บทที่ 800 แข็งแกร่งเพียงแค่นี้หรือ? หลี่จิ่วเต้าเองก็ไม่เท่าไหร่!
“ปรากฏตัวออกมาแล้วหรือ? เยี่ยมมาก!”
“คราวนี้ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่ร่างระเบียบของเขา แต่เป็นร่างอวตารมีสตินึกคิด!”
อีกด้านหนึ่งของจักรวาลโกลาหลอันแสนห่างไกล รูม่านตาของบรรพจารย์ต้นกำเนิดพิศวงพากันหดแคบลง ในที่สุดคนที่พวกมันเฝ้ารอก็ปรากฏตัว!
พวกมันแย้มรอยยิ้มเย็นเยือกที่มุมปาก คลื่นพลังอันน่าสะพรึงกลัวแผ่เป็นระลอกออกมาจากร่าง พวกมันเตรียมพร้อมที่จะได้ลงมือตลอดเวลา
…
ภายในเมืองบรรพกาล
“คุณชายมาหรือ?!”
สุนัขดำตื่นตะลึงด้วยความคาดไม่ถึง เดิมทีมันคิดว่าจะเป็นพี่หลิวที่มา ไม่คาดคิดจะเป็นคุณชาย!
“เรื่องนี้จะต้องน่ากลัวอย่างมาก!”
มันเอ่ยขึ้นในใจ รับรู้ได้ว่าเรื่องนี้จะต้องร้ายแรงอย่างถึงที่สุด ไม่เช่นนั้นคุณชายจะไม่ลงมือโดยไร้เหตุผล ดูเหมือนว่าจะมี ‘คนตัวใหญ่’ ปรากฏตัวออกมาแล้ว!
…
ไกลออกไป หลี่จิ่วเต้ากำลังเดินทอดน่องอย่างแช่มช้าบนจักรวาลอันเต็มไปด้วยดวงดารา ก่อนจะสังเกตเห็นบรรพจารย์เฝยอี๋พุ่งตรงเข้ามา
“เดิมทีข้าไม่ต้องการยุ่งเกี่ยวกับเรื่องราวของโลกใบนี้ แต่ในเมื่อเจ้าทำเช่นนี้ ข้าก็คงต้องลงมือเสียแล้ว…”
แม้จะอยู่ห่างไกลออกไป แต่เขาก็สามารถเห็นสิ่งมีชีวิตพิศวงเหล่านั้นได้
ผู้ใดใช้ให้สิ่งมีชีวิตพิศวงทั้งหกตนตัวใหญ่เสียยิ่งกว่าดวงดาวกัน!
จะทำเป็นมองไม่เห็นก็ยังนับว่ายาก
ขณะเดียวกันเขาก็เห็นเมืองบรรพกาล
เมืองแห่งนั้นเองก็สูงใหญ่เป็นอย่างยิ่ง เขาย่อมเห็นได้ในทันที
ส่วนสิ่งมีชีวิตภายในเมือง เขามองเห็นได้ไม่ชัดเจนเท่าใดนัก เห็นเพียงแค่คร่าว ๆ พอจะรับรู้ได้ว่ามีสิ่งมีชีวิตจำนวนนับไม่ถ้วนภายในเมือง
ชัดเจนเป็นอย่างยิ่งว่าสิ่งมีชีวิตพิศวงเหล่านี้ต้องการบุกเข้าไปในเมืองบรรพกาล
และเมื่อสิ่งมีชีวิตพิศวงเหล่านั้นบุกเข้าไปในเมืองบรรพกาลได้ ไม่ต้องคิดก็สามารถรับรู้ถึงชะตากรรมของสิ่งมีชีวิตในเมืองบรรพกาล พวกเขาจะต้องไม่พบจุดจบที่ดีอย่างแน่นอน
กล่าวตามตรง หลี่จิ่วเต้ายังคงมีจิตใจดี ไม่ต้องการจะเห็นเรื่องโหดร้ายนองเลือดเช่นนั้นเกิดขึ้น อีกทั้งยังต้องการลงมือช่วยเหลือสิ่งมีชีวิตในเมืองบรรพกาล
ไม่เช่นนั้นเขาคงไปจากจุดนี้นานแล้ว
และเมื่อบรรพจารย์เฝยอี๋พุ่งเข้ามาโจมตี ก็นับว่าเป็นการมอบ ‘เหตุผล’ ให้เขาได้ลงมือ
“สวัสดีเจ้างูน้อย”
เขามองดูบรรพจารย์เฝยอี๋ที่พุ่งมาทางตนด้วยรอยยิ้มที่ดูแล้วสนุนสนานเป็นอย่างมาก
“สวัสดีบ้านเจ้าสิ!”
บรรพจารย์เฝยอี๋สบถด่า มันโอบกอดความพิศวงเอาไว้แล้ว ทว่าตอนนี้มันยังคงดูไม่น่าเกรงขามอีกหรือ? เหตุใดคนตรงหน้าถึงยังยิ้ม?!
มันรู้สึกราวกับถูกสบประมาท!
โฮก!
มันส่งเสียงคำราม เส้นขนยาวบนร่างขยับไหวอย่างรุนแรง พลังพิศวงพลุ่งพล่านอย่างบ้าคลั่ง อ้าปากต้องการจะกลืนหลี่จิ่วเต้าเข้าไปในคำเดียว
หลี่จิ่วเต้าขมวดคิ้วเล็กน้อยพร้อมเอ่ยออกมา “ผู้ฝึกตนเองก็ต้องดูแลรักษาสุขภาพในช่องปากให้ดี กลิ่นแรงเกินไปแล้ว…”
เขายกมือข้างหนึ่งขึ้น บรรพจารย์เฝยอี๋ที่พุ่งเข้ามาพลันตัวหดเล็กลงทันที กลายเป็นเพียงงูตัวน้อย!
เขาบีบปากของบรรพจารย์เฝยอี๋เอาไว้ ก่อนจะใช้ลำตัวที่เป็นงูผูกปมปิดปากของบรรพจารย์เฝยอี๋ จากนั้นก็โยนทิ้งไปอีกด้าน
ระหว่างขั้นตอนนี้ บรรพจารย์เฝยอี๋ไม่มีแรงกระทั่งจะต่อต้าน!
“อย่าลืมแปรงฟันให้ดี”
หลี่จิ่วเต้าเอ่ยกับบรรพจารย์เฝยอี๋
“!!!”
บรรพจารย์เฝยอี๋หวาดผวาเสียจนจิตสังหารภายในดวงตาเลือนหายไป
ร่างที่เต็มไปด้วยขนยาวทั้งตัวสั่นสะท้านด้วยความไม่อยากจะเชื่อ สวรรค์ นี่มันตัวตนเช่นใดกัน? มันไม่อาจสัมผัสได้ถึงความผันผวนของพลังแม้แต้น้อย หลี่จิ่วเต้าสามารถผนึกพลังทั้งหมดของมันเพียงแค่ยกมือ ช่องว่างความความแตกต่างมีมากจนบอกไม่ได้ว่าเท่าใด!
หนำซ้ำก่อนหน้านี้มันยังคิดจะกลืนกินหลี่จิ่วเต้าลงไปในคำเดียว มันช่างรนหาที่ตายโดยแท้!
“ล้มเหลวแล้ว แต่ก็สมควรเป็นเช่นนั้น จะใช้มันทดสอบความแข็งแกร่งได้อย่างไร! หากธรรมดาถึงเพียงนั้น เหล่าบรรพจารย์ต้นกำเนิดคงไม่ให้ความสำคัญมากเช่นนี้!”
“ใช่แล้ว พวกเราลุย!”
สิ่งมีชีวิตพิศวงทั้งหกตนส่งเสียงกู่ร้อง ก่อนพุ่งตรงไปทางหลี่จิ่วเต้า
จุดประสงค์ที่พวกมันมาที่นี่ก็เพียงเพื่อหลี่จิ่วเต้าเท่านั้น ไม่สามารถจากไปทั้งเช่นนี้ได้ หากพวกมันจากไป เหล่าบรรพจารย์ต้นกำเนิดจะต้องไม่ยอมอย่างแน่นอน!
“ฆ่า!”
พลังภายในร่างกายทั้งหมดของพวกมันระเบิดออกมาอย่างต่อเนื่อง ลมหายใจพิศวงแผ่กระจาย จักรวาลอันเต็มไปด้วยดวงดารามากมายพลันมืดสลัวลง พวกมันตระหนักได้ถึงความน่ากลัวของหลี่จิ่วเต้าเป็นอย่างดี พวกมันไม่ได้ตั้งใจจะสังหารหลี่จิ่วเต้า เพียงแค่ต้องการจะทดสอบหลี่จิ่วเต้าให้กับบรรพจารย์ต้นกำเนิด!
จักรวาลสั่นสะเทือน กฎเกณฑ์ทั้งหลายพังทลายลง พวกมันต่างเป็นขั้นเก้าขอบเขตผู้บงการ อีกทั้งเมื่อลงมือพร้อมกันภายใต้พรจากพลังพิศวง ก็เพียงพอแล้วที่จะต่อกรกับขอบเขตนิรันดร์！
“พวกเจ้ากำลังบังคับให้ข้าลงมือ…”
หลี่จิ่วเต้าถอนหายใจ จากนั้นเขาก็เริ่มเคลื่อนไหว
เขาก้าวออกไปด้านหน้าด้วยความเร็วเกินขีดจำกัด พริบตาเดียวก็เข้าประชิดสิ่งมีชีวิตพิศวงตนหนึ่ง กำปั้นกระทบเข้ากับคางของสิ่งมีชีวิตพิศวงตนนั้น จนฟันซี่ใหญ่หลุดกระเด็น เลือดสาดกระเซ็นไปทั่วผืนนภา!
ตู้ม!
มีสิ่งมีชีวิตพิศวงตนหนึ่งจับร่างของหลี่จิ่วเต้าเอาไว้ได้ ก่อนจะสำแดงวิชาลับทันที ทั่วทั้งจักรวาลเดือดพล่าน ขณะที่สิ่งมีชีวิตพิศวงอีกตนกลายเป็นกระบี่ขนาดใหญ่ ฟาดเข้าใส่หลี่จิ่วเต้า!
หลี่จิ่วเต้าไม่หวาดเกรงแม้แต่น้อย ร่างกายของเขาเปล่งแสงเจิดจ้า เขาใช้ความคิดมอบพลังอันแข็งแกร่งให้กับตนเอง เพื่อให้สามารถสนุกสนานไปกับการต่อสู้!
แม้นี่จะเป็นเพียงแค่โลกแสมือน แต่ก็ไม่ต่างอันใดกับโลกความจริง ในฐานะปุถุชนผู้หนึ่ง การที่สามารถต่อกรกับผู้ฝึกตนด้วยมือเปล่า นับเป็นความรู้สึกที่น่าตื่นเต้นเป็นอย่างยิ่ง!
หากไม่ต้องการสนุกสนานไปกับการต่อสู้ เขาก็ไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้ ภายในโลกเสมือน เขาสามารถควบคุมทุกสิ่งได้อย่างสมบูรณ์ เพียงแค่คิดเขาก็สามารถสังหารสิ่งมีชีวิตพิศวงเหล่านี้ได้แล้ว
สิ่งมีชีวิตพิศวงตนอื่นต่างก็พุ่งใส่หลี่จิ่วเต้าทันที พวกมันเรียกใช้วิชาลึกล้ำทั้งหมดอย่างไร้ความลังเล ความผันผวนของพลังสะท้านฟ้าดินจนดวงดาราภายนอกแทบพลิกคว่ำ!
หลี่จิ่วเต้าชกหมัดออกไป พลันมีแสงพุ่งตรงไประเบิดกระบี่ขนาดใหญ่ที่พุ่งเข้ามาทิ้งทันที！
เขาดุร้ายแข็งแกร่งเป็นอย่างยิ่ง หลังจากทำลายการโจมตีทั้งหมดของสิ่งมีชีวิตพิศวงแล้ว ก็พุ่งตรงเข้าประชิดพวกมันทันที จับหางสิ่งมีชีวิตพิศวงตนหนึ่งขึ้นมาก่อนจะหมุนเหวี่ยงมันออกไปกระแทกเข้ากับสิ่งมีชีวิตพิศวงอีกตัว
ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ!
หยาดเลือดสาดกระเซ็นประหนึ่งสายฝนโปรยปราย ไม่อาจต่อกรกับหลี่จิ่วเต้าได้แม้แต่น้อย เขาสำแดงพลังยิ่งใหญ่เกรียงไกรจัดการสิ่งมีชีวิตพิศวงตนแล้วตนเล่า!
ร่างของเขาอาบไปด้วยเลือด ดวงตาเปล่งประกาย นี่คือความรู้สึกสนุกสนานในการต่อสู้ใช่หรือไม่? ช่างยอดเยี่ยมเหลือเกิน!
“เมื่อใดกันที่ข้าจะสามารถมีพลังเช่นนี้ได้ในโลกความจริง?”
เขาเต็มไปด้วยความคาดหวัง หากในโลกจริงเขามีความสามารถทรงพลังถึงเพียงนี้ คงจะต้องยอดเยี่ยมเป็นอย่างยิ่ง!
นี่ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้ หากเขาสามารถได้รับสมบัติที่มีอำนาจในการผนึกพลังของผู้ฝึกตนเอาไว้ หรือสมบัติที่สามารถเพิ่มพลังให้กับตนเองได้ เขาก็จะสามารถต่อสู้เช่นนี้ได้ในโลกแห่งความเป็นจริง!
…
“นี่คือพลังของเขาหรือ!”
“อ่อนแอเกินไปหน่อย!”
“การต่อสู้เช่นนี้ยังจำเป็นต้องเคลื่อนไหวมากมายเช่นนี้หรือ?”
ห่างไกลออกไปอีกด้านหนึ่ง เหล่าบรรพจารย์ต้นกำเนิดต่างยิ้มเย้ย คิดว่าหลี่จิ่วเต้าเองก็ไม่เท่าไหร่ ด้วยพลังเท่านี้ พวกมันเองก็สามารถปราบปรามหลี่จิ่วเต้าได้
อย่างไรเสียหากพวกเขาลงมือเอง เมื่อต้องสู้กับขั้นเก้าขอบเขตผู้บงการ ก็ไม่จำเป็นต้องทำการเคลื่อนไหวมากมายถึงเพียงนี้ เพียงแค่มือเดียวก็สามารถสังหารได้สิ้น!
“พวกเราลงมือเถิด!”
“ไปสยบเขา แล้วทำให้กลายเป็นทาสของพวกเรา!”
พวกมันแย้มยิ้มกว้างบนใบหน้า ต่างออกจากสถานที่แห่งนี้ตรงไปทางหลี่จิ่วเต้า
พวกมันต้องการจะสะสางทุกเรื่องกับหลี่จิ่วเต้า!
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")
