Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน – ตอนที่ 593 ลู่เซิ่ง

ตอนที่ 593 ลู่เซิ่ง

“หนึ่ง​ไห​ลอย​ล่อง​ ออก​ท่อง​หล้า​ยาก​กล้ำกลืน​ ยาม​เธอ​จากลา​ กรุ่น​กลิ่น​สุรา​หวน​ร่ำ​รส​วันวาน​…”

ใน​ห้อง​สัก​ห้อง​หนึ่ง​

หยาง​จงหมิง​สวม​หูฟัง​ ฟังเพลง​ลม​บูรพา​ร้าวราน​อย่าง​เงียบเชียบ​

เมื่อ​บทเพลง​มาถึงท่อน​ “ใคร​หนอ​กรีด​ผี​ผา​บรรเลง​ลม​บูรพา​ร้าวราน​” รอยยิ้ม​จางค่อยๆ​ ปรากฏ​บน​ใบหน้า​นิ่ง​สงบ​ของ​หยาง​จงหมิง​

“โน้ต​โบราณ​หรือ​ เป็น​อย่างนี้​นี่เอง​”

เขา​พยักหน้า​เล็กน้อย​ ดวงตา​เปล่งประกาย​จาง ๆ และ​เขา​เข้าใจ​แนวคิด​ใน​การ​สร้างสรรค์​เพลง​นี้​อย่าง​ถ่องแท้​

เด็ก​คน​นี้​ไม่ทำให้​เขา​ผิดหวัง​เลย​จริงๆ​

ส่วน​เรื่อง​การ​จัดอันดับ​ใน​ฤดูกาล​เพลง​ หยาง​จงหมิง​ไม่มีความเห็น​

ไม่รู้​ว่า​เริ่ม​ตั้งแต่​กี่​ปี​ที่แล้ว​ หลังจาก​ปล่อย​เพลง​ออก​ไป​แล้ว​ เขา​ก็​ไม่เคย​ดู​การ​จัดอันดับ​เพลง​เลย​

สำหรับ​หยาง​จงหมิง​แล้ว​ การ​เผยแพร่​บทเพลง​ เท่ากับ​บรรลุเป้าหมาย​แล้ว​

การ​คว้า​อันดับ​ที่หนึ่ง​นั้น​ไม่ใช่เป้าหมาย​ของ​เขา​

ทันใดนั้น​เอง​

โทรศัพท์มือถือ​ก็​ดัง​ขึ้น​

หยาง​จงหมิง​มอง​ไป​ยัง​คำ​ว่า​ ‘ลู่​เซิ่ง’ ซึ่งเขียน​เด่นชัด​บน​หน้าจอ​ มุมปาก​ของ​เขา​ยกขึ้น​ ราวกับ​คาดการณ์​ไว้​ล่วงหน้า​แล้ว​ว่า​อีก​ฝ่าย​จะโทรศัพท์​มา

ลู่​เซิ่ง!

พ่อ​เพลง​ซึ่งอายุ​น้อยที่สุด​ใน​ประวัติศาสตร์​บลู​สตาร์​ สำหรับ​ใคร​หลาย​คน​แล้ว​ ลู่​เซิ่งเก่งกาจ​กว่า​หยาง​จงหมิง​!

หยาง​จงหมิง​กด​รับสาย​

“พี่​จงหมิง​ ครั้งนี้​เหมือน​พี่​จะเจอ​คู่แข่ง​แล้ว​ละ​ อย่า​แพ้​ให้​กับ​รุ่น​ร้อง​ก่อนที่จะ​แพ้ผม​ล่ะ​ครับ​” เสียง​จาก​ปลาย​สาย​คล้าย​กับ​กำลัง​หยอกล้อ​และ​ยั่วยุ​เล็กน้อย​

“อาจจะ​”

หยาง​จงหมิง​อารมณ์ดี​ทีเดียว​ อีก​ทั้ง​ยัง​ไม่ได้​ใส่ใจคำพูด​หยอกล้อ​แกม​ยั่วยุ​

ผ่าน​มาตั้งปี​ เขา​ชินชา​มาตั้ง​นาน​แล้ว​

เสียง​จาก​ปลาย​สาย​จริงจัง​มากขึ้น​ “ผสมผสาน​ดนตรี​สไตล์​โบราณ​และ​ดนตรี​สมัยใหม่​เข้าด้วยกัน​ให้​เป็นหนึ่งเดียว​ เป็น​แนวทาง​ที่​ผม​ศึกษา​มาโดยตลอด​ นึกไม่ถึง​ว่า​จะมีคนรุ่นใหม่​ที่​เขียน​เพลง​ลักษณะ​นี้​ออกมา​ได้​เร็ว​ขนาด​นี้​…”

หยาง​จงหมิง​กล่าว​ “คุณ​อยู่​ที่​หา​น​โจว​นาน​เกินไป​แล้ว​”

“ทำไม​ครับ​”

ลู่​เซิ่งไม่รู้​ว่า​เกิด​อะไร​ขึ้น​

หยาง​จงหมิง​ยิ้ม​บาง​ กล่าวว่า​ “ถ้าคุณ​ติดตาม​เซี่ยนอวี๋​มาก​พอ​ คุณ​คงจะ​รู้จัก​เพลง​ผืนน้ำ​เย้ย​เยาะ​ นับตั้งแต่​เพลง​นั้น​เป็นต้นมา​เขา​ก็​เริ่ม​ค้นคว้า​ทิศทาง​ของ​โน้ต​โบราณ​ทั้ง​ห้า​ เพลง​นี้​มีความต่อเนื่อง​และ​การบุกเบิก​เพลง​สไตล์​นี้​ของ​เขา​ ถึงขั้น​เป็นผล​งานชิ้นเอก​ได้​ด้วยซ้ำ​ แต่​อย่าง​แรก​เดิน​กลับ​หลัง​ คราวนี้​เดิน​ไป​ข้างหน้า​ เพียงแค่​เล่น​กับ​ตัวโน้ต​โบราณ​อย่าง​สร้างสรรค์​”

“อย่า​วางสาย​นะ​ครับ​ ผม​จะฟังสักหน่อย​”

น้ำเสียง​ของ​ลู่​เซิ่งแปลก​ไป​เล็กน้อย​

ผ่าน​ไป​ไม่กี่​นาที​ จู่ๆ ลู่​เซิ่งก็​จะโกน​ว่า​ “เซี่ยนอวี๋คน​นี้​ประหลาด​เหมือน​คุณ​เลย​!”

หยาง​จงหมิง​ “…”

เจิ้งจิงเหมือน​จะชอบ​พูดว่า​ เขา​คือ​เพี้ยน​แก่​ เซี่ยนอวี๋​คือ​เพี้ยน​เด็ก​

เด็ก​คน​นั้น​เหมือนกับ​เขา​ตรงไหน​กัน​?

“อ๊า!”​

ทันใดนั้น​ ลู่​เซิ่งก็​ร้อง​ออกมา​ “เพลง​บลู​สตาร์​ของ​คุณ​ลอกเลียน​ความคิด​!”

หยาง​จงหมิง​กลอกตา​อย่าง​ที่​ไม่ค่อย​เห็น​บ่อย​นัก​ “ลอกเลียน​เพลง​คุณ​?”

“ลอกเลียน​เพลง​ของ​เซี่ยนอวี๋​ต่างหาก​ ลอกเลียน​เพลง​ผืนน้ำ​เย้ย​เยาะ​!” เสียง​ของ​ลู่​เซิ่งเปี่ยม​ไป​ด้วย​ความมุ่งมั่น​

“ดนตรี​ที่​ยิ่งใหญ่​มัก​เรียบง่าย​”

“หยาง​จงหมิง​ผุด​ยิ้ม​อีกครั้ง​ “กง​ ซาง เจวี๋ย​ จื่อ​ อวี่​ คือ​บันได​เสียง​ที่​เรียบง่าย​ที่สุด​ แนวคิด​นี้​ผม​ได้​มาจาก​เซี่ยนอวี๋​จริงๆ​ ถึงได้​มีเพลง​บลู​สตาร์​ ใช้บันได​เสียง​ที่​เรียบง่าย​ที่สุด​เหมือนกัน​ เขียน​เพลง​ซึ่งให้​ความรู้สึก​ห้าวหาญ​ออกมา​”

แน่นอน​ว่า​หยาง​จงหมิง​รู้​ว่า​คำ​ว่า​ ‘คัดลอก​ความคิด​’ ที่​ลู่​เซิ่งเอ่ยถึง​นั้น​หมายความว่า​อย่างไร​

แรงบันดาลใจ​จาก​เพลง​บลู​สตาร์​ของ​ตน​นั้น​มาจาก​เพลง​ของ​เซี่ยนอวี๋​ก่อนหน้านี้​

ถึงแม้พวก​แนวทาง​ของ​คอร์ด​จะไม่ได้​เกี่ยวข้อง​กับ​การ​ลอกเลียน​ความคิด​แม้แต่น้อย​ ทว่า​สิ่งที่​หยาง​จงหมิง​จำเป็นต้อง​ยอมรับ​คือ​ แรงบันดาลใจ​ของ​เพลง​นี้​คือ​เพลง​ผืนน้ำ​เย้ย​เยาะ​ของ​เซี่ยนอวี๋​

ใน​รายการ​ราชา​หน้ากาก​นักร้อง​

เซี่ยนอวี๋​ร้องเพลง​นี้​ในนาม​หลาน​ห​ลิง​อ๋อง​ และ​หยาง​จงหมิง​ก็​เป็น​กรรม​การประเมิน​พอดี​

เมื่อ​ได้​ฟังเพลง​นี้​ หยาง​จงหมิง​ถึงได้​นึก​เพลง​บลู​สตาร์​ออก​

เขา​ยึด​มั่นใจ​ประโยค​ที่ว่า​ ‘ดนตรี​ที่​ยิ่งใหญ่​มัก​เรียบง่าย​’

เรียบง่าย​ ไม่จำเป็นต้อง​ตื้นเขิน​

หาก​ใช้ได้ดี​ มีแต่​จะทำให้​มีสภาวะ​กลับคืน​สู่สามัญ

“ล้อเล่น​ครับ​”

ลู่​เซิ่งยิ้มแย้ม​ แน่นอน​ว่า​เรื่อง​นี้​ไม่นับว่า​เป็นการ​ลอกเลียน​ความคิด​ “เซี่ยนอวี๋คน​นี้​ไม่แน่​อาจ​ทำลายสถิติ​ของ​ผม​ก็ได้​นะ​ครับ​!”

ลู่​เซิ่งคือ​พ่อ​เพลง​ที่​อายุ​น้อยที่สุด​ใน​ประวัติศาสตร์​บลู​สตาร์​

เดิมที​ลู่​เซิ่งคิด​ว่า​สถิติ​นี้​เป็น​ของ​ตน​ ในอนาคต​ไม่มีใคร​สามารถ​ทำลาย​ได้​ แต่กลับ​นึกไม่ถึง​ว่า​บน​บลู​สตาร์​จะมีเซี่ยนอวี๋​ปรากฏตัว​ขึ้น​มา!

ลู่​เซิ่งมองเห็น​ศักยภาพ​อัน​น่าสะพรึงกลัว​ใน​ตัว​คน​คน​นี้​

หยาง​จงหมิง​กล่าว​อย่าง​ไม่ใส่ใจ “สถิติ​ของ​คุณ​ไม่ได้​มีค่า​อะไร​”

“ผม​ว่า​มีค่า​มาก​เลย​นะ​”

ลู่​เซิ่งไม่พอใจ​ ทันใดนั้น​จึงเอ่ย​เสียง​เบา​ “เห็นที​ผม​คง​ไม่จำเป็นต้อง​อยู่​ที่​หา​น​โจว​อีกต่อไป​ ที่นี่​กำลังจะ​เข้าร่วม​การผนวก​รวม​”

“อืม​”

“พี่​จงหมิง​ หลาย​ปี​ที่​ผม​อยู่​ที่​หา​น​โจว​ไม่ได้​เปล่าประโยชน์​ วงการ​เพลง​ของ​ที่นี่​ไม่ธรรมดา​”

“อ้อ​?”

หยาง​จงหมิง​ขมวดคิ้ว​ “อย่างไร​หรือ​”

เสียง​ของ​ลู่​เซิ่งแฝงไป​ด้วย​นัย​ยะ​อัน​แปลกประหลาด​ “ทาง​นี้​พัฒนา​ไป​เร็ว​มาก​ คล้าย​กับ​ฉีโจว​ มีสไตล์​เพลง​เป็น​ของ​ตัวเอง​ ดนตรี​ที่​สร้าง​ขึ้น​เป็น​ภาษาถิ่น​ได้รับ​ความนิยม​มากกว่า​ดนตรี​ภาษากลาง​ แถมระดับ​ยัง​สูงขึ้น​เรื่อยๆ​ คล้าย​กับ​ช่วง​การพัฒนา​ครั้ง​ใหญ่​ของ​ดนตรี​ฉิน​โจว​ใน​ตอนนั้น​มาก​”

“คุณ​หมายถึง​…”

“สถานะ​มาตุภูมิ​แห่ง​ดนตรี​ของ​ฉิน​โจว​อาจ​ได้รับ​ผลกระทบ​จาก​หา​น​โจว​ การ​เกิดขึ้น​ของ​แนว​เพลง​ใหม่​นี้​อาจ​ทำให้​ทั้งโลก​ตกตะลึง​”

จาก​คำพูด​ของ​ลู่​เซิ่ง เขา​มีทัศนคติ​เชิงบวก​เป็นอย่างมาก​กับ​หา​น​โจว​

“อย่างนั้น​หรือ​”

หยาง​จงหมิง​เอ่ย​อย่าง​ยิ้มแย้ม​ “งั้น​เอาไว้​ผม​คง​ต้อง​ศึกษา​ดู​สักหน่อย​แล้ว​”

ลู่​เซิ่งกล่าว​ “ควรค่า​แก่​การศึกษา​จริงๆ​ ครับ​ หลาย​ปี​มานี้​ผม​กำลัง​ทดลอง​ ผลลัพธ์​ไม่เลว​เลย​ สไตล์​ดนตรี​ของ​ทาง​นี้​สุกงอม​มาก​ อีกไม่นาน​ ซึ่งก็​คือ​ปีหน้า​ ดนตรี​ของ​หา​น​โจว​จะมาตีตลาด​…”

หยาง​จงหมิง​คล้าย​กับ​กำลัง​ครุ่นคิด​

หา​กรวม​จงโจว​ บลู​สตาร์​มีทั้งหมด​แปด​ทวีป​

จงโจว​ไม่ได้​มีเอกลักษณ์​ใด​ เนื่องจาก​กลมกลืน​ได้​เป็น​อย่าง​ดี​

ทว่า​เจ็ด​ทวีป​อื่นๆ​ ต่าง​มีวัฒนธรรม​ท้องถิ่น​ที่​แตก​ต่างกัน​ ความแตกต่าง​นี้​สะท้อน​ออกมา​ผ่าน​นิยาย​ ดนตรี​ หรือ​แม้แต่​ภาพยนตร์​

“แต่ว่า​…”

ลู่​เซิ่งกล่าว​ “ดนตรี​ของ​ฉิน​โจว​ยังคง​เป็น​อันดับ​หนึ่ง​ เรื่อง​นี้​ไม่ต้องสงสัย​ ผม​เพียงแต่​รู้สึก​ว่า​ดนตรี​ของ​หา​น​โจว​มีข้อได้เปรียบ​มากมาย​ นับว่า​เป็น​ทวีป​เดียว​ที​ตาม​ฉิน​โจว​ทัน​”

หยาง​จงหมิง​พยักหน้า​

ลู่​เซิ่งพูด​ต่อ​ “ถ้าเป็นไป​ตามที่​คาด​ละ​ก็​ เซี่ยนอวี๋​คงจะ​พยายาม​คว้า​สถานะ​พ่อ​เพลง​สินะ​ เขา​มีความสามารถ​มาก​พอ​ เพียงแต่​ไม่รู้​ว่า​เขา​จะใช้วิธี​ไหน​ อย่า​มาทางเดียว​กับ​ผม​แล้วกัน​ เส้นทาง​นั้น​ลำบาก​ใช้ได้​เลย​”

ลู่​เซิ่งเป็​นพ่อ​เพลง​โดย​อาศัย​ผลงาน​เพียง​ชิ้น​เดียว​

ในเวลานั้น​มีคน​บอ​กว่า​ตำแหน่ง​พ่อ​เพลง​ของ​ลู่​เซิ่งนั้น​ได้มา​เพราะ​โชค​

เพื่อ​พิสูจน์​ตัวเอง​ ใน​ปี​ที่สอง​ที่​ลู่​เซิ่งได้รับ​ตำแหน่ง​พ่อ​เพลง​ เขา​คว้าแชมป์​สิบสอง​สมัย​ติดต่อกัน​ใน​ฤดูกาล​เพลง​!

หลังจากนั้น​ จึงไม่มีใคร​กล้า​ครหา​ว่า​ตำแหน่ง​พ่อ​เพลง​ของ​ลู่​เซิ่งได้มา​เพราะ​โชคช่วย​อีก​เลย​

อย่างไรก็ตาม​ เมื่อ​ลู่​เซิ่งนึก​ย้อนกลับ​ไป​ เขา​สัมผัส​ได้​เพียง​อุปสรรค​ขวากหนาม​ใน​ทุก​ย่างก้าว​

ถ้าหาก​เกิดขึ้น​อีกครั้ง​ เขา​คง​ไม่มั่นใจ​ว่า​จะคว้าแชมป์​สิบสอง​สมัย​ติดต่อกัน​ได้​ด้วยซ้ำ​ไป​

หยาง​จงหมิง​ไม่ได้​เอื้อนเอ่ย​คำพูด​ใด​

อันที่จริง​เขา​เอง​ก็​สงสัย​เช่นกัน​ว่า​เซี่ยนอวี๋​จะเลือก​เส้นทาง​ใด​ใน​การ​คว้า​ตำแหน่ง​พ่อ​เพลง​

“จะว่า​ไป​ เพลง​ลม​บูรพา​ร้าวราน​คง​ไม่ได้​คว้าแชมป์​ได้​เลย​หรอก​ใช่ไหม​? ” ลู่​เซิ่งคล้าย​กับ​กำลัง​ถามหยาง​จงหมิง​ และ​คล้าย​กับ​กำลัง​พูด​กับ​ตัวเอง​

“ยัง​ขาด​ไป​อีก​นิด​”

หยาง​จงหมิง​ครุ่นคิด​สักพัก​ ก่อน​จะตอบกลับ​ไป​

มอง​จาก​ใน​มุมของ​การ​สร้างสรรค์​ผลงาน​นับว่า​เพียง​พอแล้ว​ ทว่า​ใน​บาง​จุด​กลับ​ยัง​บกพร่อง​อยู่​นิดหน่อย​

ใน​ปัจจุบัน​ ผลงาน​ซึ่งคว้า​ตำแหน่ง​พ่อ​เพลง​โดย​อาศัย​ผลงาน​เพียง​ชิ้น​เดียว​ล้วน​เป็น​ดนตรี​

แต่​ลม​บูรพา​ร้าวราน​ยัง​อาศัย​กระแสนิยม​เป็นหลัก​ จึงยาก​ที่จะ​หลุดพ้น​จาก​พันธนาการ​ของ​เนื้อเพลง​

“ก็​จริง​”

ลู่​เซิ่งเบ้​ปาก​ “ถ้าผม​เป็น​กรรมการ​ ผม​จะมอบ​รางวัล​ให้​ลม​บูรพา​ร้าวราน​เดี๋ยวนี้​เลย​”

หยาง​จงหมิง​เงียบ​ลง​อีกครั้ง​

และ​เมื่อ​วันรุ่งขึ้น​มาถึง สงคราม​ระหว่าง​ซุน​หงอ​คง​และ​เทพ​เอ้อร์​หลา​งก็​เข้าสู่​สภาวะ​ตึงเครียด​ สื่อ​ต่าง​รายงาน​ข่าว​กัน​อย่าง​เซ็งแซ่!

Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน

Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน

Status: Ongoing

‘เขา’ ทะลุมิติมายังจักรวาลคู่ขนานซึ่งมีชื่อว่า ‘บลูสตาร์’

ดินแดนซึ่งอบอวลไปด้วยกลิ่นอายของศิลปะวัฒนธรรม ศาสตร์ทุกแขนงซึ่งเกี่ยวข้องกับศิลปะ

ไม่ว่าจะเป็นภาพยนตร์ ดนตรี จิตรกรรม วรรณกรรม หรือการเขียนพู่กันก็ล้วนเฟื่องฟูอย่างยิ่ง

ร่างที่เขามาสิงอยู่คือ ‘หลินเยวียน’ นักศึกษาปีสองที่กำลังจะเดบิวต์

แต่โชคชะตากลับเล่นตลกให้หลินเยวียนป่วยเป็นโรคที่รักษาไม่หาย ทำให้ร้องเพลงไม่ได้ และมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน

ครอบครัวก็หมดเงินไปกับค่ารักษาจนอยู่ในภาวะการเงินขัดสน

เป็นเหตุให้หลินเยวียนตัดสินใจจบชีวิตของตัวเองเพื่อไม่ให้เป็นภาระของครอบครัวต่อไป

แต่ ‘เขา’ ไม่คิดจะปลิดชีพตัวเองเหมือนหลินเยวียน

ถึงแม้ร่างนี้จะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน แต่ก็ยังพอเหลือเวลาให้ทำอะไรอยู่บ้าง

และแม้จะเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของตัวเองไม่ได้ ก็ยังพอจะเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของครอบครัวได้

เขาจะเขียนเพลง เขียนหนังสือ ถ่ายทอดความรู้ หารายได้ให้ครอบครัว!

ทันใดนั้น…

[กำลังตรวจเลือด…กำลังตรวจยีน…กำลังตรวจม่านตา…

ระดับความเข้ากันได้ร้อยละ 99.36…ตรงตามมาตรฐาน…

เลือกจากฐานข้อมูล…โลกในระบบสุริยจักรวาล…ระบบกำลังเชื่อมต่อ…]

[ดาวน์โหลดสำเร็จ เชื่อมต่อระบบศิลปะเสร็จสมบูรณ์!]

[สวัสดีโฮสต์ ยินดีสำหรับการเชื่อมต่อกับระบบศิลปะ

ระบบของเราจะช่วยเหลืออย่างเต็มที่เพื่อให้ท่านได้เป็นศิลปินของบลูสตาร์!]

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท