข้างหลังราวกับว่าร่างกายของเขาพังทลายลง
ร่างของเขากระแทกเข้ากับโต๊ะที่อยู่ใกล้เคียงอย่างแรง
เสียงดังทำให้เจ้าหน้าที่บริการในอยู่ห้องถัดไป ซึ่งกำลังส่งหัวหน้าอีกคนตกใจ
เขารีบแจ้งให้คนที่พามาให้เดินมาดู ก่อนจะพบว่าฉู่ซิงอวี่นอนอยู่บนพื้นและอาการดูไม่ปกติเท่าไหร่นัก
เขารีบไปช่วยฉู่ซิงอวี่ขึ้นนอนบนเตียง หลังจากนั้นก็ถอดรองเท้าและคลุมด้วยผ้านวม เขาก็ปิดประตูและจากไป
ขณะเดียวกันก็ไม่มีใครเห็นร่างที่ตื่นตระหนกเดินผ่านห้องที่เปิดโล่งห้องหนึ่ง และมีเสียงบ่นขี้เมาจากข้างใน
ร่างนั้นลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วหันหลังกลับเข้าไปในห้องที่ยังเปิดประตูอยู่แล้วปิดประตูลง
…
เซี่ยชิงหยวนรู้ว่าเสิ่นอี้โจวมีงานเลี้ยงตอนกลางคืน
เธอไม่กล้านอนหลับ เอาแต่นั่งรออยู่ที่บ้าน
เมื่อได้ยินเสียงรถมาจากประตู เธอก็รีบลุกขึ้นไปต้อนรับเขาทันที
เสิ่นอี้โจวเพิ่งลงจากรถ ดวงตาของเขาก็พันสดใส เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้เมา
เมื่อเห็นเธอออกมา เสิ่นอี้โจวก็โอบแขนรอบเอวของภรรยา “คุณนอนดึกขนาดนี้เลยเหรอ?”
เซี่ยชิงหยวนได้กลิ่นแอลกอฮอล์และบุหรี่จาง ๆ บนร่างกายของเขา ซึ่งน่าจะติดมาจากในงานเลี้ยง
เธอตบไหล่ของเขาเบาๆ “ก็ฉันกังวลเกี่ยวกับคุณนี่ ไม่ได้เหรอ?”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ดวงตาของเสิ่นอี้โจวก็อบอุ่นขึ้น “กลับเข้าบ้านกันเถอะ”
เมื่อกลับเข้าบ้าน เสิ่นอี้โจวนั่งบนโซฟาโดยเงยหน้าขึ้นและนวดขมับของตัวเอง
เซี่ยชิงหยวนนั่งลงและพูดว่า “ฉันทำให้นะ”
จากนั้นเธอก็จับมือของเขาออกและนวดขมับให้สามีอย่างเบามือ
เทคนิคเฉพาะของเซี่ยชิงหยวนช่วยบรรเทาความเหนื่อยล้าที่เกิดจากความเครียดสูงตลอดทั้งวันได้อย่างรวดเร็ว
เซี่ยชิงหยวนพูดว่า “พวกเขาไม่ได้ทำให้คุณลำบากในการดื่มคืนนี้หรอกเหรอ?”
เสิ่นอี้โจวหยุดชั่วคราวและพูดว่า “ไม่นะ”
โดยรวมแล้วบรรยากาศที่โต๊ะเหล้าค่อนข้างกลมกลืน หลังจากทุกคนได้ข่าวว่าเขาอาเจียนเป็นเลือดและไปโรงพยาบาล
สำหรับพวกตัวตลกที่กระโดดไปมาสองสามตัว เขาไม่มีอะไรต้องกังวลกับคนเหล่านั้น
เมื่อคิดถึงฉู่ซิงอวี่ที่เมา รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเสิ่นอี้โจว “ผมเกรงว่าคืนนี้เสี่ยวฉู่คงรู้สึกอึดอัดมากแน่ ดังนั้นเขาจึงกันเหล้าให้ผมและตัวเองก็ดื่มแทนไปไม่น้อยเลย”
เมื่อได้ยินแบบนี้ การเคลื่อนไหวของเซี่ยชิงหยวนก็ไม่ได้หยุด เธอยังคงยิ้มและพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นคุณก็ควรเพิ่มเงินเดือนให้เขาสักหน่อยในอนาคตนะ ครั้งนี้ที่คุณเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล เขาก็ช่วยได้มากเลย”
จากนั้นเธอก็จำได้ว่าครอบครัวของฉู่ซิงอวี่ไม่ได้ขาดแคลนเงิน เธอเลยอดไม่ได้ที่จะแอบถอนหายใจว่าตัวเองคิดตื้นเกินไป
นับตั้งแต่ที่ทั้งสองพูดคุยกันอย่างเปิดเผยและตรงไปตรงมา เมื่อพูดถึงฉู่ซิงอวี่และหลิงเยี่ยก็ไม่มีช่องว่างใดเลย มันเหมือนกับหัวข้อทั่วไปเท่านั้น
เสิ่นอี้โจวดึงมือที่นวดอยู่ของเซี่ยชิงหยวนแล้วพูดว่า “ถึงเวลาเลื่อนตำแหน่งให้เขาแล้วสินะ”
ขณะที่เขาพูด ชายหนุ่มก็ดึงเซี่ยชิงหยวนเข้ามาในอ้อมแขนอย่างแรงและกักขังเธอไว้
“แล้วผมล่ะ มีรางวัลอะไรให้ผมไหม?”
เขาดึงเซี่ยชิงหยวนและชุดนอนหลวม ๆ ก็เปิดออก เผยให้เห็นไหล่กลมเนียนของเธอ
หลังจากช่วงการบำรุงที่ผ่านมา ในที่สุดผิวของเธอก็ขาวขึ้น
แม้ว่าตัวเธอเองจะยังไม่พอใจ แต่เธอก็ขาวกว่าผู้หญิงหลายคนในมณฑลยูนนานแล้ว
เธอสังเกตเห็นว่าดวงตาของเสิ่นอี้โจวมืดลงและติดตามการจ้องมองของเขาโดยที่ไม่รู้ว่าเขากำลังมองอะไรอยู่
เธอรีบคว้าคอเสื้อแล้วพูดว่า “อยากได้รางวัลเหรอ? คุณต้องการของว่างตอนดึกไหมล่ะ?”
เสิ่นอี้โจวก้มหน้าลงแล้วกดหน้าผากกว้างไปหาเธอ “แต่ผมอยากกินคุณ”
เมื่อเขาพูด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยประกายบวกกับน้ำเสียงที่นุ่มนวลของเขาทำให้รู้สึกน่าสงสารไม่น้อยจริงๆ
หัวใจของเซี่ยชิงหยวนอ่อนลงทันที
เสิ่นอี้โจวพูดต่อ “เกือบสองเดือนแล้วนะ”
เขาจับมือภรรยาไว้ และให้เธอเอนกายกึ่งนอนลง “คุณไม่ต้องการผมบ้างเหรอ?”
